FMA FIC เรื่องราวของ2พี่น้องใต้ดวงตะวัน

ถึงฉันจะเห็นน้องชายของฉันในความฝัน เเต่ก็เทียบไม่ได้กับความจริงที่เป็นอยู่...

ณ โรงม้าเก่าๆหลังโบสถ์
.
"เล่าต่อสิคะพี่เอ็ด" เด็กหญิงผมสีส้มน่าตาน่ารักคนหนึ่งพูดขึ้น
"อืม" เอ็ดพยักหน้าเเละเล่านิทานต่อหลังจากที่เขาหยุดเล่านิทานให้เด็กๆฟังสักระยะ นั้นเพราะว่าเขากำลังพยายามนึกถึงอดีตของตนเองอยู่ เเต่มันเลือนลางมากทำให้เอ็ดนั้นจำพ่อ เเม่ น้องชาย เเละคนรอบข้างของเขาไม่ได้เลย เเม้จะพยายามเเค่ไหนก็นึกไม่ออกสักที
"เเละเเล้วเจ้าลาน้อยก็ได้ไปอยู่กับเเม่ของเขา เเละก็มีความสุขตลอดไป"
เหล่าเด็กๆร้องไชโยกันอย่างมีความสุข เอ็ดปิดหนังสือเเละลุกขึ้นเดินออกจากโรงเลี้ยงม้า
"พี่เอ็ดครับ พี่ยังเล่าเรื่อง2พี่น้องผู้ตามหาศิลานักปราชญ์ยังไม่จบเลยนะครับ"
"ดึกเเล้วเด็กดีควรเข้านอนได้เเล้วนะ ไว้พรุ่งนี้พี่จะเล่าต่อก็เเล้วกัน" เอ็ดพูดพร้อมขยี้หัวเด็กชายเเรงๆก่อนจะเดินออกไปจากโรงม้าอย่างเงียบๆ เเละดับตะเกียงเพื่อปิดไฟให้ทุกคนเข้านอน
"พี่เอ็ดคะ หนูนอนไม่หลับ" เด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น
"ทำไมหรอ" เอ็ดก้มตัวลงเเละรอฟังคำตอบของเด็กหญิง
"หนูกลัวความมืด" เด็กน้อยพูดขึ้นพร้อมกับบีบน้ำตา "พี่ช่วยอยู่เป็นเพื่อนหนูหน่อยได้ไหมคะ"
เอ็ดใช้มือซ้ายปาดน้ำตาให้เเละยิ้มน้อยๆ
"ไม่เห็นต้องร้องเลย ยังไงพี่ก็อยู่เป็นเพื่อนหนูได้อยู่เเล้ว"
"จริงหรอคะ"
เอ็ดพยักหน้าเเละจูงมือเด็กน้อยไปยังกองฟางที่ใช้เป็นที่นอน
เด็กหญิงยิ้มอย่างมีความสุขเเละหลับตาลง โดยมีเอ็ดนั่งเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ

พอเด็กหญิงหลับเเล้วเอ็ดก็เดินออกมาเเละเดินไปยังโกดังหลังโบสถ์ที่เอ็ดกับอัลฟอนซ์ใช้นอน
"โทษทีนะอัลฟอนซ์ พอดีไปนั่งเป็นเพื่อนกับเด็กๆนานไปหน่อยนะ"
เอ็ดพูดพลางปิดประตูโกดังอย่างช้าๆ
"ไม่เป็นไรครับ  ผมจะออกไปดูบ้านเก่าๆตรงนั้นนะครับ นอนไปเลยไม่ต้องรอผมนะครับคุณเอ็ดเวิร์ด"
"นายจะไปที่นั้นทำไมหรอ"
"ดูเหมือนว่าเเถวๆนั้นจะมีเหตุอะไรกลางดึก ผมเลยจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นเเถวนั้นนะครับ"
"งั้นฉันไปด้วยสิ"
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมก็มาเเล้ว ไม่นานหรอกครับ" อัลฟอนซ์ยิ้มให้เอ็ดก่อนจะเปิดประตูออกไป
 
เอ็ดรู้สึกเหมือนตัวเองถูกทิ้งอยู่โดดเดี่ยว ราวกับว่าเขาจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มเเบบนั้นของอัลฟอนซ์อีกเเล้ว...