รักสลับร่างของศัตรูคู่อาคาต

ในที่สุดก็เจอ...

ผมอยู่ที่อเมริกามา5ปีแล้วเพื่อตามหาเธอตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านเบอเกอร์รี่ที่ไม่ค่อยมีใครเจอน่ะ

แก้ว:รับอะไรดีฮะ?

ผมหันไปมองผู้หญิงร่างบางคนนึงที่คุ้นตาคงจะไม่ใช่แก้วหลอกตามหาตั้งนานคงไม่มีหลอกที่จะอยู่ที่นี่

โทโมะ:อืม...เอาXXXX

ฉันตกใจมากที่เห็นโทโมะเขาเปลี่ยนไปมากเลยนะแววตาเมื่อก่อนที่ทะเล้นตอนนี้ดูสุขุมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก

ไม่เหมือนเมื่อก่อนทำตัวบ้าๆบอๆ

แก้ว:เด๊วฉันจะไปทำให้นายนะเอ๊ย!!เด๊วผมไปเอาของให้นะฮะ

หมับ!!

โทโมะ:ฉันว่านายดูน่าตาคุ้นนะจะเอาหมวกปิดหน้าฉันทำไม?

โทโมะตึงตัวฉันขึ้นมาไว้บนตัก

แก้ว:นี่ปล่อยนะ!!

โทโมะ:ไม่ขอดูนะก่อนซิ!!

แก้ว:ไม่ได้นะ!!

ไม่ทันเสียแล้วโทโมะดึงหมวกฉันผมฉันที่ยาวถึงสะบั้นเอวก็หลุดออกมา

โทโมะ:นี่เธอ...

ยัยแก้วจริงๆด้วยแต่ไม่เหมือนเดิมดวงตาดูมีเสน่ห์ลึกลับเมื่อก่อนไม่แต่งหน้าแต่เด๊วนี้แต่งหน้าหวานขึ้น

เยอะเลยนะเนี้ยฉันว่าใช่แน่ๆยัยแก้วเนี้ยแหละไม่มีใครบ้าเท่ายัยนี้หลอก!!

แก้ว:นายฉันบอกว่าห้ามก็ยังจะทำอีก

โทโมะ:แล้วธอจะทำไมละ!?

แก้ว:ก็จะทำแบบนี้น่ะซิ!!

พลั่วะ!!

โอ๊ย~~

โทโมะ:หมัดหนักเหมือนเดิมนะเธอ

ผมพูดเสียงธรรมดาแต่ยัยแก้วมีถ้าตกใจก่อนจะวิ่งออกจากร้านเพื่อจะหนีผมแต่ผมไม่ปล่อยเธออีกแล้วผม

จะไม่ปลอยเธออีกแล้ว้เธอจะต้องกลับไปบ้านผมพร้อมหน้าที่ภรรยาเหมือนเดิม

หมับ!!

แก้ว:ปล่อยฉันนะ!!

โทโมะ:ไม่ปล่อยกลับบ้านกับฉันนะแก้ว...

ผมกอดเอวแก้วเพื่อไม่ให้ดิ้นผมรู้สึกที่เสียงสั่นๆของแก้วน้ำตาขอเงธอที่ถูกแขนผม

แก้ว:นายกลับไปหาพิมพ์เถอะ...

ฉันบอกเสียงแผ่วเบา

โทโมะ:แต่ฉันรักเธอนะ!!

แก้ว:โทโมะ....