never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

เรื่อง never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป
 
 
 
 
 
"ไง...เมื่อคืนฝันดีมั้ยล่ะ" พอฉันก้าวลงบรรไดมาก็ได้ยินเสียงพี่โทโมะทันทีนี้คงจะตื่นก่อนฉันสินะ
 
 
 
 
 
"ไม่ค่อยดีค่ะ...ฝันว่ามีพวกโรคจิตมาก่อกวนอยุ่ที่ประตูน่ะค่ะ" ฉันเลยขอแขวะสักนิดสักหน่อยแล้วกัน5555+
 
 
 
 
 
"หรอ...นึกว่าได้ไปเที่ยวมาเมื่อวานแล้วจะทำให้ฝันดีซะอีก" ฉันรู้นะว่าพี่โทโมะก็กำลังแขวะฉันอยุ่เหมือนกัน!!
 
 
 
 
 
"5555+ชั่งคิดนะคะแต่ก็โอเคค่ะ" ฉันหัวเราะนิดๆก่อนจะเดินผ่านหน้าพี่โทโมะไป
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวแล้วจะไปไหนแต่เช้า" พี่โทโมะคว้าข้อมือฉันแล้วกระตุกเบาๆให้ฉันถลาเข้าไปหาตัวเอง
 
 
 
 
 
"ไปทำงานไงคะถามแปลก" ฉันลอยหน้าลอยตาพูดโดยไม่สนใจสายตาของพี่โทโมะเลยสักนิด
 
 
 
 
 
"นี่แก้ว!!"
 
 
 
 
 
 
 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
 
 
"ไปก่อนนะคะ^^" ฉันส่งยิ้มกวนๆไปให้พี่โทโมะก่อนจะเดินออกจากบ้านมา...ฉันยังไม่ได้โทร.บอกให้กวินมารับฉันเลย ไปเองก็ได้!!
 
 
 
 
 
"แก้วๆขึ้นรถสิ!" ฉันเดินออกมาเรื่อยๆจนเห็นรถที่แสนจะคุ้นตาแถมฉันเคยนั่งบ่อยแล้วอีกด้วย กวินมาได้อย่างไง?? นี่เป็นคำถามที่อยู่ในใจฉัน...
 
 
 
 
 
"กวิน...มาได้ไงอ่ะแก้วไม่ได้บอกซะหน่อย" แก้วเดินเข้าไปถามกวินใกล้ๆเนื่องจากว่าบนถนนตอนนี้รถเยอะมากเลยทำให้การสื่อสารของฉันอาจจะคลาดเคลื่อนไปก็ได้
 
 
 
 
 
"ก็...ช่างมันเหอะเอาเป็นว่าแก้วขึ้นมาเหอะเดี๋ยวจะสาย^^" กวินถอยรถมาใกล้ๆฉันกอ่นจะลงรถอ้อมมาเปิดประตูให้ฉัน
 
 
 
 
 
"เอ่อ...ไม่เป็นไรแก้วไปเองได้" ฉันบอกอย่างเกรงใจกวินแน่สิญาติกันก็ไม่ใช่แฟนหรอยิ่งหนักเลย!!เป็นแค่เพื่อนกันแต่ฉันชักจะรบกวนกวินเข้าไปทุกทีทั้งๆที่ฉันก็มีแฟน
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องหรอกไหนๆเราก็มารับแล้วอย่าทำให้เสียน้ำใจสิ...ไปเร็ว" กวินจับตัวฉันแล้วยัดเข้าไปในรถทันทีที่ฉันยังไม่ได้เถียงอะไรเลย
 
 
 
 
 
"อีกแค่5วันเราก็จะได้กลับไทยแล้วใช่มั้ยกวิน..." ฉันเอ่ยถามกวินในขณะที่ในใจฉันรู้สึกๆหวิวๆ
 
 
 
 
 
"ไม่หรอก...เราลืมบอกแก้วไปนะว่าเราเลื่อนเที่ยวบินแล้วนะ"
 
 
 
 
 
"อะไรนะ!แล้วเปลี่ยนเป็นวันไหน" ฉันเร่งถามกวินในทันที...ฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย...ไหนจะเรื่องพี่โทโมะอีกโอ๊ะ!อะไรจะขนาดน้านนนนนนนนนนนนนTOT
 
 
 
 
 
"ก็อีกประมาณ2วันนี้แหละขอโทษนะที่เราไม่ได้บอกหรือแก้วจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ..." กวินหันมาถามฉันที่ยังนั่งลังเลใจอยู่ หรือว่าฉันจะเปลี่ยนใจดี
 
 
 
 
 
"อึก!!กวินจอดรถก่อนเร็วๆๆๆ" ฉันรู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมาเลยบอกให้กวินรีบจอดรถซะก่อนที่ฉันจะอ้วกออกมาบนรถเค้า...
 
 
 
 
 
"ได้ๆ!!"
 
 
 
 
 
   ทันทีที่กวินจอดรถฉันก็พุ่งออกไปข้างนอกทันทีนี่ฉันเป็นอะไรไปไม่สบายงั้นหรอไม่สิฉันปกติดีทุกอย่างตัวก็ไม่ร้อน หัวก็ไม่ปวดแต่ก็มีมึนๆบ้าง แต่นั่นก็ไม่หนักเท่าการที่ฉันพะอืดพะอมขึ้นมากระทันหัน...ฉันเป็นอะไรอีกเนี่ยใกล้วันจะเดินทางแล้วด้วย ถ้าเป็นอย่างนี้มีหวังฉันคงกลับไปไทยไม่ได้แน่ๆเลยT^T
 
 
 
 
 
"เป็นอะไรมากรึเปล่าแก้ว" กวินเดินเข้ามาถามฉันที่ดูอาการยังไม่ได้ดีขึ้นเลยทั้งๆที่เมื่อกี้นี้ฉันก็ไม่ได้แสดงอาการว่าจะป่วย??สักนิด
 
 
 
 
 
"ไม่ๆเราไปกันเหอะ...แก้วไหว" ฉันทำมือบอกว่าโอเคเพื่อทำให้กวินสบายใจ
 
 
 
 
 
"ไม่ไปหาหมอแน่นะ"
 
 
 
 
 
"แน่สิ..แก้วคงอดนอนมากไปหน่อยน่ะเดี่ยวก็หาย" ฉันบอกกวินเป็นประโยคสุดท้ายก่อนจะหลับตาแล้วปิดโลกรอบตัวทุกอย่าง ฉันเป็นอะไรไปนะ??
 
 
 
 
 
"ก็ได้ๆ"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
//โทโมะ//
 
 
 
 
 
   ผมเดินวนไปวนมาอยุ่รอบห้องทำงานที่บริษัทจะอะไรซะอีกล่ะก็แก้วน่ะสิทั้งๆที่ออกจากบ้านมาที่บริษัทก่อนผมแต่ทำไมยังไม่เห็นจะถึงซะทีมัวทำอะไรอยู่ ฮึย!!ผมล่ะนึกหมันไส้จริงๆไอ้กวินนั่นมันดีกว่าผมตรงไหนทำไมอะไรๆแก้วก็มันๆๆๆตลอดดดดดดด จนผมชักจะน้อยใจแก้วแล้วนะแต่ผมคงไม่เลิกกับแก้วหรอกผมไม่มีทางยกแก้วให้ไอ้กวินหรือใครหน้าไหนทั้งนั้นแก้วจะเป็นของผมแค่คนเดียวเท่านั้น!!
 
 
 
 
 
   ผมเคยห้ามแก้วว่าอย่าไปยุ่งกับไอ้กวินเพราะถึงแม้ว่าแก้วจะคิดกับมันแค่เพื่อนแต่ก็นะอย่างไงมันก็ผู้ชายผมคงจะไว้ใจมันไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ แต่แก้วก็ยังคงดื้อด้วยเหตุที่ว่าอยากจะมีเพื่อนเป็นคนไทยเหมือนตัวเองอันนี้ผมก็เข้าใจแต่ทำไมต้องเป็นเพื่อนผู้ชายด้วยล่ะอย่างนี้มันก็ยิ่งทำให้ผมเป็นห่วงแก้วมากขึ้นจากที่เคยกลัวว่าไอ้ป็อปจะมาตามหาน้องมันตอนนี้กลับต้องกลัวว่าไอ้กวินจะมาแย่งแก้วไปด้วยอีกวันๆผมแทบจะไม่ได้ทำอะไรนอกจากตามแก้วไปทุกๆที่จนไม่ได้ทำงาน
 
 
 
 
 
   แต่หลังมานี้ตั้งแต่แก้วเรียนจบดูเหมือนว่าไอ้กวินจะเข้ามามีบทบาทในชีวิตแก้วมากกว่าเดิม จนบางครั้งแก้วก็แทบจะลืมผมไปด้วย พอผมว่าหรือดุเข้าหน่อยแก้วก็ออกอาการน้อยใจผมหรือไม่ก็งอนผมไปซะงั้นทั้งๆที่ผมควรจะเป็นคนงอนเธอ ผมก็เปรียบเสมือนผู้ปกครองแก้วคนนึงส่วนไอ้กวินก็เปรียบเสมือนคนที่เข้ามาจีบแก้ว??หรือคนที่รู้ใจอะไรประมาณเนี่ยแหละ-*- บอกตรงๆผมไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมม!!!
 
 
 
 
 
"แก้วไม่เป็นแน่นะ...หน้าซีดมากเลยอ่ะ" ผมได้ยินเสียงไอ้ตัวมาน?ความรักของผมกับแก้วเดินมาถ้าให้เดามันคงเดินมาส่งแก้วแล้วล่ะมั้ง ไม่ได้ๆผมต้องฟอร์มไว้ก่อน
 
 
 
 
 
"ไหวสิ...นี่กวินถามมาเป็นสิบๆรอบแล้วนะฮ่ะๆ" เสียงแก้วดูจะมีความสุขที่ได้คุยกับไอ้กวินนั่น ชิ!ไม่เห็นเหมือนที่คุยกับผมเลยสักนิดเดียว
 
 
 
 
 
"ที่เราถามบ่อยๆก็เพราะเป็นห่วงแก้วนั่นแหละ" โหประโยคทำผมฟอร์มหลุดรีบลุกจากเก้าอี้แล้วเปิดประตูออกมาร่วมบทสนทนาของแก้วกับไอ้กวินทันที
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องมาเป็นห่วง'เมีย'คนอื่นหรอกมั้ง"
 
 
 
 
 
"พี่โทโมะอย่ามาพูดจาแบบนี้นะ" แก้วหันแว้ดใส่ผมทันที แหมแตะต้องไม่ได้เลยไอ้กวินเนี่ยมันมีดีตรงไหน!!
 
 
 
 
 
"ทำไมจะพูดไม่ได้ก็มันเป็นเรื่องจริง" ผมกระชากข้อมือของแก้วแล้วรั้งเอวเธอเข้ามาแนบกับตัวเองเพื่อป้องกันไอ้กวินและแสดงความเป็นเจ้าของด้วย!!
 
 
 
 
 
"พี่โทโมะครับแก้วป่วยอยู่นะครับอย่าทำรุนแรงกับแก้วแบบนั้น..." แหมๆคนดีจริงๆดีซะจนผมนึกหมันไส้อยู่ในใจแต่ว่าไงนะแก้วป่วยงั้นหรอ แก้วเป็นอะไรทำไมไม่ยอมบอกผม
 
 
 
 
 
"แก้วเป็นอะไร??" ผมหันไปถามคนในอ้อมกอดตัวเอง
 
 
 
 
 
"เปล่าสักหน่อย" แก้วตอบแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานไปทิ้งไว้แต่ผมกับไอ้กวินแค่2คนเท่านั้น!!
 
 
 
 
 
"เอ่อ...ผมกลับก่อนครับ" กวินเอ่ยบอกผมก่อนรีบหันหลังปล้วเดินออกไปทันทีเหอะกลัวว่าผมจะอดใจไม่ไหวแล้วพุ่งเข้าไปต่อยหน้ารึไง
 
 
 
 
 
   ผมเดินเข้ามาในห้องก่อนจะแวะมองหน้าแก้วแวบนึงดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าแก้วคงจะป่วยจริงๆดูสิหน้าซีดเลย แต่เจ้าตัวก็ยังจะทำเป็นเก่งเก็บอาการป่วยของตัวเองไว้แล้วทำหน้าตาดูมีความสุขมากอีกด้วยเหอะ!!เห็นแล้วนึกโมโห ผมไม่ได้พูดอะไรแต่กลับเดินไปนั่ง(แอ็บ)ทำงานของตัวเองก่อนจะสังเกตุเห็นว่าแก้วลุกเหมือนจะเดินออกไปไหนสักอย่าง...
 
 
 
 
 
"อึก!!" แก้วเอามือมมาอุดปากตัวเองไว้แล้วก้าวขาให้เร็วขึ้นอีกดูแล้วแก้วคงจะต้องไปห้องน้ำแน่ๆ
 
 
 
 
 
"จะไปไหน..." ผมเอ่ยถามแก้วเสียงเรียบๆตามแบบฉบับของผม...
 
 
 
 
 
"อึก!!" แก้วไท่ได้ตอบอะไรผมแม้แต่น้อยแต่กลับวิ่งพุ่งออกไปข้างนอกห้องทันที
 
 
 
 
 
   ผมได้แต่นั่งมองตามแผ่นหลังของแก้วไป ประมาณสัก10นาทีแก้วก็เดินกลับมาพร้อมกับใบหน้าที่ซีดเซียววกว่าเมื่อกี้อีกแก้วเป็นอะไรกันแน่?? ผมก็อยากจะถามเะออ่ะนะแต่มันติดตรงที่ผมวางฟอร์มไว้เยอะอย่างไงล่ะ-*- แต่ความเป็นห่วงคนที่เรารักย่อมมาก่อนสิ่งอื่นใดเสมอผมยอมฟอร์มแตกหรือง้อแก้วก่อนก็ได้เพียงแค่แก้วยอมบอกผมว่าเธอเป็นอะไร...
 
 
 
 
 
"แก้วเป็นอะไร..." ในที่สุดผมก็ถามแก้วออกไปในสิ่งที่ผมอยากจะรู้...
 
 
 
 
 
"ไม่ได้...ฟึบ" แก้วยังไม่ทันที่จะได้พูดจบก็เป็นลมลงไปซะก่อน
 
 
 
 
"แก้ว! แก้วๆๆ!!!"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เรามาอัพฟิดยาว??ให้แล้วนะอยากจะบอกว่าตอนนี้ฟิค(เกือบๆ)ทุกเรื่องเราก็ลงตัวมากแล้วแถมบางเรื่องก็เดินทางมาถึงโค้งสุดท้ายแล้วอย่างเช่นเรื่องนี้ตอนแรกเราก็ว่าจะแต่งประมาณ30กว่าตอนแต่คิดไปคิดมามันคงไม่มีใครตามหรอกก็เลยเปลี่ยนเนื้อหานิดๆหน่อยๆจนเหลืออีกไม่กี่ตอนก็จบ ส่วนเรื่องของสเปฯนั้นเราขอบอกไว้เลยว่าถ้าเป็นฟิดยาวมันจะไม่มีนะแต่ถ้าเป็นฟิคสั้นๆอาจจะมีดูเม้นก่อนน๊าาาาาาาา