Fall in love ตกหลุมรักนาย(ซะงั้น)

บ้านโทโมะ
9.00 PM
Tomo  say
ผมนั่งที่โต๊ะอ่านหนังสือ แต่จุดประสงค์ของวันนี้ไม่ได้เหมือนวันก่อนๆที่มาเพื่ออ่านหนังสืออย่างบ้าคลั่งเหมือนทุกที แต่มาเพราะ ผมอยากระบายความรู้สึกในใจของผม..........ก็เท่านั้น.
มือหนาค่อยเปิดไดอารี่อย่างเบามือ ก่อนจะเขียนข้อความบางอย่างลงไป
“แก้วมีแฟนแล้ว  เรารักกันจะตายจริงมั้ยคะที่รัก   5555  เธอนี่ ตลกดีนี่นา  อืมมม์ เธอนี่คิดไปคิดมาน่ารักดีเหมือนกันนี่นา  ถ้าไม่ติดว่ามีคนจีบเธอเยอะ ถ้าฉันไม่มีคู่แข่งเยอะขนาดนี้ ฉันก็อาจจะจีบเธอก็ได้ ใครจะรู้  บ้าน่า โทโมะเอ้ยย คิดอะไรเนี่ย เพิ่งสมานฉันท์ได้อาทิตย์เดียวเนี่ยนะ  หรือว่ารักไม่ต้องการเวลาเห็นปุ๊บ ก็รักปั๊บ  โฮ้ ไปกันใหญ่แล้ว จบเถอะ แต่เธอน่ารักจริงๆนะ เอ๊ะ!ไม่เลิก5555”
โคมไฟหัวเตียงถูกดับลงก่อนที่เขาจะเข้าสู่นิทรา
เช้าวันรุ่งขึ้น
Kaew say
ฉันกำลังเดินเข้าโรงเรียนและฟังเพลงผ่านเจ้าหูฟังสุดรักอย่างมีความสุขแต่และแล้วก็มีมารความสุขมาขัดขวางอีกจนได้
“แก้วครับ   เข้าโรงเรียนพร้อมพี่พัตมั้ย” พัตเตอร์ไม่พูดเปล่ายังเอื้อมมือไปจับข้อมือเล็กของร่างบางด้วย
“ไม่ดีกว่าค่ะ แก้วไปเองได้” แก้วพยายามสบัดข้อมือเพื่อให้หลุดออกจากกำมือของพัตเตอร์โดยไม่รู้ว่าทุกการกระทำกำลังถูกจับจ้องด้วยสายตาของโทโมะ   ในที่สุดก็สำเร็จแล้วเธอก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องเรียน
“แอบไปคบกันเมื่อไร” ร่างสูงเอ่ยขึ้นเสียงเรียบๆ
“หมายความว่าไง”ร่างบางถามอย่างสงสัย
“พี่พัตเตอร์ไง  เห็นจับมือถือแขนกันด้วยนิ”เขาตอบอย่างงอนๆ
“ไม่มีอะไรหรอกน่าโทโมะพี่เขาแค่จะชวนเข้าโรงเรียนพร้อมกัน”
“หรอ”เขาตอบมาอีก
“โทโมะ  อย่างอนสิ เดี๋ยวเลี้ยงข้าวนะ okay” ร่างบางง้อร่างสูง
“กินมาแล้ว  ตามสบายเถอะ”
“นี่โทโมะ เพื่อนน่ะเขาไม่หึงเพื่อนหรอกนะ” ร่างบางตบบ่าร่างสูงเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องเรียน
“หึงหรอ ? ฉันหึงเธอหรอ บ้าน่าเพื่อนจะหึงเพื่อนได้ยังไง”