(Really happened) บังเอิญจริงๆ

ตอนเย็น

เฟย์(เปิดร้าน)//แกจะไปหาลูกก็ไปนะฉันขออยู่จัดร้านก่อน(วางกระเป๋าลงที่พื้น)

ฟาง//พี่หมอเราไปหาข้าวฟ่างกันนะค่ะ(หันมา)

พี่หมอ//คร้าบ(ทั้งคู่เดินไปที่รถพร้อมกับขับออกไป)

ในห้องนั่งเล่น

ป๊อปปี้//ข้าวฟ่างลูกเดียวคุณพ่อขอตัวออกไปข้างนอกก่อนนะลูกพอดีพ่อมีธุระนะ(บอกลูกที่กำลังอ่านหนังสือเพลินๆอยู่)

ข้าวฟ่าง(หันมายิ้มให้)//ค่ะพ่อ

ป๊อปปี้(ลูบหัวลุกสาวพร้อมกับพร้อมกับหอมแก้มทันที)//มีไรเรียกป้าแจ่มนะลูกพ่อไปก่อนล่ะ(แล้วเดินออกไป)

แพท(ที่ยื่นอยู่หลังประตูก็ได้มองเขื่อนที่ขับรถออกไปก็ยิ้มอย่างมีแผนทันที)นังเด็กบ้าฉันจะทำให้แกไม่มีความสุขเลยคอยดู(พร้อมกับปิดประตูห้องที่ข้าวฟ่างนั่งอยู่)

ปัง(เสียงปิดประตูดังขึ้นแล้วไฟในห้องก็ดับลง)

ข้าวฟ่าง(ก็ได้สะดุ้งพร้อมกับเริ่มแบะปากด้วยความกลัว)//พ่อป๊อป ฮึก ฮือแม่ฟาง(เดินไปทุบประตูด้วยความกลัว)พ่อป๊อปเปิดระตูให้หนูหน่อยแม่ฟางฮึกฮือ

แพท(ร้องเข้าไปร้องไห้ให้ขาดใจไปเลยนะเพราะรู้ดีว่าห้องนี้ถ้าปิดประตูมันก็จะมืดไปหมดเพราะเคยเป็นห้องดูหนังมาก่อนแล้วแพทก็ได้เดินที่รถแล้วขับออกไป)

ข้าวฟ่าง(ได้แต่ทุบประตูแล้วร้องไห้โฮออกมา)//แม่ฟาง ฮึกฮือ

ระหว่างนั้นฟางที่มาถึงบ้านป๊อปพอดีก็ได้เปิดรถลงไป/สงสัยแกคงจะอยู่ในบ้านนะค่ะ

พี่หมอ//งั้นเข้าไปหาแกกัน(เดินเข้าไปในบ้าน)

ป้าแจ่ม(เดินมาต้อนรับ)//คุณฟางจริงด้วยป้าดีใจจริงเลย(ยิ้มออกมาอย่างดีใจ)

ฟาง//ป้าค่ะลูกฟางอยู่ไหนค่ะ(มองหา)

ป้าแจ่ม//นั่งเล่นอยู่ในห้องนั่งเล่นค่ะแต่คุณป๊อปไม่อยู่นะค่ะ

ฟาง//อย่าบอกนะค่ะว่าเค้าทิ้งลูกฟางให้นั่งเล่นอยู่คนเดียว(บอกอย่างตกใจ)

พี่หมอ//ฟางพี่ได้ยินเสียงเด็กร้องในบ้านนะ

ฟาง//ข้าวฟ่าง(วิ่งเข้าไปหาลูกตัวเอง)

ที่ห้องของเล่นเด็กน้อยก็ได้แต่ร้องไห้หาแม่แทบหมดแรง//ฮึกฮือ แม่ฟางอยู่ไหนฮึกฮือ

ฟาง//ข้าวฟ่างลูกรอแม่ก่อนนะแม่อยู่นี้แล้วลูก(ได้ยินเสียงลูกร้องก็พลางร้องไห้ตามไปด้วย)

ป้าแจ่ม//นี้ค่ะกุญแจ(พร้อมกับไขเข้าไป)

ข้าววฟ่าง(เห็นแม่ตัวเองก็วิ่งเข้ามากอดพร้อมกับตัวสั่นด้วยความกลัว)แม่ฟางฮึกฮือข้าวฟ่างกลัวฮึกฮือ

ฟาง(จึงอุ้มลูกขึ้นมา)//แม่อยู่นี้แล้วดูสิใครมาหาหนู(ปลอบลูกตัวเองที่ยังตัวสั่นไม่หาย)

ข้าวฟ่าง//ป๊ะป๊า(โผเข้ากอด)

พี่หมอ//ไม่ต้องกลัวนะลูก ป๊าอยู่นี้แล้ว(ลูบหลังด้วยความสงสาร)

ฟาง//พี่หมอค่ะฟางจะพาลูกกับฝรั่งเศษฟางคิดแล้วพ่อเค้าก็ต้องเป็นเหมือนเดิม

พี่หมอ//แล้วแต่ฟางนะ(อุ้มข้าวฟ่างเดินไปที่ห้องรับแขก)

ป๊อปปี้ซึ่งนั่งอยู่ที่ผับก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์จึงกดรับ//ว่าไงคับป้าได้ๆเดียวผมไปเดี๋ยวนี้คับ(หันมาทางเพื่อนตัวเอง)//ฉันไปก่อนนะมีธุระ

เขื่อน//เออ

ที่บ้านป๊อปปี้

ฟาง(ที่เห็นป๊อปเดินเข้ามา)//คุณไปไหนมา(ถามอย่างไม่พอใจ)

ป๊อปปี้//คือผม(มองไปที่ลูกสาวที่ร้องไห้อยู่บนอกผู้ชายคนนึง)นี้ใครหรอฟาง

ฟาง//ฉันถามคุณๆก็ตอบมาสิ(มองอย่างไม่พอใจ)

แพท(เดินเข้ามาเกาะแขนป๊อปแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทันที)//ป๊อปขาปล่อยให้แพทรออยู่ตั้งนาน

เผลีย(มือบางตบเข้าที่หน้าเขื่อนทันที)//คุณมันก็ยังมีนิสัยแบบเดิมคุณขังลูกให้อยู่ในห้องมืดเพื่อที่จะไปเที่ยวกับผู้หญิงคนนี้หรอพอกันทีต่อไปนี้อย่างหวังเลยว่าฉันจะให้ลูกอยู่กับคุณอีก(หันมาทางพี่หมอ)พาลูกฟางไปรอที่รถนะค่ะ

พี่หมอ//ได้คับ(อุ้มออกไป)

ป๊อปปี้//วันนี้ผมไปเที่ยวกับเขื่อนมา(อธิบายให้ฟางฟัง)

ฟาง//ฉันเกลียดคำแก้ตัวของคุณที่สุด(ร้องไห้ออกมา)เชิญคุณอยู่กับชีวิตของที่คุณเลือกเหอะและอย่ามาหาลูกฉันอีก(เดินออกไป)

ป๊อปปี้//ผมขอโทษ ผมรักคุณกับลูกนะ(ตะโกนออกมาแพทได้แต่ยิ้มอย่างพอใจ)

ฟาง(หันมาทั้งน้ำตา)//กองไว้ตรงนั้นแหละฉันไม่ต้องการเพราะใจฉันไม่ได้มีคุณมาตั้งนานแล้ว(เดินออกไป)

อัพแล้วจร้า ติดตามตอนต่อไปด้วยนร้า