รักของฉันคือเราสองคน

"เฟย์ตื่นขึ้นมาเห็นตัวเองไม่เหลืออะไรที่ปกปิดร่างกายและคนข้างกายของตนก็คือเพื่อนของคือ"เขื่อน"เพื่อรักของตัวเองและเมื่อเธอขยับเธอก็รู้สึกเจ็บช่วงล่างอย่างบอกไม่ถูก  เธออยากจะร้องไห้มากๆจริงนะวินาทีนี้แต่เธอคงทำไม่ได้  เมื่อคืนเฟย์จำได้ว่าตัวเองไม่ได้เมาแล้วตัวเองก็ช่วยแบกเขื่อนที่เมาแล้วพรำแต่พิม(คนที่แอบชอบอยู่)จนเฟย์ถลาไปที่เตียงเขื่อน  แล้วเขื่อนก็พรำเรียกชื่อพิม แล้วประกบปากเฟย์ทันที เฟย์จำได้แคนั่นก่อนจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  เฟย์รีบแต่งตัวแล้วอกจากบ้านไป โดยลืมกำลังไลของตังเองเอาไว้ เขื่อนกอดคนที่มีความสุขกันเมื่อคืน แต่ก็พบกับความว่างเปล่า"

เขื่อน"พิม  พิมครับ "

"เขื่อนจำทุกอย่างได้ทั้งหมด  เพราะตัวเองเมาก็จริง  แค่ตอนที่ตัวเองล้มแล้วทับกับเฟย์เลยคิดว่าเป็นพิม"

เขื่อน"เอ๊ะ   นี่มันของเฟย์นี่น่า"

~  ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ  ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว  ~

เขื่อน"ฮัลโหล  เขื่อนพูดครับ"

พิม"ฮัลโหล  นี่พิมเองนะ  เขื่อนเมื่อไหร่จะมาค่ายสักทีเฟย์ด้วยคนอื่นๆๆรออยู่นะ  มารอกันตั้งนานแล้ว"

เขื่อน"หรอ  แล้วแล้วใครอยู่มั้งอ่ะ 

  พิม"ก็มีพี่มาย  พี่ธามไท  แก้ว  ฟาง  พิม  โทโมะ   ป็อปปี้   แล้วก็กวิน  อ่ะเฟย์มาพอดีเลย แล้วทำไมที่คอแดงๆๆอ่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ  แล้วรีบมาหล่ะ"

เขื่อน"อะ..อือ  เดี๋ยวไป"

"เขื่อนแทบๆๆไม่มีแรงยืนเมือรู้ว่าคนเทือคืนไม่ใช่พิมแต่เป็นเฟย์  เขื่อนหยิบกำไลของเฟย์มา"

เขื่อน"คนที่ฉันทำเมื่อคืนคงเป็นเธอสินะ  เฟย์ฉันขอโทษนะ..."

................................................................................................................................

โหวตเม้นๆๆกันบ้างนะค่ะ  ถ้าตรงไหนขัดข้องบอกด้วยนะ