Memory 6/3 เราจะรักกันตลอดไป

เลิกเรียน
โม:เฮ้อ!  กลับมาทำไมนะเฟรม "โมบ่นเมื่อออกจา่กโรงเรียน เเล้วเดินตามทางเท้าเพื่อกลับบ้านเพราะอยากประหยัดน้ำมันรถที่บ้าน -*-(โคตรนางเอกเลยคุณโม:ไรตอร์น้ามหวาน)พิมพ์ไปอย่าบ่นนะไม่งั้นงอนด้วย ชิ(อ้าว! งอนซะเเล้ว เเต่งต่อดีกว่า:ไรเตอรน้ามหวาน)
บี๊น บี๊น เสียงรถนะ ^w^
เฟรม:โม กลับบ้านกับเราดีกว่านะอันตราย "คุณเฟรมนั่นเอง - - มาไมเเว๊ะ 
โม:เอ่อ...อ่า...คือ...."โมกระอืกกระอัก เต็มที่เพราะตอบไม่ถูก
บี๊น บี๊น รถตามเคย =m=
ดัง:โม จ๋า กลับบ้านหรอ กลับกับเรานะ ฮันนี่ ^^" ดังมาทันที่เมื่อเห็นเฟรมชวนโม (หีงอะดิดัง:ไรเตอร์น้ามหวาน)เเต่งไปรำคาณ(โทษกร๊าบนางเอกกะพระเอกไม่ให้ ยุ่งเลยงะ ชิ:ไำรเตอร์น้ามหวาน)
โม:จ้า..ฮะ..ฮันนี่ เอ่อ คือโมจะกลับกะดังน่ะเฟรม  ^^ "เกือบไม่รอด =3= (คิดในใจ)
ดังเดนไปเปดประตูให้โมเเต่เเล้วก็มีคนเข้าไปเเย่งที่นั่งของโม - -
อ๋อม;ดังขา อ๋อมขอกลับด้วยสิคะ
ดังตอบเเบบไม่ลังเล

ดัง:ขอโทษนะอ๋อม เราเปิดให้โม ไม่ใช่ อ๋อมนะ เเล้วทีนั่งมันเเค่สำหรับสองคนด้วย ช่วยออกมาได้ไหม

เพล้งเสียงอ๋อมหน้าเเตกกกกกกกกกก อุวะ ฮ่าๆๆๆๆ (หัวเราะทุเรศวุ้ย:ทุกคนเเละรีดเดอร์)(เงียบไปเลย ชิ:ไรเตอร์น้ามหวาน)

โม&ดัง ในรถ

โม:เราต้องเล่นเเสดงไปถึงไหนนะ ดัง:โม..เอ่อ.อือ..เอาวะ..โมเราเป็นเเฟนกันนะ

โม:เราก็เป็นอยู่ไม่ใ่ช่หรอ ดัง:ไม่ได้คบเเบบเเสดงคือคบจริงๆอะ ได้ปะ

โม:เอ่อ..คือ..จ้าๆ >//< (เขินง่า)

ดัง:เย้''ดังดีใจจนเผลอดึงโมมากอด

จบก่อน 55