รักสลับร่างของศัตรูคู่อาคาต

กระทันหัน!!-0-
ฉันกับโทโมะที่เรากำลังคิดกันจนถึงมืดก็ต้องมีเหตุที่ต้องทำให้พวกเรายิ่งเครียดใหญ่คือเสียง
กร๊อก!!
เสียงล๊อคประตู= =ประเจ้าขาบอกหนูทีเหอะแม่เขานี่อยากให้ดมีอะไรกับโทโมะมากรึไงคร๊าบอกแล้วไง
หนูยังไม่คิดเรื่องนี้T^T
แก้ว:นี่นายทำไงดีอ่ะ
โทโมะ:ทำอะไร??
นายโทโมะหันมาถาม
แก้ว:ประตูมันล๊อคอ่าTOTฉันยิ่งกลัวถ้าเกิดำฟดับอีก
โทโมะ:โอ๊ยมันจะดัได้ไงเธอโตจนเป็นควายอยู่แล้วยังจะกลัวอีก
แก้ว:ฉันหลอกนายเล่นน่าคนอย่างฉันอ่ะนะจะกลัว:p
โทโมะ:อวดเก่งเข้าไป
แก้ว:ก็หลอกนายขำๆอ่ะฉันโตแล้วนะไม่มีทางกลัวหลอกโด่
แด๊บ!เสียงไฟดับ
แก้ว:กรี๊ด
ฉันกระโดดกอดโทโมะแน่นเอิ๊ยดก็คนมันกลัวนี่
โทโมะ:ไหนบอกไม่กลัวหือยัยลูกแมวของฉัน^^
โทโมะยิ้มแล้วกอดฉันไม่ยอมปล่อย
แก้ว:นี่นายปล่อยฉันนะ
ฉันทั้งทุทั้งตีแต่เขากลับยิ้มสบายๆเฉยๆ
โทโมะ:แหม่ สวยๆแก่นๆแบบนี้เออากาศก็เป็นใจด้วยเราไปทำอะไรบนเตียยงกันมั๊ย??
โทโมะถามฉันอย่างลามก
แก้ว:ไม่!!ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของนายย๊ะนายไม่มีสิทธิ์ในตัวฉัน!!
โทโมะ:โถ่ๆแค่ฉันทำให้มันมีสิทธิ์เธอจะหนาว
แก้ว:ถ้ากล้าก็มาซิ!!
โทโมะ:แน่นอน!!
แก้ว:กรี๊ดปล่อยนะ!!
นายโทโมะอุ้มฉันวางบนเตียงดังโครมโอ๊ยยิ่งพูดยิ่งเจ็บน๊า
แก้ว:นี่นายคงจะไม่ทำจริงๆใช่ไหม!!
ฉันถามโทโมะ
โทโมะ:แหม่ไหนๆจะเป็นภรรยาสุดที่รักฉันขอเสร็จก่อนแต่งดีกว่าเนอะ
ว่าแล้วโทโมะก็เข้ามาจูบแล้วหยุดที่ซอกคอ
แก้ว:นายฉันไม่เล่นแล้ว
โทโมะ:แต่ฉันเล่น!!
แก้ว:กรี๊ดไอ้บ้บา!!!!
พลั่วะ!!
โทโมะ:ฉันเล่นสนุก
เปาะ เสียงน้ำตาฉันกระทบกับพื้น
โทโมะ:เห๊ยฉันล้อเล่นโอ๋ๆอย่าร้องน้า~~
โทโมะเข้ามากอดฉันหลวมๆ
แก้ว:ตาบ้าฮือๆ
ฉันปล่อยโฮแล้วซบหน้าอกอันแข็งแกร่ง
วันรุ่งขึ้นฉันตื่นนอนพบกับฉันนอนกับโทโมะโทมะกอดฉันไว้หลวมๆแต่คราวนี้ฉันกับยิ้มแต่ฉันลุกไปอาบ
น้ำก่อน
แก้ว:นี่นายตื่นได้แล้วน่า!!
โทโมะ:อื้อ~~ไม่เอา>W<
โทโมะมีท่างอแงไม่หยุด
แก้ว:นายถ้าไม่ตื่นฉันจะถีบนายล้วงเตียงนะ!!
โทโมะ:ถ้ากล้าอะนะ^O^
โทโมะพูดแล้วหลับตา
พลั่วะ!!โครม!!
โทโมะ:โอ๊ยนี่เธอ!!
แก้ว:ฉันเตือนแล้วนะ
โทโมะ:Dorm!!
โทโมะสบถคำหยาบคายก่อนจะเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเมื่อฉันกับโทโมะเคลียกันเรียบร้อยก็ลงไปหาคุณ
แม่ของโทโมะน่ะ
แก้ว:คุณแม่มีอะไรอีกละครับ
ฉันถามเสียงเข้มในร่างโทโมะ
แม่โทโมะ:พวกหนูต้องแต่งงานกันอาทิตย์หน้านะ
แก้ว โทโมะ:ว่าไงนะ!!
แม่โทโมะ:ก็อย่างที่แม่บอกพ่อจะกลับมาเดือนหน้าพวกลูกต้องแต่งงานกันอาทิตย์หน้า
แก้ว:แต่ว่า!!
แม่โทโมะ:ไม่มีแต่แม่ไม่ปลื้มจบ!!
แม่โทโมะพูดจบก่อนจะเดินจากไปทิ้งภาระกองโตเอาไว้ให้โทโมะกับแก้วอีกเช่นเคย