กลแค้น...ลวงลั๊ค

ณ  รถ

โทโมะ:ยัยบ้าเอยเกิดมาไม่เคยพบเคยเจอ   เคยไปทำเวททำกรรมให้ไงว่ะ  ถึงได้ด่าจังเลย

โทโมะ:แต่ยัยนี่น่าคล้าย  ฟางเลย แต่คงเป็นไปไม่ได้นิสัยต่างกันชะมัด  กลับบ้านดีกว่า

บ้าน  แก้ว

แก้ว:เก่งนักหรอ  อยากลองขอหรอฉันจัดให้(ยิ้มแบบนางร้าย)

สิง:มีไรหรอคับ  นายญิ๋ง

แก้ว:ฉันมีงานให้นายทำ    ไปทำร้ายไร่ไทยนนท์ ให้มันพังพินาท

สิง:รับทราบคับ

แก้ว:นายเสร็จฉันแน่นี่แค่เล็กน้อยนายยังต้องชดใช้ทั้งชีวิต(คิดในใจ)จำไว

""ตุด  ตุ๊ด     ตุ๊ด    ตุ๊ด"""

ป๊อบปี้:ฮโหล    ไงแก้วเจอนายนั้นยัง    แล้วแก้วจะเอาไงต่อไป

แก้ว:เจอแล้ว    เดียวเรื่องแก้แค้นแก้วจัดการไว้แล้ว   เอออ  เดียวตอนดึกๆๆแก้วไปหานร๊

ป๊อบ:คับ  เดียวเจอกันนร๊

แก้ว:จร๊บาย(เสร็จแล้วแก้วก็รีบขับรถออกไปหาเพื่อนและน้องสาว)

ตอนดึกๆๆ    ณ  ไร่ไทยนนท์  

สิง:คอยๆๆนร๊  พวกเอ็งเดียวพวกไรนั้นมันรู้ตัว  เอายาฆ่าหญ้าใช้ ในต้นองุ่น ให้มันตาย  เร็ววว    เร็ววว

..:คับพี่   ผมจะฆ่าให้  ตายแบบ  ทั้งรากทั้งต้นเลย

สิง:ฮโหล  คับนายญิ๋ง   เสร็จแล้วทำ  นายวางใจได้  พรุ่งนี้ไรมันวุ่นวายแน่

แก้ว:จ่ายเงิน  พวกนั้นซะแล้ว   บอกพวกนั้นว่าหุบปากให้สนิท

สิง:คับนาย

ณ   บ้านที่กรุงเทพ (แก้ว)

แก้ว:ไงป๊อบ  ฉันซื้อของมาเยอะเลย  ฟางอ่ะ

ป๊อบปี้:ยุในสวนอ่ะ

แก้ว:หรอ(แก้วตอบแล้วเดินออกไปหลังบ้าน)

แก้ว:ไงฟางสบายดีไหม  พี่กำลังแก้แค้นให้น้องยุนร๊สบายใจได้เข้าต้องชดใช้(กอดน้องสาวด้วยความรัก)

(หลังจากที่แก้วส่งน้องเข้านอนแล้วก็ลงมาคุยกับป๊อบปี้)

ป๊อบปี้:ไงแก้ว เป็นไงบ้าง

แก้ว:ก็สบายดี  นรี

ป๊อบปี้:แล้วนาย  นั้นรู้ยังว่าแก้วเป็นใคร

แก้ว:ยังหรอ   มันยังไม่ถึงเวลา

ป๊อบ:งั้น  ดูแลตัวเองดีๆๆนร๊

แก้ว:งั้นกับก่อนนร๊

         รุ่งเช้า   ณไร่ไทยานนท์

วิน:คุงโทโมะ  คับเกิดเรื่องแล้วคับ(วินวิ่งมาด้วยน่าตาตื่น)

โทโมะ:อ่ะราย   หร๊

วิน:นายออกไปดูเถอะคับ

(ทั้งสองวิ่งน่าตาตื่นออกไปดูที่สวน)

โทโมะ:มันเกิดอะไร ขึ้นว่ะ 

คิด:นายคับ  ต้นองุ่นตายเกียงเลย  คับแล้วเราจะผลิตไวน์อย่างไง  เราต้องส่งไวน์ไม่กี่วันแล้วคับ

โทโมะ:คัยกล้าดี  มาล้วงคอฉันว่ะ(โทโมะหยุดคิด)   ทุกคนขึ้นรถ ตามฉันมา

วิน:นายจะไปไหนคับ

    ( รถของไร่ไทยานนท์เข้ามาถึงไร่ธาราทิพ์)

วิน:นายคับนายเข้ามาทำไม

โทโมะ:มาเอาคืน   แก้ววว    แก้ววว    ออกมาเดี๋ยวนี่

แก้ว:นี่นายมา โวยวายอะไรในไร่ฉัน

โทโมะ:เทออ  เทอทำแบบนี่ทำไม

แก้ว:ฉันทำไร  หร๊   ฉันทำไร  (แก้วพูดยั่วโทโมะ)

โทโมะ:ทำไรไงหรอ  สิ่งที่เทอทำมันลอบกัดแต่   สิ่งที่ฉันทำทำให้เห็นตรงๆๆ  ไม่เหมื่อนคนลอบกัดอย่างเทอ

ทุกคนจัดการ(ลูกน้องของโทโมะ   เข้าทำร้ายไร่ของแก้ว   ทั้งตัด  ฟัน  ทำให้ไร่เสียหาย)

แก้ว:ไอออโทโมะแกหยุดนะ    บอกกให้หยุดดด

ปัง!   ปัง!    ปัง!

(แก้วคว้าปืนยิงขึ้นฟ้า    ทุกคนหันมามอง เป็นตาเดียว)

แก้ว:ฉันบอกให้หยุดไงงง   ลองทำร้ายไร่ฉันสิ  ฉันยิงไม่เลี้ยงแน่

โทโมะ:ไงละ  ทีทำไร่คนอืน  ฉันยังไม่เอาปืนยิงเทอเลย    เก่งนักไม่ใช่หรอ

แก้ว:คนอย่างนายก็ต้องโดน แบบนี้  มันสมควรแล้ว

โทโมะ:ฉันไปทำไร  ให้เทอหร๊

แก้ว:อุ๊ยเจ็บ นร๊เปล่า(ชายหนุ่มบีบแขนเทอจนเกิดรอยแดง)   ยังไมถึงเวลา   แต่ฉันยังไม่หยุดแค่นี้หรอ

''''''กลับบบบไปปซะ    กลับไปปป   ไม่ไงฉันยินแน่  ไปสิ

โทโมะ:ไปพวกเรากลับ

ไร่ไทยานนท์

พิม: ฮโล   พี่โทโมะยุไหนคร๊?

โทโมะ:คือพี่ยุไร่คับ   พิมกับมาแล้วหรอ

พิม:คร๊   คิดถึงพี่มากๆๆๆเลยเดียว  พิมไปหานร๊   จุ๊บๆๆ

โทโมะ:คับ(หลังจากทีว่างโทรสัพจากแฟนสาว   เขาก็นั่งคิดถึงเหตุการ์ทั้งหมดแล้วหลับไป

วิน:นายคับมีคนมาหา

โทโมะ:ใครว่ะ

วิน:ออกมาดูสิคับ

..........................................................................................................................................................................

หวัดีคร๊

หนุกป่ะ    หนุก      ก็ขอคะแนน หน่อยนร๊คร๊

อย่าลืมติตามตอนต่อไปนร๊

บาย