never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

เรื่อง never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป
 
 
 
 
 
"คุยกับใคร" พี่โทโมะกดเสียงถามฉัน ซวยแล้วT^T
 
 
 
"ไม่มีนิ" ฉันพยายามจ้องตาพี่โทโมะแล้วสื่ออกมาว่าเกิดอะไรขึ้น
 
 
 
"อย่ามาโกหก!ฉันได้ยินเธอพูดถึงไอ้ป็อปปี้อยู่!" พี่โทโมะตรงเข้ามาบีบไหล่ฉันจนฉันต้งอร้องออกมา
 
 
 
"นายจะบ้าหรอพี่ป็อปที่ไหนกันแล้วก็กรุณาให้เกียรติพี่ฉันด้วย!!" ฉันก็ตะคอกกลับไป
 
 
 
"ทำไมฉันต้องให้เกียรติมันด้วยมันไม่ใช่ญาติฉํนซะหน่อย" พี่โทโมะแสระยิ้มอย่างเหยียดหยาม
 
 
 
 
 
 
 
เพี๊ยะ~ เพี๊ยะ ~
 
 
 
 
 
 
 
"ถึงเค้าจะไม่ใช่ญาตินายแต่...เค้าก็พี่ชายฉัน!!" ฉันตบหน้าพี่โทโมะไป2ทีเพื่อเตือนสติแต่เหมือนจะไม่ใช่ซะแล้ว
 
 
 
"นี่เธอ!" พี่โทโมะง้างมือขึ้นสงสัยจะตบฉํนคืนล่ะมั้ง ฉํนเลยยืนหลับตาปี๋รอรับน้ำหนักมือแต่...
 
 
 
 
 
 
 
 
 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
 
 
 
 
(เฮ้ย!!มึงจะทำอะไรน้องกูไอ้โมะ) เสียงพี่ป็อปปี้ดังมาจากในสายโทรศัพท์คาดว่าพี่ป็อปคงจะยังไม่ได้วางแต่แค่เงียบไปแล้วรอฟังเท่านั้น
 
 
 
 
"ไหนเธอบอกว่าไม่ได้คุยกับใครไง!แล้วนี่มันเสียงใคร!!" พี่โทโมะตะคอกใส่ฉันแต่ฉันทำได้เพียงยืนหลับแล้วเม้มริมฝีปากให้แน่นแทนคำตอบ
 
 
 
 
(มึงไม่ต้องไปว่าน้องกูเลยนะ...มึงปล่อยน้องกูเดี๋ยวนี้นะ!!) พี่ป็อปเองก็ตะคอกมาตามสายโทรศัพท์อย่างไม่ยอมแพ้
 
 
 
 
"มึงเป็นใครมายุ่งอะไรกับเรื่องของผัวเมีย!!" พี่โทโมะหันไปตอบพี่ป็อปก่อนจะหันกลับมองหน้าฉันอีกรอบ
 
 
 
 
"ไม่จริง!!เราไม่ได้เป็นอะไรกันถึงขั้นนั้นคุณอย่ามาพูดจาดูถูกฉันนะคะคุณโทโมะ!!" ได้เวลาที่ฉันคงต้องออกมามีส่วนร่วมกับเรื่องนี้สักที! ชิัแนไม่ได้เป็นอะไรกับพี่แกแล้วซะหน่อยแค่แฟนก็มากพอล่ะนี่เล่นพูดซะฉันเสียหายจะตาย!!
 
 
 
 
"หึๆไม่ต้องห่วงหรอกจริญญายังไงวันนี้เธอจะไม่รอดหรอก555+" ดูจากสายตาของพี่โทโมะแล้วฉันว่าฉันรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยทางร่างกายทันทีแต่ฉันจะหนีอย่างไงเนี๊ยสิปัญหา!
 
 
 
 
(มึงทำอะไรน้องกู!) เสียงพี่ป็อปละความสนใจจากสายตาพี่โทโมะไปครู่และฉันใช้จังหวะที่พี่โทโมะหันไปตอบพี่ป็อปวิ่งออกจากห้องนั้นแต่ขาของฉํนยังไม่ได้ก้าวออกจากประตูเลยก็โดนพี่โทโมะลากกลับเข้าไปเหมือนเดิม
 
 
 
 
"จะทำอะไรน่ะหรอมึงอยากรู้มั้ยล่ะหึ!" พี่โทโมะกระแทกลมหายใจแล้วลัดวงแขนให้แน่นขึ้นไปอีก โอ๊ย!กระดูกจะแตกแล้ววววววววววTOT
 
 
 
 
(....) พี่ป็อปเงียบฉันสงสัยว่าพี่แกคงจะรอฟังพี่โทโมะพูดแน่ๆ
 
 
 
 
"อธิบายไม่ถูกว่ะรอฟังเอาเองล่ะกัน555+" ว่าแล้วพี่โ?โมะก็ผลักฉันลงกับเตียงที่อยู๋ใกล้ๆแล้วทิ้งเองตัวตามลงทับร่างฉันไว้ ฉันพยายามผลักพี่โทโมะออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล พี่โทโมะแข็งแรงมากหรือว่าฉันไม่มีก็ไม่รู้T^T
 
 
 
 
"จะทำอะไรฉันน่ะ...ปล่อยนะ!!" ฉํนพยายามดิ้นทั้งๆที่รู้มามันไม่มีผลอะไรเลยแต่ฉันก็หวังว่ามันอาจจะช่วยได้บ้าง
 
 
 
(ไอ้โมะมึงจะอะไรน้องกู!!) พี่ป็อปส่งเสียงดังอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงฉันโวยวาย
 
 
 
"เงียบๆไปเหอะฟังอย่างดฃเดียว...เดี๋ยวมึงก็รู้เอง555+" 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  พี่โทโมะเริ่มปิดปากฉันด้วยปากของตัวเองอย่างรุนแรงแล้วพยายามลูบไล้ไปตามร่างกายของฉันซึ่งฉันเองก็พยายามที่จะปัดมือพี่แกออกแต่ใช่ว่าจะปัดได้ทุกที่ซะเมื่อไร! พี่โทโมะเลื่อนปากของตัวเองตามซอกคอของฉันแล้วต้ังใจขบเม้มมันลงไปให้เป็นรอยตราบาปติดตัวฉันลงไป ก่อนจะละออกจากตัวฉันแล้วก้มลงไปเปิดลิ้นชักแล้วหยิบผงอะไรสักอย่างออกมา ฉันใช้จังหวะนั่นแหละพยุงตัวเองลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ประตู!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"จะไปไหน!" ขณะที่ฉันวิ่งตามบันไดลงมาก็โนพี่โทโมะที่วิ่งตามมาจับข้อมือฉันไว้
 
 
 
 
"ปล่อยฉันนะฉันจะกลับบ้าน!!" ฉันใช้มืออีกข้างของตัวเกาะราวบันไดไว้แน่นแล้วอีกข้างก็พยายามสะบัดมืออกจากมือพี่โทโมะ
 
 
 
 
"พูดกันดีๆไม่ชอบงั้นหันหน้ามานี่!" พี่โทโมะรวบมือฉันไว้2ข้างด้วยมือเดียวแล้วใช้อีกมือบีบปากฉันให้อ้าออกแล้วเทผงสีขาวๆเมื่อกี้ใส่ปากฉันจนหมด
 
 
 
 
"แหวะ...นั่นมันผงอะไร" ฉันพยายามจะอ้วนออกมาแต่พี่โทโมะก็เอามือมาปิดปากฉันให้กลืนลงไปให้หมด!
 
 
 
 
"หึๆ" พี่โทโมะหัวเราะนิดๆแล้วก็ลากฉันกลับเข้าห้องไปอีกแต่ฉันรู้สึกเหมือนว่าร่างกายกำลังร้อนรุ่มขั้นรุนแรง
 
 
 
 
"แต่จากนี้ฟังให้ดีๆแล้วกันไอ้ป็อป...แต่ถ้าทนฟังไม่ได้ก็กดวางสายไปแล้วกัน555!!" พี่โทโมะตะโกนใส่โทรศัพท์ที่มีพี่ป็อปถือสายรออยู่ก่อนจะผลักฉันลงกลับเตียงอีกรอบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  รอบนี้ฉันรู้สึกเหมือนว่าไม่อยากจะดิ้นหรือขัดคำสั่งอะไรของพี่โทโมะอีกเลย เหมือนว่าร่างกายมันไม่มีแรงแล้วก็อยาก...เรื่องนั้นขึ้นมาซะดื้อ นี่คงเป็นเพราะผงที่พี่โทโมะให้ฉํนกินแน่เลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  สมองของฉันเริ่มพล่ามัวเห็นรางๆเพียงแค่ว่าพี่โทโมะกำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดีก่อนจะทิ้งตัวลงมาทับฉันไว้อีกรอบแต่ที่น่าแปลกคือฉันรู้สึกร้อนเมื่อถูกสัมผัสจากมือและริมฝีปากพี่โทโมะ พี่โทโมะบดริมฝีปากลงมาอีกครั้งแต่ครั้งกลับรู้สึกถึงความอ่อนหวานกว่าครั้งที่แล้ว ส่วนมือก็ค่อยถอดเสื้อและกระโปรงของฉันออก แล้วเริ่มเล้าโลมฉันอีกคั้งนึง!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------อ่าเรากำลังจะแต่งNCใช้มั้ยเนี๊ย อย่างลืมสัญญานะคะว่าถ้าเราแต่งNCแล้วจะต้องมีเม้นเพิ่มขึ้นน่ะค่ะ