มันคงเป็นความรัก

10.0

เขียนโดย wonderlady

วันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 21.11 น.

  9 ตอน
  1 วิจารณ์
  19.23K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) มันคงเป็นความรัก 007 คืนที่เจ้าบ่าวกลายเป็นเจ้าสาว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
“อ๋า…”  
รัฐภูมิคลางออกมาพร้อมลืมตาขึ้น เขาไม่รู้ตัวว่าหลับไปนานเท่าไหร่แล้ว หลังจากดื่มน้ำส้มที่เจ้าสาวของเขา มีเรียส่งให้กับมือ
ชายหนุ่มร่างบางลืมตาขึ้นอีกครั้ง ในเรือนหอของตน รัฐภูมิรู้สึกมึนงงในหัวมันตึบๆ นึกทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านไปราวกับความฝันอย่างไม่แน่ใจ  
อะไรกันคุณมีเรียวางยานอนหลับเราเหรอ…เธอจะทำไปทำไมกัน
รัฐภูมิคิดในใจอย่างสลึมสลือ แต่พอก้มมองสำรวจตนเอง เขาก็ต้องตกใจ เพราะว่าตัวเองอยู่ในสภาพล่อนจ้อน
“ว๊าก…”  
พอชายหนุ่มจะเอามือมาปิดป้องตนเองกลับพบว่า ร่างกายของเขา ถูกมัดขึงพืดไว้กับเตียง แถมปากที่อุทานแต่ละคำออกมานั้น กลับถูกมัดไว้อีก
“…นี่มันอะไรกัน…”  
ขณะนั้นเองที่ร่างบางกำลังสับสนกำสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ก็ได้ยินเสียงบุคคลที่สามเอ๋ยขึ้น
 “ตื่นแล้วเหรอ…พวกเราจะอธิบายให้คุณฟังเอง” รัฐภูมิจำเสียงนี้ได้แม่นยำ…นั่นเป็นเสียงของเจ้าสาวของเขา มีเรียนั่นเอง
มีเรียเจ้าสาวหรือภรรยาของเขานั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาตัวใหญ่สีแดงข้างๆ เตียงที่เขานอนนั่นเอง แต่พอมองไปรอบๆ กลับพบว่าไม่ได้มีเพียงตัวเขากับมีเรียเท่านั้น ดันมีเด็กหนุ่มอีกคนอยู่ด้วย เด็กหนุ่มคนนั้นยืนยิ้มอยู่หน้าเตียงที่เขานั้น  ถึงแม้ว่าจะพบกันเพียงครั้งเดียว แต่เขาจำเด็กหนุ่มคนนั้นได้ เด็กหนุ่มคนนั้น คือ
มาริโอ้ น้องชายภรรยาของเขา
รัฐภูมิมองไปทางหญิงสาวที…มองไปที่เด็กหนุ่มที…เหมือนจะถามว่า
What  happen เกิดอะไรขึ้น
มาริโอ้ น้องชายภรรยาของเขา พูดขึ้นมาว่า
“โทษทีนะ…คุณพี่เขย พี่สาวผมเค้าแต่งงานกับคุณก็จริง แต่เค้ามีคนรักอยู่แล้ว…เลยยกคุณให้ผม…”
“ห๋า..อะไรนะ” รัฐภูมิอุทานออกมาทั้งๆ ที่ปากถูกมัดอยู่ 
นี่คุณมีเรียมีคนรักอยู่แล้วเหรอ แล้วมาแต่งงานกับเราทำไม แล้ว…ไอ้ที่ยกเรา (สามีของตัวเอง)ให้มาริโอ้ (น้องชายของตัวเอง) นี่ล่ะ..นี่มันอะไรกัน..เนี้ย
“…ผมน่ะ…กับผู้ชายก็  O.K. นะค่ะ” 
ห๋า..อะไรนะ…นี่มาริโอ้พูดว่า…ผมน่ะ…กับผู้ชายก็  O.K. นะค่ะ…เหรอ…นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน..เนี้ย
หลังจากที่คนน้องพูดจบ คนพี่ก็เดินออกไปจากเรือนหอ รัฐภูมิมองตามหญิงสาวอย่างไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นและพอหันกลับมาที่มาริโอ้ ก็พบว่าเด็กหนุ่มมองเขาด้วย สายตากลุ้มกลิ่ม…มีผลให้เนื้อตัวของรัฐภูมิสั่นระริกไปหมด
มาริโอ้ก้าวเข้ามาใกล้ชายหนุ่มร่างบางเรื่อยๆ ก่อนที่จะทาบทับร่างกายที่ สั่นระริก ของรัฐภูมิ และก้มลงซุกไซ้ใบหน้าไล่ลงไปหาลำคอขาวเนียนนั้น
            รัฐภูมิตกใจสุดขีด…กับการกระทำของเด็กหนุ่ม
            “ไม่…”  ในตอนนั้นรัฐภูมิพยายามขัดขืนสุดฤทธิ์แต่กลับสู้แรงที่มากกว่าของคนที่เด็กกว่าไม่ได้  
มาริโอ้ลูบไล้ร่างที่ขัดขืนนั้นไปพร้อมกับซุกไซ้ใบหน้าขาว เลียลำคอขาวเนียนนั้น จนร่างบางอ่อนแรงลงเพราะอารมณ์แปลกใหม่บางอย่างที่ถูกปลุกขึ้น
“มะ..ไม่...อะ..อื้อ”
รัฐภูมิคลางออกมาอย่างลืมตัว ในตอนนั้นหัวเขาหมุนไปหมด…พลันนึกทบทวนเรื่องที่ผ่านมาไม่นาน 
동방신기
มันเป็นแค่การแต่งงานในนาม เราเองก็ต้องการหน้าที่การงานที่สูงขึ้น พ่อตาก็อยากให้เราทำงานให้ตลอด ก็เลยผูกมัดด้วยการแต่งงาน แต่…ทำไม…ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย…ฉันเป็นผู้ชายนะ
เขาอยากจะตะโกนออกไปสุดเสียง..แต่ติดที่ปากถูกมัดอยู่
รัฐภูมิรวบรวมกำลังสะบัดสุดแรง แต่กลับทำอะไรร่างแกร่งนั้นไม่ได้ จึงเปลี่ยนมาจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง
“อ้าว…ยัง ไม่เคย อยู่ซินะ…ตัวนี่แข็งเชียว…ผมไม่คิดจะใจร้ายกับคุณหรอกนะ..”   มาริโอ้เงยหน้ามาพูดกับเขาด้วยสายตา กลุ้มกลิ่ม เหมือนเมื่อครู่
“แต่ถ้าคุณหนีจากบริษัทไป…เราคงแย่   เพราะฉะนั้น…”
ในระหว่างที่พูด เด็กหนุ่มก็เอื้อมมือไปข้างเตียงแล้วปลดผ้าที่คลุมบางสิ่งออก…
นั่น..นั่นมันกล้องV.D.O นี่…เอามาทำไมกัน!
มาริโอ้กดปุ่มสวิตซ์ ON เริ่มบันทึกภาพ
“ขอถ่าย คลิปV.D.O  เก็บไว้ล่ะกัน..นะครับ…คุณพี่เขย” รัฐภูมิเบิกตากว้างด้วยความตกใจพร้อมตะโกนออกมาสุดเสียง
“ไม่ ม ม..”
동방신기
เหมือนกับเด็กหนุ่มจะไม่สนใจเสียงกรีดร้องของอีกฝ่าย เขากลับกระชากผ้ามัดปากของ รัฐภูมิออกอย่างแรง…
“ไม่…อย่านะ” เสียงกรนด่าถูกปิดให้เงียบโดยริมฝีปากที่ประกบจูบแนบแน่นและร้อนแรง
“ไม่ต้องกลัวนะครับ…เดี๋ยวก็ดีเองครับ”
รัฐภูมิเบิกตากว้างมองเด็กหนุ่มอย่างประหลาดใจ…เขาพูดเสียงนุ่มแตกต่างจากการกระทำที่รุนแรงและโหดร้าย…มาริโอ้จัดการประกบปากร่างบางอีกครั้งและใช้เรียวลิ้นดุนดันยอดอกทั้ง 2 ข้างของอีกฝ่าย
“อะ…อ้า”
รัฐภูมิแอ่นอกรับการเล้าโลมโดยไม่รู้ตัวในขณะที่มือของมาริโอ้ก็ลูบไล้ สะโพกและต้นขา ก่อนจะเข้ายึดส่วนกลางที่เริ่ม แข็งตัวของชายหนุ่มร่างบางไว้มืออันแข็งแรงและอบอุ่น
ทุกครั้งที่เด็กหนุ่มขยับเขยื้อนมือไปในหลากหลายทิศทาง ก็ทำให้อารมณ์ปรารถนาของรัฐภูมิพุ่งขึ้นรุนแรงเรื่อยๆ
“อะ..อย่า…..อ๊า...อ๊ะ…อื้อ”
เสียงอู้อี้ในลำคอของรัฐภูมิเพราะถูกประกบปากและสอดใส่ลิ้นนั้น บ่งบอกถึงอารมณ์ที่เร่าร้อนของเขาได้เป็นอย่างดี
มือที่บัดนี้ เลื่อนลูบและหยิกหยอกปลายอกรวมถึงกอบกุมส่วนล่างไปพร้อมกันทำให้อารมณ์ของรัฐภูมิทะยานขึ้นถึง จุดสุดยอด
“อย่า..ปล่อย…อ๊ะ..อ๊า…” ความสุขสมทะลักทลายเปราะเปื้อน มือที่กอบกุมมันไว้
รัฐภูมินอนหายใจหอบแฮกทั้งน้ำตา เขาทั้ง ตกใจ เจ็บใจ ทั้งละอาย ทั้งโมโห  ผสมปนเปกันวุ่นวายไปหมด
“โอ๊ะ โอ๋  อยากเห็นคุณในคลิปV.D.Oจริงๆว่าจะเซ็กซ์ซี่ เหมือนตัวจริงรึเปล่า”
เสียงหัวเราะเย้ยหยันแฝงไปด้วยความขี้เล่นปนอ่อนโยนนั้นทำให้รัฐภูมิคับแค้นในชะตากรรมของตนยิ่งนัก
“ผมจะทำให้คุณ สุขสมอารมณ์หมาย ยิ่งกว่านี้อีก..คุณพี่เขย”
มาริโอ้ประกบปากโลมเลียอีกครั้ง ตั้งแต่ริมฝีปาก จนฉ่ำชื่น  ยอดอกตั้งชัน  และหน้าท้องแบนเรียบ ที่แขม่วทุกครั้งที่ถูกสัมผัส…ก่อนจะอ้าปากรับส่วนที่ ปลดปล่อยความสุขสม ไปเมื่อครู่
รัฐภูมิบิดกายเร่าทุกครั้งที่ชางมินมอบความ ดื่มด่ำ ให้แก่เขา และในที่สุด ความสุขสม ก็ถูกปลดปล่อยอีกครั้งในปากของเด็กหนุ่มเจ้าสำราญ
มาริโอ้เริ่มใช้นิ้วมือ ลื่นไหลสอดลึกเข้าไปที่ ช่องทางข้างหลังของรัฐภูมิจาก 1 เป็น 2 และมากขึ้นเพื่อสร้างความรู้สึกประหลาดแก่ร่างบางจนบัดนี้อารมณ์ที่ คุกรุ่น เต็มไปด้วย ไฟราคะ ที่เขามิต้องการสร้างมันขึ้น
เด็กหนุ่มถอดถอนใบหน้าใสๆ ออก ก่อนจะโถมกายมอบความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงไปทั้งร่างของรัฐภูมิ
“อ๋า!!!..ไม่..เจ็บ..เอาออกไป”
แต่มาริโอ้ไม่สนใจเสียงร้องประท้วงเขาไม่มีทางที่จะหยุดยั้ง เขายังคงเคลื่อนตัวอย่างมั่นคงและเพิ่มความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่สนใจร่างเล็กๆ ที่ชอกช้ำภายใต้ตัวเขาเลย
รัฐภูมิคร่ำครวญไปด้วยความเจ็บปวด แต่ในขณะเดียวกัน ความรู้สึกประหลาดที่ไม่สามารถบอกเล่าได้ ก็เกิดขึ้นตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
เขาทั้ง ชอกช้ำ และ เสียวสะท้านไปในเวลาเดียวกัน
동방신기
ในที่สุดมันก็จบลง
แต่เขาก็เริ่มเกลียดเด็กหนุ่มคนนี้  เคียดแค้นเด็กหนุ่มคนนี้ ยิ่งนัก รัฐภูมิเริ่มสะอึกสะอื้น น้ำตาลูกผู้ชายเริ่มไหลซึมออกจากดวงตาสีเทาของเขา
มาริโอ้เห็นดังนั้นก็รู้สึกสงสารจับใจ
 “โถ…ครั้งแรกก็เจ็บแบบเนี้ยแหละครับ…อย่าร้องไห้เลยน้า” เด็กหนุ่มโอบกอดร่างบางของรัฐภูมิที่สั่นเทาไว้และจูบซับน้ำตาอย่างอ่อนโยน
กูเกลียดมึง
รัฐภูมิด่าฝ่ายตรงข้ามในใจแต่ความอ่อนเพลี้ยทำให้เขาเผลอหลับไปในอ้อมกอดที่อบอุ่นของมาริโอ้เด็กหนุ่มที่ข่มขืนเขา…
ใครๆ  เขาก็ว่ากันว่า…วันที่ผู้ชายสักคนได้แต่งงานกับผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติก็เหมือนกับได้ขึ้นสวรรค์…แต่สำหรับผมวันที่แต่งงานกลายเป็นคืนที่ผมตกนรกทั้งเป็น…
เพราะว่านับจากคืนนั้นเป็นต้นมาผม รัฐภูมิ โตคับทรวง…ไม่ได้เป็นเจ้าบ่าว…แต่กลับกลายเป็นเจ้าสาวของน้องชายภรรยาของตัวเอง มาริโอ้ วงศ์วานร
To be Con

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา