เลวก็รัก

 
 
CHAPTER 14
 
ตอน  อ้อมกอดที่โหยหามาแสนนาน 2
 
ตอน อ้อมกอดที่โหยหามาแสนนาน 2
 
เป็นตอนที่โทโมะกับแก้วดูแลลูกที่กลัวเสียงฟ้าร้อง
 
ตอนกลางดึกแล้วหลับไปคาอกของพ่อและแม่ 
 
พร้อมด้วยแก้วที่กลัวทั้งความมืดและฟ้าร้องเช่นกัน ติดตาม
 
    คืนวันถัดไปกลางดึกฟ้าร่องหนักเนยกับแจมกรี๊ดเสียงดังลั่นบ้านเพราะกลัวฟ้าร้องแก้วก็ตัวสั่น ๆ เพราะไฟดับพรึบ โทโมะกอดทั้งสามสาวไว้แน่นก่อนจะหอมทั้งสามสาว
 
โทโมะ // : นอนไปน่ะครับ น้องเนย น้องแจม แก้วด้วย โมะอยู่ตรงนี้ไม่ต้องกลัวน่ะ 
 
เนย - แจม // : ไม่เอาน้องเนย น้องแจมกลัวมืด ฟ้าร้องน่ากลัว
 
แก้ว // : ฉันก็กลัว 
 
โทโมะ // : ลูกติดนิสัยขี้กลัวฟ้าร้อง กับกลัวความมืดมาจากเธอเลยแก้ว
 
แก้ว // : ฮึก ฮือ  โทโมะกอดฉันที
 
เนย - แจม // : พ่อค่ะกอดน้องเนย น้องแจมที
 
  ชายหนุ่มกอดทั้งสามสาวจนกระทั่งตี 1.30 ไฟก็มา ดทดมะเห็นสามสาวหลับตัวขดแน่นคงจะกลัวมาก ชายหนุ่มจัดให้น้องเนยน้องแจมนอนอย่างสบายก่อนจะอุ้มแก้วกลับห้องไปพร้อมกอดไว้แน่นจนถึงเช้า 
 
โทโมะ // : อาหารเช้าครับ 3 สาว
 
แก้ว // : ฉันจะเอาไส้กรอกเยอะ ๆ 
 
เนย - แจม // : น้องเนย น้องแจมไม่ทานไข่ดาว
 
โทโมะ //  : พอกันเลยทั้งคุณแม่และคุณลูกกินให้หมดทุกอย่างในจาน ถ้าไม่หมด มีหอมแก้มลงโทษ
 
เนย - แจม - แก้ว // : ไม่มีทาง แบร่ ๆ 
 
   ชายหนุ่มหยิกจมุกทั้งสามสาวเบา ๆ ก่อนจะหอมแก้มแล้วพาเด็ก ๆ ไปส่งที่ดรงเรียนส่วนแก้ววันนี้เขาจะพาเธอไปช็อปปิ๊งแต่ก็พบกับเบลล์ชายหนุ่มโอบหญิงสาวไว้แน่นก่อนที่เบลล์จะเชิดหน้าผ่านไป โทโมะพาแก้วไปซื้อเสื้อผ้า ต่อด้วยรองเท้า และเครื่องประดับ ก่อนที่แก้วจะขออนุญาตไปซื้อของฝากน้องเนยน้องแจมก่อนจะขับรถไปรับน้องเนยน้องแจมกลับบ้าน แก้วอาบน้ำให้น้องเนยน้องแจมเสร็จก็พาน้องเนย น้อมแจมเข้านอน โทโมะโอบเอวหญิงสาวก่อนจะพาไปที่เตียงแล้วบรรเลงบทรักที่หวานซึ่งดูดดื่มจนกระทั่ง
 
~ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~
 
แก้ว // : เสียงน้องเนยน้องแจม 
 
   แก้วกับโทโมะรีบวิ่งไปดูก็พบว่าประตูห้องน้องเนยน้องแจมเปิดอ้าอยู่และที่สำคัญน้องเนยน้องแจมไม่อยู่บนห้องแก้วเปิดประตูห้องน้ำไปก็พบลิปสติกสีแดงเขียนอยู่ที่กระจกว่า
 
ฉันลักพาตัวเด็กแฝดนรกไป 
 
เบลล์
 
โทโมะ // : แก้ว ลูกต้องไม่เป้นไรน่ะ นั่งก่อน
 
แก้ว // : น้องเนย น้องแจม ฉะ ฉันจะไปช่วยลูก ฮึก ฮือ ฮือ ( มีเลือดไหลที่จมูก )
 
 
 
 
 
...............................................................................................
 
 END CHAPTER 14