Stop my heart!! ขอหยุดหัวใจที่นายซุปเปอร์สตาร์(KF)

ไอ้บ้าที่ไหน ทำน้องสาวฉันท้องน่ะ!! “เฟย์” “คะ” “เอานี่ไปส่งโต๊ะสามนะจ๊ะ” “ค่ะ” ฉันเดินไปรับถาดอาหารตามที่ผู้จัดการบอกก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่โต๊ะ สามที่มีผู้ชายสามคนกำลังนั่งอยู่ “อาหารมาส่งแล้วค่ะ ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ” ฉันพูดพร้อมกับวางจาน อาหารลงบนโต๊ะ “ต้องการคนไปช่วยถูหลังให้คืนนี้อ่ะครับ” ผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น “ในเมนูอาหารของเราไม่มีเมนูคนช่วยถูหลังนะคะ ขอโทษด้วยค่ะ” ฉันว่าแล้วก็รีบถือถาดเดินออกมาให้ห่างจากโต๊ะนั้น แต่มันก็ยังจะจับมือของฉันเอาไว้ ฮึ่ย เกลียดจริงๆเลยไอ้พวกผู้ชายหน้ากระทะก้นลึก - -; “อย่าเพิ่งไปสิครับ มานั่งกับพี่ก่อนก็ได้” “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดิฉันมีงานต้องทำอีกเยอะ ไม่มีเวลามานั่งกับพวกพี่หรอกค่ะ” “ไม่ต้องห่วง ถ้าผู้จัดการตัดเงินเดือนน้องเดี๋ยวพี่จ่ายให้เอง” “ไม่เอาหรอกค่ะ ดิฉันเป็นเด็กเสิร์ฟไม่ใช่ผู้หญิงหากิน พอบำเรอเสร็จแล้วจะได้เงิน ปล่อย” ฉันว่าแล้วก็รีบดึงมือออกแต่มันก็จับไว้แน่น “น้องพี่พูดดีๆนะ” “ปล่อยสิวะ ไอ้พวกหน้าหม้อ” “เฮ้ย น้องอยากเจ็บตัวเหรอ” “ก็เอาเด้” ว่าแล้วฉันก็ยกถาดขึ้นฟาดหัวเรียงตัวจนไอ้พวกหน้ากระทะก้นลึก นั่งร้องเอ๋งๆ “จำไว้ ผู้หญิงน่ะ ไม่ได้ง่ายๆเหมือนเด็ดดอกไม้นะเว้ย” พูดจบฉันก็เดินกระฟัด กระเฟียดเข้าไปในเคาท์เตอร์ “โดนอีกแล้วเหรอ” “ค่ะ ผู้จัดการ” “ฉันก็เห็นใจเธอนะ แต่การค้าขายต้องให้ลูกค้าสำคัญที่สุด ฉันขอโทษด้วยที่ต้องตัดเงินเดือนเธอ” “ไม่เป็นไรค่ะ หนูรู้ ผู้จัดการอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะค่ะ หนูไม่โกรธหรอก หนูกลับแล้วนะคะ” ว่าแล้วฉันก็สะพายกระเป๋าเป้คู่ใจเดินกลับบ้านไป หวังว่าที่บ้านคงจะไม่มีอะไรให้ฉันเครียดนะ “พี่เฟย์กลับมาแล้วเหรอ” ยัยโบว์รีบวิ่งแจ้เข้ามารับกระเป๋าของฉัน “อืม เซ็งชะมัดเจอแต่ไอ้พวกหน้าหม้อ พี่ว่าพี่จะทำงานอย่างอื่นแล้วนะเนี่ย แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไร งานยิ่งหายากๆอยู่ เงินเดือนก็โดนตัด เฮ้อ เซ็ง -o-” “สู้ๆต่อไปนะพี่ ทำเพื่อน้องสาวของพี่ อย่าท้อนะ ^^” “เออ ก็ฉันทำเพื่อแกไงฉันถึงทำได้มาถึงขนาดนี้ เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำล้างตัวก่อนวันนี้ทำงานซะเหงื่อท่วมเลย” “ค่ะ เดี๋ยวโบว์จะเอากระเป๋าไปเก็บให้นะ” “อืม ขอบใจ” ฉันเดินถือผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำให้หายเหนื่อย ขอถือโอกาสแนะนำตัวก่อนละกัน ฉันชื่อเฟย์ ฉันอยู่ที่นี่กับน้องสาวแค่สองคน พ่อกับแม่เราเสียไปตั้งแต่เล็กๆ แต่ยังดีที่ท่านทิ้งมรดกคือบ้านหลังนี้ไว้ให้ฉันก็เลยไม่ต้องไปเช่าเขาอยู่ อีกอย่างคุณยายก็เลี้ยงฉันกับน้องสาวเอาไว้เลยทำให้ฉันกับน้องสาวอยู่รอดจน โตป่านนี้ แต่ท่านก็มาเสียไปอีกคน ฉันก็เลยต้องทำงานหาเงินส่งน้องเรียน ตัวฉันก็มีวุฒิแค่ ม. 6 ก็เลยทำได้แต่อาชีพพวกนี้นี่แหละ เล่าเสร็จฉันก็อาบน้ำเสร็จพอดี กำลังจะออกจากห้องน้ำสายตาก็ไปจ๊ะเอ๋อะไรเข้าในถังขยะ หยิบมันขึ้นมาดูถึงรู้ว่าเป็นเครื่องตรวจที่ฉันเคยเห็นในหนังที่เขาตรวจว่า ท้องหรือไม่ท้อง ถ้าท้องก็สองขีด แต่ถ้าไม่ท้องก็ขีดเดียว แต่ในนี้มันสองขีดนี่นา แล้วไอ้เครื่องตรวจนี่ฉันก็ไม่ได้เป็นคนใช้ด้วย ในบ้านนี้ฉันก็อยู่กับน้องแค่สองคน รึว่า... ยัยโบว์!! O_O นึกได้อย่างนั้นฉันก็รีบเดินไปหาน้องสาวพร้อมกับไอ้เครื่องตรวจนั่น “มีอะไรเหรอพี่เฟย์” “โบว์ นี่อะไร” ว่าแล้วฉันก็ชูเครื่องตรวจนั่นให้น้องสาว ยัยโบว์ถึงกับหน้าซีดกันเลยทีเดียว “คะ...คือว่า...” “ใครทำแกท้องบอกพี่มา” “คะ...คือ...” “มันชื่ออะไร” “ชะ...ชื่อ...” ยังไม่ทันที่ยัยโบว์จะพูดจบพิธีกรรายการอะไรสักอย่าง ก็พูดแทรกขึ้นมาทำให้ฉันหันไปสนใจโทรทัศน์แทน ‘สวัสดีค่ะ นี่คือรายการ ฮัลโหลซุปเปอร์สตาร์ วันนี้เราจะมาพบกับซุปเปอร์สตาร์คนดัง น้องเขื่อนค่า’ พิธีกรพูดแนะนำแขกรับเชิญก่อนที่กล้องจะหันไปที่ผู้ชายคนหนึ่ง “ชื่อ...เขื่อน” จู่ๆ ยัยโบว์ก็พูดชื่อนี้ออกมาแล้วจ้องคนในโทรทัศน์ “แกว่าไงนะ” “นั่นเขา...” ว่าแล้วยัยโบว์ก็ชี้ไปที่โทรทัศน์ซึ่งกำลังฉายภาพผู้ชายคนนั้น ฉันมองหน้าน้องสาวและคนในโทรทัศน์สลับกันไปมาก่อนที่จะนึกอะไร บางอย่างได้ สตูดิโอรายการนี้อยู่ที่ไหน?
_________________________________________
ตามติดแบบใกล้ชิดและติดหนึบกันนะคะ >O<