ใจฉัน...รักเธอคนเดียว Only you

 

        หลายวันผ่านไป แก้วได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ทุกอย่างรอบข้างดูจะดีขึ้น ความขัดข้องหมองใจระหว่างคน 2 คน เจือจางและจางหายไปในที่สุด....แปรเปลี่ยนมาเป็นความรักอีกครั้ง!

       กันต์กับขนมจีนต่างฝ่ายต่างเลิกทะเลาะกันและลองเปิดใจกับอีกฝ่ายดู....การศึกษาดูใจกันในระยะแรกได้เริ่มต้นแล้วระหว่างคู่กัด!

“ชั้น......ฮึบ!....ชั้นคิดว่าชั้นชอบเธอนะขนมเส้น!”กันต์สูดลมหายใจเข้าปอดฟอดใหญ่เพื่อเตรียมตัวกับการสารภาพ! ในขณะที่อีกฝ่ายอ้ำๆอึ้งๆ ใบหน้าเนียนแดงเรื่ออย่างห้ามไม่ได้

“เอ่อ....พะ...พูดบ้าอะไรของนาย?”

“ชั้นพูดจริงๆนะ...ให้โอกาสชั้นได้หรือเปล่า?”

“เอ่อ.....”

“นะ.....”

“อือ....-////////-...อย่าทำให้ชั้นเสียใจแล้วกัน ไม่งั้น...นายตายๆๆๆ!!!”ขนมจีนหัวเราะด้วยน้ำเสียงร่าเริง กันต์ได้ทีคว้าตัวมากอดไว้แน่นอย่างอยากแกล้ง

“ไอ้บ้ากันต์!ปล่อยนะๆ”

“พูดกับแฟนไม่เพราะเลยนะขนมจีนน้ำเงี้ยว^^”

“อยากตายนักหรือไง ได้!..ตายซะๆๆ ๆๆ!!!”ขนมจีนไล่กวดกันต์ อีกฝ่ายวิ่งหนีไปรอบ มันช่างเป็นวันที่มีความสุขจริงๆ อีก 3 วันข้างหน้าก็จะถึงวันรับปริญญาแล้ว.....ชีวิตนิสิตนักศึกษาวัยใสใกล้หมดลงไปทุกที!

.

.

.

                  ร่างบางนอนหลับตาพริ้มบนเปลนอนติดชายหาด  เสียงคลื่นกระทบฟังดูจะคล้ายเป็นบทเพลงขับกล่อม 2 ชีวิตให้หลับใหลได้อย่างน่าอัศจรรย์.........ปลายเท้าของชายร่างสูงมาหยุดอยู่ตรงหน้าผู้หญิงร่างบาง ก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากเนียน รอยยิ้มจางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาดูดีจริงๆ!

 

“แก้ว...”เสียงเรียกขานแผ่วเบา นุ่มนวล สามรถปลุกคนให้ตื่นจากนิทราได้ไม่ยาก อีกฝ่ายปรือตามองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ

“โทโมะ?...มาตอนไหน”แก้วเอ่ยถามพลางขยี้ตาอย่างงัวเงีย แล้วลุกขึ้นนั่ง

“มาตอนคนสวยหลับอยู่^^”มือหนาวางบนเรียวขาขาวก่อนจะสบตาคนตัวเล็กหวานซึ้ง

 

 

 

                อยากจะอ้วกจริงๆ><

 

 

“ไปเดินเล่นกันนะ....ตัวเล็กคงอยากให้แม่พาไปเดินเล่นบ้าง จริงมั๊ยคร้าบบคุณลูก^^”ร่างสูงทาบที่หน้าท้องของร่างบางเพื่อขอความคิดเห็นของอีก 1 ชีวิตที่อยู่ข้างใน

“ถ้าลูกพูดได้ก็ดีสินะ”ร่างบางเปรยขึ้น พลางลูบไล้ปอยผมของคนที่นอนซบกับหน้าท้องอยู่ด้วยแววตาอ่อนโยน

“วันนี้ชั้นมีความสุขจังเลยแก้ว....เคยคิดนะ ว่าบางทีเธออาจไม่ให้อภัยชั้นตลอดชีวิต แต่.....ทุกอย่างในวันนี้มันทำให้ชั้นรู้ดี   ว่าเธอคือคนเดียวที่รักชั้นมาโดยตลอด ไม่ใช่สิ!....ชั้นรักเธอมาโดยตลอดต่างหากล่ะ”

“เรื่องบางเรื่องมันก็ไม่มีเหตุผลหรอกนะ....ทุกอย่างไม่ได้ขึ้นอยู่กับฟ้ากำหนด มันขึ้นอยู่ที่ใจของเราต่างหาก ถ้าเลือกที่จะ ‘รัก’ ต่อให้นายเลวแค่ไหน ชั้นก็ยังคง... ‘รัก’”

“ชั้นรักเธอที่สุดนะแก้ว...รักเหลือเกิน....เธอทำให้ชั้นรักเกินไปแล้ว.....”ร่างสูงเงยหน้าขึ้น พลางแตะปลายจมูกจนสัมผัสกัน อีกฝ่ายหลับตาพริ้ม พร้อมทั้งมือหนาที่กอดไว้ที่เอวบาง สัมผัสอบอุ่นแผ่ซ่านไปทุกอณูของร่างกายและหัวใจ......

 

.

.

.

 

          แสงสีส้มจากท้องฟ้า ทอประกายกระทบกับน้ำทะเลสะท้อนแสงวิบวับดูสวยงาม สองร่างที่เดินเท้าลัดเลาะไปตามชายหาด 2 มือกุมกันไว้แน่น ราวกับกลัวว่าจะพรากจากกัน

“ฮะๆ><”คนสวยหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข ลมทะเลพัดผ่านจนผมปรกใบหน้า ร่างสูงเอื้อมมือไปสางผมให้คนตัวเล็กอย่างเอ็นดู

“เมื่อยหรือยัง?ขี่หลังชั้นดีกว่ามะ^^”ร่างบางทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะกระโจนขึ้นหลังเขาด้วยท่าทีตื่นเต้นราวกับเด็ก

“เบาๆสิ เดี๋ยวลูกก็หลุดกันพอดี ยัยเด็กคนนี้นี่!”

“รู้หรอกน่า -3-“ ร่างบางตอบกลับอย่างหน่ายๆก่อนจะแสร้งทำเป็นไม่สนใจ

 

 

           มีความสุขที่สุดเลยวันนี้><

 

 

     ค่ำคืนแห่งความสุขผ่านพ้นไปด้วยดี ทุกชีวิตต้องดำเนินต่อไป……

.

.

.

       พิธีรับปริญญาของมหาวิทยาลัยเต็มไปด้วยความครึกครื้น บรรดาครอบครัวของบัณฑิตผู้จบการศึกษาต่างแห่แหนมาให้กำลังใจและรอ...เพื่อจะกลับไปฉลองกัน!  เช่นเดียวกับครอบครัวของ แก้ว โทโมะ กันต์ และขนมจีน!

คู่แรก ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายรับรู้ทุกอย่างและยินดีกับการที่จะมีสมาชิกเพิ่มอีก  1 คนจากนี้ กันต์กับขนมจีนพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นจนน่าใจหาย........

“แล้วอีกกี่เดือนกว่าที่ชั้นจะเห็นหน้าหลานฮะ?เจ้าโทโมะ!”พ่อของร่างสูงเอ่ยถามอย่างร้อนใจ ตามประสาคนแก่อยากเลี้ยงหลานเต็มทน!

“พ่อครับ! แก้วพึ่งท้องแค่2-3 เดือนเองนะครับ ใจเย็นๆหน่อยสิ! ผมก็อยากเห็นหน้าลูกเหมือนกันแหละน่า -3-“

“ไวไฟเหมือนกันนะเรา ไม่เจอกันไม่เท่าไหร่มีหลานให้แม่อุ้มซะล่ะ”คนเป็นแม่เอ่ยแซวเล็กๆ

“แน่อยู่แล้วครับ!....เชื้อมันดีก็อย่างเงี้ย ฮะๆ”ร่างสูงพูดแกมติดตลกก่อนจะแก้วจะส่งค้อนงวงใหญ่เข้าให้

“แฮ่ๆ ล้อเล่นน้าค๊าบบบ^^”ร่างสูงหันไปฉอเลาะกับแก้วที่ยืนหน้าง้ำอยู่

“โฮะๆแค่นี้ชั้นก็ดูรู้ไปถึง 7-8 ปี จ้างน้าแล้วเจ้าโทโมะ!”

“อะไรครับพ่อ?”

“อนาคตกลัวเมียนะสิ ฮ่าๆ”

“-*- อ้าว?พ่อ!....แต่ก็นะ....ยอมแค่คนเดียวละน่า”

“เกินไปละ><”

“ฮ่าๆๆๆ”เสียงหัวเราะของวันแห่งความสุขดังกังวานไปทั่ว สร้างความปลื้มปีติให้กับทุกคนเป็นอย่างดี!

.

.

.

             งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา แม้ว่าชีวิตนักศึกษาจะสิ้นสุกลงแต่เพียงวันนี้ แต่ทว่า มิตรภาพ ความรัก ความทรงจำ จะถูกจดจำอยู่ในหัวใจของทุกๆคน!

“แก้ว...ฮึก...ต่อไปนี้เรา....ก็จะเจอกันน้อยลง ชั้นต้อง...ฮึก...คิดถึงแกมากๆเลย!”ขนมจีนโผเข้ากอดแก้วพลางสะกอึกสะอื้น แก้วเองก้อดที่จะน้ำตาคลอตามไปด้วยไม่ได้

“ชั้นก็คิดถึงแกมากแน่ๆ แต่ไม่เป็นไร เรายังติดต่อกันได้เสมอนะ^^...............ชั้นรักแกนะ”

“งือออออT^T”

“นี่ยัยหนมจีน อย่ากอดแฟนชั้นนานสิ ชั้นหวง!”ร่างสูงแกล้งล้อเลียนแต่อีกฝ่ายไม่เล่นด้วย

“ไอ้บ้าโทโมะ! ชั้นไม่มีอารมณ์มาเล่นด้วยนะ”

“อ่อ   ขอโทษค๊าบบบT^T”

“แก้ว.....กันต์ก็คิดถึงแก้วนะ ยังไงเจอกันต์ต้องทักด้วยนะ สัญญานะว่าเราจะติดต่อหากันเสมอ.....เราจะคิดถึงกัน เป็นเพื่อนกันตลอดไป!”แก้วสวมกอดกันต์เบาๆแทนคำขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่กันต์ทำให้เสมอมา  อีกฝ่ายเต้นเร่าๆด้วยความอิจฉาปนหึงเล็กน้อย  แต่ก็พยายามเก็บอาการไว้ให้มากที่สุด!

 

 

         มันไม่มีอะไร ไม่มีอะไรๆๆๆๆๆๆๆ><

 

 

“กันต์    แก้วสัญญานะ^^....ฝากดูแลเพื่อนแก้วด้วย ยัยขนมจีนอาจจะไม่อ่อนหวานซักเท่าไหร่แต่แก้วเชื่อว่าเพื่อนของแก้วคนนี้....น่ารักที่สุดเลย”

“ไม่ต้องห่วงหรอกแก้ว กันต์จะดูแลยัยลิงนี่ให้เอง  ขืนทิ้งไปมีหวังเป็นอันตรายต่อผู้พบเห็นแน่ๆ ฮะๆ”

เพี๊ยะ!

“ปากดี!”ขนมจีนตวาดแว้ดกึ่งงอนจนกันต์ต้องรีบง้อ

“ขนมจีน   ขอโทษน้า ชั้นแหย่เล่นๆ”กันต์โอบไหล่ขนมจีนไว้พลางเขย่าเล็กน้อย

“คนยิ่งกำลังเศร้าอยู่ นายนี่!”

“เอาล่ะๆอย่าทะเลาะกันเลย.....ไม่เบื่อบ้างหรือไงน้า?”แก้วทำท่าครุ่นคิดก่อนที่ขนมจีนจะชิงตอบขึ้นเสียก่อน

“ไม่ทะเลาะกัน ก็ไม่ใช่ชั้นนะสิ!ฮะๆ”

 

               เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปดำเนินชีวิตของตัวเอง

 

และรอเวลาที่จะนัดแนะมาพบกันอีกครั้ง!

.

.

.

.

3 เดือนผ่านไป

“แก้ว.....ชั้นอยากเห็นหน้าเจ้าตัวเล็กแล้ว ทำยังไงดีล่ะ?”

“อย่าใจร้อนไปหน่อยเลย ว่าที่คุณพ่อ^^”

“ชั้นมีความสุขจนจุกอกไปหมดแล้ว รออย่างเดียว.....คือวันที่เจ้าตัวเล็กลืมตาดูโลก วันนั้นชั้นคงได้ทำหน้าที่ ‘พ่อ’ อย่างเต็มตัว!”คำว่า พ่อ ที่หลุดจากปากทำเอาเขารู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด อยากเหลือเกินกับการที่จะถูกคนคนหนึ่งเรียกแบบนั้น!

 

 

                   อีก 6 เดือน! แค่ 6เดือน.....

 

 

.

.

.

.

.

“ป๊า^^”เสียงลูกสาววัยขวบเศษเอ่ยเรียก ร่างสูงหันหน้าไปยิ้มน้อยๆก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะวิ่งเข้าหา  ร่างสูงกอดรับลูกสาวด้วยความอบอุ่น

“ครับ!  เอมิ สวัสดี น้ากันต์กับหน้าขนมจีนก่อนะเร๊ว^^”

       ลูกสาวทำตามอย่างว่าง่ายทำเอาขนมจีนยิ้มแป้นกับท่าทีน่าเอ็นดูของเด็กน้อย

“แม่เขาไปไหนซะล่ะ?ไม่เจอยัยแก้วซะนานชั้นล่ะคิดถึ๊ง คิดถึง!”

“เดี๋ยวคงมาแล้วล่ะ เห็นว่ารถติดนะ นั่นไง!มาแล้ว  เอมิดูม๊าเร๊ว...”ร่างสูงชี้ไปทางร่างบางที่กำลังเดินเข้ามาภายในร้านอาหารริมทะเล....สถานที่นัดภพระหว่างเพื่อน!

“ม๊า มา...”

“ยัยหนมจีน กันต์ คิดถึงจังเลย!”แก้วโผเข้ากอดเพื่อนรักทั้ง 2 ด้วยความคิดถึงโดยไม่ลืมที่จะคว้าลูกสาวมานั่งด้วย

“คิดถึงแก้วเหมือนกัน  กันต์ไปดูงานที่อังกฤษมาเกือบปีแน่ะ คิดถึงเมืองไทยมากๆเลย แล้วนี่สบายดีนะ?”

“อื้อ^^....นี่เป็นไงลูกสาวชั้นเองน่ารักใช่มั๊ย? เมื่อไหร่ 2 คนนี้จะมีบ้างน้า”แก้วเอ่ยแซวเล็กน้อย ก่อนจะให้ร่างสูงดูแลลูกแทน!

 

 

             ยัยเด็กคนนี้          นี่!-*- เป็นแม่คนแล้วยังจะทำตัวเป็นเด็กอีก เห็นเพื่อนๆไม่ได้ ระวังตัวไว้เถอะคืนนี้จะจับตีซะให้ก้นลายเลย คอยดู!!

 

 

“เรื่อยๆล่ะน่า น่าอิจฉาแกจริงๆ ดูสิ! พ่อลูกคู่นี้น่าร๊าก น่ารัก^^”ขนมจีนเอ่ยพลางมองดู 2 พ่อลุกเล่นกันอย่างสนุกสนานโดยที่ลูกสาวนั่งอยู่บนตักของคนเป็นพ่อ เสียงหัวเราะคิกคักของเด็กน้อย ทำเอาทุกคนอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม....

             ทั้ง 4 ผู้ใหญ่กับอีก 1 ตัวเล็ก นั่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ก่อนจะแยกกันไปเดินเล่นตามคู่ของแต่ละคน!

.

.

    ลูกสาวเกี่ยวแขนของพ่อและแม่เดินไปตามชายหาดที่ทอดยาวพลางส่งเสียงคิกคักอย่างน่าเอ็นดู  คนเป็นพ่อโอบอุ้มลูกน้อยขึ้นขี่คอ …

“ฮ่ะๆ>< ป๊า....”

“สนุกมั๊ยครับ! ฮ่าๆ จุ๊บ!”พูดกับลุกแต่จู่โจมหอมแก้มคนเป็นแม่!

“นี่แนะ!เล่นทีเผลอนี่นา~”ร่างบางบ่นกระเง้ากระงอด

“รักหรอกน่า ถ้าไม่รักไม่หอมแก้มหรอกค๊าบบบ”

“..........”

“ตัวเล็กค๊าบบ  อยากเห็นม๊าบอกรักป๊ามั๊ย?”ร่างสูงเอ่ยถามลูกสาวเจ้าตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก

“บ้า....ไปถามลูกแบบนั้นได้ไง?”

“ม๊าก ลัก ป๊าๆๆ^^”

“เอมิ! เดี๋ยวเถอะเรา”

“บอกหน่อยสิ บอกให้ชื่นใจหน่อย ว่าเธอยังรักกันอยู่......นะ”น้ำเสียงออดอ้อนทำเอาแก้วใจอ่อนยวบ รู้ตัวอีกมีก็เผลอตอบไปแล้ว...

“-//////-  อือ..ก็ได้.....ฟังนะ..........ชั้นรักนาย”ร่างบางจู่โจมหอมแกมเขาเบาๆ อีกฝ่ายยิ้มพอใจอย่างมีความสุข

 

มีความสุขกับคนที่รัก ทั้ง 2 คน...........

 

 

       จริงอย่าที่ว่า เรื่องของความรักไม่ใช่เป็นเพราะการกำหนดจากฟ้า แต่เป็นเพราะ....หัวใจต่างหากที่ตัดสิน

ต่อให้เขาจะเลวร้ายใส่แค่ไหน.....สุดท้าย รัก ก็คือรัก อยู่ยันวันยันค่ำ!

 

 

                          ก้อไม่รู้..ว่าทำไมฉันรักเพียงเทอ ใจมันดื้อไม่ยอมรับฟังผู้ใด.. .

                           เทอจะไม่ดียังไง ((ก้อรัก)) ก้อไม่รู้..ว่าทำไมฉันต้องมีเทอ

                   อาจดูโง่ที่ยังรักเทอเรื่อยไป.. ก้อมันไม่รักใครๆ ใจฉันรักเทอคนเดียว...............

 

 

                                                     THE END

 

........................................................................................................................

 

   เอาล่ะจบไปแล้ว อีก 1 เรื่อง>< (ดีใจ^^;)  ขอบคุณทุกเม้นทุกกำลังใจและทุกคนที่เข้ามาอ่านไม่ได้เม้นแต่เข้ามาอ่านเราก็ดีใจมากๆแล้ว>< นะค๊าบบบ  ~   กว่าจะจบทำเอาไรตอร์หอบจับกันเลยทีเดียว เพราะคิดสดทุกตอน(กำ-*-)  เอาล่ะพร่ามมาเย๊อะ! เราไปก่อนนะ ไว้หัวสมองทำงานจะกลับมาพร้อมเรื่องใหม่(มั้ง=__=V)

ฝันดี อย่าลืมดูTK วันวานยังหวานอยู่วันนี้(มั้ง?><)นะจ้ะ...คิกๆ>///<