(Really happened) บังเอิญจริงๆ

ตอนที่10มินท์//มาขี่หลังพี่มะ(นั่งหันให้ข้าวฟ่างจึงกอดคอมินท์แน่แล้วเผลอหลับไปบนหลังมินท์ด้วยความเผลีย)ส่วนป๊อปปี้ซึ่งมาถึงก็ได้จอดแล้วเปิดประตูลงมาพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้าน//เฟย์(เดินเข้ามา)เฟย์//ยัยฟางอยู่บนบ้านกับพ่อนายขึ้นไปสิป๊อปปี้//ขอบใจนะ(ยิ้มให้แล้วเดินขึ้นไป)ฟาง//ป๊อปปี้(ลุกเดินหนี)ป๊อปปี้(ยกมือไหว้พ่อฟางทันที)//หวัดดีคับพ่อพ่อฟาง//คุยกันดีๆๆนะลูกป๊อปปี้//คับพ่อ(แล้วพ่อของฟางก็เดินลงจากบ้านไป)ฟาง//ฉันจะให้ข้าวฟ่างไปอยู่กับนาย(หันมา)ป๊อปปี้(ยิ้มออกมาอย่างดีใจ)//จริงหรอฟาง(จะเดินเข้ามากอด)ฟาง//หยุดอยู่ตรงนั้นฉันแค่ให้ข้าวฟ่างลองไปอยู่กับคุณเท่านั้นแต่ถ้าวันใดยัยข้าวฟ่างโทรมาร้องไห้กับฉันเมื่อไหร่ฉันเอาลูกกลับลอนดอนทันที(โกหกป๊อปปี้เพื่อไม่อยากให้ป๊อปปี้รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน)ป๊อปปี้//แล้วคุณไม่กลับไปหรอ(ถามขึ้นมา)ฟาง//ไม่ฉันไม่อยากกกลับไปที่นั้นอีก(บอกด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย)ป๊อปปี้//แล้วเฮนเมสไปไหนล่ะฟาง//มาโน่นแหละ(เดินไปที่มินท์ที่เดินขึ้นมา)มินท์//สงสัยกินส้มเยอะไปหน่อยน้องเลยง่วงฟาง(จึงอุ้มลูกสาวมาที่ตัวเองอย่างเบามือเพราะกลัวตื่น)//ขอบใจมากนะจะไปทำอะไรก็ไปทำเถอะมินท์//คับพี่ฟาง(เดินออกไป)ฟาง//นายไปพักกับพ่อก่อนลูกตื่นเมื่อไหร่ฉันจะถามแกว่าอยากจะไปอยู่กับคุณหรือเปล่า(มองป๊อปปี้แล้วเดินเข้าห้องไป)ทางด้านเฟย์ที่นั่งคุยกับพ่อฟางอยู่ที่โต๊ะหน้าบ้านก็เห็นป๊อปปี้เดินลงมา//เป็นไงฟางไล่ลงมาล่ะสิป๊อปปี้//ไม่ใช่หรอกฟางเอาลูกไปนอนนะแต่ฟางบอกผมว่าจะยอมให้ลูกไปอยู่กับผมที่กรุงเทพคับพ่อฟาง//ก็ดีแล้วเลี้ยงลูกให้ดีๆล่ะตั้งอกตั้งใจทำงานเพื่อลูกนะเปลี่ยนนิสัยซะใหม่(พ่อฟางกล่าวตักเตือนป๊อปปี้เหมือนลูกคนนึง)ป๊อปปี้//คับพ่อเออเฟย์แล้วข้าวฟ่างเปิดเรียนเมื่อไหร่(นั่งลงแล้วถาม)เฟย์//อีก4เดือนนะแกเลี้ยงหลานฉันให้ดีๆล่ะแล้วเรื่องคู่ควงนายก็ไปจากการให้จบนะฉันกลัวหลานจะติดนิสัยเสียมาจากนายป๊อปปี้//อืม(พยักหน้า)ทางด้านฟางที่อยู่ในห้องก็ได้นั่งน้ำตาไหลมองลูกสาวตัวเองที่หลับไป//แม่คิดถูกหรือคิดผิดกันที่ส่งหนูไปอยู่กับพ่อ(ลูบหัวลูกพร้อมกับลงหอมหน้าผากนึงที)

เจอกันตอนต่อไปนร้า ขอ 6 เม้น