Stop my heart!! ขอหยุดหัวใจที่นายซุปเปอร์สตาร์(KF)
7.4
6) คนกดกริ่ง ??
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ5
คนกดกริ่ง?
ฉันเดินไปเปิดประตูบ้านด้วยท่าทางเริงร่าจนผิดมนุษย์มนา ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังของฉัน (หมายถึงยืนอยู่ข้างหลังน่ะ หวังว่าคงไม่คิดอะไรที่มันเกินกว่านี้หรอกนะ - -^) มองด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความสงสัย (?) [จริงๆไอ้หมอนี่มันแคะขี้เล็บอยู่ต่างหาก - -^] ว่าใครกันนะที่เป็นมือดีมากดกริ่งหน้าบ้านฉัน จะว่ายัยโบว์ก็คงไม่ใช่เพราะว่ายัยนี่หลับไปแล้ว (ขณะนี้เวลา 3 ทุ่มเจ้าค่ะ) ถ้าจะเหลือก็คงเหลือแค่ฉันกับอีตาดาราซาตานที่นั่งดูข่าวตัวเองพลางหัวเราะไปด้วย เหมือนกับว่ากำลังดูตลกสิบหกฉากอยู่อย่างงั้นแหละ
เหมือนว่าหมอนี่จะไม่เต็มสักเท่าไหร่นะ - -^
เข้าเรื่อง...ฉันเปิดประตูแล้วนะ!
“หวัดดี ^O^” คนที่อยู่หลังบานประตูที่ฉันเปิดออกโผเข้ากอดฉันด้วยความดีใจ จนฉันตั้งตัวแทบจะไม่ทัน ชายร่างสูงหน้าตาออกแนวเกาหลีใช้แขนทั้งสองข้างกอดฉันอย่างดีใจ กลิ่นน้ำหอมที่เขาฉีดลอยมาปะทะจมูกฉันเป็นระยะๆ ฉันกอดตอบผู้ชายตรงหน้าด้วยอาการที่ดีใจเช่นกัน
เราผละออกจากกันก่อนจะเอาแก้มแตะแก้มกันอย่างคุ้นเคย
“ไอ้เบ / ยัยเฟย์ >O<” เราสองคนตะโกนเรียกชื่อของคนตรงหน้าด้วยอาการที่บ่งบอกว่าดีใจจนแทบจะกระโดดผ่าฝาบ้าน
“ฉันโคตรคิดถึงแกเลยอ่ะ ไปเกาหลีสนุกไหม” ฉันเป็นฝ่ายตั้งคำถามก่อน ผู้ชายตรงหน้าฉันที่ชื่อว่า ‘ปาร์คจองเบ’ ยิ้มแก้มปริก่อนจะตอบออกมา
“ก็สนุกดีนะ แต่ฉันว่าถ้าแกอยู่ด้วยคงสนุกเป็นพันเท่าเลยล่ะ >O<” เขาพูดออกมาด้วยสำเนียงแปร่งๆ หมอนี่ไปอยู่เกาหลีตั้งนมนานก็ไม่แปลกอะไรที่เขาจะพูดไทยไม่ค่อยชัด
“แล้วนี่แกกลับมา พ่อแม่แกรู้รึยังเนี่ย ไปตั้งห้าเดือนพ่อแม่แกคงคิดถึงตายเลยนะ”
“ยังหรอก ฉันกะว่าจะมาเซอร์ไพลส์แกก่อน”
“เออๆ เหนื่อยล่ะสิ ดูท่าไม่ค่อยดีนะ เข้าไปนั่งในบ้านก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำองุ่นที่แกชอบมาให้”
“ขอบใจมาก ฉันรักแกที่สุดเลย >O<” จองเบว่าแล้วก็หยิกแก้มฉันเบาๆหนึ่งที ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งในบ้านของฉัน ฉันหันหลังกลับเข้าไปในบ้านเพื่อจะไปเตรียมน้ำให้เพื่อนดื่ม แต่พอเห็นหน้าอีตาดารานี่มันทำให้ฉันไม่อยากแม้แต่จะก้าวผ่านหน้าอีตานี่จริงๆ ไม่อยากเชื่อว่าหน้านายที่ฉันมองแค่เพียงเสี้ยววินาทีมันก็ทำให้ฉันหน่ายได้ซะแล้ว - -^
“นายจะมายืน...”
“ไอ้หมูย่างเกาหลีนั่นใคร” นอกจากจะไม่หลบแล้วเขายังยิงคำถามใส่ฉันซึ่งมันเป็นเรื่องส่วนตัวที่ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องบอกหมอนี่สักนิด
“นายว่าใครหมูย่างเกาหลี จองเบเขาไม่ได้อ้วนซะหน่อย หุ่นเขาน่ะดีระดับนายแบบเชียวนะ แถมยังเป็นนายแบบที่ดังที่สุดในเกาหลีด้วย นายคงไม่รู้จักน่ะสิ” ฉันบรรยายสรรพคุณของเพื่อนตัวเองให้หมอนี่รู้สึกว่าเขานั้นต่ำต้อยด้อยค่าไม่มีอะไรเทียบเพื่อนฉันได้เลยสักนิด โฮะๆๆ ^O^
“ไอ้หมอนั่นเป็นใคร” เขาพูดแล้วชี้ไปที่จองเบที่กำลังนั่งหลับบนโซฟาด้วยความอ่อนเพลียหลังจากที่เดินทางมาไกลจากเกาหลี
“ทำไมต้องรู้”
“ก็ฉันอยากรู้นี่ ไม่ได้รึไง”
“อืม ไม่ได้ ฉันบอกนายแล้วไงว่าห้ามยุ่งกับเรื่องของฉัน แล้วนายก็สัญญาแล้วด้วย”
“ฉันเป็นเจ้านายเธอ”
“ไม่ใช่พ่อซะหน่อย ทำไมต้องฟัง แบร่ :P” ฉันพูดแล้วแลบลิ้นใส่ก่อนจะเดินห่างออกมาจากหมอนั่น แต่เขาก็จับข้อมือของฉันไว้
“ไอ้หน้ากิมจินี่แฟนเธอเหรอ”
“นายคิดว่าไงล่ะ” ฉันพูดแล้วยักคิ้วกวนๆใส่เขา
“แฟนเธอ”
“ตามนั้น” ฉันเดินหลีกออกมาจากเขาก่อนจะเดินมาดูเพื่อนทีหลับปุ๋ยอยู่บนโซฟา พระเจ้า!! หมอนี่กลับมาจากเกาหลีดูขาวขึ้นเยอะเลยอ่ะหน้าก็เนียนเอามากๆ ฉันเป็นผู้หญิงยังอิจฉาเลย สงสัยว่าหมอนี่คงจะมีแฟนคลับเยอะน่าดู
แต่นี่มันสามทุ่มแล้วนี่นา หมอนี่ควรจะกลับบ้านได้แล้วนะ เขาอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก (เพราะมีมารมาอยู่ด้วย) ใช่แล้วล่ะต้องพาเขากลับไปที่บ้าน แต่ว่าจะพาไปยังไงล่ะ บ้านหมอนั่นอยู่ไกลจากบ้านฉันตั้งเยอะ แล้วนี่ก็มืดแล้วด้วย ฉันควรจะทำยังไงดี
ให้เขาไปนอนที่ห้องฉันก็ได้เนอะ แล้วเดี๋ยวฉันค่อยลงมานอนโซฟาก็ได้^^
ต้องขอความคิดเห็นจากไอ้ดาราบ้านี่ก่อนสินะ - -^
ฉันเดินตรงไปที่เขื่อนด้วยอารมณ์ที่ไม่อยากจะไปนัก นี่บ้านฉัน แต่ทำไมฉันต้องไปขออนุญาติไอ้คนแปลกหน้าด้วยฟะ - -^
“ฉัน...”
“ฉันจะกลับบ้าน” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเขาก็พูดแทรกออกมา
“นายน่ะเหรอจะกลับบ้าน” ฉันถามด้วยอาการอึ้ง+งงรับประทาน
“ใช่ ฉันไม่อยากอยู่กับไอ้หน้ากิมจินี่ คืนนี้ฉันจะไปนอนที่บ้าน เอาเป็นว่า ฉันจะไม่อยู่ที่นี่ก็แล้วกัน แต่ฉันจะเทียวไปเทียวมาบ่อยๆ โอเคมั้ยล่ะ”
พลิกล็อค! วิญญาณคุณปู่ใจดีเข้าสิงหมอนี่หรือไงกันถึงตัดสินใจย้ายกลับถิ่นกลับถานเหมือนเดิม แต่ก็ดีอ่ะ ฉันก็ไม่ค่อยอยากอยู่ร่วมชายคากับอีตานี่เท่าไหร่หรอก - -^
“อะ...อืม ก็ดี ฉันจะได้ให้จองเบขึ้นไปนอนบนห้องฉัน”
“เธอพาผู้ชายมานอนที่บ้านเนี่ยนะ” หน้าตาหมอนี่ดูถูกฉันชัดๆ - -^^ อะไรฟะให้เพื่อนนอนบ้านผิดเรอะ!!!
“ก็เขา...” ฉันชะงักคำพูด ก็ตอนนี้ฉันกำลังโกหกว่าจองเบเป็นแฟนฉันนี่ เรื่องอะไรจะบอกง่ายๆล่ะ ปล่อยให้โง่ไปคนเดียวเหอะ โหะๆ
“เขาเป็นแฟนฉันนี่ พาแฟนมานอนบ้านไม่เห็นผิด”
“ขอให้เป็นจริงอย่างเธอพูดเถอะ ไม่ใช่ว่าพอฉันไปก็แอบไปปฏิสัมพันธ์กันข้างบน -_-”
“หยาบคาย!! นายจะไปไหนก็ไป จะกลับบ้านก็รีบกลับ เบื่อหน้าเต็มที กลับไปได้แล้ว!!” ฉันพูดแล้วดันตัวเขาให้พ้นเขตของบ้านก่อนจะปิดประตูใส่หน้าเขาดังปัง
ไปซะ ไอ้ดาราผู้เลอเลิศ ชิ!!
__________________________________________________________________
โอมๆๆ เมนท์จงมา จงมา จงมา~ -/\-
คนกดกริ่ง?
ฉันเดินไปเปิดประตูบ้านด้วยท่าทางเริงร่าจนผิดมนุษย์มนา ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังของฉัน (หมายถึงยืนอยู่ข้างหลังน่ะ หวังว่าคงไม่คิดอะไรที่มันเกินกว่านี้หรอกนะ - -^) มองด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความสงสัย (?) [จริงๆไอ้หมอนี่มันแคะขี้เล็บอยู่ต่างหาก - -^] ว่าใครกันนะที่เป็นมือดีมากดกริ่งหน้าบ้านฉัน จะว่ายัยโบว์ก็คงไม่ใช่เพราะว่ายัยนี่หลับไปแล้ว (ขณะนี้เวลา 3 ทุ่มเจ้าค่ะ) ถ้าจะเหลือก็คงเหลือแค่ฉันกับอีตาดาราซาตานที่นั่งดูข่าวตัวเองพลางหัวเราะไปด้วย เหมือนกับว่ากำลังดูตลกสิบหกฉากอยู่อย่างงั้นแหละ
เหมือนว่าหมอนี่จะไม่เต็มสักเท่าไหร่นะ - -^
เข้าเรื่อง...ฉันเปิดประตูแล้วนะ!
“หวัดดี ^O^” คนที่อยู่หลังบานประตูที่ฉันเปิดออกโผเข้ากอดฉันด้วยความดีใจ จนฉันตั้งตัวแทบจะไม่ทัน ชายร่างสูงหน้าตาออกแนวเกาหลีใช้แขนทั้งสองข้างกอดฉันอย่างดีใจ กลิ่นน้ำหอมที่เขาฉีดลอยมาปะทะจมูกฉันเป็นระยะๆ ฉันกอดตอบผู้ชายตรงหน้าด้วยอาการที่ดีใจเช่นกัน
เราผละออกจากกันก่อนจะเอาแก้มแตะแก้มกันอย่างคุ้นเคย
“ไอ้เบ / ยัยเฟย์ >O<” เราสองคนตะโกนเรียกชื่อของคนตรงหน้าด้วยอาการที่บ่งบอกว่าดีใจจนแทบจะกระโดดผ่าฝาบ้าน
“ฉันโคตรคิดถึงแกเลยอ่ะ ไปเกาหลีสนุกไหม” ฉันเป็นฝ่ายตั้งคำถามก่อน ผู้ชายตรงหน้าฉันที่ชื่อว่า ‘ปาร์คจองเบ’ ยิ้มแก้มปริก่อนจะตอบออกมา
“ก็สนุกดีนะ แต่ฉันว่าถ้าแกอยู่ด้วยคงสนุกเป็นพันเท่าเลยล่ะ >O<” เขาพูดออกมาด้วยสำเนียงแปร่งๆ หมอนี่ไปอยู่เกาหลีตั้งนมนานก็ไม่แปลกอะไรที่เขาจะพูดไทยไม่ค่อยชัด
“แล้วนี่แกกลับมา พ่อแม่แกรู้รึยังเนี่ย ไปตั้งห้าเดือนพ่อแม่แกคงคิดถึงตายเลยนะ”
“ยังหรอก ฉันกะว่าจะมาเซอร์ไพลส์แกก่อน”
“เออๆ เหนื่อยล่ะสิ ดูท่าไม่ค่อยดีนะ เข้าไปนั่งในบ้านก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำองุ่นที่แกชอบมาให้”
“ขอบใจมาก ฉันรักแกที่สุดเลย >O<” จองเบว่าแล้วก็หยิกแก้มฉันเบาๆหนึ่งที ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งในบ้านของฉัน ฉันหันหลังกลับเข้าไปในบ้านเพื่อจะไปเตรียมน้ำให้เพื่อนดื่ม แต่พอเห็นหน้าอีตาดารานี่มันทำให้ฉันไม่อยากแม้แต่จะก้าวผ่านหน้าอีตานี่จริงๆ ไม่อยากเชื่อว่าหน้านายที่ฉันมองแค่เพียงเสี้ยววินาทีมันก็ทำให้ฉันหน่ายได้ซะแล้ว - -^
“นายจะมายืน...”
“ไอ้หมูย่างเกาหลีนั่นใคร” นอกจากจะไม่หลบแล้วเขายังยิงคำถามใส่ฉันซึ่งมันเป็นเรื่องส่วนตัวที่ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องบอกหมอนี่สักนิด
“นายว่าใครหมูย่างเกาหลี จองเบเขาไม่ได้อ้วนซะหน่อย หุ่นเขาน่ะดีระดับนายแบบเชียวนะ แถมยังเป็นนายแบบที่ดังที่สุดในเกาหลีด้วย นายคงไม่รู้จักน่ะสิ” ฉันบรรยายสรรพคุณของเพื่อนตัวเองให้หมอนี่รู้สึกว่าเขานั้นต่ำต้อยด้อยค่าไม่มีอะไรเทียบเพื่อนฉันได้เลยสักนิด โฮะๆๆ ^O^
“ไอ้หมอนั่นเป็นใคร” เขาพูดแล้วชี้ไปที่จองเบที่กำลังนั่งหลับบนโซฟาด้วยความอ่อนเพลียหลังจากที่เดินทางมาไกลจากเกาหลี
“ทำไมต้องรู้”
“ก็ฉันอยากรู้นี่ ไม่ได้รึไง”
“อืม ไม่ได้ ฉันบอกนายแล้วไงว่าห้ามยุ่งกับเรื่องของฉัน แล้วนายก็สัญญาแล้วด้วย”
“ฉันเป็นเจ้านายเธอ”
“ไม่ใช่พ่อซะหน่อย ทำไมต้องฟัง แบร่ :P” ฉันพูดแล้วแลบลิ้นใส่ก่อนจะเดินห่างออกมาจากหมอนั่น แต่เขาก็จับข้อมือของฉันไว้
“ไอ้หน้ากิมจินี่แฟนเธอเหรอ”
“นายคิดว่าไงล่ะ” ฉันพูดแล้วยักคิ้วกวนๆใส่เขา
“แฟนเธอ”
“ตามนั้น” ฉันเดินหลีกออกมาจากเขาก่อนจะเดินมาดูเพื่อนทีหลับปุ๋ยอยู่บนโซฟา พระเจ้า!! หมอนี่กลับมาจากเกาหลีดูขาวขึ้นเยอะเลยอ่ะหน้าก็เนียนเอามากๆ ฉันเป็นผู้หญิงยังอิจฉาเลย สงสัยว่าหมอนี่คงจะมีแฟนคลับเยอะน่าดู
แต่นี่มันสามทุ่มแล้วนี่นา หมอนี่ควรจะกลับบ้านได้แล้วนะ เขาอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก (เพราะมีมารมาอยู่ด้วย) ใช่แล้วล่ะต้องพาเขากลับไปที่บ้าน แต่ว่าจะพาไปยังไงล่ะ บ้านหมอนั่นอยู่ไกลจากบ้านฉันตั้งเยอะ แล้วนี่ก็มืดแล้วด้วย ฉันควรจะทำยังไงดี
ให้เขาไปนอนที่ห้องฉันก็ได้เนอะ แล้วเดี๋ยวฉันค่อยลงมานอนโซฟาก็ได้^^
ต้องขอความคิดเห็นจากไอ้ดาราบ้านี่ก่อนสินะ - -^
ฉันเดินตรงไปที่เขื่อนด้วยอารมณ์ที่ไม่อยากจะไปนัก นี่บ้านฉัน แต่ทำไมฉันต้องไปขออนุญาติไอ้คนแปลกหน้าด้วยฟะ - -^
“ฉัน...”
“ฉันจะกลับบ้าน” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเขาก็พูดแทรกออกมา
“นายน่ะเหรอจะกลับบ้าน” ฉันถามด้วยอาการอึ้ง+งงรับประทาน
“ใช่ ฉันไม่อยากอยู่กับไอ้หน้ากิมจินี่ คืนนี้ฉันจะไปนอนที่บ้าน เอาเป็นว่า ฉันจะไม่อยู่ที่นี่ก็แล้วกัน แต่ฉันจะเทียวไปเทียวมาบ่อยๆ โอเคมั้ยล่ะ”
พลิกล็อค! วิญญาณคุณปู่ใจดีเข้าสิงหมอนี่หรือไงกันถึงตัดสินใจย้ายกลับถิ่นกลับถานเหมือนเดิม แต่ก็ดีอ่ะ ฉันก็ไม่ค่อยอยากอยู่ร่วมชายคากับอีตานี่เท่าไหร่หรอก - -^
“อะ...อืม ก็ดี ฉันจะได้ให้จองเบขึ้นไปนอนบนห้องฉัน”
“เธอพาผู้ชายมานอนที่บ้านเนี่ยนะ” หน้าตาหมอนี่ดูถูกฉันชัดๆ - -^^ อะไรฟะให้เพื่อนนอนบ้านผิดเรอะ!!!
“ก็เขา...” ฉันชะงักคำพูด ก็ตอนนี้ฉันกำลังโกหกว่าจองเบเป็นแฟนฉันนี่ เรื่องอะไรจะบอกง่ายๆล่ะ ปล่อยให้โง่ไปคนเดียวเหอะ โหะๆ
“เขาเป็นแฟนฉันนี่ พาแฟนมานอนบ้านไม่เห็นผิด”
“ขอให้เป็นจริงอย่างเธอพูดเถอะ ไม่ใช่ว่าพอฉันไปก็แอบไปปฏิสัมพันธ์กันข้างบน -_-”
“หยาบคาย!! นายจะไปไหนก็ไป จะกลับบ้านก็รีบกลับ เบื่อหน้าเต็มที กลับไปได้แล้ว!!” ฉันพูดแล้วดันตัวเขาให้พ้นเขตของบ้านก่อนจะปิดประตูใส่หน้าเขาดังปัง
ไปซะ ไอ้ดาราผู้เลอเลิศ ชิ!!
__________________________________________________________________
โอมๆๆ เมนท์จงมา จงมา จงมา~ -/\-
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ