รักนี้ไม่มีวันลืม

"เอ้อ...แก้วเบาๆก็ได้ลูก"คุณกรเอ่ยท้วงเบาๆหากแต่หญิงสาวรู้สึกว่าพ่อหันมาตำหนิเธอคือการที่พ่อของเธอเข้าข้างผู้หญิงคนอื่น
"เบาทำไมคะคุณพ่อ ลูกไม่จำเป็นต้องเห็นแก่หน้าใครสักหน่อย เพราะเวาลาใครทำอะไรลูกก็ไม่เห็นว่าจะมีใครเห็นแก่หน้าของลูกบ้างเลย"หญิงสาวโวยร่างเพรียวบางงามระหงปราดเข้ามาหาพิมภรรยาคนล่าสุดของบิดาอย่างเอาเรื่อง
"เอ่อ...พิมต้องขอโทษด้วยหากทำอะไรให้คุณแก้วไม่พอใจ"พิมเอ่ยขึ้น
"ขอโทษหรอ มันไม่หายหรอก แต่ถาอยากจะทำจริงๆละก็ ใสหัวออกไปจากที่นี่สิแล้วฉันจะยกโทษให้"แก้วว่าพลางบีบแขนของพิมอย่างแรง พิมกัดริมฝีปากแน่นอดทนอย่างที่สุดที่จะไม่ตบแก้วสักฉาด เธอไม่อยากเสียคะแนนตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาเหยียบที่นี่แน่...แต่เธอก็ไม่ยอมที่จะให้คุณกรยืนมองอยู่เฉยๆเหมือนกันดังนั้นสิ่งที่เธอทำนั้นคือการบีบน้ำตาออกมาอย่างสุดความสามารถ พร้อมกับคำพูดที่ชวนน่าสงสารเป็นที่สุด
"นี่พิมขอโทษนะคะ พิมไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้คุณแก้วเคืองใจเลยแต่ว่าพิมกับคุณกรเรารักกันนะคะ"พิมจงใจจะพูดอย่างนั้นเพื่อจะจิกเข้าไปกลางใจของแก้ว พร้อมด้วยการลอบส่งแววตาสาแก่ใจไปให้แก้วที่โกรธจะตัวสั่น และรอยยิ้มหยามหยัน
"โกหก โกหก...อย่างแกนะหรอจะมารักพ่อของฉัน แกมันเห็นแก่เงินมากกว่า"แก้วว่า ในขณะที่คุณกรพอใจมากที่ได้ยินพิมพูดแบบนั้นดังนั้นเขาจึงยืนมือเข้าไปช่วยดึงพิมออกจากแก้ว
"ไม่เอาน่าลูก พอเถอะ....จะทะเลอะกันไปทำไม ไม่เมื่อไม่ว่ายังไงเราก็ต้องอยู้บ้านเดียวกันแบบนี้ตลอดไปเชียวนะลูก"คุณกรว่า พลางแกะมือแก้วออกจากพิม และทันทีที่หลุดจากการเกาะกุม พิมก็โผเข้าซบอกของคุณกร และซบหน้าร้องไห้กับแผงอกของคุณกรเสมือนอัดอั้นตันใจนักหนา
"ไม่เป็นไรนะครับ ไม่เป็นไร"คุณกรปลอบพิมอย่างทะนุถนอน และมองไปยังแก้วอย่างตำหนิ
 
***************************************************
ต้องขอโทษรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะคะที่ไม่ได้มาอัพ
พอดีไรเดอร์กำลังจะจบม.6 เลยต้องสอบเข้ามหา'ลัยเลยไม่ได้มาอัพ
จะพยายามมาอัพให้บ่อยที่สดนะคะ ^^