รักนี้ไม่มีวันลืม

แก้วใจ  มองใบหน้างานของตนเองในกระจกเงาบานใหญ่ราคาแพงระยับและลวดลายหรูวิจิตรนั้นอย่างพอใจ  ใบหน้ารูปไข่งามลออ  และดวงตากลมโตที่จองกลับมานั้น  บ่งบอกถึงความพอใจอย่างยิ่งยวด  สร้อยเพชรเส้นเล็กๆรูปหยดน้ำที่ห้อยอยู่ที่ลำคอระหงของหล่อนส่องแสนวิบวับงามตา
หญิงสาวเอียงใบหน้าซ้ายขวาและหมุนตัวเองลอบๆกระจกเพื่อสำรวจตัวเองอีกครั้งหล่อนชอบความสมบูรณ์แบบและชอบอย่างยิ่งถ้าคนอื่นรับรู้ได้ถึงความสมบูรณ์แบบของหล่อน
"อย่างนี้สิถึงจะสมเป็นคุณหนูหน่อย แก้วใจดอกกุหลาบเลอค่า..." หล่อนบอกกับตังเองเบาอย่างพอใจและตอนนั้นเองที่เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องนอนของหล่อนดังขึ้น
ก็อก ก็อก ก็อก
"เสร็จหรือยังแก้ว คุณพ่อรอพบอยู่ที่ห้องอาหารแน่ะ" เสียงคุ้นเคยบอกมาและนั่นทำให้หล่อนรีบเดินไปเปิดประตูทันที
"คุณป้าน้ำไม่เห็นต้องมาตามหลานเองเลยนี่คะ" หญิงสาวรีบบอกอย่างนอบน้อม เพราะน้ำผู้นี้คือพี่สาวแท้ๆของมารดาของหล่อนเป็นคนเดียวที่เลี้ยงดูหล่อมมานับจากที่มารดาของหล่อนเสียชีวิตไปและเป็ผู้หญิงที่อยู่บนบ้านใหญ่นี้เพียงผู้เดียวที่ไม่ได้เป็นหนึ่งในบรรดาภรรยาของบิดาของหล่อน โดยเฉพาะเหตุผลประการหลังนี้เองที่ยิ่งทำให้แก้วรักน้ำมากกว่าใคร มากพอๆกับที่หล่อนเกลียดภรรยาของบิดาหล่อนทุกคนในบ้านนี้...
"ว่าแต่คุณพ่อมีอะไรหรือคะ ปกติไม่เคยเห็นจะรอหรือสนใจอะไรแก้วเลย"หญิงสาวถามเพราะปกตินับจากมารดาของหล่อนเสียชีวิตก็แทบจะนับครั้งได้ที่บิดาของหล่อนและตัวของหล่อนเองจะมานั่งรับประทานอาหารพร้อมกัน
"ก็มีสิจ๊ะ" น้ำบอกผู้เป็นหลานสาวด้วยสีหน้าลำบากใจ น้ำเสียงและท่าทางแบบนั้นเองที่ทำให้หญิงสาวหันกลับมามอง
"เรื่องอะไรคะคุณป้า" แก้วถามและตอนนั้นเองที่หล่อนรู้สึกสังหรณ์ใจบางอย่างว่า วันนี้หล่อนคงจะได้เจอเรื่องที่ทำให้ตนเองไม่พอใจเป็นอย่างมากแน่ๆ
"แก้วจะลงไปเดี๋ยวนี้ค่ะ"หล่อนบอกด้วยสีหน้าบึ้งตึงขึ้น ดวงตาคู่งานมีแววระริกด้วยความโกรธ
"เดี๋ยวก่อนแก้งใจเย็นๆนะลูกนะยังไงก็พ่อเรานะ" น้ำเตือนด้วยน้ำเสียงห่วงใย ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากหญิงสาวผู้งดงามมีเพียงสีหน้ายิ้มเยาะและดวงตาวาวโรจน์เท่านั้น...
..............................................................................................................................
จะเกิดอะไรขึ้นนะต้องรอลุ้น
ไม่ดียังไงบอกด้วยนะคะแต่งเป็นเรื่องแรกค่ะ