ภารกิจหัวใจ 3

8.5

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 19.49 น.

  7 ตอน
  115 วิจารณ์
  16.02K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) The End

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากคุณน้องจินนี่แฟนของไอ้หมีเดินสะบัดบ๊อบ เดินหนีไปเต้าเพียงลำพังเราะไม่มีใครไปกับคุณเธอ

 

ชวนป็อปปี้ชายหนุ่มก็ไม่สนเพราะนั่งเล่นจ้องตากับเพื่อนเธออยู่

 

แก้วขยับหนีคนข้างกาย แต่ก็โดนดึงให้เข้ามานั่งใก้ลเขาอยู่ดี แล้วพ่อคุณก็เอ่ยไล่ให้ป็อปปี้พาเพื่อนเธอไป

 

เครียล์กันที่ห้อง ตามมาด้วยยัยเฟย์ที่โดนลากตามออกไปติดๆ

 

"เฮ้ย ยัยเฟย์ ฟาง"

 

จะตามเพื่อนสาวออกไป ก็ติดตรงที่โดนโทโมะยึดข้อมือเอาไว้แน่น

 

"ปล่อยดิ ฉันจะไปตามเพื่อน"

 

มองหน้าโทโมะที่ยังนั่งดื่มตามสบาย

 

"จะตามไปทำไม เขาจะเคลียร์ปัญหาหัวใจกัน"

 

"งั้นฉันจะกลับบ้าน"

 

"เดี๋ยวซิ เธอไม่มีอะไรจะเคลียร์ฉันบ้างหรือไง" โทโมะมองหน้าแกนิ่ง

 

"หึ ถ้าฉันพูดไปเธอจะเขื่อมั้ยล่ะ"

 

โทโมะได้แต่เงียบไป แก้วเองก็น้อยใจที่เขาไม่แม้แต่จะยอมถามเธอว่าความจริงมันเป็นแบบไหน

 

“พี่โมะ พี่ป็อปล่ะค่ะ”  น้องจินนี่เดินกลับมาถามหาแฟนหนุ่ม

 

“กลับไปแล้ว น้องจินนี่กลับเองแล้วกันนะครับ”

 

“ห๊า ได้ไงอ่ะ”    ชักสีหน้าใส่ทั้งคู่ ก่อนจะเดินออกไปกดโทรศัพท์หาป็อปปี้

 

แก้วลุกขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้โทดมะไม่ดึงเธอไว้ แต่เขากลับลุกขึ้นยืนตามเธอ

 

“ฉันจะไม่ถาม แต่จะให้โอกาสเธอพูดมันออกมาเอง”

 

แก้วมองหน้าโทโมะว่าเขาหมายความว่ายังไง

 

“โมะไม่สนว่าหวายจะเป็นคนจ้างแก้ว หรือพิมจะเป็นยัง “  เริ่งกลับมาใช้สรรพนามแทนตัวเองอย่างเดิม ทำเอาแก้ว

 

ใจชื้นขึ้นเป็นกอง มีความหวังว่าบางทีเขากับเธออาจจะกลับมาคบกันเหมือนเดินได้

 

“แต่ที่โมะสน  รักกันบ้างมั้ยครับแก้ว”

 

จ้องตาคนข้างกายที่ตาโต กับคำถาม(โครต)ตรงของชายหนุ่ม

 

“ว่ายังไงครับ คนดี”

 

“ฮึกๆ รักซิ รักมากด้วย”

 

รีบพูดออกมาก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้พูดอีกเป็นครั้งที่ 2

 

“หึ ก็เท่านั้น”

 

ดึงร่างบางเข้ามาประทับจูบที่ดูจะร้อนแรงขึ้นตามอารมณ์ของชายหนุ่มที่จุดติดได้ง่ายๆ เพียงแค่สัมผัสร่างบางเพียง

 

น้อยนิด

 

“อือ..แก้วอายเขานะ”    ดันโทโมะให้ยอมถอนจูบออกไป

 

“งั้นไปห้องโมะแล้วกัน”

 

ช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมา  ตรงไปที่รถก่อนจะขับออกไปยังคอนโดตัวเอง  เพียงแค่เปิดประตูเข้ามาโทดมะก็ไม่เปิด

 

โอกาสให้แก้วได้ตั้งตัว 

 

 โถมตัวเข้าใจกดจูบที่ปากบางดูดกลียลมหานใจของเธอไปจนหมด   ร่างบางได้แต่ทุบอกแกร่ง

 

เป็นการประท้วงในการกระทำของเขา

 

“ยะ..หยุดก่อน”

 

“แก้วอ่ะ”  ทำหน้ามุ่ยที่โดนแก้วหันหน้าหนี

 

“โมะยังไม่ยอมพูดเลยนะ   ว่าระ.....รักแก้วรึเปล่า”  ใบหน้าสวยขึ้นสีจัดทันที ที่เอ่ยจบประโยค

 

“รักซิครับ ฟังโมะนะ”

 

“โทโมะรักแก้วใจนะครับ”  หน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงมากขึ้นมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า

 

“เป็นแฟนกันนะครับ”

 

สบตาคนตัวเล็กอย่างสื่อความหมายของใจผ่านดวงตาคม  บีบมือบางเป็นการย้ำเตือนว่าเขาพูดจริง

 

“นะครับ”

 

“อืม”  พยักหน้าตกลงอย่างว่าง่าย ก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจ ที่โดนโทดมะช้อนอุ้มจนตัวลอยเดินเข้าห้องนอน

 

จัดการวางร่างบางลงบนเตียงกว้ง ที่เจ้าตัวรีบตามมา ทาบทับเอาไว้ทั้งตัว  แก้วจับหัวใจที่เต้นแรง เพราะความตื่นกับ

 

เรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเธอชักจะหัวหมุน

 

“อย่าไปทำสายตาแบบนี้ให้ผู้ชายที่ไหนนะครับ”

 

“-*-“ แก้วได้แต่ทำหน้า งงๆ

 

“ก็ไอ้สายตา ‘อยากได้’แบบนี้อ่ะ”

 

ไม่ปล่อยให้เธอได้คิดนาน ก้มลงมามอบจูบหวาน   ขบเม้มที่ปากบางเบาๆ สอดลิ้นร้อนเข้ามาชิมความหวานภายใน

 

หยอกล้อลิ้นเล็กที่ดูจะรู้เดียงสาขึ้นมากจากการสอนของคุณครูโทโมะ

 

“อือ..”

 

เสียงหวานเล็ดลอดออกมาจากปากบางที่พยายามกลั้นแล้ว เพราะสัมผัสของชายหนุ่มที่ลูบไล้ขาอ่อนเธอเล่นอย่าง

 

เพลิดเพลิน

 

“อ๊ะ....”

 

‘ทิ้งเขาซะ  ทิ้งเขาซะ...’

 

แก้วเบี่ยงหน้าหลบปากหนา เอ่ยบอกเขาให้ยอมรับโทรศัพท์  โทโมะถอนหายใจดังเฮือก ก่อนจะเดินไปกดรับ

 

“น้องจินนี่”

 

“ไอ้ป็อปมันอยู่กับคนที่มันรัก เลิกโทรหาพี่หรือมันได้แล้วครับ”

 

ไม่ฟังเสียงแว๊ดๆจากปลายสาย กดวางสาย   เดินกลับมาแก้วที่ส่ายหน้าไม่ยอมให้เขาล่วงเกินมากกว่าจูบ

 

สุดท้ายที่ทำได้ก็เพียงแค่กอดร่างบางหลับไปจนเช้าเท่านั้น  ต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์จากการโทรตาม

 

ของเขื่อน

 

ที่บอกให้เขาลุกไปมหาลัยได้แล้วแต่ยังไม่วายแซวเขาเรื่องแก้วได้แต่มันไปเซ็งๆ  ตอบตกลงกับเพื่อนไปก่อนจะ

 

ปลุกแก้วให้ลุกขึ้นอาบน้ำไปมหาลัยด้วยกัน

 

.

.

.

 

“แบบนี้นี่เอง” 

 

เฟย์พูดขึ้นหลังจากฟังเรื่องราวของเพื่อนซี้จบลง

 

“แบบนี้แสดงว่า ป็อป โทโมะแล้วก็เขื่อนรู้จักกันมาก่อนแล้วนะซิ”

 

“ครับฟาง เรียกว่าเพื่อนซี้เลยแหละ”

 

“แล้วทำไมฟางไม่เคยเจอ สองคนนี้มาก่อน”   เฟย์กับแก้วพยักหน้าเห็นด้วย เพราะทั้งสามคนไม่เคยรวมกลุ่มกัน

 

ให้พวกเธอเห็นมาก่อน

 

“แบบนี้เขาเรียกคนใก้ลตัวนะเนี้ย”

 

“แก้วเห็นด้วยกับเขื่อน”    ทุกคนได้แต่หัวเราะอย่างมีความสุข หลังจากที่ทุกอย่างดูจะเข้าที่เข้าทางในที่สุด

 

‘ของที่มันคู่กัน ต่อให้อยู่ไกล หรือใก้ลกันแค่ไหน สุดท้ายมันก็จะต้องกลับมาคู่กันอยู่ดี’

 

เหมือนพวกเธอทั้งสามคู่ ที่ไม่น่าจะลงเอยกันได้ แต่เพราะคำว่า ‘รัก’ ทำให้ทุกคนมีวันนี้

 

‘ปิดบัญชีภารกิจหัวใจ’

 

                                   The   End    ‘ภารกิจหัว’

 

^_____________________________________________________________^

 

จบแล้วค่ะในทุ่ดก็ครบทั้งสามคู่ อิอิ มึนๆเหมือนเดิม

 

ขอบคุณทุกๆกำลังใจ ทุกๆคอมเม้นนะค่ะ  รักคนอ่านนะคร้า ^^

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา