(Really happened) บังเอิญจริงๆ

ตอนที่11

ตอนเย็น

ข้าวฟ่าง(ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่แม่ที่นอนอยู่ข้างๆ)//แม่ฟาง(ปลุกแม่ทันที)

ฟาง(งัวเงียตื่นขึ้นมา)//ตื่นแล้วหรอค่ะ(ยิ้มให้ลูกสาว)

ข้าวฟ่าง//แม่ฟางเฮนเมสหิว(ลูบท้องตัวเอง)

ฟาง(จึงอุ้มลูกออกไป)//แม่จะพาหนูไปหาอะไรกินนะ

ข้าวฟ่าง//ค่ะ

ที่โต๊ะอาหาร

เฟย์//มากินข้าวเร็วทั้งคุณแม่คุณหลาน(ตักข้าววางไว้ให้)

ข้าวฟ่าง//คุณพ่อ(ดิ้นจากอกแม่ลงกับพื้นแล้ววิ่งไปหาพ่อตัวเองด้วยความดีใจ)

ป๊อปปี้(อ้าแขนรับทันที)//คิดถึงพ่อไหมลูก(หอมแก้มลูกสาวตัวเอง)

ข้าวฟ่าง//คิดถึงค่ะ คุณพ่อจะมาอยู่กับแม่ฟางใช่ไหมค่ะ(ถามด้วยใบหน้าใสซื่อ)

ฟาง//เปล่าหรอกลูก

พ่อฟาง//มาหาตาสิลูก(กวักมือมือเรียก)

ข้าวฟ่าง(เดินเข้าไปหา)//ค่ะ

พ่อฟาง(อุ้มขึ้นมานั่งบนตัก)//กินนี้ดีกว่านะลูกกินเสร็จแล้วตาจะพาหนูไปเก็บส้มนะ

ข้าวฟ่าง//จริงค่ะ(ยิ้มให้แล้วตักข้าวกินทันที)

เฟย์//ฟางแกก็นั่งลงสิกับข้าวเย็นหมดแล้ว

ฟาง(นั่งลงข้างเฟย์)//ข้าวฟ่างลูกเดี๋ยวกินเสร็จไปอาบน้ำแต่งตัวนะลูกจะได้ไปในไร่กัน(บอกลูกสาวที่นั่งกินข้าวอยู่บนตักของพ่อฟาง)

ข้าวฟ่าง//ค่ะแม่(แล้วทุกคนก็ลงมือกินข้าวกัน)

สักพักผ่านไป

เฟย์(แซวทันที)//แม้แต่งตัวกันซะน่ารักจังเลยคุณพ่อ คุณแม่ คุณลูก (มองไปที่3คนที่ยืนอยู่ตรงประตู)

ขอ 6 เม้น นร้า