My close friend ทั้งหัวใจให้นายเพื่อนสนิท

ตอนที่ 7

“เออๆๆๆๆ ก็ได้ๆ งั้นวันนี้กลับบ้าน” ปิอปปี้ ถ้านายพูดแบบนี้ตั้งนานน่ะ ฉันรักนายตายเลย

“เย่ๆๆๆๆๆ กลับบ้าน เตียงนอนๆๆๆๆ ง่วงสุดๆไปเลย” วู้!!! ดีใจชะมัดเลย ตอนนี้ฉันกระโดดกอดป๊อปปี้เต็มแรงหล่ะ แต่แล้วนายป๊อปปี้มันก็ขัดความสุขฉันอีกครั้ง ด้วยคำพูดที่ว่า

“แกตัวหนักเป็นบ้าเลยว่ะไอ้ฟาง” ตรงเกิ๊นพ่อคุณ ฉันเป็นผู้ญิงน่ะ อ้อมๆก็ได้ - -

“ชิ!!! ป่ะกลับบ้านได้แล้ว” ฉันพูดพร้อมกับรีบไปคว้าแขนยัยเฟย์และยัยแก้วเดินตรงไปที่รถทันที

ตอนนี้ฉันขึ้นมานั่ง ในรถป๊อปปี้แล้วหล่ะ อ่อ!! เรามา 3 คันน่ะ หน้าจะรู้ว่าใครนั่งคู่ใคร

“นี่ฟาง วันนี้แม่ฉันจะไปบ้านแกน่ะ” นายป๊อปปี้เริ่มเปิดประเด็นทันทีที่ขึ้นรถ

“ok เดี๋ยวฉันบอกแม่ให้”

V

V

V

@ บ้านนีระสิงห์

ห้องอาหาร

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งทานอาหารอยู่กับผู้ใหญ่ก็คือ พ่อ – แม่ ของฉันและของตาป๊อปปี้ รวมทั้งป๊อปปี้ด้วย ท่านทั้ง 4 คุยเรื่องธุรกิจกัยสักพักแล้วหันมาสนใจเราสองคนที่คุยเล่นกันอยู่

“หนูฟางตาป๊อปจ๊ะแม่มีเรื่องสำคัญจะบอก” แม่ของป๊อปปี้เกริ่นนำสร้างความตื่นเต้น (?) ให้ฉันและป๊อปปี้เป็นอย่างมาก  -_-

“คือว่า... แม่จะขยายธุรกิจไปอังกฤษ พวกแม่ก็เลยจะไปอังกฤษกันซักพัก แล้วก็ตกลงกันว่าจะให้ตาป๊อปมาอยู่ที่นี่เพราะจให้ยัยฟางอยู่คนเดียวมันก็กระไรอยู่ เพราะฉะนั้นเป็นอันว่าตกลงน่ะ” แม่ฉันพุดรวดเดียวจบไม่มีช่องว่าจะให้ค้านสักนิด หนำซ้ำยังถามเองตอบเองเสร็จสรรพ ส่วนฉันกับไอ้ป๊อปก็เอ๋อกินซิค่ะงานนี้

“ทำไมต้องให้ป๊อปมาอยู่ด้วยหล่ะค่ะ ใช่ว่าฟางจะอยู่บ้านคนเดียวที่ไหนแม่บ้านก็อยู่” ฉันถามขึ้นหลังจากที่ได้สติแล้ว หันไปมองไอ้ป๊อปงานนี้มันคงไม่ค้าน เพราะหลังจากที่เอ๋อกินซักพักตาป๊อปก็รีบปรับโหมตหน้าตัวเองแล้วก็เงียบ -_- งานนี้ก็ต้องเหนื่อยสิน่ะ

“ใครบอกหนูว่าแม่บ้านจขะอยู่” พ่อพูดล้วหันไปท้างแม่ประมาณว่า ‘พูดต่อสิ’

“แม่จะสั่งพักร้อนคนงานทั้งหมดพรุ่งนี้เป็นต้นไป” แม่ฉันพูดแล้วหันไปยิ้มกรุ่มกริ่มกับพ่อแม่ตาป๊อปปี้

“แม่ค่ะถ้าแม่บ้านผักร้อนแล้วหนูจะเอาอะไรกินค่ะ หนูทำอาหารไม่เป็นน่ะ T^T” แม่จะบ้าหรือไงถ้าสั่งพักร้อนแม่บ้าน ลูกสาวแม่ก็อดตายกันพอดีสิ ขนาดเจียวไข่ยังไหม้เลย แล้วถ้าพูดถึงไอ้ป๊อปปี้น่ะ ฮึๆ หั่นผักยังทำมีดบาดมือตัวเองเลยเจริญเถอะพ่อคุณ

“ลูกพูดแบบนี้แสดงว่าลูกยอมแล้วใช่มั๊ยจ๊ะถ้ายอมแล้ว แม่ก็จะให้แม่บ้านอยู่กับลูกสัก 4-5 คนพอมั๊ย” แน่นอนฟางขัดได้ที่ไหนเล่า

“ค่ะ งั้นหนูขอตัวน่ะค่ะปวดหัว” พูดจบวิ่งจู๊ดดดดดดดขึ้นห้องทันที

V

V

V็็็็็็

เช้าวันต่อมา

“ฟูๆ ตื่นๆๆๆๆๆๆ” โอ๊ยยยยย ใครมาเขย่าฉันเนี่ย ฉันกำลังฝันดีเลย นั่นซูชิของฉันหายปายหนายแล้ว (เจ๊ฟางฝันถึงของกิน ฝันดีมากเลยน่ะ ถ้าทางจะหิวจัดเก็บเอาไปฝันเลย -..- // ไรเตอร์)

“งืมๆๆ จานอนอย่ายุ่ง!”

“ฟูๆ ตื่นเดี๋ยวนี้น่ะ!!!!!!” ฮึ่ย! ไอ้บ้าป๊อปปี้ตะโกนกรอกหูอยู่ได้ขี้หูฉันจะออกมารำวงอยู่แล้วเนี่ย คนจะนอน

“อะไรเล่าบอกว่าจะนอนไง” รำคาญแล้วน่ะเฟ้ยไอ้บ้า เขย่าซะหัวฉันจะหมุนแล้วเนี่ย

“โถ่! แม่คุณแหกปากขนาดนี้แล้วยังจะนอนต่ออีกนับถือเลยว่ะไอ้ฟาง ไม่เคยคิดเลยว่าชาตินี้จะเจอคนขี้เซาขนาดนี้ ถึงว่าอยู่ทำไมห้องแกต้องมีนาฬิกา......” โอ๊ยยยยยยยมาถึงก็บ่นๆๆๆๆๆๆ เป็นตุ๊ดป่ะว่ะไอ้นี่บ่นอยู่ได้

“หยุดดดดดด! ฉันตื่นแล้ว ฉัน – ตื่น – แล้ว”

“กว่าจะตื่นได้น่ะ ฉันปลุกแกเสียงดังมากกก จนคนทั้งหมู่บ้านจะเอากระทะมาฟาดหัวฉันแล้วเนี่ย ฟูๆ อ่ะทำไมขี้เซาจัง....”

“หยุดไอ้ป๊อป หยุดๆๆ แกหยุดบ่นเลยน่ะ ฉันอยากจะบอกแกว่า แกบ่นจนฉันอยากเรียกแกว่าแม่แล้วอ่ะ หยุดบ่นแล้วออกไปจากห้องนอนฉันซะฉันจะอาบน้ำ” เหอะๆ ไล่ซะเลย ขืนให้อยู่ต่อมีหวังหูชาแน่เลย -_-

Poppy talk

สวัสดีครับตอนนี้อยู่กับป๊อปปี้สุดหล่อน่ะครับ ตอนนี้ฟูๆไล่ผมออกจากห้องแล้วเพราะฟูๆจะอาบน้ำ แล้วผมก็กำลังนั่งดูทีวีที่ห้องรับแขกบ้านฟูๆนั่นแหละ ตอนนี้ไอ้แก้ว ไอ้โมะ ไอ้เขื่อน ไอ้เฟย์ ก็มาอยูที่นี่ งง กันหล่ะสิว่ามาอยู่ทำซากอะไรทั้งแก๊งขนาดนี้  เพราะว่าเราจะไปช๊อปปิ้งกัน แต่ฟูๆ อ่ะดิ ตื่นสาย ตอนผมมาที่นี่ 10.30 แล้วกว่าจะปลุกฟูๆให้ตื่นได้ก็ปาเข้าไปเกือบ 11 โมงแหนะ เลยคิดว่าไปทานข้าเที่ยงที่ห้างกันเลย แล้วก็คงสงสัยอีกว่าทำไมไม่ไปโรงเรียน เพราะว่าวันนี้วันศุกร์ โรงเรียนเค้าหยุดให้เพราะว่าครูไปสัมมนาที่เชียงใหม่เปิดอีกทีก็วันจันทร์เลย 555 มีความสุขอะไรขนาดนี้

“อ้าว ทุกคนหวัดดีจะไปไหนกันเนี่ย” ฟูๆมาแล้ว ^^

“จะไปช๊อปปิ้ง” ยัยเฟย์ตอบด้วยท่าทางดี๊ด๊า แกจะดีใจไรนักหนาดูหนาฟูๆดิ พอรู้จะไปช๊อปปิ้งหน้าปูดเป็นตูดเป็ดเลย

“ช๊อปอีกแล้วหรอ นี่ที่พวกแกมากระหน่ำปลุกฉันแต่เช้าเพื่อไปช๊อปเนี่ยน่ะ ไม่เบื่อบ้างหรือไง” ฟูๆพูดแล้วเดินมานั่งโซฟาตัวเดียวกับผม

“ไปเถอะน่าฟูๆ เขื่อนน้อยหิวแล้วอ่ะ ตอนแรกก็กะมาฝากท้องบ้านแกอ่ะ แต่แกดันตื่นสายซะนี่ เราก็เลยจะไปฝากท้องที่ร้านอาหารซะเลย ไปเถอะ *0*” ไอ้เขื่อนพูดแล้วส่งสายตาวิ้งๆไปให้ไอ้ฟาง

“เออๆ ไปก็ไป ขัดไม่ได้อยู่แล้วหนิ” ฟางพูดแล้วเดินนำไปขึ้นรถ

^_________________________________________________________________^

เฮลโล!!! ยังมีใครจำนิยายเรื่องนี้ได้หรือเปล่า พลอยกลับมาอัพแล้วน่ะ อยากจะขอโทษงาม รีดเดอร์ทุกคนหลังจากที่พลอยไม่ได้มาอัพนานเป็นเดือน อยากจะบอกว่าพลอยไปคลุกตัวอยู่ที่ต่างจังหวัดมา ตอนนี้กลับมาแล้ว พอมาถึงก็รีบปั่นนิยายมาอัพทันที หวังว่ายังมีคนรออยู่น่ะ T^T กระซิกๆ แล้วไรเตอร์สัญญาว่าจะมาอัพบ่อยๆ เท่าที่ทำได้ ฮือ~