never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 15.44 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 22.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป
แสงแดดอ่อนๆส่องมาทำให้ต้องลืมตาอย่างเสียไม่ได้ ฉันขยับตัวนิดๆเพื่อไม่ให้พี่โทโมะรู้สึกตัว เหอะ!เจ็บชะมัดเลยT^T ฉันมองหน้าพี่โทโมะแล้วคาดโทษไว้ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูข้างๆเตียงมาพันรอบตัวแล้วลุกออกจากเตียงเบาๆกลัวว่าเดี๋ยวคนที่นอนอยู่จะตื่นขึ้นมาซะก่อน!
แต่จะว่าไปตออนี้ก็ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีนะที่ฉันจะได้ไปค้นห้องนอนพี่โทโมะเพื่อหาPassportของตัวเองได้555+ ว่าแล้วตอนนี้ฉันก็อยู่ที่ในห้องของพี่โทโมะเรียบร้อยแล้วอ่าจะค้นแล้วนะ อยู่ไหนเอ่ย อยู่ไหนเอ่ย นั่นไงเจอแล้ววววว ในที่สุดฉันก็หาเจอแล้วเย้ๆจะได้กลับบ้านซะทีเหอะ!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ทำอะไรน่ะ" เสียงนุ่มทุ้มแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวดังมาจากข้างหลังฉัน
"เปล่านิ" ฉันรีบเอาpaasportเหน็บลงไปในผ้าขนหนูตัวเองทันทีแล้วหันหน้ามาเอามือไขว้หลังแกล้งทำเป็นซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง
"แล้วซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง" พี่โทโมะบุกเข้า?กระชากแขนของฉันที่อยู่ด้านออกมาดู
"เจ็บนะ" ฉันโวยเบาๆก่อนจะชักแขนตัวเองกลับแล้วจะเดินหนีพี่โทโมะแต่...
"เดี๋ยวถ้าไม่มีอะไรแล้วเราเข้ามาทำไม" พี่โทโมะจับแขนฉันไว้แล้วยิงคำถามที่ฉันไม่สามารถคิดคำตอบได้ทัน
"แล้วทำไมแก้วจะเข้ามาไม่ได้หรือว่าพี่แอบซ่อนอะไรไว้" ฉันเลี่ยงที่จะตอบแล้วยิงคำถามกลับไปนั่นแหละทำให้พี่โทโมะหน้าเสียไปนิดๆ
"ไม่มีอะไรเราไปอาบน้ำเหอะเดี๋ยวสาย"
ฉันรีบวิ่งเข้าห้องของตัวเองแล้วล็อคห้องอย่างหนาแน่นกลัวผู้บุกรุก?ข้างๆห้องฉันเนี๊ยแหละจะเข้ามาอีก จากนั้นฉันก็ควัก?passportของฉันออกมาแล้วยักใส่ลงไปในลิ้นชักแล้วรีบอาบน้ำแต่งตัวตามคำสี่งของคุณพ่อเอ้ย!พี่โทโมะ
เมื่อประตูออกมาฉันก็เห็นพี่โทโมะยืนอยู่พร้อมกับส่งรังษีอันโหดร้ายมาให้ฉันด้วยT^Tฉันทำอะไรผิดเนี๊ย...ฉันเดินเข้ามาใกล้ๆพี่โทโมะแล้วกระโดดหอมแก้มราวกับลูกแมวที่อ้อเจ้าของแต่ฉันมักจะทำอย่างนี้ทุกเช้าอยู่แล้วเนื่องจากเป็นคำสั่งของะพี่โทโมะ-*-
"เป็นอะไรทำไมทำหน้าอย่างนั้นอ่ะ" ฉันหยิกแก้มพี่โทโมะเบาๆก่อนจะทำสายตาอันบ้องแบ๊วให้พี่โทโมะ
"ไม่ต้องมาอ้อนเลย...บอกมามนะว่าล็อคประตูทำไม" เรื่องแค่เนี๊ยนะ!!
"ก็...ก็แก้วรู้ว่าพี่จะเปิดมั้งเลยล็อค" ฉันแถพร้อมไหลไปตามน้ำ
"ล็อคทำไมอายรึไง...เห็นกันบ่อยแล้ว555" พี่โทโมะเปลี่ยนอารมณ์มาเป็นหื่นแทนนนนนนนนนนนนนน
"ไปกันดีกว่า" ฉันจูงมือพี่โทโมะออกมาหน้าประตูบ้านปกติเราจะออกไปหาข้าวเช้ากินกันที่ข้างนอกโดยตลอดแล้วตอนเย็นถึงจะมาช่วยกันทำอาหารกินกันเอง
"ครับๆจะรีบไปไหนเนี๊ย" โทโมะเปิดประตูให้ฉันเข้าไปนั่งก่อนที่จะปิดให้แล้วอ้อมไปขึ้นอีกฝั่ง
"แล้วเราจะไปกินข้าวที่ไหนเอ่ย?วันนี้" ฉันเกาะแขนพี่โทโมะอย่างออดอ้อนซึ่งมันก็ปกติของฉันอยู่แล้ว
"แถวๆที่ทำงานพี่แล้วกัน" อ่าฉันไม่ได้เถียงอะไรเพียงแต่พยักหน้าเบาๆ
ระหว่างทางฉันกับพี่โทโมะก็พากันเงียบไปหมดฉันไม่รู้หรอกนะว่าพี่โทโมะเงียบเพราะคิดอะไรอยู่แต่ฉันกำลังคิดหาทางกลับบ้านอยูนั้นเอง555 วันนี้อารมณ์ดี๊อารมณ์ดีเนื่องจาก...นั่นแหละ5555แต่ก็นะกว่าฉันจะได้กลับก็คงอีกนานเพราะคงต้องทำงานเก็บเงินไปสัก3-4เดือนไปก่อนแล้วกัน
"แล้วพี่จะไปส่งแก้วที่ไหน?" ฉันเอ่ยถามเมื่อตอนนี้เราอยู่กันในร้านอาหารเรียบร้อยแล้ว
"ก็ต้องที่ทำงานพี่สิแถมแปลก" นี่อย่าบอกนะว่าพี่โทโมะจะให้ฉันไปทำงานด้วยอ่ะบอกแล้วว่า...ไม่เอาๆๆๆๆๆT^T
"แก้วไม่ทำงานที่เดียวพี่นะ" ฉันโวยขึ้นเสียงดังทำให้ผู้คนที่อยู่ในร้านหันมามองแวบเดียวแล้วก็หันกลับไป
"ทำไม..." น้ำเสียงของพี่โทโมะฟังดูก็รู้ว่ากำลังโกรธขนาดไหน><
"ก็...แก้วอยากทำงานที่อื่นนี่" ฉันไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาอ้างเลยแถๆไปก่อนแล้วกัน
"ไม่ต้องเลยนะ...ที่เดียวกับพี่เนี๊ยแหละ" พี่โทโมะเอ็ดฉันเบาๆแล้วจัดการสรุปให้ฉันเรียบร้อย
"ก็ได้ค่ะถ้าเค้าจะไม่หาว่าเป็นเด็กเส้น!" ฉันกระแทกเสียงเบาๆแล้วยู่หน้านิดๆ
"555ไม่มีใครกล้าว่า...ว่าที่ภรรยาพี่หรอก" พี่โทโมะขยี้หัวฉันหน่อยๆ
ใช่แล้วล่ะพี่โทโมะเป็นเจ้าของบริษัทที่นี่เองแหละ...ซึ่งแน่นอนว่าถ้าฉันจะต้องไปทำงานกับพี่เค้าฉันคงต้องได้เป็นเลขาประจำตัวพี่โทโมะแน่ๆเลย...แล้วฉันจะหนีพี่แกอย่างไงดีเนี๊ย ถ้าหนีไม่ได้ก็หลอกล้อซะเลยสิ...ความคิดอันแสนพิศดารแล่นมาในหัวของฉันอีกแล้ว5555
"แล้วพี่ว่าเราจะได้แต่งกันตอนไหน" ฉันแกล้งถามอ้อม เดี๋ยวคอยดูๆๆแผนของฉันซะก่อน
"พรุ่งนี้เลยมั้ย555" พี่โทโมะรีบตอบฉันมานั่นมันเรียกเลือดได้ดีทีเดียวเลยนะ>////<
"ได้!แต่ต้องเป็ฯที่เมืองไทยเท่านั้น" ฉันยื่นข้อต่อลองซึ่งแน่นอนว่ามันเป็น...แผนของฉันเอง5555
...ruktomokaew...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------อ่าเราอัพครบทุกเรื่องแล้วนะคะ ตอนนี้อาจจะไม่ค่อยสนุกเนื่องจากว่าเราปวดหัวอย่างหนักแต่ก็ยังจะอัพนะคะเดี๋ยวดูก่อนว่าวันต่อไปเราจะว่างรึเปล่าเลยต้องอัพให้ครบทุกเรื่องไปก่อนถ้าเราหายไปนานก็ไปทวงกันได้ที่facebook : Pimnara Radomthong เฟสเราเองน๊าแอสมาเยอะๆนะคะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
