นิยายเรื่อง ไม่ว่านานเพียงใด รักเรายังคงเหมือนเดิม

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา แก้วกับโทโมะก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากแก้วเป็นเพื่อนคนแรกของโทโมะและบ้านของทั้ง 2 ยังอยู่ตรงข้ามกันอีก ทำให้เพิ่มความสนิทให้เพื่อนทั้ง 2 คนได้อย่างดี และการที่บ้านอยู่ใกล้กัน ก็มักจะไปโรงเรียนด้วยกัน ทำการบ้านด้วยกัน ไปมาหาสู่กันบ่อย บางครั้งแก้วอาจไปทำการบ้านที่บ้านโทโมะ  บางครั้งโทโมะอาจไปทำการบ้านที่บ้านแก้ว เป็นอย่างนี้เรื่อยมาจนถึงวันหนึ่งของชั้น ป.6
"แก้ว...""มีอะไรโทโมะ""นี่เราก็โตๆกันแล้วนะ...""อืมใช่ ทำไมหรอ""เราอยู่ด้วยกันทุกวัน..เดี๋ยวเราไปห้องแก้ว เดี๋ยวแก้วมาห้องเรา ไม่เบื่อบ้างหรอ...""เบื่อทำไม ? แก้วว่าออกจะสนุก ดีกว่าอยู่คนเดียวอีก""แต่เราโตแล้วนะ...มันจะดูไม่ดี""ไม่เป็นไรสักหน่อย ก็เราเป็นเพื่อนกันหนิ ^^""เพื่อนหรอ...""อืม เพื่อน..มีอะไรป่าว ?""แก้วเคยคิดกับเรามากกว่าเพื่อนกันมั๊ย""ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ โทโมะ ? ...o.o""คือ...เรามีเรื่องจะบอกน่ะ""หรอ?...""อืม...คือเราคิดว่า เราน่าจะ..สนิทกันให้น้อยกว่านี้หน่อย""ทำไมล่ะ !? โทโมะ ไม่อยากเป็นเพื่อนกับแก้วหรอ""มันไม่ใช่อย่างนั้นนะแก้ว...""แล้วมันยังไงล่ะ พูดมาตรงๆเลยดีกว่า""เอางั้นหรอ..""อืม !!"แก้วตอบอย่างหนักแน่น"คือ..เราชอบแก้วน่ะ !!!""O/////O หมายความ..ว่า.ไง""นี่ตรงสุดๆแล้วนะแก้ว..ยังไม่เข้าใจอีกหรอ""เอ่อ...คือ..""เป็นแฟนกับเรานะแก้ว ^^""เอ่อ..เราว่ามันยังไม่ถึงวัยของเรานะ ^^"
"โธ่..แก้ว เราสัญญาว่าเราจะไม่ให้ใครรู้เลยนะ""...""เป็นแฟนกับเรานะแก้ว...""เราว่า...""แก้ว...เราชอบแก้วตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันเลยนะ..""..ตอน ป.4 น่ะหรอ ?""อืม...เป็นแฟนกับเรานะ""....???....""..T^T..""เรา......""ว่าไงแก้ว..?""เอ่อ...."
 


ฝากด้วยนะคะ ^^