(Really happened) บังเอิญจริงๆ

พี่หมอ(ขับรถอยู่ก็ได้หันมา)ไหวไหมฟาง(มองฟางที่กอดลูกแล้วร้องไห้ออกมา)

ฟาง//เราไปคืนนี้นะค่ะพี่หมอฟางไม่อยากให้รู้เจอเค้าอีก(อ้อนวอนทันที)

พี่หมอ//ได้สิงั้นฟางไปเอากระเป๋าที่บ้านเฟย์แล้วเรากลับฝรั่งเศษกันนะ

ฟาง//อืม(แล้วพี่หมอก็เลี้ยวรถไปที่ร้านเฟย์)

ร้านดอกไม้แฟร์รี่

กริ่ง(เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น)

เฟย์(หันไป)อ้าวฟาง(ตกใจที่เห็นฟางอุ้มลูกเค้ามาที่ร้านบนใบหน้ามีแต่คราบน้ำตา)

ฟาง//เฟย์ฉันจะกลับฝรั่งเศษคืนนี้นะ(ฝากลูกไว้ที่พี่หมอ)

เฟย์//มันเกิดไรขึ้นอ่ะเล่าให้ฉันฟังหน่อย

ฟาง(กอดฟางแล้วร้องไห้ออกมา)//เฟย์(พร้อมกับเล่าเรื่องทั้งหมด)

เฟย์//ว่าแล้วเชียวไม่เป็นไรแกไปอยู่ที่ๆแกสบายใจเหอะ(ปลอบโยนเพื่อนตัวเอง)

ฟาง//งั้นฉันไปก่อนนะ(ลากกระเป๋าออกไป)

เฟย์(หอมแก้มหลานที่หลับคาอกพี่หมอ)//เดินทางดีๆนะลูก

พี่หมอ//พี่ไปก่อนนะเฟย์ว่างๆก็ไปเยี่ยมที่ฝรั่งเศษบ้างนะ(โบกมือให้)

เฟย์//ค่ะ(แล้วพี่หมอก็ขับรถออกไป)

ระหว่างนั้นป๊อปก็ได้ขับรถเข้ามาจอดริมฟุตบาทแล้วเลื่อนกระจ กรถลง//เฟย์ฟางล่ะ(ถามอย่างร้อนลน)

เฟย์//ฉันไม่รู้(เดินเข้าไปที่ร้านป๊อปปี้จึงลงจากรถแล้วเดินตามเฟย์เข้าไป)

ป๊อปปี้//บอกหน่อยนะเฟย์ๆจะให้ลูกกำพร้าพ่อหรอ(อ้อนวอนเฟย์ที่ทำหน้าบึ้งอยู่ที่โซฟา)

เฟย์//กำพร้าพ่อแบบนี้ก็ดีมีพ่อที่ไหนบ้างขังลูกตัวเองแล้วไปเที่ยวผู้หญิงอ่ะ

ป๊อปปี้//แต่ฟางกำลังเข้าใจฉันผิดนะฉัไม่ได้ทำอย่างที่ฟางคิด(แล้วเล่าเเรื่องทั้งให้ฟางฟัง)

เฟย์(ได้ยินทั้งหมด)//ฟางไปเมืองนอกแล้วถ้านายตามไปก็มันอยู่(ทำไมเปลี่ยนใจง่ายจังเลย ==')

ป๊อปปี้//ขอบใจนะเฟย์(พร้อมกับวิ่งไปที่รถแล้วขับออกไป)

ป๊อปปี้จะตามฟางทันมั้ย?? เม้นให้ด้วยนร้า