never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

เรื่อง never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

 

 

 

 

 

//แก้ว//

 

 

 

 

 

"มึง!!ตายซะ!!!" ระหว่างที่ฉันเดินวนไปวนมาอยู่รอบรถของพี่โทโมะก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังมีเรื่องกันอยู่ในบ้านที่พี่โทโมะเข้าไปเมื่อกี้

 

 

 

 

 

"กูขอโทษ..." นั่นมันเสียงพี่โทโมะนิ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่านะ

 

 

 

 

 

"แต่กูไม่ให้อภัย!!" เสียงของใครก็ไม่รู้ฉันมองไม่เห็นหน้าแต่ฟังดูแล้วน่ากลัวอย่างมาก...

 

 

 

 

 

"ป็อปคะ!!หยุดนะป็อป!!ฟางบอกให้หยุดไง!!!"

 

 

 

 

 

เพี๊ยะ!!!

 

 

 

 

 

ป็อปงั้นหรอ...อย่าบอกนะว่า...0.0!!!

 

 

 

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

"หยุดนะ!!!" นี่ไม่ใช่เสียงฉันแต่เป็นเสียงของผู้หญิงร่างเล็กๆแต่ใบหน้าเธอน่ารักมากกกกกก

 

 

 

 

"ฟางจะห้ามมาห้ามป็อปทำไม!!" ผู้ชายคนที่กำลังต่อยพี่โทโฒะตะคอกใส่หน้าผู้หญิงคนเมื่อกี้ที่น่าจะชื่อ...ฟาง...ทำไมชื่อนี้คุ้นๆ- -*

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอกฟาง..." พี่โทโมะผลักพี่ฟางออกมาถ้าให้เดาพวกนี้คงจะมีอายุมากกว่าฉันแน่ๆเลย

 

 

 

 

"ทำปากเก่งอย่างนี้ให้ได้อย่างนี้ตลอดนะมึงไอ้โมะ!!" พี่ป็อปพุ่งเข้าไปต่อยหน้าพี่โทโมะอย่างเต็มแรง

 

 

 

 

"อย่านะ!!!" ฉันตะโกนอย่างสุดเสียงเมื่อเห็นว่าพี่โทโมะแทบจะไม่ไหวอยู่แล้วก็เล่นเป็นฝ่ายให้เค้าต่อยอย่างเดียวซะงั้นแล้วจะให้ฉันทำอย่างไง-*-

 

 

 

 

"แก้ว!!!" นั่นเป็นเสียงสุดท้ายก่อนที่ฉันจะไม่รับรู้อะไรอีกเลย...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

//ฟาง//

 

 

 

 

 

"มึงไอ้ป็อป!!!มึงทำร้ายแก้ว!!!"

 

 

 

 

"กะ...กูเปล่า...ยัยแก้ว!!ยัยแก้วตื่นสิ"

 

 

 

 

"เพราะมึงนั่นแหละ!!!"

 

 

 

 

"นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกันนะ!!อ๊ะ!!...เลือด!!!!" ฉันแทบคลุมสติไม่อยู่เมื่อเห็นไหลออกมาระหว่างขาของแก้ว นี่มันอะไรกัน0.0!!

 

 

 

 

"แก้ว!!" ป็อปปี้รีบผลักโทโมะให้ออกห่างจากร่างของแก้วของที่ตัวเองจะเป็นคนอุ้มแก้วไปโรงพยาบาลเอง

 

 

 

 

   ฉันนั่งมองป็อปปี้กับโทโมะที่เดินวนไปวนมาจนตาลาย หลังจากที่เราพาร่างของแก้วมาส่งที่โรงพยาบาลทั้งคู่ก็ยังไม่มีใครพูดอะไรเลยสาเหตุที่แก้วต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะแก้วเอาตัวเข้ามาขวางไว้ทำให้ป็อปที่กำลังจะต่อยโทโมะกลายเป็นแก้วแทนแล้วแก้วเลยกระเด็นไปกระแทกกับพื้นอย่างแรงจนเป็นอย่างที่เห็น...

 

 

 

 

   ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าแก้วมาเห็นตั้งแต่ตอนไหนฉันรู้แต่ว่าแก้วไม่เหมือนเดิมเธอทำเหมือนว่าจำพวกฉันกับป็อปปี้ไม่ได้...แต่ความรักที่เธอมีให้โทโมะก็ยังคงเดิม อย่างไงซะฉันก็จะต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!

 

 

 

 

 

"นี่โทโมะ...แก้วเป็นอะไร"

 

 

 

 

"ฉันจะไปรู้ได้อย่างไงล่ะ-*-"

 

 

 

 

"ฉันหมายถึง...ก่อนหน้านี่น่ะเช่นความจำเสื่อม..."

 

 

 

 

"เอ่อ..." โทโมะมีสีหน้าซีดๆไป ใช่อย่างที่ฉันคิดแน่ๆว่าแก้วจะต้องความจำเสื่อมชัวๆ

 

 

 

 

"หมอออกมาแล้ว!!น้องผมเป็นอย่างไงบ้างครับ" จนได้สิ-*-ป็อปปี้มาขัดจังหวะตลอด ฮึย!!เอาไว้ก่อนเหอะสนใจแก้วก่อนดีกว่า

 

 

 

"คนไข้ปลอดภัยแล้วครับหมอได้ย้ายไปพักผ่อนที่ห้องพักแล้วนะครับ อ้อ!!แล้วก็อย่าให้คนไข้กระทบกระเทือนอีกนะครับเดี๋ยวเธอจะแท้งเอาได้^^" ห๊ะ!!แท้งงั้นหรอ0.0!! นี่แก้วกับโทโมะคงจะกลับมาเพราะเรื่องนี้สินะ

 

 

 

 

"ไอ้โมะ!!...มึงใช่มั้ย...!!!" หลังจากที่คุณหมอเดินไปป็อปปี้ก็พุ่งเข้าไปขยำคอเสื้อของโทโมะทันที ฉํนเข้าใจความรู้สึกของป็อปปี้นะเป็นใครก็คงจะยังทำใจไม่ทันหรอกนะ...

 

 

 

 

"กูจะรับผิดชอบเอง...มึงไม่ต้องห่วง" โทโมะปัดมือของป็อปปี้ออกแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังแต่ป็อปปี้กลับแสระยิ้มให้อย่างเหยียดราวกับว่าไม่ต้องการ

 

 

 

 

"หึ!!กูไม่ต้องการ...ชีวิตแก้ววุ่นวายมามากพอล่ะถึงเวลาที่มึงจะต้องออกไปจากชีวิตน้องกูได้ล่ะ!!"

 

 

 

 

"นี่ป็อป!!ฟางว่าเราใจเย็นๆก่อนดีกว่า" ฉันพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบป็อปปี้

 

 

 

 

"แกว่าไงนะไอ้ป็อป!!แกจะบ้าไปแล้วรึไง" โทโมะเองก็พุ่งเข้าใส่ป็อปปี้ด้วยเหมือนกัน!!

 

 

 

 

"ฉันไม่ได้บ้า!!ฉันพูดเรื่องจริง!!!"

 

 

 

 

"แต่อย่างไงซะเค้าก็เป็นลูกของฉันแกไม่มีสิทธิ์มายุ่ง!!!"

 

 

 

 

"ทำไมจะไม่มีสิทธิ์!!ฉันเป็นพี่ชายแท้ๆของคนที่กำลังอุ้มท้องลูกแกอยู่ไง!!!"

 

 

 

 

"ไอ้ป็อป!!!" โทโมะที่โกรธจัดปล่อยหมัดหน้าของป็อปปี้เต็มที่ทำให้ป็อปปี้ล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้น

 

 

 

 

"หยุดทั้งคู่นั้นแหละ!!ถ้ายังไม่หยุดฉันจะให้แก้วเอาเด็กออก!!!" ฉันที่ยืนดูมานานชักจะทนไม่ไหวแล้วอะไรกันเนี่ยพอกันทั้งพี่ชายทั้งแฟนเหอะ!!น่าปวดหัวแทนยัยแก้วซะจริงๆ-*-

 

 

 

 

"ไม่ได้นะฟาง!!" ได้ผล!!โทโมะรีบลุกออกมาจากตัวของป็อปปี้แล้วสาวเท้าเข้ามาหาฉันโดยเร็ว

 

 

 

 

"ใช่!!ฟางห้ามทำอย่างนั้นเด็ดขาด!!" ป็อปปี้เองก็รีบลุกขึ้นมาสั่งฉันทันที!!แหมทีอย่างนี้ล่ะเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะยะ!!

 

 

 

 

"ก็เห็นทะเลาะกันอยู่ได้!!ไม่คิดจะไปถามความเห็นแก้วกันเลยรึไงตัดสินกันเองอยู่ได้!!"

 

 

 

 

"ก็ยัยแก้วเป็นน้องป็อปนะฟางจะไม่ให้ป็อปห่วงเลยรึไง!!" ป็อปปี้เถียงฉันอย่างไม่ยอมแพ้เอ๊ะ!!อีตานี่เดี๋ยวเจอตบหรอก!!

 

 

 

 

"แต่แก้วก็เมียฉันนะโว๊ย!!" คราวนี้ก็มีโทโมะมาช่วยเถียงกันอีกคน-*- ตกลงวันนี้จะไม่จบกันจริงๆใช่มะ

 

 

 

 

"แล้วแก้วไม่ใช่คนรึไง!!!!" ฉันตะโกนสุดเสียงคนที่เดินผ่านไปผ่ามมาต่างก็หันมามองพวกเราทั้งนั้นนี่ลืมกันไปแล้วรึไงว่าที่นี่มันคือโรงพยาบาลนะ!!

 

 

 

 

"...." ทั้งโทโมะและป็อปปี้หันมามองหน้าฉันแล้วก็ต่างคนต่างเงียบ...

 

 

 

 

"ป็อป...ใจคอป็อปจะสั่งแก้วไปทั้งชีวิตเลยใช่มั้ย!!ถึงแก้วจะเป็นน้องสาวของป็อปแต่แก้วเค้าก็มีความคิดเป็นของตัวเองนะ!!"

 

 

 

 

"...."

 

 

 

 

"โทโมะ...นายเองก็เหมือนกันถ้าไม่เกิดนี้ขึ้นมานายก็จะไม่พาแก้วมาหาพวกฉันเลยใช่มั้ย!!"

 

 

 

 

"พวกนายต่างก็เห็นแก่ตัวกันทั้งคู่!!นี่ถ้าฉันเป็นยัยแก้วนะฉันคงจะผูกคอตายไปนานแล้วล่ะ พวกนายไม่สงสารเด็กที่กำลังจะเกิดมาเลยรึไงอีกคนก็พรากพ่อพรากลูกอีกคนก็จะตัดขาดกับญาติพี่น้องด้วยการพาหนีพวกนายยังเป็นคนกันอยู่รึเปล่า!!"

 

 

 

 

"...."

 

 

 

 

"โอเค๊!!ฉันเป็นคนนอกแต่ฉันอยากจะบอกพวกนายไว้อย่างนึงนะ...ถ้าพวกนายอยากเห็นแก้วมีความสุขก็ควรให้แก้วตัดสินใจด้วยตัวเอง!!" ฉันพูดไว้แค่นั้นก่อนจะเดินหนีไปยังห้องพักของแก้วโดยไม่สน2หนุ่มด้านหลังอีกเลย เอาสิ!!จะต่อยกันให้ตายก็เชิญ!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

//แก้ว//

 

 

  

 

 

    ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบากรู้สึกเหมือนหนังตามันคอยแต่จะปิดทุกที...ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ยมันเป็นห้องสีขาวสะอาดแถมยังเงียบมากเสียด้วย แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไงเนี่ย โอ๊ยฉันรู้สึกปวดหัวจังTOT

 

 

 

 

"ตื่นแล้วหรอแก้ว..." เสียงประตูถูกเปิดออกพร้อมๆกับร่างของผู้หญิงคนนึง...

 

 

 

 

"พี่ฟาง...แก้วมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไงคะ"

 

 

 

 

"หืม??นี่เราจำพี่ได้ด้วยหรอ??" พี่ฟางนี่ถามแปลกๆนะฉันทำไมจะจำพี่แกไม่ได้ล่ะ

 

 

 

 

"พี่ฟางจะอำอะไรแก้วอีกคะฮ่ะๆไม่เห็นจะตลกเลย"

 

 

 

 

"พี่ไม่ได้อำนะก็เรา..."

 

 

 

 

"หยุดนะฟาง!!เธอกำลังจะพูดอะไรอ่ะ!!" จู่ๆก็มีผู้ชายอีกคนเปิดประตูตามเข้ามาแล้วเอามือปิดปากพี่ฟางเอาไว้!!

 

 

 

 

"พี่โทโมะปล่อยพี่ฟางนะคะ...โอ๊ย!!"

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------100%แล้วเน้อแหม~~เมื่อวานอัพได้ไม่คบ5555+อย่างไงก็ฝากด้วยแล้วกันเด้อตอนต่อไปก็คงจบแล้วล่ะไม่อยากดองไว้นานๆพยายามจะเคลียให้หมดแล้วชิ่งหนี!!ไม่ใช่ล่ะแล้วเปิดเรื่องใหม่ให้ทุกคนได้อ่าน(ใครอยากอ่านของแก!! : รีดฯ)อดใจรอกัน(นานนนนนนนน)หน่อยนะเราไม่ค่อยมีเวลาเลยยย