Stop my heart!! ขอหยุดหัวใจที่นายซุปเปอร์สตาร์(KF)

ไอ้บ้าที่ไหน ทำน้องสาวฉันท้องน่ะ!!

“เฟย์”

“คะ”

“เอานี่ไปส่งโต๊ะสามนะจ๊ะ”

“ค่ะ” ฉันเดินไปรับถาดอาหารตามที่ผู้จัดการบอกก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่โต๊ะ
สามที่มีผู้ชายสามคนกำลังนั่งอยู่

“อาหารมาส่งแล้วค่ะ ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ” ฉันพูดพร้อมกับวางจาน
อาหารลงบนโต๊ะ

“ต้องการคนไปช่วยถูหลังให้คืนนี้อ่ะครับ” ผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น

“ในเมนูอาหารของเราไม่มีเมนูคนช่วยถูหลังนะคะ ขอโทษด้วยค่ะ” ฉันว่าแล้วก็รีบถือถาดเดินออกมาให้ห่างจากโต๊ะนั้น แต่มันก็ยังจะจับมือของฉันเอาไว้
ฮึ่ย เกลียดจริงๆเลยไอ้พวกผู้ชายหน้ากระทะก้นลึก - -;

“อย่าเพิ่งไปสิครับ มานั่งกับพี่ก่อนก็ได้”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดิฉันมีงานต้องทำอีกเยอะ ไม่มีเวลามานั่งกับพวกพี่หรอกค่ะ”

“ไม่ต้องห่วง ถ้าผู้จัดการตัดเงินเดือนน้องเดี๋ยวพี่จ่ายให้เอง”

“ไม่เอาหรอกค่ะ ดิฉันเป็นเด็กเสิร์ฟไม่ใช่ผู้หญิงหากิน พอบำเรอเสร็จแล้วจะได้เงิน ปล่อย” ฉันว่าแล้วก็รีบดึงมือออกแต่มันก็จับไว้แน่น

“น้องพี่พูดดีๆนะ”

“ปล่อยสิวะ ไอ้พวกหน้าหม้อ”

“เฮ้ย น้องอยากเจ็บตัวเหรอ”

“ก็เอาเด้” ว่าแล้วฉันก็ยกถาดขึ้นฟาดหัวเรียงตัวจนไอ้พวกหน้ากระทะก้นลึก นั่งร้องเอ๋งๆ

“จำไว้ ผู้หญิงน่ะ ไม่ได้ง่ายๆเหมือนเด็ดดอกไม้นะเว้ย” พูดจบฉันก็เดินกระฟัด
กระเฟียดเข้าไปในเคาท์เตอร์

“โดนอีกแล้วเหรอ”

“ค่ะ ผู้จัดการ”

“ฉันก็เห็นใจเธอนะ แต่การค้าขายต้องให้ลูกค้าสำคัญที่สุด ฉันขอโทษด้วยที่ต้องตัดเงินเดือนเธอ”

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูรู้ ผู้จัดการอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะค่ะ หนูไม่โกรธหรอก หนูกลับแล้วนะคะ” ว่าแล้วฉันก็สะพายกระเป๋าเป้คู่ใจเดินกลับบ้านไป หวังว่าที่บ้านคงจะไม่มีอะไรให้ฉันเครียดนะ

“พี่เฟย์กลับมาแล้วเหรอ” ยัยโบว์รีบวิ่งแจ้เข้ามารับกระเป๋าของฉัน

“อืม เซ็งชะมัดเจอแต่ไอ้พวกหน้าหม้อ พี่ว่าพี่จะทำงานอย่างอื่นแล้วนะเนี่ย แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไร งานยิ่งหายากๆอยู่ เงินเดือนก็โดนตัด เฮ้อ เซ็ง -o-”

“สู้ๆต่อไปนะพี่ ทำเพื่อน้องสาวของพี่ อย่าท้อนะ ^^”

“เออ ก็ฉันทำเพื่อแกไงฉันถึงทำได้มาถึงขนาดนี้ เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำล้างตัวก่อนวันนี้ทำงานซะเหงื่อท่วมเลย”

“ค่ะ เดี๋ยวโบว์จะเอากระเป๋าไปเก็บให้นะ”

“อืม ขอบใจ” ฉันเดินถือผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำให้หายเหนื่อย

ขอถือโอกาสแนะนำตัวก่อนละกัน ฉันชื่อเฟย์ ฉันอยู่ที่นี่กับน้องสาวแค่สองคน พ่อกับแม่เราเสียไปตั้งแต่เล็กๆ แต่ยังดีที่ท่านทิ้งมรดกคือบ้านหลังนี้ไว้ให้ฉันก็เลยไม่ต้องไปเช่าเขาอยู่ อีกอย่างคุณยายก็เลี้ยงฉันกับน้องสาวเอาไว้เลยทำให้ฉันกับน้องสาวอยู่รอดจน โตป่านนี้ แต่ท่านก็มาเสียไปอีกคน ฉันก็เลยต้องทำงานหาเงินส่งน้องเรียน ตัวฉันก็มีวุฒิแค่ ม. 6 ก็เลยทำได้แต่อาชีพพวกนี้นี่แหละ

เล่าเสร็จฉันก็อาบน้ำเสร็จพอดี กำลังจะออกจากห้องน้ำสายตาก็ไปจ๊ะเอ๋อะไรเข้าในถังขยะ

หยิบมันขึ้นมาดูถึงรู้ว่าเป็นเครื่องตรวจที่ฉันเคยเห็นในหนังที่เขาตรวจว่า ท้องหรือไม่ท้อง ถ้าท้องก็สองขีด แต่ถ้าไม่ท้องก็ขีดเดียว แต่ในนี้มันสองขีดนี่นา แล้วไอ้เครื่องตรวจนี่ฉันก็ไม่ได้เป็นคนใช้ด้วย ในบ้านนี้ฉันก็อยู่กับน้องแค่สองคน รึว่า...

ยัยโบว์!! O_O

นึกได้อย่างนั้นฉันก็รีบเดินไปหาน้องสาวพร้อมกับไอ้เครื่องตรวจนั่น

“มีอะไรเหรอพี่เฟย์”

“โบว์ นี่อะไร” ว่าแล้วฉันก็ชูเครื่องตรวจนั่นให้น้องสาว ยัยโบว์ถึงกับหน้าซีดกันเลยทีเดียว

“คะ...คือว่า...”

“ใครทำแกท้องบอกพี่มา”

“คะ...คือ...”

“มันชื่ออะไร”

“ชะ...ชื่อ...”

ยังไม่ทันที่ยัยโบว์จะพูดจบพิธีกรรายการอะไรสักอย่าง ก็พูดแทรกขึ้นมาทำให้ฉันหันไปสนใจโทรทัศน์แทน

‘สวัสดีค่ะ นี่คือรายการ ฮัลโหลซุปเปอร์สตาร์ วันนี้เราจะมาพบกับซุปเปอร์สตาร์คนดัง น้องเขื่อนค่า’ พิธีกรพูดแนะนำแขกรับเชิญก่อนที่กล้องจะหันไปที่ผู้ชายคนหนึ่ง

“ชื่อ...เขื่อน” จู่ๆ ยัยโบว์ก็พูดชื่อนี้ออกมาแล้วจ้องคนในโทรทัศน์

“แกว่าไงนะ”

“นั่นเขา...” ว่าแล้วยัยโบว์ก็ชี้ไปที่โทรทัศน์ซึ่งกำลังฉายภาพผู้ชายคนนั้น

ฉันมองหน้าน้องสาวและคนในโทรทัศน์สลับกันไปมาก่อนที่จะนึกอะไร
บางอย่างได้

สตูดิโอรายการนี้อยู่ที่ไหน?

_________________________________________

ตามติดแบบใกล้ชิดและติดหนึบกันนะคะ >O<