กลแค้น...ลวงลั๊ค

ณ  รถ

โทโมะ:ยัยบ้าเอยเกิดมาไม่เคยพบเคยเจอ   เคยไปทำเวททำกรรมให้ไงว่ะ  ถึงได้ด่าจังเลย
โทโมะ:แต่ยัยนี่น่าคล้าย  ฟางเลย แต่คงเป็นไปไม่ได้นิสัยต่างกันชะมัด  กลับบ้านดีกว่า
บ้าน  แก้ว
แก้ว:เก่งนักหรอ  อยากลองขอหรอฉันจัดให้(ยิ้มแบบนางร้าย)
สิง:มีไรหรอคับ  นายญิ๋ง
แก้ว:ฉันมีงานให้นายทำ    ไปทำร้ายไร่ไทยนนท์ ให้มันพังพินาท
สิง:รับทราบคับ
แก้ว:นายเสร็จฉันแน่นี่แค่เล็กน้อยนายยังต้องชดใช้ทั้งชีวิต(คิดในใจ)จำไว
""ตุด  ตุ๊ด     ตุ๊ด    ตุ๊ด"""
ป๊อบปี้:ฮโหล    ไงแก้วเจอนายนั้นยัง    แล้วแก้วจะเอาไงต่อไป
แก้ว:เจอแล้ว    เดียวเรื่องแก้แค้นแก้วจัดการไว้แล้ว   เอออ  เดียวตอนดึกๆๆแก้วไปหานร๊
ป๊อบ:คับ  เดียวเจอกันนร๊
แก้ว:จร๊บาย(เสร็จแล้วแก้วก็รีบขับรถออกไปหาเพื่อนและน้องสาว)
ตอนดึกๆๆ    ณ  ไร่ไทยนนท์  
สิง:คอยๆๆนร๊  พวกเอ็งเดียวพวกไรนั้นมันรู้ตัว  เอายาฆ่าหญ้าใช้ ในต้นองุ่น ให้มันตาย  เร็ววว    เร็ววว
..:คับพี่   ผมจะฆ่าให้  ตายแบบ  ทั้งรากทั้งต้นเลย
สิง:ฮโหล  คับนายญิ๋ง   เสร็จแล้วทำ  นายวางใจได้  พรุ่งนี้ไรมันวุ่นวายแน่
แก้ว:จ่ายเงิน  พวกนั้นซะแล้ว   บอกพวกนั้นว่าหุบปากให้สนิท
สิง:คับนาย
ณ   บ้านที่กรุงเทพ (แก้ว)
แก้ว:ไงป๊อบ  ฉันซื้อของมาเยอะเลย  ฟางอ่ะ
ป๊อบปี้:ยุในสวนอ่ะ
แก้ว:หรอ(แก้วตอบแล้วเดินออกไปหลังบ้าน)
แก้ว:ไงฟางสบายดีไหม  พี่กำลังแก้แค้นให้น้องยุนร๊สบายใจได้เข้าต้องชดใช้(กอดน้องสาวด้วยความรัก)
(หลังจากที่แก้วส่งน้องเข้านอนแล้วก็ลงมาคุยกับป๊อบปี้)
ป๊อบปี้:ไงแก้ว เป็นไงบ้าง
แก้ว:ก็สบายดี  นรี
ป๊อบปี้:แล้วนาย  นั้นรู้ยังว่าแก้วเป็นใคร
แก้ว:ยังหรอ   มันยังไม่ถึงเวลา
ป๊อบ:งั้น  ดูแลตัวเองดีๆๆนร๊
แก้ว:งั้นกับก่อนนร๊
         รุ่งเช้า   ณไร่ไทยานนท์
วิน:คุงโทโมะ  คับเกิดเรื่องแล้วคับ(วินวิ่งมาด้วยน่าตาตื่น)
โทโมะ:อ่ะราย   หร๊
วิน:นายออกไปดูเถอะคับ
(ทั้งสองวิ่งน่าตาตื่นออกไปดูที่สวน)
โทโมะ:มันเกิดอะไร ขึ้นว่ะ 
คิด:นายคับ  ต้นองุ่นตายเกียงเลย  คับแล้วเราจะผลิตไวน์อย่างไง  เราต้องส่งไวน์ไม่กี่วันแล้วคับ
โทโมะ:คัยกล้าดี  มาล้วงคอฉันว่ะ(โทโมะหยุดคิด)   ทุกคนขึ้นรถ ตามฉันมา
วิน:นายจะไปไหนคับ
    ( รถของไร่ไทยานนท์เข้ามาถึงไร่ธาราทิพ์)
วิน:นายคับนายเข้ามาทำไม
โทโมะ:มาเอาคืน   แก้ววว    แก้ววว    ออกมาเดี๋ยวนี่
แก้ว:นี่นายมา โวยวายอะไรในไร่ฉัน
โทโมะ:เทออ  เทอทำแบบนี่ทำไม
แก้ว:ฉันทำไร  หร๊   ฉันทำไร  (แก้วพูดยั่วโทโมะ)
โทโมะ:ทำไรไงหรอ  สิ่งที่เทอทำมันลอบกัดแต่   สิ่งที่ฉันทำทำให้เห็นตรงๆๆ  ไม่เหมื่อนคนลอบกัดอย่างเทอ
ทุกคนจัดการ(ลูกน้องของโทโมะ   เข้าทำร้ายไร่ของแก้ว   ทั้งตัด  ฟัน  ทำให้ไร่เสียหาย)
แก้ว:ไอออโทโมะแกหยุดนะ    บอกกให้หยุดดด
ปัง!   ปัง!    ปัง!
(แก้วคว้าปืนยิงขึ้นฟ้า    ทุกคนหันมามอง เป็นตาเดียว)
แก้ว:ฉันบอกให้หยุดไงงง   ลองทำร้ายไร่ฉันสิ  ฉันยิงไม่เลี้ยงแน่
โทโมะ:ไงละ  ทีทำไร่คนอืน  ฉันยังไม่เอาปืนยิงเทอเลย    เก่งนักไม่ใช่หรอ
แก้ว:คนอย่างนายก็ต้องโดน แบบนี้  มันสมควรแล้ว
โทโมะ:ฉันไปทำไร  ให้เทอหร๊
แก้ว:อุ๊ยเจ็บ นร๊เปล่า(ชายหนุ่มบีบแขนเทอจนเกิดรอยแดง)   ยังไมถึงเวลา   แต่ฉันยังไม่หยุดแค่นี้หรอ
''''''กลับบบบไปปซะ    กลับไปปป   ไม่ไงฉันยินแน่  ไปสิ
โทโมะ:ไปพวกเรากลับ
ไร่ไทยานนท์
พิม: ฮโล   พี่โทโมะยุไหนคร๊?
โทโมะ:คือพี่ยุไร่คับ   พิมกับมาแล้วหรอ
พิม:คร๊   คิดถึงพี่มากๆๆๆเลยเดียว  พิมไปหานร๊   จุ๊บๆๆ
โทโมะ:คับ(หลังจากทีว่างโทรสัพจากแฟนสาว   เขาก็นั่งคิดถึงเหตุการ์ทั้งหมดแล้วหลับไป
วิน:นายคับมีคนมาหา
โทโมะ:ใครว่ะ
วิน:ออกมาดูสิคับ
..........................................................................................................................................................................
หวัดีคร๊
หนุกป่ะ    หนุก      ก็ขอคะแนน หน่อยนร๊คร๊
อย่าลืมติตามตอนต่อไปนร๊
บาย