(Really happened) บังเอิญจริงๆ

ป๊อปปี้(ก็ได้เร่งความเร็วขึ้นไปอีก)/เคนตะช่วยระงับสายการบินที่จะเมืองทุกเที่ยวบินด้วย(โทรสั่งลุกน้องตัวเอง)

ที่สนามบิน

พี่หมอ//ฟางเที่ยวบินถูกระงับนะ(เดินถือพาสปอส์ตเข้ามา)

ฟาง(หันมา)//ฝีมือป๊อปแน่ไม่เป็นไรค่ะงั้นเราไม่ต้องไปฝรั่งเศษก็ได้พี่หมอพาฟางไปที่ไหนก็ได้ที่เค้าจะหาลูกกับฟางไม่เจอ

พี่หมอ//ไปบ้านพี่ที่ปากช่องก็ได้(อุ้มลูกมาจากฟางแล้วเดินไปที่รถ)

ป๊อปปี้(ซึ่งมาถึงสนามบินก็ได้วิ่งตามหาฟางกับลูกทั่วสนามบินแต่ไม่เจอ)//คุณไปอยู่ไหนนะฟาง(แต่สายตาก็ดันเหลือบไปเห็นฟางที่ประตูทางออกก็ได้วิ่งเข้าไป)ฟาง

ฟาง(ก็ได้หันมา)//นายมาทำไม(พูดโดยไม่มองหน้า)

ป๊อปปี้//ผมขอโทษผมมาตามลูกกับคุณกับบ้านเรานะ(จับมือฟางขึ้นมา)

ฟาง(สะบัดมืออก)//ฉันไม่กลับสำนึกตอนนี้มันก็สายไปแล้วเลิกยุ่งกับฉันซะที

ป๊อปปี้(สะอึกเมื่อได้ยินคำพูดนี้ที่เค้าเคยพูดกับเฟย์เมื่อ5ปีก่อนหลุดออกมา)//ไม่คุณอย่าเอาลูกไปเลยนะ

ฟาง//ลูกหรอคุณยังกล้าใช้คำอีกหรอกลับไปซะฉันดูแลลูกได้(หันไปหาพี่หมอที่อุ้มข้าวฟ่างยู่ที่อก)ไปกันเหอะค่ะฟางเสียเวลากับเรื่องไร้สาระมามากพอแล้ว

พี่หมอ//คับ(เดินออกไป)

ป๊อปปี้(ก็ได้คว้าแขนฟางไว้)เรากลับมาเริ่มต้นไหมนะผมสัญญาว่จะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก

ฟาง//ไม่มีวัน(สะบัดมือออกแล้วเดินจูงมือพี่หมอไปที่รถ)

ป๊อปปี้(ก็ได้นั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรงมองเฟย์ที่เดินจากไป)//โธ่เว้ย

เม้นให้ด้วยนร้า เดี๋ยวอัพ  19 ให้เลยนร้า :'D