never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป

เรื่อง never too late สำหรับเราย่อมไม่มีคำว่าสายไป
 
 
 
 
 
 
 
//แก้ว//
 
 
 
 
 
 
 
 
  ฉันเดินตามทางมาเลื่อยๆหลังจากที่ทะเลาะกับพี่โทโมะซึ่งมันเป็นเรื่องปกติของฉันอยู่น้อยวันมากนะที่
 
เราจะไม่ทะเลาะแต่ไม่ว่าฝ่ายไหนจะผิดมันก็ต้องมาลงที่ฉันเพียงผู้เดียวและเสมอมาตอลด7
 
เดือนที่คบกัน ฉันยอมรับว่าในชีวิตที่ผ่านฉันเองก็เคยมีแฟนมาก็หลายคนอยู่แต่ทุกคนมักจะ
 
โดนฉันบอกเลิกแต่กับพี่โทโมะมันไม่ใช่ ฉันรักพี่โทโมะมากเลยนะเพราะฉะนั้นฉันจะปล่อย
 
เค้าไปไม่ได้ไม่งั้นฉันคงต้องตอมใจตายแน่ๆพี่โทโมะเปรียบเหมือนคึ่งชีวิตฉันเลยก็ว่าได้นะ
 
ถึงแม้ว่าพี่เค้าชอบโวยวาย ชอบหาเรื่องทะเลาะ ชอบบอกเลิก แต่มันก็เป็นเรื่องที่ท้าทาย
 
สำหรับถึงแม้ว่ามันต้องแลกด้วยน้ำตา...
 
 
 
 
 
 
"ยัยแก้วแกมาเดินอะไรแถวนี้" ยัยเฟย์ทักฉัน
 
 
"อ๋อมาเดินเล่นน่ะแกมีอะไรหรอ" ฉันยิ้มตอบ
 
 
"พี่ป็อปให้มาตามแกกลับไปบ้านได้แล้วนะ...เย็นแล้ว" ยัยเฟย์บอกแล้วชี้ไปทางบ้านฉัน
 
 
"งั้นก็กลับสิรออะไรล่ะ" ฉันบอกแล้วเดินนำออกมา
 
 
 
 
 
 
 
   ฉันลืมบอกนะว่าฉันกับยัยเฟย์เราเป็นเพื่อนรักกัน ยัยเฟย์มีพี่สาวชื่อฟางเป็นแฟนของพี่
 
ป็อปปี้พี่ชายของฉัน ทุังคู่รักกันมากเลยล่ะ อีกไม่นานก็คงจะแต่งงานกัน รอก็แค่เรียนจบ
 
ตอนนี้พี่ป็อปกับพี่ฟางอยู่ปี4แล้วล่ะ ส่วยฉันกับยัยเฟย์อยู่ปี2เอง ห่างกันตั้ง2ปีแหนะ
 
 
 
 
 
 
 
"นี่จิตแกหลุดไปถึงไหนแล้วเนี๊ย" ฉันชะงักกับคำพูดของยัยเฟย์
 
 
"จิตหลุด?จะบ้าไง" ฉันหันกับไปมองหน้ายัยเฟย์ที่ยืนห่างจากฉัน3ก้าว
 
 
"ก็แกจะเดินเลยบ้านตัวเองแล้วนะ" อ้าวหรอ-0-
 
 
"แหะๆ ^^;" ฉันส่งยิ้มแห้งๆไปให้ยัยเฟย์
 
 
"เข้าบ้านแกเร็วๆเหอะยุงเยอะ" ยัยเฟย์บอกแล้วเปิดประตูฉันเข้าไปหน้าตาเฉย
 
 
"เฮ้ๆ...รอด้วยเส่!" ฉันตะโกนไล่หลังฉันเฟย์เข้าไป
 
 
"ก็เร็วๆสิ" แล้วสุดท้ายฉันกับยัยเฟย์ก็วิ่งไล่ตีกันจนเข้ามาในบ้าน
 
 
"หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยเฟย์" ฉันบอกแล้วรีบวิ่งเข้ามา
 
 
"หยุดก็โง่ล่ะสิ555+" ยัยเฟย์เองก็วิ่งไปหลบหลังพี่ฟางที่ยืนหั่นผัก
 
 
"เล่นอะไรกันเนี๊ยเดี๋ยวก็โดนมีดบากหรอก" พี่ฟางบอกเราทั้งคู่
 
 
"เกิดอะไรขึ้นหรอครับฟางเสียงเอะอะโวยวายซะลั่นบ้านเลย" พี่ป็อปปี้ตรงเข้าหาพวกเราทั้ง3 เอ๊ะ!หรือแค่พี่ฟางคนเดียว?
 
 
"แก้วกับเฟย์เล่นวิ่งไล่จับกันเฉยๆน่ะค่ะ" พี่ฟางบอกแล้วหันมายิ้มให้กับฉันแลเวก็ยัยเฟย์
 
 
"เล่นอะไรกันเป็นเด็กๆจริงๆเลยนะ" พี่ป็อปปี้บอกแถมกั้นหัวเราะอีก
 
 
"นี่!พี่ป็อปขำแก้วหรอ โดนแน่ๆ" ฉันวิ่งเข้าไปกระโดดใส่หลังพี่ป็อปจนเกือบก้มและแน่นอนมันต้องตามมาด้วยเสียงโอดโอยของพี่ชายฉัน5555+
 
 
"พี่เจ็บนะยัยตัวแสบ" พี่ป็อปบอก
 
 
"555+ก็พี่อยากขำแก้วก่อนทำไมล่ะ" ฉันบอกแล้วแกล้งเขยิบให้สูงขึ้นไปอีก
 
 
"ฟางช่วยป็อปด้วยสิครับ...ยัยเด็กนี่จะฆ่าป็อปอยู่แล้ว" พี่ป็อปอ้อนนพี่ฟางแต่มีหรือที่พี่ฟางจะสนใจ
 
 
"ฟางไม่ว่างอ่ะค่ะต้องเตรียมอาหาร" พี่ฟางบอกแล้วหันหลังทำอาหารต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เริ่มเรื่องมาก็ขอเปิดฉากด้วยความสนุกสนานก่อนที่จะดาม่าแล้วกันนะคะ เม้น+โหวดกันด้วยนะคะ