My close friend ทั้งหัวใจให้นายเพื่อนสนิท

ตอนที่ 6

@ Kamikaze mall

Fang talk

ตอนนี้ก็กลับมาอยูกับฟางน่ะค่ะ พวกเรากำลังจะไปกินไอติมกันค่ะ ที่จริงแล้วฟางไม่ได้อยากไปเล้ย (เค้ารู้กันหมดแล้ว = =; // ไรเตอร์) อ้าวหรอ ก็นั่นแหละค่ะ ยังจะบังคับกันอีกฟางว่า ใช้เวลานี้ไปเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงนอนยังสบายกว่าเยอะเลย

“ยัยฟางลงมาได้แล้ว” ดูยัยเฟย์จะตื่นเต้นมากเลยน่ะ ยัยนี่ถ้าพูดถึงห้างเกือบจะเรียกได้ว่าเป็นบ้านหลังที่สองของมันได้เลย รูจักทุกซอกทุกมุม พนักงานจะจำหน้าได้แล้ว

“นี่ไอ้ป๊อป แกจะเลี้ยงจริงน่ะ” ดูท่าทางยัยแก้วจะยังไม่เขื่อว่าป๊อปปี้จะเลี้ยงจริง

“เออน่า~ ถ้าฉันไม่เลี้ยงฉันให้แกเตะก้นฉันต่อหน้าแฟนคลับฉันเลย” เห้ย ไอ้ป๊อปแกกล้าขนาดนั้นเลยหรอว่ะ

“เห้ย!!! จริงน่ะเว้ยไอ้ป๊อป” เขื่อนกะโทโมะพูดพน้อมกัน

“เออดิว่ะ”

แล้วหลังจากนั้นเราก็เดินไปถึงร้านไอติม

“รับอะไรค่ะ ^^” พนักงานสาวสวยพูดแล้วส่งยิ้มหวานมาให้ทุกคน ทำอย่างกะจะประกวดนางงาม นี่ไม่ใช่เวทีประกวดนางงามจักรยาน - -

“เอาช๊อกโกแล๊ตซันเดย์ครับ/ค่ะ” ฉันกับไอ้ป๊อปพูดพร้อมกันหลังจากนั้นเราก็หันมามองหน้ากัน

“( - -)/(- - )”

“ผมเอาวนิลาครับ” เขื่อน

“ฉันเอาสตรอว์เบอรี่” ยัยแก้วกับยัยเฟย์พูดพร้อมกัน

“ผมเอาโกโก้ร้อน” โทโมะ พามากินไอติมมันสั่งโกโก้ร้อนซะงั้นไอ้ป๊อปอย่าไปเลี้ยงมัน - -

“ค่ะ รอสักครู่น่ะค่ะ”

“นี่ไอ้ตุ๊ดเค้าพามาเลี้ยงไอติมน่ะเว้ย” เป็นแฟนกันแล้วยังจะกักกันอีก

“ก็ฉันอยากกินมันเรื่องของฉัน - -“

“ไอ้ป๊อปแกอย่าไปเลี้ยงมันตอนมาแกบอกจะเลี้ยงไอติมไม่ได้เลี้ยงโกโก้ร้อน” ยัยแก้วถ้าแกไม่ให้ไอ้ป๊อปเลี้ยงรับรองแกต้องจ่าย ไอ้เนี่ยนอกจากพูดน้อย  (ต่อหน้าคนอื่น) แล้ว ยังขี้งกเป็นที่ 1 เลย

“ถ้าไอ้ป๊อปไม่เลี้ยงฉัน เธอก็ต้องเลี้ยงฉัน ยัยทอม” นั่นไงว่าแล้วไอ้ขี้งก

“นี่ไอ้......”

“นี่พวกแกแล้วแกเนี่ยเป็นแฟนกันแล้วยังไม่เลิกกัดกันอีก - -“ ฉันพูดออกไป

“โห่...ไอ้ฟางก็ยัยทอมมันหาเรื่องฉันก่อนนี่หว่า” ไอ้เนี่ยยังไม่หยุดอีก

“นี่แกว่าฉันหาเรื่องแกหรอหะไอ้ญี่ปุ่น” ไอ้โมะแกทำเพื่อนฉันเดือดแล้วหล่ะ - -

“ไอศกรีมมาแล้วๆๆๆ” และวเสียงของยัยฟย์ก็ระงับศึกครั้งนี้ หลังจากนั้นพวกเราก็ตั้งหน้าตั้งตากินกันอย่างไม่มีใครสนใจใคร คงจะมีก็แต่ โทโมะ และ ยัยแก้ว ที่กำลังจะฆ่ากันด้วยสายตา

หลังจากนั้นซักพักเรา 5 คนก็กินไอติมกันหมด ที่บอกว่า 5 คนเพราะนายโทโมะมันกินโกโก้ร้อน - - นายนี่ไม่เคยทำไรเหมือนชาวบ้านเค้าเลย

“นี่เราไปไหนต่อดี” ยัยแก้วถามหลังจากที่ตอนนี้เรามารวมทัพกันที่หน้าร้านไอติมเรียบร้อยแล้ว

“เรากลับบ้านไปนอนดีกว่าไหม” ฉันเสนอสิ่งที่ฉันอยากทำที่สุดตอนนี้หวังว่าทุกคนคงเห็นใจฉันน่ะ

“ไม่!!!” นายป๊อปปี้ นายเขื่อน ยัยเฟย์ สามคนนี้ตลอดๆ ไม่เคยเห็นดีเห็นงามกับฉันสักครั้ง พูดง่ายพวกนี้ขัดใจฉันตลอด

“แต่ฉันเห็นด้วยกับไอฟางน่ะ” แล้วนายโทโมะกับยัยแก้วก็คอยช่วยฉันตลอด ที่จริง 2 คนนี้ไม่ได้ช่วยฉันหรอก แต่พวกนี้มันก็อยากกลับบ้านไม่แพ้ฉัน

“ทีงี้ปรองดองกันน่ะ ฉันไม่เข้าใจทำไมพวกแก แก แล้วก็แก ถึงได้อยากอยู่แต่ในบ้านหนักหนา” นายเขื่อนพูดแล้วชี้หน้าพวกฉันสามคนพร้อมทำหน้าเบื่อหน่าย ไอ้เบื่อหน่ายไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ชี้หน้านี่สิ นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนฉันกระโดกัดคอแกไปนานแล้วไอ้กบ

“เอาเถอะๆๆๆ น่ะๆๆๆ วันนี้หยุดทั้งวันแล้วเรากลับบ้านแล้วพรุ่งนี้เราค่อยคุยกันเรื่องไปเที่ยวตอนวันหยุดเสาร์อาทิตย์กันดีกว่าไหม” ยัยแก้วพูดพร้อมทำสายตาออดอ้อนไปให้ ทั้งสามคนที่ขัดทุกงาน แต่ฉันว่าท่าแก้วยังคงทำแบบนั้นอยู่เดี๋ยวนายโทโมะระเบิดน่ะ อย่าหาว่าไม่เตือน นายโทโมะขี้หวงอย่าบอกใครเลย แม้แต่เพื่อนยังไม่เว้น

 ^_______________________________________________________________^

จบแล้วน้าตอนนี้เราต้องรีบไปบ้านญาติแล้วบ๊ายบาย