รักสลับร่างของศัตรูคู่อาคาต

ไม่ทัน...

ผมเหยียบรถไปสนามบินด้วยความเร็วสูงพระเจ้าขอให้ผมไปทันเหอะนะ!!

เมื่อผมถึงสนามบินผมก็เข้าไปถามพนักงานก็นึง

โทโมะ:พี่ครับสายบินไปอเมริกาไปแล้วรึยังครับ?

พนักงาน:อ๋อไปแล้วละคะคงไม่ทันแล้วละคะ^^

ผมถึงกับทรุดผมมาไม่ทันจริงๆซินะ

ผมขับรถไปบ้านอย่างเศร้าๆ

แม่โทโมะ:ทันมั๊ยลูก!!

แม่ผมเข้ามาถามอย่างมีความหวังเมื่อท่านเห็นน้ำตาของผมท่านก็รู้คำตอบ

โทโมะ:แม่ครับฮือๆ

ผมเข้าไปกอดแม่ด้วยความเสียใจ

แม่โทโมะ:โทโมะแม่เข้าใจลูก^^

แม่ยิ้มแห้งๆให้ผม

โทโมะ:มันคงสายไปแล้วละครับแม่....

โป๊ก!!

แม่โทโมะ:สายที่ไหนตามหนูแก้วกลับมาเด๊วนี้เลยนะ!!

แม่ผมยิ้มให้กำลังใจผมจริงซินะแก้วไปอเมริกานี่ผมจะไปตามหาเธอที่นั้น!!

โทโมะ:ครับผมจะไปตามหาเธอ!!

ผมบอกแม่อย่างมีความหวังท่านก็ยิ้มแล้วกอดผม

เมื่อผมเดินเข้ามาในห้องผมก็อดไม่ได้ที่จะมองเตียงที่มียัยร่างบางนอนอยู่ทุกครั้งแต่ตอนนี้กลับว่างปล่า

ว....ไม่มีอะไรเลย

วันรุ่งขึ้นผมไปสนามบินแต่เช้าเพื่อจะไปตามหาหัวใจของผม

อยากรู้ติดตาม...