ภารกิจเลิฟตามล่ารักสะดุดกับดักหัวใจนายเย็นชา

หลังจากปาร์ตี้ที่บ้านของป๊อปปี้วันนั้นทำให้ฟางเริ่มคิดว่าตัวเองจะทำให้แม่ ลูก ต้องทะเลาะกันหรือเปล่า แต่เมื่อเขาถามป๊อปปี้ทีไร ป๊อปปี้ก็ได้แต่นิ่งและเปลี่ยนเรื่องคุย ทุกเช้าป๊อปปี้ต้องมารับฟางที่บ้านเพื่อไปโรงเรียนและตอนเย็นก็จะพามาส่งที่บ้านทุกเย็น
“ ฟาง วันนี้เธอต้องไปสมัครประกวดสาว Hot รู้แล้วใช่มั้ย ส่วนนี่ใบสมัคร” แก้วพูดพร้อมยื่นใบสมัครให้ฟาง
“ อือ แล้วแก้วกับเพื่อนๆ จะกลับบ้านเลยหรือเปล่า” ฟางพูดและหยิบใบสมัครจากมือแก้ว
“ ไม่ วันนี้พวกเราจะไปดูหนัง” แก้วพูดจบก็วิ่งหายไป
“ เฮ้อ”
ฟางรีบลุกจากเก้าอี้และเดินไปยังจุดที่รับสมัคร เมื่อฟางเข้าไปยืนต่อแถวยื่นใบสมัคร ทำให้ทุกคนในบริเวณนั้น หลีกทางให้ฟางเดินเข้าไปข้างหน้า
“ ฟาง วันนี้ป๊อปขอไปทานไอศกรีมก่อนน่ะแล้วค่อยกลับบ้าน” ป๊อปปี้เดินมาข้างหลังฟางและกระซิบข้างหู
“ค่ะ”
“ ฟางนึกว่าป๊อปจะกลับไปก่อนแล้ว” ฟางพูดและจูงมือป๊อปปี้เดินไปยังรถของแฟนหนุ่ม
“ เชิญครับ”
“ ฟาง เงียบอยู่ได้กลัวป๊อปจะพาไป....” ป๊อปปี้พูดเพื่อให้ฟางเถียงขึ้นมาบ้าง
“ ฟางไม่กลัวป๊อปหรอกแต่ฟางกลัวคุณแม่ป๊อปรู้” ฟางพูด
“ รับรองแม่ไม่มีทางรู้”
20 นาทีต่อมา
“เชิญลงจากรถครับ” ป๊อปปี้รีบวิ่งลงจากรถมาเปิดประตู
“ฟางจะประกวดเมื่อไหร่” ป๊อปปี้เริ่มชวนฟางคุย
“ ก็อีก 3 วัน”
“ อ้าวทำไมไวจัง”  ป๊อปปี้ พูดด้วยความสงสัย
“ ฟางไม่รู้”
“ ฟางพูดเกิน 10 คำได้มั้ย” ป๊อปปี้เริ่มอารมณ์เสีย
“ ค่ะ”
“ ป๊อปรีบทานก็แล้วกันน่ะ ฟางเหนื่อย ฟางอยากกลับบ้าน” ฟางเริ่มทำหน้าเบื่อ
ป๊อปปี้ตัดสินใจไม่เข้าไปทานไอศกรีมอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่เขากลับรีบมาส่งฟางที่บ้านและตัวเขาเองก็ต้องกลับบ้านเหมือนกัน
วันประกวด
“ผู้ที่ได้รับการคัดเลือกว่าเป็นสาว Hot ประจำโรงเรียนได้แก่ ฟาง” เมื่อสิ้นสุดเสียงพิธีกรทำให้ทุกคนต่างก็ดีใจแต่คนที่ดีใจมากที่สุดเห็นว่าจะเป็น ป๊อปปี้“ เธอสวยมากเลยฟาง” พิมพูดและยิ้มใส่ฟาง
“สวยมากเพื่อน” แก้วคนที่อยากไปเที่ยวที่สุดพูดขึ้น
“ถ้าอย่างนั้นพวกผมขอไปเที่ยวด้วยคน” โทโมะพูด
“ได้ค่ะ ฟางขอเชิญทั้ง9 คนไป
เที่ยวด้วยคน” โทโมะพูด
“ได้ค่ะ ฟางขอเชิญทั้ง9 คนไปเที่ยวด้วยกันน่ะ”
“แล้วจะไปกันวันไหน”เฟย์พูด
“ก็น่าจะเป็นวัน....” ป๊อปปี้พูด
“พรุ่งนี้เจอกันที่สนามบินก็แล้วกัน” ฟางพูดและรีบเดินไปยังห้องน้ำ
“ฟาง เย็นนี้ลูกรอแม่หน้าโรงเรียนน่ะ เดี๋ยวแม่ไปรับ” ฟางรับมือถือและเป็นฝ่ายรับคำสั่งอย่างเดียว
“แต่วันนี้เดี๋ยวป๊อปไปส่งค่ะ” ฟางพยายามอธิบายให้แม่ฟัง
“ไม่มีแต่ เจอกันหน้าโรงเรียน” หลังจากที่ฟางคุยเสร็จก็รีบเดินมาบอกป๊อปปี้เพื่อไม่ให้ป๊อปปี้รอ
“ ฟางกับบ้านเถอะ” ป๊อปปี้พูด
“เอ่อ......เย็นนี้ฟางต้องรอแม่ แม่จะมารับ” ฟางพูดเสร็จก็รีบเดินหนีป๊อปปี้
ณ บ้านฟาง
“ฟาง แม่มีเรื่องจะคุยด้วย เข้ามาใกล้ๆแม่”
“แม่มีเรื่องอะไรหรือค่ะ” ฟางพูดเสียงเบา
“ เอ่อ....ลูกเป็นแฟนกับป๊อปปี้ใช่มั้ย”
“ ค่ะ” ฟางตอบเสียงเบา
“แม่ขอสั่งให้ฟางออกห่างๆเค้าได้มั้ย ถ้าลูกไม่เลิกแม่จะให้ลูกไปอยู่เมืองนอก” แม่ฟางพูดเสียงเข้ม
“ค่ะ ฟางจะพยายาม” ฟางเริ่มน้ำตาคลอ
ณ บ้านป๊อปปี้
“ป๊อป แม่บอกแล้วไง อย่ายุ่งกับฟาง”
“แต่แม่ครับ ผม...” ป๊อปปี้พยายามอธิบายให้แม่ฟังแต่ยังไม่จบ ก็มีมือนุ่มๆลงมายังใบหน้าเนียนๆของเค้าอย่างแรง
ทำให้ผู้ชายเข้มแข็งอย่างเขาต้องน้ำตาคลอ
“ถ้าลูกไม่เลิก ก็ไม่ต้องเรียกแม่ว่าแม่อีกต่อไป”
“แม่ครับ” ป๊อปปี้พูดเสร็จก็วิ่งขึ้นไปบนห้อง
ห้องนอนฟาง
“ ฮือ ฮือ ฮือ  เธออย่าร้องไห้สิฟาง เธอต้องเข้มแข็ง” ฟางพูดกับตัวเองพร้อมทิ้งตัวลงบนเตียง เหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ ไม่มีแรงจะสั่งตัวเองให้เคลื่อนไหวได้
“ อย่าร้องไห้สิ” ฟางพูดปลอบตัวเอง 
“ ฮือ ฮือ ฮือ” ฟางนอนน้ำตาไหลจนเป็นผู้หญิงที่ไม่รู้จักคำว่า ตื่นจากการร้องไห้
ฟางเริ่มหยุดร้องไห้และเมื่อหยุดแล้วฟางกลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากที่น่ารัก สดใส เป็นคนเงียบ เย็นชา  ไม่ยิ้ม และไม่ตื่นจากการร้องไห้
ห้องนอนป๊อปปี้
“ ทำไงดีไอ้ป๊อป” ป๊อปปี้พูดกับตัวเอง
“ เรารักฟางหรือเปล่า” ป๊อปปี้ถามตัวเองเพื่อหาคำตอบที่แท้จริง
ป๊อปปี้ทิ้งร่างตัวเองลงบนเตียง แล้วในที่สุดน้ำใสๆก็ไหลออกมาจากตาของเขา ในที่สุดป๊อปปี้ก็เรียกสติตัวเองกับมาได้
“ ใช่ป๊อปเรารักฟาง และเราก็รักแม่ นายต้องทำให้แม่ยอมรับฟางให้ได้” ป๊อปปี้ค่อยๆลุกนั่และหยิบรูปฟางและแม่ของเขาขึ้นมาดู
“ แม่ครับคนนี้แหละครับลูกสะใภ้แม่”
เช้าวันรุ่งขึ้น
“ฟางขอโทษน่ะที่มาช้า และปล่อยให้ทุกคนรอ” ฟางพูดด้วยน้ำเสียงอึดอัด
“ฟาง ป๊อปขอโทษที่มาช้า” ป๊อปปี้พูดขึ้นหลังรีบวิ่งลงมาจากรถ
เมื่อฟางเห็นหน้าป๊อปปี้ทำให้น้ำตาซึ่งเธอกลั้นไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ไหลออกมาโดยไม่มีเหตุผล  และเมื่อป๊อปปี้เห็นทำให้เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดของฟาง
“ฟาง หยุดร้องไห้ได้แล้ว” แก้วเข้ามาพูดปลอบใจ
“ใช่” พิมพูด
“ฟางยิ้มได้มั้ย” เมื่อสิ้นสุดประโยคที่ป๊อปปี้ทำให้ฟางนำตัวของเขาเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของป๊อปปี้ ส่วน
ป๊อปปี้ได้นำมือตัวเองขึ้นไปลูบศีรษะฟางเบาๆ
อีก 4 คู่ที่เหลือ เมื่อเห็นความโรแมนติกต่างฝ่ายก็กอดกันด้วยความรักไปเป็นคู่ ก็มีแต่แก้วที่โทโมะพยายามจะกอดเธอทีไรเธอก็ได้แต่นำตัวถอยห่าง
“ ฟาง ไปเถอะครับ เครื่องใกล้ออกแล้ว”  จู่ๆ เสียงของโทโมะก็ดังขึ้นหลังจากเสียเวลากับแก้วอยู่นาน
เกาะ พี พี
“ เฮ้ 5555+ในที่สุดฉันก็ได้สัมผัสบรรยากาศอย่างนี้อีกครั้ง” แก้วพูดขึ้นมาคนแรกเมื่อลืมตาเห็นหาดทรายสีขาวบริสุทธิ์
“ ยายยุ่ง เธอทำให้ทุกคนตื่น! เสียมารยาท” โทโมะพูดพร้อมนำมือปิดปากแก้ว
“นายไม่เอาปากมาปิดปากฉันเลยล่ะ ทำซะขนาดนี้” แก้วท้าโทโมะโดยไม่คิดอะไร
“ เธออย่าท้า!” โทโมะพูดและนำหน้าเข้าไปใกล้ ทำให้แก้วนั่งตัวแข็งทื่อ
“โทโมะ! นายจะทำอะไรแก้ว ส่วนแก้วก็เหมือนกันเธอก็รู้ว่า โทโมะเป็นอย่างไร ยังจะไปท้าอีก” พิมลืมตาขึ้นมาพูดกับน้ำเสียงที่ดุแก้ว
“พิม!” หวายตะโกนใส่หูพิม
“จร้าาาา พิมหยุดแล้ว” พิมรับฟังคำพูดหวายอย่างเต็มใจ พร้อมทำหน้าเศร้า
“ โอ๊ย! เบื่อจริงๆเวลาฉันอยู่กับพวกเธอ รำคาญ!” เฟย์ตะโคกใส่พิม หวาย แก้ว และผลักประตูรถและเดินลงไปเหมือนโดนวิญญาณแม่มดเข้าสิง
“ เราผิดเอง” แก้วขอโทษทุกคน และเดินลงไปจากรถ ตามไปด้วยหวายและพิม อีกไม่นาน โทโมะ เขื่อน จองเบ เคนตะ ก็วิ่งตามไปปลอบใจ ทีนี้ในรถก็มีแต่ป๊อปปี้กับฟางที่ยังนอนหลับอยู่
“เฮ้อ!” ป๊อปปี้ถอนหายใจเมื่อลืมตามาเห็นนางฟ้าตัวน้อยๆของเขาที่บนใบหน้ามีแต่คาบน้ำตา นอนหลับอยู่
“ถ้าเรียนจบแต่งงานกับผมน่ะ” ป๊อปปี้พูดไปตามความคิดตัวเองที่ดังอยู่ในใจตลอดเวลา โดยไม่รู้ว่าอีกผ่ายคิดอย่างไงกับตน
-ฟางก็อยากทำอย่างนั้นค่ะ- ฟางพูดกับตัวเองในขณะที่ป๊อปปี้คิดว่าตัวเองหลับอยู่แต่ที่จริงแล้วฟางตื่นตั้งแต่เฟย์ทะเลาะกับเพื่อนๆแล้วแต่มันลุกไม่ไหวต่างหาก