LoVe Or LeAvE ถ้าฉันร้าย แล้วเธอจะรักมั้ย

“สรุป...ต้องย้ายมั้ยอ่า” เฟย์ถาม
“ย้ายสิ!” เขื่อนว่าแล้วหอบของแล้วก็พาดเฟย์บนบ่ากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์นิดหน่อย
“ย้ายมาอยู่ห้องผัวแล้วกัน”
“ไม่เอา!!”
“กล้าหือ....เดี๋ยวต้องสั่งสอนภรรยาแล้ว” ว่าแล้วก็จูบเฟย์
“...คุณภัทรดนัย...”
หัวใจป็อปปี้สั่นไหวเมื่อเห็นเฟย์ทำเสียงออดอ้อน มือเกลี่ยผมเฟย์ก่อนจะพรมจูบหน้าผากเบาๆ
“เว้นไว้สักวันก็ได้...”
“ขอบคุณค่ะ ^-^”
“แต่คราวหน้า...ฉันไม่ปล่อยเธอแน่!!”
 ………………………………………………………………………
“อะ อื้อ อย่าแกล้งเฟย์สิ...”
เสียงหวานเอ่ย ที่เขื่อนซุกไซร้ซอกคอตนเอง
“หรือจะให้ฉันทำอย่างอื่น?” เขื่อนว่าก่อนที่เฟย์จะผละเขื่อนออกแล้วทั้งสองก็วิ่งกันอย่างสนุกสนาน เพราะวันนี้วันหยุดจึงเหลือเพียงเขื่อนและเฟย์ที่อยู่บ้าน...สองคน
“ตัวเธอหอมดีนะ...” เขื่อนว่าหลังจากที่จับตัวฟางได้แล้ว
“แกล้งกันอีกแล้วนะ..” เสียงเริ่มค่อยลงหลังจากที่เขื่อนไล้จมูกตรงแก้มนุ่ม!~
“เปล่าสักหน่อย...”
“อ้ะ!” เขื่อนจี้เอวเฟย์เบาๆ เมื่อรู้ว่านี่คือจุดอ่อนของเฟย์ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะจี้แรงๆ ที่เอว “ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!! เฟย์....ฮ่า!! เฟย์ไม่เล่นนะ!!~”
“เธอบ้าจี้จัง...ไม่น่าเวลาฉัน...นั่นแหละ พอลูบเอวทีไร...สะดุ้งทุกที...”
“ทะลึ่ง!!”
พูดจบสองคนนั้นก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน นัยต์ตาเฟย์ไปกระทบกับชายหนุ่นคนหนึ่งที่เฝ้ามองการกระทำของเธอก่อนจะผลักเขื่อนเพื่อให้เห็นหน้าชายผู้นั้นชัดๆ
“พะ...พี่ป็อปปี้”
“นี่สินะ เหตุผลที่ไม่ไปดูหนังกับพี่!”
ป็ปปี้ะตวาดก่อนจะวิ่งไปข้านนอก เฟย์มองป็อปปี้ก่อนจะก้าวตามป็อปปี้ไป... แต่มือของเขื่อน...เธอจะปล่อยไปอีกครั้งแล้วสินะ?
“ปละ...”
“ไม่ไปได้มั้ย” เขื่อนเอ่ยน้ำเสียงอ่อนโยน ในเสียงที่เฟย์ไม่คุ้นหูเท่าไหร่นัก ความเงียบจึงก่อตัวช้าๆ...
“ขอโทษนะคะ...”
เฟย์เอ่ยเบาๆ ทำให้การเกาะกุมมือบางปล่อยไปอย่างง่ายดาย... ทิ้งไว้เพียงเขื่อนที่นิ่งไป ม่านน้ำตาก่อขึ้นในตาคม ก่อนที่มันจะไหลออกมา ชายหนุ่มรีบกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะสบถด่าตัวเอง “เป็นเชี่ยอะไรวะเนี่ย...”
เขื่อนพูดด้วยอารมณ์ที่สับสน ก่อนจะมานั่งสงบที่ห้องตัวเอง เปลือกตาแทบหลับไม่ลงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่  ความรู้สึกสับสน เสียใจ โมโห ฟุ้งซ่าน เจ็บปวด ...มันปะปนไปหมดเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว...ผู้หญิงที่ชื่อ...เฟย์
 ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ชอบมั้ย เม้นด้วยนะคะ