It's You ใช่นายแน่รักแท้ของฉัน!!

ลั้นลา ลั้นลา~ วันนี้ฉันมีความสุขม้ากกกกก~ เพราะวันนี้ฉันมีนัดไปเที่ยวกับป๊อปปี้ล่ะ ตื่นเต้นชะมัด><
~ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ~
ติ๊ด!
“ว่าไง” ฉันตอบรับปลายสาย
(นี่ฉันอยู่หน้าห้องเธอแล้วนะเร็วๆ)
ติ๊ด!
ฉันกดวางสายแล้วรีบกระโดไปเปิดประตูทันที
แกร๊ก~
“หวัดดีฟาง~”
ย๊ากกกกก! มิล่าเรอะ={}=!! พามาทำไมกัน แย่ชะมัด
“เอ่อ...หวัดดี” ฉันโบกมือหย็อยๆแล้วทำตาถามป๊อปปี้
“จะไปกันได้หรอยัง^^” มิล่าพูดแล้วเอาหน้ายื่นมาระหว่างฉันกับป๊อปปี้
“อื้ม” ฉันตอบรับแล้วเดินนำออกมา
ชิ! น่าหมั่นไส้ที่สุด!!
ณ KZ Funny Park
“คิกๆ ไปม้าหมุนกันดีกว่านะๆๆๆ” ฉันยืนดูยัยมิล่าออดอ้อนป๊อปอยู่สักพัก หมั่นไส้ที่สุด!!
“เอ่อ..เธออยากไปเล่นอะไรล่ะ” ป๊อปหันมาถาม
“บ้านผีสิง” ฉันตอบ
“ไม่เอานะ เค้ากลัว” มิล่าว่าพลางกอดแขนป๊อปแน่นมากกกก
“ชิงช้าสวรรค์” ฉันหันไปบอกต่อ
“เค้ากลัวความสูงนะ”
“อยากไปเล่นอะไรก็ไปไป๊!! ฉันไปคนเดียวได้!!”  ฉันตะคอกด้วยความหมั่นไส้ ไอ้นู่นก็ไม่ดี ไอ้นี่ก็ไม่เอา รำคาญ!!
18.30 น.
ฉันกลับมาถึงที่ห้องประมาณ 6 โมวครึ่งโดยมีป๊อปมาส่งหน้าหอ ตลอดทางฉันก็นั่งบึ้งตึงมาตลอดทาง มีแต่เสียงหัวเราะของยัยมิล่ากับเสียงหัวเราะฝืดๆของป๊อปแค่นั้น ที่จริงไม่ต้องชวนฉันไปก็ได้นะ = =
ตุบ!ตุบ!ตุบ!
“โมโหโว้ยยยยย” ฉันทุบหมอนแล้วตะโกนระบายอารทณ์
ก๊อก!ก๊อก!ก๊อก!
ในขณะที่ฉันกำลังทุบหมอนอย่างเมามัน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ขัดจังหวะฉันมากกก
แกร๊ก~
“อ้าวจงเบมีอะไรหรอ เข้ามานั่งก่อนมั้ย”
“ไม่เป็นอะไรหรอก เราจะคุยนิดเดียว”
“เอางั้นก็ได้”
“ฟาง พรุ่งนี้เราจะกลับเกาหลีแล้วนะ...”
“...”
“เราจะบอกฟางว่า...”
“...”
“เรารักฟางนะ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ” จงเบพูดแล้วเดินกลับไป ปล่อยฉันอยู่กับความสับสน
....ขอโทษนะที่เรารักจงเบไม่ได้...
....ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่ให้มาแล้วกัน...
 
ไม่ไกลจากห้องของฟางเท่าไหร่ ชายหนุ่มได้ยืนมองเธอด้วยใจที่เหมือนจะหยุดเต้น  เขาทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง เขากำหมัดแน่นแล้วกดโทรศัพท์หาใครสักคนที่สามารถมาอยู่เป็นเพื่อนเขาตอนนี้
“ฮัลโหลมิล่าหรอ”
(@$@$%@$)
“ว่างใช่มั้ย มาหาเราที่ห้องหน่อยสิ”
(@$%)
“อืม จะรอ” เขาพูดแล้วกดวางสายลง
ในเมื่นจงเบรักเธอ เขาก็ไม่มีสิทธิ์จะชอบเธออีก เพราะ มันเป็นกฎของกลุ่มพวกเขา....
และเขาไม่สามารถฝืนกฎได้....