Love of my world รักวุ่นๆดาราระดับโลก
10.0
35) ตอน35 ฉันผิด?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความNamcha say
ย้อนกลับไปเมื่อวันที่พี่เต้ยควงก้องมา...
“ทำไมนายทำกับฉันแบบนี้....เราเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ”
ฉันถาม
“ก็ใช่..ทำไม”
“ก็ไม่ทำไมหรอกนะ....แต่มันแค่ทนดูไม่ได้”
“เรื่องอะไรที่ทนนดูไม่ได้”
“ก็....เอ่อ...ที่นายไปควงพี่เต้ยแล้วทำให้พี่ฌอห์ณเขาเข้าใจผิดไง”
ฉันบอกอย่างโมโห
“หึ....คนที่ผิดมันคือเธอต่างหากที่ไปทำให้พี่เต้ยกับพี่ฌอห์ณเขาผิดใจกันจนจะเลิกกันน่ะ”
ฉันได้ยินที่ก้องบอกฉันตกใจมากและไม่คิดว่ามันะกลายเป็นแบบนี้
นี่ฉันทำให้พี่2คนผิดใจกันงั้นเหรอ...
“แต่...ฉันไม่ผิดนะ...ก็พี่ฌอห์ณเขาอยากเรียนทำช็อกโกแลตนี่”
ฉันพยายามอธิบายให้ฌอห์ณฟัง
“อ๋อ..เหรอ...แล้วทำไมต้องเรียนกับเธอทำไมไม่เรียนกับแฟนพี่เขาเองล่ะ”
“ก็...อีกไม่กี่วันก็วันเกิดของพี่เต้ยอ่ะสิ...จะให้เรียนกับพี่เต้ยได้ไง...ความก็แตกหมดน่ะสิ”
“ก็เลยต้องมาเรียนกับเธอ”
“อื้มใช่”
ฉันตอบอย่างมั่นใจก้องครุ่นคิดอย่างนาน
“งั้นก็แสดงว่า......”
“อื้ม”
“งานช้างแล้วไหมล่ะ...”
Tey say
ระหว่างนี้ฉันนั่งรถกลับกับฌอห์ณ ทำให้เรานั่งเงียบกันบนรถ (ฌอห์ณเป็นคนขับรถให้ฉัน)
ณ คฤหาสน์
“แกร่ก...ปัง!”
ฌอห์ณเปิดปิดประตูอย่างดัง นั่นแสดงว่าเขาโกรธฉันมากๆ
“แกร่ก...โอ๊ยยย..นี่นายจะทำอะไรอ้ะ..ปล่อยนะฉันเจ็บนะ”
ฉันโวยวายเพราะว่าเขาเปิดประตูแล้วดึงข้อมือฉันให้ลงมาจากรถโดยเร็ว
“หึ...เจ็บงั้นเหรอ..แล้วสิ่งที่เธอทำฉันไม่เจ็บกว่ารึไง”
“ทำไม..ฉันทำอะไรผิด”
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลย”
“ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็..ผิดที่นายนั่นแหละ”
“ผิดที่ฉัน?”
“ก็ใช่ไง..นายนอกใจฉันทำไม”
“ใครนอกใจเธอนะ?”
“ก็นายไงเล่าตาทึ่ม...ไอ้คนจับปลาสองมือ...ฉันเกลียดนาย”
ฉันตะโกนใส่หน้าฌอห์ณแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านแล้วเข้าห้องตัวเองไป
“ฮือๆๆๆๆ.....”
ฉันนั่งร้องไห้ในห้อง
“ปังๆๆๆๆ! เต้ยเป็นอะไรหรือเปล่า...เต้ยๆๆๆๆ”
เสียงฌอห์ณทุบประตู
“อย่ามายุ่งกับฉัน....ฮือๆๆๆ”
ย้อนกลับไปเมื่อวันที่พี่เต้ยควงก้องมา...
“ทำไมนายทำกับฉันแบบนี้....เราเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ”
ฉันถาม
“ก็ใช่..ทำไม”
“ก็ไม่ทำไมหรอกนะ....แต่มันแค่ทนดูไม่ได้”
“เรื่องอะไรที่ทนนดูไม่ได้”
“ก็....เอ่อ...ที่นายไปควงพี่เต้ยแล้วทำให้พี่ฌอห์ณเขาเข้าใจผิดไง”
ฉันบอกอย่างโมโห
“หึ....คนที่ผิดมันคือเธอต่างหากที่ไปทำให้พี่เต้ยกับพี่ฌอห์ณเขาผิดใจกันจนจะเลิกกันน่ะ”
ฉันได้ยินที่ก้องบอกฉันตกใจมากและไม่คิดว่ามันะกลายเป็นแบบนี้
นี่ฉันทำให้พี่2คนผิดใจกันงั้นเหรอ...
“แต่...ฉันไม่ผิดนะ...ก็พี่ฌอห์ณเขาอยากเรียนทำช็อกโกแลตนี่”
ฉันพยายามอธิบายให้ฌอห์ณฟัง
“อ๋อ..เหรอ...แล้วทำไมต้องเรียนกับเธอทำไมไม่เรียนกับแฟนพี่เขาเองล่ะ”
“ก็...อีกไม่กี่วันก็วันเกิดของพี่เต้ยอ่ะสิ...จะให้เรียนกับพี่เต้ยได้ไง...ความก็แตกหมดน่ะสิ”
“ก็เลยต้องมาเรียนกับเธอ”
“อื้มใช่”
ฉันตอบอย่างมั่นใจก้องครุ่นคิดอย่างนาน
“งั้นก็แสดงว่า......”
“อื้ม”
“งานช้างแล้วไหมล่ะ...”
Tey say
ระหว่างนี้ฉันนั่งรถกลับกับฌอห์ณ ทำให้เรานั่งเงียบกันบนรถ (ฌอห์ณเป็นคนขับรถให้ฉัน)
ณ คฤหาสน์
“แกร่ก...ปัง!”
ฌอห์ณเปิดปิดประตูอย่างดัง นั่นแสดงว่าเขาโกรธฉันมากๆ
“แกร่ก...โอ๊ยยย..นี่นายจะทำอะไรอ้ะ..ปล่อยนะฉันเจ็บนะ”
ฉันโวยวายเพราะว่าเขาเปิดประตูแล้วดึงข้อมือฉันให้ลงมาจากรถโดยเร็ว
“หึ...เจ็บงั้นเหรอ..แล้วสิ่งที่เธอทำฉันไม่เจ็บกว่ารึไง”
“ทำไม..ฉันทำอะไรผิด”
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลย”
“ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็..ผิดที่นายนั่นแหละ”
“ผิดที่ฉัน?”
“ก็ใช่ไง..นายนอกใจฉันทำไม”
“ใครนอกใจเธอนะ?”
“ก็นายไงเล่าตาทึ่ม...ไอ้คนจับปลาสองมือ...ฉันเกลียดนาย”
ฉันตะโกนใส่หน้าฌอห์ณแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านแล้วเข้าห้องตัวเองไป
“ฮือๆๆๆๆ.....”
ฉันนั่งร้องไห้ในห้อง
“ปังๆๆๆๆ! เต้ยเป็นอะไรหรือเปล่า...เต้ยๆๆๆๆ”
เสียงฌอห์ณทุบประตู
“อย่ามายุ่งกับฉัน....ฮือๆๆๆ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ