Fall in love ตกหลุมรักนาย(ซะงั้น)

บ้านโทโมะ

9.00 PM

Tomo  say

ผมนั่งที่โต๊ะอ่านหนังสือ แต่จุดประสงค์ของวันนี้ไม่ได้เหมือนวันก่อนๆที่มาเพื่ออ่านหนังสืออย่างบ้าคลั่งเหมือนทุกที แต่มาเพราะ ผมอยากระบายความรู้สึกในใจของผม..........ก็เท่านั้น.

มือหนาค่อยเปิดไดอารี่อย่างเบามือ ก่อนจะเขียนข้อความบางอย่างลงไป

“แก้วมีแฟนแล้ว  เรารักกันจะตายจริงมั้ยคะที่รัก   5555  เธอนี่ ตลกดีนี่นา  อืมมม์ เธอนี่คิดไปคิดมาน่ารักดีเหมือนกันนี่นา  ถ้าไม่ติดว่ามีคนจีบเธอเยอะ ถ้าฉันไม่มีคู่แข่งเยอะขนาดนี้ ฉันก็อาจจะจีบเธอก็ได้ ใครจะรู้  บ้าน่า โทโมะเอ้ยย คิดอะไรเนี่ย เพิ่งสมานฉันท์ได้อาทิตย์เดียวเนี่ยนะ  หรือว่ารักไม่ต้องการเวลาเห็นปุ๊บ ก็รักปั๊บ  โฮ้ ไปกันใหญ่แล้ว จบเถอะ แต่เธอน่ารักจริงๆนะ เอ๊ะ!ไม่เลิก5555”

โคมไฟหัวเตียงถูกดับลงก่อนที่เขาจะเข้าสู่นิทรา

เช้าวันรุ่งขึ้น

Kaew say

ฉันกำลังเดินเข้าโรงเรียนและฟังเพลงผ่านเจ้าหูฟังสุดรักอย่างมีความสุขแต่และแล้วก็มีมารความสุขมาขัดขวางอีกจนได้

“แก้วครับ   เข้าโรงเรียนพร้อมพี่พัตมั้ย” พัตเตอร์ไม่พูดเปล่ายังเอื้อมมือไปจับข้อมือเล็กของร่างบางด้วย

“ไม่ดีกว่าค่ะ แก้วไปเองได้” แก้วพยายามสบัดข้อมือเพื่อให้หลุดออกจากกำมือของพัตเตอร์โดยไม่รู้ว่าทุกการกระทำกำลังถูกจับจ้องด้วยสายตาของโทโมะ   ในที่สุดก็สำเร็จแล้วเธอก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องเรียน

“แอบไปคบกันเมื่อไร” ร่างสูงเอ่ยขึ้นเสียงเรียบๆ

“หมายความว่าไง”ร่างบางถามอย่างสงสัย

“พี่พัตเตอร์ไง  เห็นจับมือถือแขนกันด้วยนิ”เขาตอบอย่างงอนๆ

“ไม่มีอะไรหรอกน่าโทโมะพี่เขาแค่จะชวนเข้าโรงเรียนพร้อมกัน”

“หรอ”เขาตอบมาอีก

“โทโมะ  อย่างอนสิ เดี๋ยวเลี้ยงข้าวนะ okay” ร่างบางง้อร่างสูง

“กินมาแล้ว  ตามสบายเถอะ”

“นี่โทโมะ เพื่อนน่ะเขาไม่หึงเพื่อนหรอกนะ” ร่างบางตบบ่าร่างสูงเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องเรียน

“หึงหรอ ? ฉันหึงเธอหรอ บ้าน่าเพื่อนจะหึงเพื่อนได้ยังไง”