never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

เรื่อง never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป
 
 
 
 
 
   ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบากรู้สึกเหมือนหนังตามันคอยแต่จะปิดทุกที...ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ยมันเป็นห้องสีขาวสะอาดแถมยังเงียบมากเสียด้วย แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไงเนี่ย โอ๊ยฉันรู้สึกปวดหัวจังTOT
 
 
 
 
"ตื่นแล้วหรอแก้ว..." เสียงประตูถูกเปิดออกพร้อมๆกับร่างของผู้หญิงคนนึง...
 
 
 
 
"พี่ฟาง...แก้วมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไงคะ"
 
 
 
 
"หืม??นี่เราจำพี่ได้ด้วยหรอ??" พี่ฟางนี่ถามแปลกๆนะฉันทำไมจะจำพี่แกไม่ได้ล่ะ
 
 
 
 
"พี่ฟางจะอำอะไรแก้วอีกคะฮ่ะๆไม่เห็นจะตลกเลย"
 
 
 
 
"พี่ไม่ได้อำนะก็เรา..."
 
 
 
 
"หยุดนะฟาง!!เธอกำลังจะพูดอะไรอ่ะ!!" จู่ๆก็มีผู้ชายอีกคนเปิดประตูตามเข้ามาแล้วเอามือปิดปากพี่ฟางเอาไว้!!
 
 
 
 
"พี่โทโมะปล่อยพี่ฟางนะคะ...โอ๊ย!!"
 
 
 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
 
"แก้วเป็นอะไร!!" พี่โทโมะรีบปล่อยปากพี่ฟางแล้วเข้ามาช่วยพยุงฉันทันทีสงสัยเมื่อกี้คงรีบไปหน่อยเลยทำให้เจ็บแผล
 
 
 
 
"เปล่าค่ะๆ"
 
 
 
 
"จะเปล่าได้อย่างไงเมื่อกี้ยังร้องเสียงหลงอยู่เลยนี่" พี่โทโมะพูดกับฉันในขณที่กำลังพาฉันเดินมานั่งที่เตียงผู้ป่วยที่เดิม
 
 
 
 
"แล้วเมื่อกี้พี่ฟางจะพูดอะไรนะคะ" พอฉันนั่งลงบนเตียงปุ๊ปฉันก็หันไปถามพี่ฟางต่อทันที
 
 
 
 
"นี่แก้วจำอะไรไม่ได้เลยหรอ..."
 
 
 
 
"เรื่องไหนล่ะคะ??"
 
 
 
 
"ก็เรื่องที่..."
 
 
 
 
"พี่ว่าแก้วนอนพักต่ออีกสักนิเถอะนะหน้าตายังดูซีดๆอยู่เลย" พอพี่ฟางกำลังจะพูดพี่โทโมะก็ขัดขึ้นมาอีกสักรอบ-*-
 
 
 
 
"ทำไมว่ะแกกลัวว่าน้องฉันจะรู้ความจริงแล้วทิ้งแกไปใช่มั้ยฮ่ะๆงั้นฉันเนี่ยแหละจะบอกเอง" พี่ป็อปปี้เิปดประตูเข้าพร้อมกับประโยคที่ทำให้ฉันงงสรุปแล้วนี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย
 
 
 
 
"หยุดนะไอ้ป็อปไหนว่าตกลงกันว่าจะให้แก้วตัดสินใจไง!!"
 
 
 
 
"ก็ใช่ไง...ฉันก็แค่อยากจะบอกข้อมูลเพิ่มเตินเฉยๆเผื่อว่าแก้วรู้แล้วอาจจะตัดสินใจง่ายขึ้นฮ่ะๆ" พี่ป็อปเดินเข้าใกล้ฉันเรื่อยในขณะที่พี่โทโมะเริ่มอยู่ไม่นิ่งและโวยวายใส่พี่ป็อป
 
 
 
 
"ฉันไม่ได้กลัว!!แต่แกเล่นขี้โกงนี่หว่า" พี่โทโมะชี้พี่ป็อปอย่างคาดโทษแล้วมองหน้าพร้อมส่งสายตาว่าอย่าไปเชื่อพี่ป็อป!!
 
 
 
 
"ฉันไม่ได้ขี้โกงซะหน่อยไม่เชื่อก็ถามฟางดูสิว่ะ"
 
 
 
 
"ใช่ฉันว่าแก้วควรที่จะรู้เรื่องนี้ก่อนที่จะตัดสินใจ" พี่ฟางเองก็เดินมาข้างๆเตียงของฉันกลายเป็นว่าตอนนี้ทุกคมยืนรอบตัวฉันอยู่
 
 
 
 
"แกไม่พูดอะไรทั้งนั้นไอ้โมะเก็บไว้แก้ตัวทีเดียวดีกว่า...แก้วฟังพี่นะไอ้โมะมันเลวมากมันพาแก้วหนีไปจากพี่เป็นเวลา2ปีกว่าที่เราไม่ได้เจอมันทำให้แก้วความจำเสื่อมมันโกหกแก้วทุกๆอย่าง"
 
 
 
 
"...."
 
 
 
 
"พี่เลยอยากให้แก้วตัดสินใจดีๆนะว่าแก้วจะทำอย่างไงต่อไปเพราะตอนนี้แก้วก็กำลังมีหลานของพี่อยู่แถมยังเป็นลูกของคนที่ทำเลวกับเราไว้มาก..."
 
 
 
 
"ถ้าเป็นเรื่องนี้แก้วว่า...แก้วรู้แล้วนะคะแก้วรู้และจำเรื่องทุกๆอย่างได้แล้ว"
 
 
 
 
"แก้ว!!แก้วไม่ได้โกรธพี่ใช่มั้ย พี่รักแก้วนะแต่งานกับพี่ครับ" พี่โทโมะจับไหล่ของฉันให้หันไปหาตัวเองแล้วกอดฉันแน่น
 
 
 
 
"แก้วอย่าไปฟังมันนะมันโกหก!!" พี่ป็อปปี้ดึงแขนฉันให้ออกมาจากตัวพี่โทโมะ
 
 
 
 
"ป็อป!!ฟางบอกว่าอะไร!!"
 
 
 
 
"แต่ฟาง!!..."
 
 
 
 
"ป็อป!!"
 
 
 
 
"โอเคเราจะเลือกอะไรพี่ก็รับได้หมดแหละแก้ว..." พี่ป็อปปี้ยกสองทั้ง2ข้างขึ้นไว้เหนือหัวแล้วก็ถอยหลังออกไปนั่งที่โซฟา
 
 
 
 
"เอ่อคือ..."
 
 
 
 
"ก่อนจะพูดอะไรก็คิดให้ดีๆก่อนนะแก้ว..." พี่ฟางพูดก่อนที่จะเดินไปนั่งกับพี่ป็อปปี้
 
 
 
 
"แก้วไม่ได้โกรธอะไรพี่โทโมะนะคะและแก้วก็ยินดีที่จะเริ่มใหม่กับทุกๆคนและทุกๆเรื่อง...^^" ฉันกุมมือพี่โทโมะไว้เพื่อเป็นการแสดงออกว่าฉันเลือกอะไร
 
 
 
 
"โอเค!!สุดท้ายแล้วเราก็เลือกมันอยู่ดีเหอะ!!" พี่ป็อปพูดแล้วสะบัดหน้าหนีฉันเฉยเลย
 
 
 
 
"โอ๋ๆพี่ป็อปอย่างอนแก้วเลยนะคะ"
 
 
 
 
"มัวแต่งอนกันอยู่เนี่ยแหละ...ว่าแต่เรา2คนจะแต่งพร้อมพวกพี่เลยมั้ย" พี่ฟางเอ่ยถามฉันกับพี่โทโมะ
 
 
 
 
"หืม??วันไหนอ่ะฟาง" พี่โทโมะเอ่ยถามพี่ฟางในขณะที่มือเรายังจับกันแน่น
 
 
 
 
"ประมาณอาทิตย์หน้าอ่ะทันมั้ย"
 
 
 
 
"แก้วว่าไม่ทันหรอกค่ะ..."
 
 
 
 
"ทันๆแก้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปลองชุดกันเลยดีกว่า"
 
 
 
 
"เหอะ!!ไม่ค่อยจะรีบเลยเนอะ" แล้วก็ไม่พ้นที่พี่ป็อปจะแอบแขวะพี่โทโมะอีกสักรอบ
 
 
 
 
"นี่ป็อปจะจบมั้ย!!"
 
 
 
 
"ขอโทษครับฟางT^T" แล้วสุดท้ายพี่ฟางเลยจำเป็นต้องลากตัวพี่ป็อปปี้ออกจากห้องไป
 
 
 
 
"อ่ามาต่อกันที่เรื่องของเราดีกว่า..." พี่โทโมะจับใบหน้าฉันไว้นิ่งๆพร้อมค่อยๆบรรจงจูบลงบินริมฝีปากของฉันอย่างเต็มรัก
 
 
 
 
"ฮึย!!แก้วป่วยอยู่นะ><"
 
 
 
 
"พรุ่งนี้อย่าลืมนะเรามีนัดแล้ว"
 
 
 
 
"ตกลงเอาจริงดิ0.0!!"
 
 
 
 
"ก็จริงสิไม่งั้นจะท้องได้ไงฮ่ะๆ" ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น><
 
 
 
 
"ไอ้พี่โมะบ้า><!!"
 
 
 
 
"แก้วเชื่อใจพี่สิว่าพี่จะไม่ทำเราเสียใจอีกแน่นอน"
 
 
 
 
"อะไรเนี่ยเปลี่ยโหมดเร็วจัง5555+"
 
 
 
 
"ฮึย!!มาให้พี่จูบหน่อยสิ"
 
 
 
 
"ม่ายยยยยยย"
 
 
 
 
   หลังจากที่ฉํนออกจากโรงพยาบาลพี่โทโมะก็ทำอย่างที่พูดไว้จริงๆด้วยการพาฉันมาลองชุดแต่งงานพร้อมจัดการทุกอย่างเสร็จสรรพโดยที่ฉํนแทบจะไม่ค่่อยรู้เรื่องอะไรด้วยซ้ำ!! พี่โทโมะบอกแค่ว่าเตรียมเป็นเจ้าสาวอย่างเดียวก็พอเดี่ยวที่เหลือเค้าจะจัดการเอง พอๆกับพี่ป็อปและพี่ฟางที่วุ่นวายกับงานด้วยกันทั้งคู่บางวันฉันก็แทบจะไม่ได้คุยกับพี่ป็อปเลยด้วยซ้ำ!!
 
 
 
 
   และแล้ววันที่ทุกรอคอยก็มาถึงตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องแต่งตัวเจ้าสาวพร้อมๆกับพี่ฟางอยกาจะบอกว่าตอนนี้ตื่นเต้นสุดๆมือเย็นไปหมดแล้ววววไม่รู้ว่าอากาศในห้องนี้มันไม่ถ่ายเทเลยรึอย่างไงกันนะ>< ฮึย!!ทำไมตอนนี้หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลยนะ
 
 
 
 
"แก้ว0.0!!"
 
 
 
 
"กวิน0.0!!!" ไม่ใช่แค่กวินหรอกนะที่ตกใจฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน
 
 
 
 
"แก้วมาอยู่ที่นี่ได้ไงแล้วยังใส่ชุด..." กวินไล่สายตามองมาที่ชุดเจ้าสาวของฉันอย่างพิจารณา
 
 
 
 
"แก้วต่างหากที่ต้องถามว่ากวินมาที่นี่ไงได้"
 
 
 
 
"อ้าวกวินมาแล้วหรอเป็นไงพี่สวยมั้ย^^" พี่ฟางที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จเดินเข้ามาถามกวิน
 
 
 
 
"อย่าบอกนะว่าที่กวินบอกว่าจะมางานแต่งของพี่สาวนั่นก็คือ..."
 
 
 
 
"ใช่แล้วล่ะ555+โลกกลมจังเลยเนอะพี่ฟาง"
 
 
 
 
"นี่ทั้ง2คนรู้จักกันด้วยหรอ"
 
 
 
 
"แก้วครับ...วันนี้แก้วสวยที่สุดเลยยยยยยยยยย><" โทโมะเดินเข้ามาสวมกอดฉันจากทางด้านหลังพร้อมๆกับพี่ป็อปปี้ที่เข้ามากอดพี่ฟาง
 
 
 
 
"นี่!!เห็นมั้ยว่ายังมีกวินอีกคนนึงน่ะ"
 
 
 
 
"เฮ้ๆนี่แกตามมาจีบแก้วถึงนี่เลยหรอว่ะ!!" พี่โทโมะปล่อยแขขนออกก่อนจะดึงให้ฉันอยู่ห่างจากกวินมากขึ้น
 
 
 
 
"จะบ้าหรอพี่โมะ!!"
 
 
 
 
"555+กวินเป็นญาติของฉันย่ะ!!" พี่ฟางชิงพูดก่อนที่พี่โทโมะจะได้พูดอะไรอีก
 
 
 
 
"นี่แก้ว...แก้วอยากได้ลูกผู้หญิงหรือผู้ชาย"
 
 
 
 
"เอ่อ...ไม่รู้สิแก้วอะไรก็ได้แล้วพี่โมะล่ะ"
 
 
 
 
"พี่ตามใจแก้วอยู่แล้วแต่ไม่ว่าจะหญิงหรือชายพี่ก็รักอยู่ดีนั่นแหละแต่อาจจะน้อยกว่าแก้วนิดนึง...ฟอดดดดดด~~"
 
 
 
 
"พี่ว่า...สำหรับเรามันยังไม่สายไปใช่มั้ยคะ??"
 
 
 
 
"ไม่หรอก...สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป..."
 
 
 
 
 
 
 
 
THE END
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------จบแล้วเว้ยเฮ้ย!!! 5555+จบกันสักที~จบกันแค่นี้~~~บ้าไปแล้วฝากเม้นและติดตามเรื่องต่อไปนะคะ บ๊ายบ่ายยยยยยย