Romeo + Juliette รักหมดใจยัยศัตรูตัวร้าย ( TK )

 1

เจอกันโดยบังเอิญที่ร้านหนังสือ

กริ๊งๆๆ เสียงนาฬิกาบอกเวลา 6.00 น.ตรงดังขึ้นทำให้คุณหนูแห่งบ้านศิริมงคลสกุลตื่นขึ้นมา

 “อืม...ต้องตื่นแล้วเหรอเนี๊ยะไอ้นาฬิกาบ้า!!”เธอพึมพำอย่างอารมณ์เสีย พร้อมลุกขึ้นจากเตียง และเดินลงไปชั้น

 ล่างเพื่อหาของกิน พอเธอถึงห้องอาหารเธอก็พบกับคุณพ่อ คุณแม่ ที่นั่งรอลูกสาวมากินข้าวพร้อมกันพอดี

 “เป็นไงลูกนอนหลับสบายไหม”ผู้เป็นแม่ถามลูกสาว

 “สบายดีค่ะ”ลูกสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบ

 “เอ่อ...แก้ว ลูกพ่อ”ผู้เป็นพ่อของเธอเอ่ยชื่อเธอขึ้น

 “มีอะไรหรอค่ะ”ลูกสาวถามด้วยสงสัย

 “คือ...พ่อกับแม่จะไปญี่ปุ่นประมาณ 1 ปีแล้วจะต้องไปวันนี้ ลูกจะอยู่คนเดียวได้รึเปล่าลูก”ผู้เป็นพ่อพูดแค่นี้ทำเอาเธออึ้งไปเลย

 “ดะ..ได้ ค่ะ”เอตอบพร้อมน้ำเสียงตะกุกตะกักปรนความไม่แน่ใจและดีใจในเวลาเดี๋ยวกัน

 “เอ่อ..หนูอิ่มแล้วนะคะ เดี๋ยวหนูไปอาบน้ำก่อนนะ”เธอพูดพร้อมลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินกลับไปยังห้องนอนของเธอ

 (Kaew past)

 ปัง!เสียงฉันปิดประตูห้องนอนอย่างเสียงดัง 

 “เยส!!!พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านแล้ว ดีใจโว้ยย!!”ฉันปลดปล่อยอารมณ์ออกมาพร้อมกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียง

 “จากนั้นฉันก็ไม่ต้องเป็นกุลสะเตอกุลสตรีอีก 1 ปี”ฉันพุดกับตัวเองอย่างมีความสุข

 “โทรหา ยัยผีแฝดสยามดีกว่า”ฉันพุดพร้อมจับBBขึ้นมากดโทรหายัยฟางแฝดพี่ทันที

 ~ตู๊ด.....ตู๊ด....~เสียงติดต่อของยัยฟางกลับไม่มีเสียงรอสายเลย เฮ้อเชยชะมัดเลยเพื่อนเรา

 (ฮัลโหลแก้วอยู่ที่ต่างประเทศเป็นไงบ้าง)ฟางถามด้วยความเป็นห่วง

 “ยัยเบอะ!!ฉันกลับมาThailandแล้วเว้ย!!”ฉันวีนใส่ฟางอย่างดัง

 (อ่าวเหรอ โทษทีฉันไม่รู้นิ)หาความแก้ตัวได้ห่วยมากเลยเพื่อนเรา เฮ้อ~กลุ้มใจ

 “ตกข่าวแล้วนะ”ฉันพูดล้อเลียนฟาง

 (อย่ามาล้อนะ เออ..แล้วที่โทรมามีอะไรหรอ)

 “ไปเที่ยวกันไหมอ่ะ”ฉันถามฟาง

 (แล้วพ่อแม่แกจะอนุญาตหรอ)ฟางถามฉันกลับ

 “ไม่ต้องห่วง พ่อแม่ฉันจะไปต่างประเทศวันนี้”ฉันพูดด้วยความสุขใจ

 (เออๆแล้วจะไปเจอกันที่ไหนอ่ะ)

 “งั้นร้านหนังสือXXXเวลา 14.00 น.แล้วกันนะ”พูดนัดฟาง

 (เออๆบายนะ)

 “เอออย่าลืมบอกยัยปากจัดด้วยนะ”

 (ยัยแก้ว แกหาว่าใครปาก......)เสียงของยัยเฟย์พูดดังขึ้นแต่ฉันปิดสายก่อนสะงั้น

 ลัดเวลาไปถึงตอน 12.00 น
.“พ่อกับแม่ไปก่อนนะลูก”แม่ของฉันพูดขึ้นพร้อมลูบหัวฉันเบาๆ

 “ค่ะ”จากนั้นรถก็ค่อยๆเคลื่อนออกจากบ้านไปยังสนามบินทันที

 “ได้เวลาแล้วสินะ”ฉันพุดกับตัวเองพร้อมวิ่งไปเอารถสปอร์ตสีแดงคันโปรดเคลื่อนออกจากบ้าน

 แต่กับเจอด่านของไอ้ยามตัวกวนอีก “คุณหนูจะไปไหนหรอครับ”ยามเจ้าปัญหาถามฉัน

 “ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน!!”ฉันพูดตะโกนใส่ยามพร้อมกดเกียร์เร่ง

 “ไปไหนไม่ได้นะครับคุณหนู”ไอ้ยามบ้าทำท่าขวางรถฉันไว้

 “เนี๊ยะ!!จะขวางรถอีกนานไหม รู้ไหม!!ฉันมีนัด”ฉันตะโกนขึ้นใส่หน้ายามอีกครั้ง

 “คุณหนูแต่.....”ฉันเบื่อที่จะฟังไอ้ยามบ้าพูดมากฉันจึงเอาเงินให้ยามประมาณ 10,000 บาททำให้ไอ้ยามตาวาว

 ฉันจึงใช้โอกาสนี้หนีออกไปทันที

 14.05 น. ณ ร้านหนังสือ

 “ขอโทษที่มาสายอ่ะ”ฉันพูดพร้อมเชิงคำนับขอโทษ

 “รู้ไหมฉันรอแกเป็นชั่วโมงเลยนะ”ยัยฟางพูดแบบอารมณ์เสียมากๆ

 “ใช่ๆงั้นวันนี้แก้วต้องเลี้ยงไอติมฟางกับเฟย์นะ”ยัยเฟย์...อย่าให้ฉันเป็นหมานะจะกัดปากให้หนักไปเลย

 “เออๆ เข้าไปในร้านเหอะ”ฉันพูดพร้อมกอดไหล่ยัยผีแฝดเข้าไปในร้าน

 “ถ้าได้หนังสือแล้วอ่ะไปเจอกันที่หน้าร้านนะ”ฟางพูดขึ้น

 “เออๆแล้วเจอกันนะ”ฉันพุดแล้วเดินออกห่างจากยัยผีแฝดสยามและไปยังมุมนิยาย

 “เอ...วันนี้มีเรื่องอะไรใหม่ๆบ้างไหมนะ”ฉันพูดแล้วเดินหานิยาย

 “อ๊ะ!เจอแล้ว”ฉันร้องตะโกนออกมาด้วยความดีใจแล้วหยิบมาอ่านทันที

 ‘ฟืดด...ฟืดด’เสียงอะไรว่ะ ฟื้ดเข้าฟื้ดออกอยู่ได้

 ฉันมองหาต้นเสียงแต่แล้วฉันก็ไปเจอผู้ชายคนนึง ร่างสูงๆ ผมสีดำ ตาสีดำ โคตรหล่อเลยอ่ะแต่ทำไมเข้าทำเสียงอย่างนี้

 (    -  - )------>( - .,- )ฉันจึงชำเลืองไปดูว่าเขาอ่านอะไรอ๋อที่แท้หนังสือโป๊นี่เอง

 0–0!!หนังสือโป๊

 “อ๊ากกกกกกก!!!”ฉันร้องออกมาอย่างดัง ทำให้เขาที่กำลังอินอยู่สะดุ้งขึ้นมาเลย

 “ยัยบ้าเธอจะร้องออกมาทำไมเนี๊ยะ แมลงวันเจาะปากปิรันย่าของเธอหรือไงฮ่ะ!!”เขาหันมาตวาดใส่ฉัน เพราะ

 ตอนนี้ทุกคนกำลังมองเราสองคนอยู่

 “เอ่อ..ขอโทษ”ฉันพูดเท่านี้พวกผู้คนก็กับไปที่เดิมแต่ตอนนี้ฉันรู้สึกแค้นอีตานั่นมากๆมาหาว่าปากฉันเป็นปากปิรันย่าหรอ

 “นี่”เขาพูดพร้อมสะกิดฉัน

 “อะไร”ฉันตอบเขาแล้วก็ปักตรงที่เขามาสะกิด กลัวเสนียดติดอ่ะ

 “ฉันอยากรู้ว่าเธอออกร้องทำไม”เขาถามฉันในขณะที่เขาอ่านมันต่อ

 “ก็นายอ่านหนังสือโป๊นี่ ไอ้โรคจิต!!”ฉันตะโกนสามคำสุดออกมาอย่างดังทำให้เขาวางมันลงและหันหน้ามา

 มองฉันด้วยสายตาไม่พอใจ

 “เธอมาหาว่าฉันโรคจิตหรอ”เขาถามเพื่อความแน่ใจ

 “ใช่”ฉันตอบกลับอย่างหน้าตาเฉย มันทำให้เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟมากขึ้น

 “ฉันเพิ่งเคยเห็นคนมาว่าฉันแบบนี้”เขาพูดพร้อมใช้มือทั้งสองข้างพิงตู้หนังสือไว้ไม่ให้ฉันหนี

 “งั้นฉันจะเป็นไอ้โรคจิตกับเธอแล้วกัน”เขาพูดเสร็จก็ใช้ใบหน้ามาซุกไซร้ตรงคอฉัน ฉันจึงเตะร.พ.ยันฮีของเขาเข้าไปเต็มๆ

 “โอ๊ย!!!ยัยบ้า”เมื่อได้โอกาสฉันจึงวิ่งหนีเขาไปยังหน้าร้าน

 “แฮกๆพ้นแล้วนะ”ฉันพูดแล้วหันไปมองข้างหลังไม่แต่วี่แววของไอ้โรคจิตนั่น

 “เยสพ้นแล้...โอ๊ย!!”ฉันกำลังดีใจแต่กับไปชนอะไรก็ไม่รู้

 “เธอคิดว่าหนีฉันพ้นหรอ”อ๊ากกก!!เขาอีกแล้ว ฉันกำลังจะเดินเข้าร้านแต่โดนจับมือไว้

 “ยังไงวันนี้เธอต้องโดนฉันลงโทษ”อ๊าก!ปล่อยฉันไปเถอะขอร้อง