LoVe Or LeAvE ถ้าฉันร้าย แล้วเธอจะรักมั้ย

“สรุป...ต้องย้ายมั้ยอ่า” เฟย์ถาม

“ย้ายสิ!” เขื่อนว่าแล้วหอบของแล้วก็พาดเฟย์บนบ่ากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์นิดหน่อย

“ย้ายมาอยู่ห้องผัวแล้วกัน”

“ไม่เอา!!”

“กล้าหือ....เดี๋ยวต้องสั่งสอนภรรยาแล้ว” ว่าแล้วก็จูบเฟย์

“...คุณภัทรดนัย...”

หัวใจป็อปปี้สั่นไหวเมื่อเห็นเฟย์ทำเสียงออดอ้อน มือเกลี่ยผมเฟย์ก่อนจะพรมจูบหน้าผากเบาๆ

“เว้นไว้สักวันก็ได้...”

“ขอบคุณค่ะ ^-^”

“แต่คราวหน้า...ฉันไม่ปล่อยเธอแน่!!”

 ………………………………………………………………………

“อะ อื้อ อย่าแกล้งเฟย์สิ...”

เสียงหวานเอ่ย ที่เขื่อนซุกไซร้ซอกคอตนเอง

“หรือจะให้ฉันทำอย่างอื่น?” เขื่อนว่าก่อนที่เฟย์จะผละเขื่อนออกแล้วทั้งสองก็วิ่งกันอย่างสนุกสนาน เพราะวันนี้วันหยุดจึงเหลือเพียงเขื่อนและเฟย์ที่อยู่บ้าน...สองคน

“ตัวเธอหอมดีนะ...” เขื่อนว่าหลังจากที่จับตัวฟางได้แล้ว

“แกล้งกันอีกแล้วนะ..” เสียงเริ่มค่อยลงหลังจากที่เขื่อนไล้จมูกตรงแก้มนุ่ม!~

“เปล่าสักหน่อย...”

“อ้ะ!” เขื่อนจี้เอวเฟย์เบาๆ เมื่อรู้ว่านี่คือจุดอ่อนของเฟย์ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะจี้แรงๆ ที่เอว “ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!! เฟย์....ฮ่า!! เฟย์ไม่เล่นนะ!!~”

“เธอบ้าจี้จัง...ไม่น่าเวลาฉัน...นั่นแหละ พอลูบเอวทีไร...สะดุ้งทุกที...”

“ทะลึ่ง!!”

พูดจบสองคนนั้นก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน นัยต์ตาเฟย์ไปกระทบกับชายหนุ่นคนหนึ่งที่เฝ้ามองการกระทำของเธอก่อนจะผลักเขื่อนเพื่อให้เห็นหน้าชายผู้นั้นชัดๆ

“พะ...พี่ป็อปปี้”

“นี่สินะ เหตุผลที่ไม่ไปดูหนังกับพี่!”

ป็ปปี้ะตวาดก่อนจะวิ่งไปข้านนอก เฟย์มองป็อปปี้ก่อนจะก้าวตามป็อปปี้ไป... แต่มือของเขื่อน...เธอจะปล่อยไปอีกครั้งแล้วสินะ?

“ปละ...”

“ไม่ไปได้มั้ย” เขื่อนเอ่ยน้ำเสียงอ่อนโยน ในเสียงที่เฟย์ไม่คุ้นหูเท่าไหร่นัก ความเงียบจึงก่อตัวช้าๆ...

“ขอโทษนะคะ...”

เฟย์เอ่ยเบาๆ ทำให้การเกาะกุมมือบางปล่อยไปอย่างง่ายดาย... ทิ้งไว้เพียงเขื่อนที่นิ่งไป ม่านน้ำตาก่อขึ้นในตาคม ก่อนที่มันจะไหลออกมา ชายหนุ่มรีบกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะสบถด่าตัวเอง “เป็นเชี่ยอะไรวะเนี่ย...”

เขื่อนพูดด้วยอารมณ์ที่สับสน ก่อนจะมานั่งสงบที่ห้องตัวเอง เปลือกตาแทบหลับไม่ลงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่  ความรู้สึกสับสน เสียใจ โมโห ฟุ้งซ่าน เจ็บปวด ...มันปะปนไปหมดเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว...ผู้หญิงที่ชื่อ...เฟย์

 ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

ชอบมั้ย เม้นด้วยนะคะ