Romeo + Juliette รักหมดใจยัยศัตรูตัวร้าย ( TK )

 1
เจอกันโดยบังเอิญที่ร้านหนังสือ
 
กริ๊งๆๆ เสียงนาฬิกาบอกเวลา 6.00 น.ตรงดังขึ้นทำให้คุณหนูแห่งบ้านศิริมงคลสกุลตื่นขึ้นมา
 “อืม...ต้องตื่นแล้วเหรอเนี๊ยะไอ้นาฬิกาบ้า!!”เธอพึมพำอย่างอารมณ์เสีย พร้อมลุกขึ้นจากเตียง และเดินลงไปชั้น
 ล่างเพื่อหาของกิน พอเธอถึงห้องอาหารเธอก็พบกับคุณพ่อ คุณแม่ ที่นั่งรอลูกสาวมากินข้าวพร้อมกันพอดี
 “เป็นไงลูกนอนหลับสบายไหม”ผู้เป็นแม่ถามลูกสาว
 “สบายดีค่ะ”ลูกสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบ
 “เอ่อ...แก้ว ลูกพ่อ”ผู้เป็นพ่อของเธอเอ่ยชื่อเธอขึ้น
 “มีอะไรหรอค่ะ”ลูกสาวถามด้วยสงสัย
 “คือ...พ่อกับแม่จะไปญี่ปุ่นประมาณ 1 ปีแล้วจะต้องไปวันนี้ ลูกจะอยู่คนเดียวได้รึเปล่าลูก”ผู้เป็นพ่อพูดแค่นี้ทำเอาเธออึ้งไปเลย
 “ดะ..ได้ ค่ะ”เอตอบพร้อมน้ำเสียงตะกุกตะกักปรนความไม่แน่ใจและดีใจในเวลาเดี๋ยวกัน
 “เอ่อ..หนูอิ่มแล้วนะคะ เดี๋ยวหนูไปอาบน้ำก่อนนะ”เธอพูดพร้อมลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินกลับไปยังห้องนอนของเธอ
 (Kaew past)
 ปัง!เสียงฉันปิดประตูห้องนอนอย่างเสียงดัง 
 “เยส!!!พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านแล้ว ดีใจโว้ยย!!”ฉันปลดปล่อยอารมณ์ออกมาพร้อมกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียง
 “จากนั้นฉันก็ไม่ต้องเป็นกุลสะเตอกุลสตรีอีก 1 ปี”ฉันพุดกับตัวเองอย่างมีความสุข
 “โทรหา ยัยผีแฝดสยามดีกว่า”ฉันพุดพร้อมจับBBขึ้นมากดโทรหายัยฟางแฝดพี่ทันที
 ~ตู๊ด.....ตู๊ด....~เสียงติดต่อของยัยฟางกลับไม่มีเสียงรอสายเลย เฮ้อเชยชะมัดเลยเพื่อนเรา
 (ฮัลโหลแก้วอยู่ที่ต่างประเทศเป็นไงบ้าง)ฟางถามด้วยความเป็นห่วง
 “ยัยเบอะ!!ฉันกลับมาThailandแล้วเว้ย!!”ฉันวีนใส่ฟางอย่างดัง
 (อ่าวเหรอ โทษทีฉันไม่รู้นิ)หาความแก้ตัวได้ห่วยมากเลยเพื่อนเรา เฮ้อ~กลุ้มใจ
 “ตกข่าวแล้วนะ”ฉันพูดล้อเลียนฟาง
 (อย่ามาล้อนะ เออ..แล้วที่โทรมามีอะไรหรอ)
 “ไปเที่ยวกันไหมอ่ะ”ฉันถามฟาง
 (แล้วพ่อแม่แกจะอนุญาตหรอ)ฟางถามฉันกลับ
 “ไม่ต้องห่วง พ่อแม่ฉันจะไปต่างประเทศวันนี้”ฉันพูดด้วยความสุขใจ
 (เออๆแล้วจะไปเจอกันที่ไหนอ่ะ)
 “งั้นร้านหนังสือXXXเวลา 14.00 น.แล้วกันนะ”พูดนัดฟาง
 (เออๆบายนะ)
 “เอออย่าลืมบอกยัยปากจัดด้วยนะ”
 (ยัยแก้ว แกหาว่าใครปาก......)เสียงของยัยเฟย์พูดดังขึ้นแต่ฉันปิดสายก่อนสะงั้น
 ลัดเวลาไปถึงตอน 12.00 น.“พ่อกับแม่ไปก่อนนะลูก”แม่ของฉันพูดขึ้นพร้อมลูบหัวฉันเบาๆ
 “ค่ะ”จากนั้นรถก็ค่อยๆเคลื่อนออกจากบ้านไปยังสนามบินทันที
 “ได้เวลาแล้วสินะ”ฉันพุดกับตัวเองพร้อมวิ่งไปเอารถสปอร์ตสีแดงคันโปรดเคลื่อนออกจากบ้าน
 แต่กับเจอด่านของไอ้ยามตัวกวนอีก “คุณหนูจะไปไหนหรอครับ”ยามเจ้าปัญหาถามฉัน
 “ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน!!”ฉันพูดตะโกนใส่ยามพร้อมกดเกียร์เร่ง
 “ไปไหนไม่ได้นะครับคุณหนู”ไอ้ยามบ้าทำท่าขวางรถฉันไว้
 “เนี๊ยะ!!จะขวางรถอีกนานไหม รู้ไหม!!ฉันมีนัด”ฉันตะโกนขึ้นใส่หน้ายามอีกครั้ง
 “คุณหนูแต่.....”ฉันเบื่อที่จะฟังไอ้ยามบ้าพูดมากฉันจึงเอาเงินให้ยามประมาณ 10,000 บาททำให้ไอ้ยามตาวาว
 ฉันจึงใช้โอกาสนี้หนีออกไปทันที
 14.05 น. ณ ร้านหนังสือ
 “ขอโทษที่มาสายอ่ะ”ฉันพูดพร้อมเชิงคำนับขอโทษ
 “รู้ไหมฉันรอแกเป็นชั่วโมงเลยนะ”ยัยฟางพูดแบบอารมณ์เสียมากๆ
 “ใช่ๆงั้นวันนี้แก้วต้องเลี้ยงไอติมฟางกับเฟย์นะ”ยัยเฟย์...อย่าให้ฉันเป็นหมานะจะกัดปากให้หนักไปเลย
 “เออๆ เข้าไปในร้านเหอะ”ฉันพูดพร้อมกอดไหล่ยัยผีแฝดเข้าไปในร้าน
 “ถ้าได้หนังสือแล้วอ่ะไปเจอกันที่หน้าร้านนะ”ฟางพูดขึ้น
 “เออๆแล้วเจอกันนะ”ฉันพุดแล้วเดินออกห่างจากยัยผีแฝดสยามและไปยังมุมนิยาย
 “เอ...วันนี้มีเรื่องอะไรใหม่ๆบ้างไหมนะ”ฉันพูดแล้วเดินหานิยาย
 “อ๊ะ!เจอแล้ว”ฉันร้องตะโกนออกมาด้วยความดีใจแล้วหยิบมาอ่านทันที
 ‘ฟืดด...ฟืดด’เสียงอะไรว่ะ ฟื้ดเข้าฟื้ดออกอยู่ได้
 ฉันมองหาต้นเสียงแต่แล้วฉันก็ไปเจอผู้ชายคนนึง ร่างสูงๆ ผมสีดำ ตาสีดำ โคตรหล่อเลยอ่ะแต่ทำไมเข้าทำเสียงอย่างนี้
 (    -  - )------>( - .,- )ฉันจึงชำเลืองไปดูว่าเขาอ่านอะไรอ๋อที่แท้หนังสือโป๊นี่เอง
 0–0!!หนังสือโป๊
 “อ๊ากกกกกกก!!!”ฉันร้องออกมาอย่างดัง ทำให้เขาที่กำลังอินอยู่สะดุ้งขึ้นมาเลย
 “ยัยบ้าเธอจะร้องออกมาทำไมเนี๊ยะ แมลงวันเจาะปากปิรันย่าของเธอหรือไงฮ่ะ!!”เขาหันมาตวาดใส่ฉัน เพราะ
 ตอนนี้ทุกคนกำลังมองเราสองคนอยู่
 “เอ่อ..ขอโทษ”ฉันพูดเท่านี้พวกผู้คนก็กับไปที่เดิมแต่ตอนนี้ฉันรู้สึกแค้นอีตานั่นมากๆมาหาว่าปากฉันเป็นปากปิรันย่าหรอ
 “นี่”เขาพูดพร้อมสะกิดฉัน
 “อะไร”ฉันตอบเขาแล้วก็ปักตรงที่เขามาสะกิด กลัวเสนียดติดอ่ะ
 “ฉันอยากรู้ว่าเธอออกร้องทำไม”เขาถามฉันในขณะที่เขาอ่านมันต่อ
 “ก็นายอ่านหนังสือโป๊นี่ ไอ้โรคจิต!!”ฉันตะโกนสามคำสุดออกมาอย่างดังทำให้เขาวางมันลงและหันหน้ามา
 มองฉันด้วยสายตาไม่พอใจ
 “เธอมาหาว่าฉันโรคจิตหรอ”เขาถามเพื่อความแน่ใจ
 “ใช่”ฉันตอบกลับอย่างหน้าตาเฉย มันทำให้เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟมากขึ้น
 “ฉันเพิ่งเคยเห็นคนมาว่าฉันแบบนี้”เขาพูดพร้อมใช้มือทั้งสองข้างพิงตู้หนังสือไว้ไม่ให้ฉันหนี
 “งั้นฉันจะเป็นไอ้โรคจิตกับเธอแล้วกัน”เขาพูดเสร็จก็ใช้ใบหน้ามาซุกไซร้ตรงคอฉัน ฉันจึงเตะร.พ.ยันฮีของเขาเข้าไปเต็มๆ
 “โอ๊ย!!!ยัยบ้า”เมื่อได้โอกาสฉันจึงวิ่งหนีเขาไปยังหน้าร้าน
 “แฮกๆพ้นแล้วนะ”ฉันพูดแล้วหันไปมองข้างหลังไม่แต่วี่แววของไอ้โรคจิตนั่น
 “เยสพ้นแล้...โอ๊ย!!”ฉันกำลังดีใจแต่กับไปชนอะไรก็ไม่รู้
 “เธอคิดว่าหนีฉันพ้นหรอ”อ๊ากกก!!เขาอีกแล้ว ฉันกำลังจะเดินเข้าร้านแต่โดนจับมือไว้
 “ยังไงวันนี้เธอต้องโดนฉันลงโทษ”อ๊าก!ปล่อยฉันไปเถอะขอร้อง