ใจฉัน...รักเธอคนเดียว Only you

 

     หลังจากที่เรื่องร้ายๆผ่านพ้นไปได้ด้วยดี...มันทำให้แก้วนิ่งนอนใจได้สนิท

 

 

            ทุกอย่างคงผ่านไปแล้ว^^

 

 

“ร้อนมั๊ย?.....^^”ร่างสูงส่งยิ้มบางๆก่อนจะเดินขนาบข้าง อีกมือถือหนังสือป้องแดดให้คนตัวเล็ก ด้วยเกรงว่าจะเป็นลมเป็นแล้งไปเสียก่อน

 

                   ยิ่งบอบบางอยู่ด้วย!

 

“ร้อนสิ!ถามได้”ร่างบางบ่นกระปอดกระแปดหลังจากถึงช่วงพักกลางวันและเดินลงมาทานอาหารที่โรงอาหารซึ่งขนมจีนกับกันต์มารออยู่ก่อนแล้ว  ขนมจีนโบกมือหยอยๆให้แก้วกับโทโมะที่พึงเดินลงมาเป็นเชิงว่า....ฉันนั่งทางนี้!

“นั่นไงกันต์กับหนมจีนนั่งอยู่นั้น!”ด้วยความที่อากาศวันนี้ค่อนข้างร้อน แก้วจึงอยากที่จะนั่งพักตากแอร์ในห้องอาหารเร็ว อารามรีบร้อนทำให้แก้วเดินชนกับผู้หญิงคนนึงจนล้ม

“แก้ว!”ร่างสูงร้องเสียงหลงก่อนจะพยุงแก้ว พลางเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“งือออ~เจ็บจัง”

“เป็นอะไรมั๊ยแก้ว?...ระวังหน่อยสิ  ลูกยังไม่แข็งแรงนะ!”คนโดนเอ็ดทำหน้ามุ่ยก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีไปหาขนมจีนกับกันต์อย่างเซ็งๆ

 

 

           นิดหน่อยเอง!!เชอะ!

 

 

.

.

.

“นั่งอยู่ตรงนั้นเลย จะกินอะไร?เดี๋ยวไปซื้อให้”ร่างสูงออกคำสั่งจนแก้วรู้สึกอึดอัด อยากช่วยเหลือตัวเอง ที่สำคัญเธอพึ่งจะท้อง แค่ 2 เดือนเท่านั้น!

“กระเพราะไข่ดาวแล้วกัน เร็วๆนะ หิว!”

“ไม่ได้!”

“อ้าว?....”

“เธอท้องอ่อนๆอยู่นะ ทานของจืดๆจะดีกว่า ของเผ็ดแบบนั้นอย่าไปกินเลย เดี๋ยวจะแสบท้องเอา”อีกฝ่ายร่ายยาวจนแก้วทำหน้าเซ็งๆก่อนจะเออออตามเขา  เพราะเข้าใจดีว่าเขาเป็นห่วง!

“งั้น...อะไรก็ได้ค่ะ^^”แก้วปั้นหน้ายิ้มทะเล้น อย่างล้อเลียน ร่างสูงจิ๊ปากทำหน้าดุๆก่อนจะหายไปซื้ออาหาร

“ว้าว!น่าอิจฉาจัง อยากมีแบบนี้มั่ง^^”ขนมจีนเอ่ยล้อเลียน

“บ้าน่า!”

“เธออยากท้องบ้างเหรอ?”คำถามซื่อแกมเจ้าเล่ห์ของกันต์ทำเอาขนมจีนหน้าแดงไปยันใบหู  ก่อนจะจะฟาดฝ่ามือหนักลงบนไหล่ของกันต์อย่างแรง

“พูดบ้าอะไรของนาย! ปากหมาจริงๆ! ชั้นหมายถึงอยากมีคนดูแลต่างหากเล่า!!!”

“งั้น...ชั้นดูแลให้ เอาม่ะ ถือซะว่า...ทำบุญให้คนไร้คู่ ซึ่งชั้นก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน!!”คำพูดของกันต์ทำเอาขนมจีนถึงกับพูดไม่ออก รีบก้มหน้างุดด้วยความเขิน แก้วแอบอมยิ้มเล็กๆ

 

 

                        ( ._.)!!!  ไอ้บ้า!!><

 

“มาแล้ว^^อ่ะ...แก้วรีบๆทานเร็ว หิวไม่ใช่เหรอ?....เดี๋ยวตัวเล็กจะหิวเอานะ!”

“ทราบแล้วค่ะ”แก้วก้มหน้าก้มตากินอาหารรสจืดในจานอย่างจำใจ!ก่อนจะเตรียมตัวขึ้นไปเรียนภาคบ่ายต่อ!

.

.

.

     ตอนเย็น

“กลับบ้านกัน....เออนี่แก้ว  เดี๋ยวขากลับเราแวะห้างกันก่อนนะ!

“แวะทำไมล่ะ จะซื้ออะไรเหรอ?”

 “ก็...กะว่าจะซื้อพวกผักผลไม้ นม แล้วก็ของบำรุงให้เธอไง^^ เรามีเวลาไม่มากนักหรอกวันๆนึงชั้นเลยอยากดูแลเธอให้เต็มที่ โอเคนะ!

“^^ก็ได้”

“ป่ะๆขึ้นรถ”ร่างสูงโอบเอวร่างบางเดินตรงไปยังลานจอดรถ แก้วหันไปโบกมือลาขนมจีนกับกันต์ก่อนจะขึ้นรถไป  ยังห้างสรรพสินค้า!

.

.

.

ห้างสรรพสินค้า

“นี่เลยต้องกินนมเยอะๆลูกจะได้แข็งแรง”

“แก้วไม่ชอบกินนมอ่ะ!”อีกฝ่ายแย้งขึ้นทันที

“ดื้อเรอะ! ฝืนๆหน่อยน้าค๊าบบ^^เพื่อลูกและก็เพื่อนแก้วนะๆๆ”

“ก็ได้ๆ”

 

      เฮอะ!ให้ตายสิ ไม่ชอบกินนมจืดเล้ยยย จริงๆ!

 

     หลังจากซื้อของเสร็จเรียบร้อยแล้ว แก้วจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

“โทโมะ!แก้วไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ไปรอที่ลานจอดรถเลยก็ได้”

“เอางั้นเหรอ?ชั้นรออยู่นี่แหละ รีบเถอะคนสวย^^”

“ค่า!!!”ร่างบางเดินไปเข้าห้องน้ำซึ่งมีผู้คนบางตา  แต่เมื่อออกมาจากห้องน้ำผู้คนก็ทยอยออกกันไปหมดแล้ว แน่นอนว่าแก้วอยู่คนเดียว!

“ได้ข่าวมาว่าแกท้องเหรอ?”เสียงปริศนาดังขึ้นทำเอาแก้วต้องหันกลับไปมอง

“ฟ้าใส!....เธอมาที่นี่ทำไม?”

“ชั้นไม่จำเป็นต้องตอบคำถามแก...เฮอะ! ที่ชั้นมาวันนี้เพราะแกโดยเฉพาะ”อีกฝ่ายแสยะยิ้มอย่างเยือกเย็นจนแก้วเริ่มรู้สึกว่าไม่ปลอดภัย

 

      ความรัก! มันทำให้คนเราเป็นได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ?

 

 

“เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ชั้นไม่รู้จักเธอ! และขอร้องอย่ามายุ่งกับชั้น!!”

ในเมื่อชั้นไม่ได้เค้าแกก็ต้องไม่ได้...ฮึ เด็กใช่มั๊ย?ที่ทำให้เค้ากลับมาหาแก!!!”ฟ้าใสแผดเสียงลั่นอย่างนึกแค้นใจ

 

 

              ถ้าไอ้มารหัวขนนี้ตายไป! โทโมะจะต้องกลับมาหาชั้น!!!

 

 

 

“อย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆนะ!”

“ฮึ...ถ้าไม่มีอะไรเด็กบ้านี่ เค้าต้องกลับมาหาชั้น ฮ่าๆ”ฟ้าใสหัวเราะลั่นอย่างคนไร้สติ ก่อนจะทะยานเข้าบีบคอแก้ว อีกฝ่ายขัดขืนสุดแรงเกิดแต่ไม่รู้ว่าฟ้าใสเอาแรงกำลังมาจากไหนมากมาย แก้วไม่อาจขัดขืนได้!

“โอ๊ย!”ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อถูกเหตบฉาดใหญ่เข้าที่ใบหน้า

“เจ็บมั๊ย? เฮอะ! แกเจ็บไม่เท่าชั้นหรอกนังแก้ว!!!แกอย่าอยู่เลย”ฟ้าใสเหวี่ยงตัวแก้วไปชนกับขอบซิงค์ล้างหน้า  ร่างบางทรุดลงกองกับพื้นด้วยเรี่ยวแรงที่หดหาย ก่อนจะรู้สึกปวดจี๊ดๆบริเวณท้องน้อย  แ ละเริ่มรู้สึกว่ามีของเหลวไหลเปรอะต้นขา!

“ดี!แท้งไปเลย ชั้นไปละนะสาวน้อย! โชคดี    บางทีแกอาจจะตายทั้งแม่ทั้งลูกก็ได้ ใครจะไปรู้ฮ่าๆ”ฟ้าใสระเบิดเสียงหัวเราะออกไป  ร่างบางร้องโอดครวญลำพังจะร้องเรียกให้คนมาช่วยยังไม่ได้!

“ชะ..ช่วย ด้วยค่ะ”เสียงร้องขาดหายไปพร้อมกับสติที่ดับวูบ!!!

.

.

.

.

รพ.

“หมอๆต้องช่วยภรรยากับลูกผมให้ได้นะ!  รับปากสิหมอๆ!”ร่างสูงตะคอกลั่นใส่หน้าหมอเจ้าของไข้

“ใจเย็นๆครับ หมอจะพยายามจนสุดความสามารถ!”หมอรีบวิ่งเข้าห้องไป

 

                 ร่างสูงกระวนกระวายนั่งไม่ติด ถ้าไม่มีคนเข้าไปเห็นจะทำยังไง!

 

.

.

“ช่วยด้วยค่า ช่วยด้วย!!!”เสียงของหญิงร่างท้วมร้องสีดว้ายออกมาจากห้องน้ำหญิงจนไปชนเข้ากับโทโมะ

“เอ่อ...เป็นอะไนหรือเปล่าครับ?”

“พ่อหนุ่มๆช่วยด้วย มีผู้หญิงใส่ชุดนักศึกษาตกเลือดอยู่ในห้องน้ำ ไปดูเร็ว!”ทันทีที่ได้ยินความ โทโมะถึงกับเข่าอ่อนทันทีภาวนาในใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ใช่แก้ว!....แต่...........

“แก้ว!!!”

.

.

.

“โธ่เว้ย!อย่าให้รู้นะว่าใครทำ กูจะฆ่าแม่งให้ตายไปซะ!!!”ร่างสูงสบถด้วยความอาฆาตแต่หน้าที่ของเขาตอนี้มีอย่างเดียวคือ...รอ!!!

“เฮ้ย~!โทมะยัยแก้ว...ฮึก...เป็นยังไงบ้าง”ขนมจีนวิ่งหน้าตื่นเข้ามาทันทีที่รู้ข่าวพร้อมสะอึกสะอื้นด้วยความสงสารเพื่อน

“แก้วต้องไม่เป็นอะไร เงียบก่อนเถอะ ที่นี่รพ.นะ!”กันต์เอ่ยเตือนนั่นแหละที่ขนมจีนถึงหยุด!

“ฝากดูแก้วด้วยนะ!ชั้นจะไปลากคอคนที่มันทำกับแก้วมาลงโทษ!!!”

“ใจเย็นๆหน่อยสิ!”กันต์รั้งคอเสื้อเขาไว้ แต่อีกฝ่ายไม่สนใจ สะบัดตัวหนีออกอย่างแรง

“บ้าบิ่นจริงๆ!”

.

.

.

3 วันผ่านไป

   อาการของแก้วดีขึ้นตามลำดับ หลังจากวันนั้นเด็กปลอดภัยดี และทั้งตัวคุณแม่เองก็ด้วย  คนผิดถูกลงโทษตามสมควร...มันถูกต้องแล้ว!!

.

.

.

“ผมขอเช็ค กล้องวงจรปิดบริเวณห้องน้ำหญิงด้วยครับ!”ร่างสูงดึงดันเข้ามาหาผู้จัดการห้าง ในทีแรกเขาปฏิเสธ

“คงจะไม่ได้ครับ!ทางเราไม่อนุญาต แล้วนี่คุณเข้ามาในห้องทำงานของผมได้ยังไง เชิญออกด้วยครับ อย่าให้ผม....”

“แต่ถ้าลูกเมียผมเป็นอะไรขึ้นมาผมเอาเรื่องแน่ ห้างของคุณ!ปล่อยให้คนโรคจิตเข้ามาได้ยังไง!!!”

“อย่างนั้นหรือครับ!ผมขอโทษด้วย ผมจะรีบดำเนินการให้เร็วที่สุด!!”ผู้จัดการรีบดำเนินการโดยเร็ว  และเพียงไม่กี่อึดใจ...ภาพที่ถูกบันทึก ก็ปรากฏตรงหน้าของเขา ผู้หญิงที่ออกจากห้องน้ำคนสุดท้ายวันนั้นคือ...ฟ้าใส!!!!

          ร่างสูงกำมือแน่นอย่างแค้นใจก่อนจะส่งหลักฐานให้ตำรวจและแน่นอนว่าเธอโดนจับข้อมหาพยายามฆ่า!!

“ชั้นไม่ได้ทำนะโทโมะ!!!ชั้นไม่ได้ทำ ม้ายยยย!!!!”ฟ้าใสร้องโวยวายและพยายามขัดขืน

“มันสมควรแล้วไม่ใช่เหรอ?กับสิ่งที่เธอทำกับคนที่ชั้นรัก ไปชดใช้กรรมของเธอเองแล้วกัน...โชคดีนะ ฟ้าใส!!”ร่างสูงแค่นยิ้มอย่างนึกสมเพช

“แต่ชั้นรักนายนะโทโมะ!ได้ยินไหม ชั้นรักนาย ชั้นเลยยอมทำเรื่องบ้าๆนั่น!”

“เธอมันเห็นแก่ตัว ความรักของเธอมันเห็นแก่ตัวเกินไป โชคดีนะ! เราไม่มีอะไรต้องติดค้างกันแล้ว”

“ไม่!!!!”ฟ้าใสถูกควบคุมตัวเพื่อไปขึ้นศาล ร่างสูงเดินออกมาอย่างรู้สึกสบายใจ ไม่ต้องกลัวใครจะมาทำอันตรายกับคนรักได้อีก!!

.

.

.

“แก้วยังเจ็บอยู่มั๊ย?”มือหนาปัดผมที่ปรกหน้าผากขงแก้วออกพลางเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่แล้วล่ะ^^”

“รู้มั๊ย?ว่าชั้นใจหายแค่ไหนที่รู้เรื่อง....ถ้าเธอเป็นอะไรไปชั้นจะไม่ให้อภัยตัวเองเลยจริงๆ!”ร่างสูงกล่าวตำหนิตัวเอง

“ไม่หรอก ไม่ใช่ความผิดของนายเลย^^ ช่างเถอะ แก้วปลอดภัยแล้วและฟ้าใสก็ได้รับกรรมของเขาแล้ว อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลยนะ^^”แก้วบอกด้วยความใจเย็น ลึกๆแล้วก็ยังนึกโกรธฟ้าใสไม่หาย แต่โกรธไปก็เท่านั้น...ตอนนี้ฟ้าใสคงไม่ได้รับรู้อะไรด้วยแล้ว!

 

.............................................................................................................................................................

เฮ้ๆ! หายไป 2 วัน คิดถึงกันมั๊ย? ฮี่ๆๆๆๆ   วันนี้ฤกษ์มาอัพ จะจบและไม่ตอน ก็ 2 ตอนล่ะ เฮ้ออออ~ ไปและ ฝันดีทุกโคนนนนน!!!!