LoVe Or LeAvE ถ้าฉันร้าย แล้วเธอจะรักมั้ย

3 ปีผ่านไป“เป็นอันว่าตกลงตามแผนนะ!” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น“โอเช >O<” ป็อปปี้วางมือประสานกัน สองหนุ่มหันไปมองผู้ร่วมแผนการที่นั่งหน้าหงิกอยู่ ป็อปปี้สะกิดคนรักเบาๆ “ฟาง เอามือมานี่ดิ”“ก็ฉันไม่เห็นด้วยนี่ เล่นอะไรกันเป็นเด็กๆ =O= นี่ถ้าเฟย์ยี่ของหมู่เฮาจับได้ขึ้นมา มีหวัง...เฮ้อ” หาเหตุผลมาอ้างก็เท่านั้น เพราะยังไงซะ เขาก็ต้องถูกบังคับให้ร่วมทำแผนปัญญาอ่อนๆ แบบนี้อยู่ดี -*-“เอาเป็นว่าตกลงแล้วกัน =_=!” ป็อปปี้ใช้มืออีกข้างที่ว่างมาประสานกับเขื่อนไว้“เจ้าตัวเค้ายังไม่อนุญาตเลยนะ =O=” เขื่อนว่าอย่างหวั่นๆ เป็นเพราะนึกถึงอาชีพในอดีตของฟาง เกิดวิญญาณมือปืนสิงขึ้นมา เขาจะไม่ซวยแย่รึ? =..=“เอาน่า กูกับฟางก็เหมือนคนๆ เดียวกันนั่นแหละ”เผี๊ยะ! ฝ่ามือเรียวตีแรงๆ ที่ต้นแขนของคุณหมอหนุ่ม“พูดอะไรบ้าๆ”“เอ้า ก็จริงนี่”“นี่!”“หรือจะให้พิสูจน์” สิ้นประโยคใบหน้าของคุณหมอก็โน้มลงมาหวังจะประทับริมฝีปาก แต่กลับถูกฝ่ามือพิฆาตผลักออกอย่างไม่ไยดี เขื่อนส่ายหน้าเบาๆ แล้วมองไปยังร่างเล็กที่มีตำแหน่งเป็นถึงภรรยาของเขากำลังเดินออกจากห้องน้ำ“เฮ้ยๆๆ เริ่มแผนตอนนี้เลย”“ตอนนี้! แต่ฟางยัง...”“น่าฟาง ช่วยไอ้เขื่อนมันหน่อยนะ *O* ป๊อกกี้ขอร้องงงง~” ป็อปปี้ช่วยสนับสนุน เจ้าของใบหน้าหวานอย่างฟางหน้าหงิกลงเมื่อคนรักไม่ได้ช่วยอะไรได้เลยสักนิด ก่อนจะเดินไปอีกฝั่งแล้วหย่อนกายนั่งลงข้างเขื่อนฮึ! อยากไล่เรานักใช่มั้ย -*-!!อดีตมือปืนอย่างฟางคิดในใจก่อนจะเอนศีรษะซบที่ไหล่กว้างก่อนจะยิ้มตาหยีอย่างมีความสุขเมื่อเห็นป็อปปี้ที่นั่งฝั่งตรงข้างอ้าปากค้าง =[]=“มากันครบเลย มีอะไรหรือเปล่าเนี้ย” เจ้าของเสียงกำลังเช็ดมือทำเหมือนไม่สะทกสะท้านกับภาพที่เพื่อนรักซบไหล่คนรักของตนอยู่ ทั้งที่แอบจี๊ดที่หัวใจ“ไม่มี๊” เขื่อนปฏิเสธเสียงสูง“ก็ไม่เห็นต้องเสียงสูงขนาดนั้นเลยนี่” เฟย์ว่าแล้วเดินมานั่งฝั่งของป็อปปี้“ไม่มีเรื่องอะไรหรอก แค่ฉัน...อยากมาหาเขื่อนก็เท่านั้นแหละ” เด็กสาวเริ่มเดินเกมส์ด้วยประโยคเด็ดทันที “คิดถึงเหรอ หื้ม” เขื่อนหันไปจิ้มจมูกของเด็กสาวด้วยความหมั่นเขี้ยว เฟย์หุบยิ้มลงช้าๆ เมื่อเห็นอย่างนั้น “ถามได้นะ ถ้าไม่คิดถึงพี่ แล้วจะไปคิดถึงใครล่ะ” แววตาเจ้าเล่ห์เหล่ไปมองป็อปปี้ที่กำลังนั่งข่มอารมณ์ตัวเองอยู่ ป็อปปี้เพิ่งรู้ว่าคิดผิดที่ให้คนอย่างฟางและเขื่อนร่วมมือกันแกล้งเฟย์ เพราะนี่มันเท่ากับปล่อยให้ไอ้อดีตคู่แค้นเข้าใกล้คนรักเขามากขึ้น แล้วดูท่าฝ่ายเจ้าตัวเองก็จะมีความสุขอยู่ไม่ใช่น้อย! >[]<“ขอตัวนะ” เสียงหวานเอ่ยก่อนจะผลุนผลันออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว “เฮ้ย! ทำไมเป็นแบบนี้อ่ะ!” เขื่อนเป็นคนแรกที่โวยลั่นเมื่อไม่เห็นท่าทีหึงหวงของคนรักสักนิด“มึงช่วยปล่อยมือจากแฟนกูก่อนได้มั้ย >[]<!!” แม้ใช้ไม่ได้กับเฟย์ แต่กลับส่งผลดีต่อคนอย่างป็อปปี้ เขื่อนชูมือทั้งสองข้างให้เห็นว่าเขาไม่ได้เหนี่ยวรั้งฟางไว้เลย แต่เจ้าของร่างนี่สิ เป็นคนกอดเขาไว้เอง ><“ฟาง! พี่ว่าเราต้องเคลียร์กัน...ยาว!”“อ๊ะ!” เสียงหวานอุทานเบาๆ เมื่อป็อปปี้เดินอ้อมมากระชากข้อมือของฟางแล้วลากออกไปจนพ้นสายตาเขื่อน ป็อปปี้ตรึงร่างเล็กไว้บนผนังแล้วประกบริมฝีปากลงมา ฟางรับรู้ได้ว่าคนรักของเขากำลังหึงหวงถึงขั้นขีดสุด แต่ป็อปปี้กลับดูไม่ออกว่าฟางเองก็น้อยใจที่ป็อปปี้ไม่คิดจะห้าม แถมยังสนับสนุนให้เขาร่วมแผนการบ้าๆ นี่“หึ...” ฟางแค่นหัวเราะน้อยๆ หลังจากป็อปปี้ผละออก“คือพี่.. TOT” ป็อปปี้รีบง้อทันทีเมื่อเห็นท่าทีของคนรักที่เปลี่ยนไปเสียจนน่ากลัว ประสบการณ์ที่คบหากันมากกว่าสามปีทำให้ป็อปปี้เดาออกทันทีว่าตอนนี้ฟางพร้อมที่จะบอกเลิกเขาได้ทุกเมื่อ“ตอนแรกก็ผลักไสเราให้ทำแบบนั้น พอทำแล้วก็จะมาโกรธเรา...พี่เป็นบ้าเหรอ! แล้วต้องทำยังไงพี่ถึงจะพอใจ ต้องทำไง ฮะ...” ริมฝีปากร้อนคลอเคลียที่แก้มนวลอย่างเอาอกเอาใจ ก่อนที่คนตัวเล็กจะถูกรวบมาไว้ในอ้อมแขน“พี่ขอโทษ...ก็พี่ไม่รู้นี่ว่าจะแสดงเหมือนจริงขนาดนี้ >[]<*”“เฮอะ เชื่อเค้าเลย”“งั้นเดี๋ยวไถ่โทษด้วยการ...” เมื่อเห็นใบหน้าหื่นๆ ฝ่ามือเรียวก็ฟาดลงบนแขนของชายหนุ่มทันที “หายโกรธแล้วใช่มั้ย”“ไม่บอก!” เสียงหวานตอบห้วนๆ ตามแบบฉบับคนกวนประสาท“งั้นไว้บอกพี่...บนเตียงแล้วกัน -.,-”“ไม่อยากบอกบนเตียงนี่”“อ้าว”“ก็อยากบอกตอนนี้เลยนี่นา” มือเรียวโอบรัดต้นคอแกร่งเข้ามาประทับริมฝีปากอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวหยอกเย้ากัน ก่อนที่มือเรียวจะแทรกผ่านสาปเสื้อแล้วลูบไล้แผ่นหลังของชายหนุ่ม“เรากลับบ้านกันเถอะ”“อ้าว...” “พี่เกือบลืมไปว่านี่มันบ้าน KF =..=”“จริงด้วย”“ป่ะ! PF กลับบ้าน!”“แต่บ้านพี่อยู่อีกตั้งไกล...” ร่างเล็กเงียบไปพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ “คอนโดฉันขับเลยไปอีกนิดเดียวเอง...”“ตกลง!” ร่างสูงตอบรับแล้วช้อนร่างบางขึ้นอย่างกระตือรือร้นในเรื่องอย่างว่า....หึๆ คืนนี้จะเอาให้ลุกไม่ขึ้นเล้ย คอยดู๊!! >,,<!!....{ป็อปปี้....เตรียมตัวตายได้เลย ไอหื่นเอ้ย!! ....{ฟาง
....ป็อปปี้ระวัง!! =[]=....{ไรเตอร์“ลั้นลา~~~~~”“เฮ้อ” ลมหายใจอุ่นๆ พ้นออกจากปลายจมูกของเฟย์ซ้ำแล้วซ้ำอีก ในหัวมีเพียงภาพคนสองคนหยอกล้อกันอย่างมีความสุข หนึ่งในนั้นก็คือคนที่เขารักมากที่สุด... “เฮ้อ!”“มานั่งทำอะไรตรงนี้ครับคนดี” วงแขนกว้างโอบรัดร่างบางเอาไว้ พลางจูบเบาๆ ที่แก้มนวล“ก็...คือ...” ร่างบางไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไร เพราะขืนตอบตามความจริงว่าเขาทนดูภาพคนรักและเพื่อนสนิทสวีทกันไม่ได้ เขื่อนอาจไม่พอใจเป็นได้ “ปวดหัวนิดหน่อย ก็เลยมานั่งพัก”“ปวดหัว! ปวดตรงไหนบอกพี่มาซิ” เขื่อนใช้หลังฝ่ามือทาบที่หน้าผากนูนเพื่อวัดอุณหภูมิ “ตัวก็ไม่ร้อนนี่”“ไม่ได้ปวดหัวหรอก คือ...” “เดี๋ยวไปเอายามาให้นะ” เขื่อนรีบลุกขึ้นแล้วหมุนตัวเพื่อจะวิ่งเข้าไปในบ้าน แต่เสียงหวานกลับรั้งเขาไว้“เหตุผลจริงๆ ที่มานั่งอยู่ตรงนี้น่ะ...ฮึก อย่าโกรธนะ...”“เฟย์...” เสียงทุ้มครางแผ่ว“เฟย์เหมือนตัวร้ายมากๆ เลยล่ะ...เฟย์เห็นเขื่อนกับฟางหยอกกัน แล้วโกรธ...เสียใจ ฮึก เขื่อนอย่าเกลียดเฟย์เลยนะ คือเฟย์ขอโทษที่รู้สึกแบบนี้ ฮึก ขอโทษ...”“เด็กโง่เอ๊ย” ซาตานหนุ่มพึมพำก่อนจะรั้งร่างเล็กเข้ามากอด แล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาที่เปื้อนใบหน้าหวานออก ใครจะรู้บ้างว่าตอนนี้หัวใจของเขื่อนเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ เพราะเขาได้รู้ว่าเฟย์หึงเขาแล้ว“ขอโทษนะ ฮึก เฟย์ไม่ควรไปคิดแบบนั้นเลย ฮือๆ”“นี่ไม่รู้จริงๆ เหรอว่าไอ้อาการที่ตัวเองเป็นเนี้ยมันคืออะไร”“ฮึก...”“เค้าเรียกว่าหึง จำเอาไว้นะ”“ไม่จริงน่า!” ร่างเล็กผละออกเมื่อรู้ว่าตัวเองทำอะไรที่น่าอายออกไป มือเรียวปาดน้ำตาออกแล้วตะปบใบหน้าของตัวเองแล้วส่ายศีรษะไปมา “ไม่นะ นี่กำลังทำตัวไร้เหตุผลเหมือนเขื่อนเหรอเนี้ย =O= ม่ายยยย”“ใครไร้เหตุผลนะ” ถามเสียงเข้ม“ก็ใครล่ะที่ชอบอาละวาดเวลาเฟย์ไปยุ่งกับคนอื่น”“แล้วเมื่อกี้ ใครล่ะมานั่งอารมณ์เสียอยู่คนเดียวน่ะ!” สองสามีภรรยาจ้องตากันเปรี๊ยะๆ จนฝ่ายสามีสุดหล่อต้องยกธงขาวยอมแพ้“ขอโทษ”“ต้องบอกด้วยว่าเฟย์ไม่ได้หึงเขื่อน!”“อือๆ ไม่หึงก็ได้ (วะ) (- -)/”“โอเค ยกโทษให้” เฟย์ว่าแล้วหมุนตัวหลับเพื่อจะเดินเข้าไปในบ้าน แต่กลับถูกช้อนขึ้นเหนือพื้น“นี่!! อย่านะ...อ๊ะ” คำพูดทั้งหมดถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนประกบลงมาอย่างรวดเร็ว“หึงก็บอกมาเหอะน่า”“เอ๊ะ! ก็บอกว่าไม่ได้...อ๊ะ อือ หยุดนะ..” “สงสัยต้องสอบสวนผู้ร้ายปากแข็งซะหน่อยแล้ว”“นี่...พอแล้ว อือ”“บอกว่านะ หึงใช่มั้ย!” ซาตานในมาดผู้หมวดถามพลางไซ้ซอกคอขาวผ่อง“มะ...ไม่ อือ"“เมื่อกี้...หึงใช่มั้ย”“ชะ...ใช่ อือ. เฟย์...หึงเขื่อน..”“หึงแค่ไหน” คนตัวสูงยังแกล้งถามต่อ“หึง..หึงจน...แทบบ้า”“ดีมาก” ร่างสูงค่อยๆ ผละออก แต่กลับถูกดึงเนคไทให้ลงไปนอนบนเตียง พร้อมกับร่างเล็กที่ทาบตัวมาติดๆ!“งั้นก็บอกว่ารักเฟย์มากๆ ใช่ม้ายยย”“แล้วถ้าไม่บอกล่ะ”“ก็จะถูกลงโทษ...แบบนี้” ใบหน้าเชิญชวนกลับมาอีกครั้งพร้อมความแรงเป็นทวีคูณ เขื่อนแทบน้ำลายทะลักอยากจะเข้าไปกอดฟัดภรรยาให้เข็ด แต่เจ้าตัวกลับวิ่งหนี“เฮ้!” เขื่อนสบถอย่างอารมณ์เสีย“อากาศมันร้อนจัง” เสียงหวานบ่นก่อนจะหยิบแก้วน้ำเปล่าขึ้นมาแล้วจงใจราดลงบนเรืองร่างอรชร สาปเสื้อที่บางอยู่แล้วยิ่งบางลงจนเห็นเนื้อข้างใน “ว่าไงล่ะ”“ฉันรักเธอมาก! รักจนวันตายเลยจ้า แม่ทูนหัวจ๋า *O*~ แต่ตอนนี้...ขอนะ”“อีตาหื่นเอ๊ย”“ก็น่าฟัด น่ากินขนาดนี้ ใครจะไปอดใจไหวล่ะ” เขื่อนว่าเคลิ้มๆ เมื่อร่างบางค่อยๆ เดินเข้ามาก่อนจะหย่อนกายนั่งลงบนตักของเขาพร้อมกับใช้นิ้วเชยคางเขื่อนขึ้น แล้วจูบเบาๆ ที่มุมปาก“ฝันไปเหอะ!”สิ้นเสียง เจ้าตัวก็วิ่งหนีไป เขื่อนนั่งอ้าปากค้าง แล้วก้มลงมองบางอย่างที่ชูชันขึ้น “ยั่วแล้วทิ้งนี่หว่า ได้ยังไงฟะ!”เขื่อนตะโกนไล่หลังก่อนจะวิ่งไปจับร่างบาง ท่ามกลางเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่....อย่าหวังจะรอดเลย! คืนนี้ระบมแน่ หึๆ....
 
 
______________________________________________________
 
จบแร้วววววววววววววววววววววววววววววววววววว น่าเบื่อมากกกกกกกกก