รักสลับร่างของศัตรูคู่อาคาต

กระทันหัน!!-0-

ฉันกับโทโมะที่เรากำลังคิดกันจนถึงมืดก็ต้องมีเหตุที่ต้องทำให้พวกเรายิ่งเครียดใหญ่คือเสียง

กร๊อก!!

เสียงล๊อคประตู= =ประเจ้าขาบอกหนูทีเหอะแม่เขานี่อยากให้ดมีอะไรกับโทโมะมากรึไงคร๊าบอกแล้วไง

หนูยังไม่คิดเรื่องนี้T^T

แก้ว:นี่นายทำไงดีอ่ะ

โทโมะ:ทำอะไร??

นายโทโมะหันมาถาม

แก้ว:ประตูมันล๊อคอ่าTOTฉันยิ่งกลัวถ้าเกิดำฟดับอีก

โทโมะ:โอ๊ยมันจะดัได้ไงเธอโตจนเป็นควายอยู่แล้วยังจะกลัวอีก

แก้ว:ฉันหลอกนายเล่นน่าคนอย่างฉันอ่ะนะจะกลัว:p

โทโมะ:อวดเก่งเข้าไป

แก้ว:ก็หลอกนายขำๆอ่ะฉันโตแล้วนะไม่มีทางกลัวหลอกโด่

แด๊บ!เสียงไฟดับ

แก้ว:กรี๊ด

ฉันกระโดดกอดโทโมะแน่นเอิ๊ยดก็คนมันกลัวนี่

โทโมะ:ไหนบอกไม่กลัวหือยัยลูกแมวของฉัน^^

โทโมะยิ้มแล้วกอดฉันไม่ยอมปล่อย

แก้ว:นี่นายปล่อยฉันนะ

ฉันทั้งทุทั้งตีแต่เขากลับยิ้มสบายๆเฉยๆ

โทโมะ:แหม่ สวยๆแก่นๆแบบนี้เออากาศก็เป็นใจด้วยเราไปทำอะไรบนเตียยงกันมั๊ย??

โทโมะถามฉันอย่างลามก

แก้ว:ไม่!!ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของนายย๊ะนายไม่มีสิทธิ์ในตัวฉัน!!

โทโมะ:โถ่ๆแค่ฉันทำให้มันมีสิทธิ์เธอจะหนาว

แก้ว:ถ้ากล้าก็มาซิ!!

โทโมะ:แน่นอน!!

แก้ว:กรี๊ดปล่อยนะ!!

นายโทโมะอุ้มฉันวางบนเตียงดังโครมโอ๊ยยิ่งพูดยิ่งเจ็บน๊า

แก้ว:นี่นายคงจะไม่ทำจริงๆใช่ไหม!!

ฉันถามโทโมะ

โทโมะ:แหม่ไหนๆจะเป็นภรรยาสุดที่รักฉันขอเสร็จก่อนแต่งดีกว่าเนอะ

ว่าแล้วโทโมะก็เข้ามาจูบแล้วหยุดที่ซอกคอ

แก้ว:นายฉันไม่เล่นแล้ว

โทโมะ:แต่ฉันเล่น!!

แก้ว:กรี๊ดไอ้บ้บา!!!!

พลั่วะ!!

โทโมะ:ฉันเล่นสนุก

เปาะ เสียงน้ำตาฉันกระทบกับพื้น

โทโมะ:เห๊ยฉันล้อเล่นโอ๋ๆอย่าร้องน้า~~

โทโมะเข้ามากอดฉันหลวมๆ

แก้ว:ตาบ้าฮือๆ

ฉันปล่อยโฮแล้วซบหน้าอกอันแข็งแกร่ง

วันรุ่งขึ้นฉันตื่นนอนพบกับฉันนอนกับโทโมะโทมะกอดฉันไว้หลวมๆแต่คราวนี้ฉันกับยิ้มแต่ฉันลุกไปอาบ

น้ำก่อน

แก้ว:นี่นายตื่นได้แล้วน่า!!

โทโมะ:อื้อ~~ไม่เอา>W<

โทโมะมีท่างอแงไม่หยุด

แก้ว:นายถ้าไม่ตื่นฉันจะถีบนายล้วงเตียงนะ!!

โทโมะ:ถ้ากล้าอะนะ^O^

โทโมะพูดแล้วหลับตา

พลั่วะ!!โครม!!

โทโมะ:โอ๊ยนี่เธอ!!

แก้ว:ฉันเตือนแล้วนะ

โทโมะ:Dorm!!

โทโมะสบถคำหยาบคายก่อนจะเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเมื่อฉันกับโทโมะเคลียกันเรียบร้อยก็ลงไปหาคุณ

แม่ของโทโมะน่ะ

แก้ว:คุณแม่มีอะไรอีกละครับ

ฉันถามเสียงเข้มในร่างโทโมะ

แม่โทโมะ:พวกหนูต้องแต่งงานกันอาทิตย์หน้านะ

แก้ว โทโมะ:ว่าไงนะ!!

แม่โทโมะ:ก็อย่างที่แม่บอกพ่อจะกลับมาเดือนหน้าพวกลูกต้องแต่งงานกันอาทิตย์หน้า

แก้ว:แต่ว่า!!

แม่โทโมะ:ไม่มีแต่แม่ไม่ปลื้มจบ!!

แม่โทโมะพูดจบก่อนจะเดินจากไปทิ้งภาระกองโตเอาไว้ให้โทโมะกับแก้วอีกเช่นเคย