กาลครั้งหนึ่ง......ความรัก KANGBOW

เช้าวันใหม่
“โบว์ไปเรียนก่อนนะคะ คุณพ่อ”เมลดาว่าแล้วเข้าไปกอดบิดาอย่างที่เคยทำ
“เรียนดีดีนะลูก อาฝากโบว์ด้วยนะกั้ง”
“ครับคุณอา”วรกรณ์เอ่ยหน้านิ่ง “ไปกันได้รึยัง”
“ปะ ไปสิ”เมลดาว่าก่อนจะเดินออกไปขึ้นเบนซ์คันหรูกับวรกรณ์แล้วขับออกไป
 
มหาวิทยาลัย
“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าแกจะติดคณะเดียวกะฉัน”กฤติยาผู้มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องหรือญาติสนิทของเมลดาเอ่ย
“โห ทำไมพูดอย่างงี้เนี่ยพี่มายด์ ฉันไม่ได้เรียนแย่ขนาดนั้นสักหน่อย”
“แหมก็ล้อเล่นหน่า สายเลือดเรามันเก่งอยู่แล้ว”
“ว่าแต่คณะเราจะรับน้องเมื่อไหร่เหรอพี่มายด์”
“โอ๊ย อาทิตย์หน้าก็จะไปกันแล้ว ปีนี้เห็นว่าเค้าจะให้ไปพัทยาน่ะ”
“พัทยา?”
“พี่จัดเต็มแน่ขอบอกระวังตัวไว้ให้ดีก็แล้วกันนะ พี่ไปเรียนก่อน”กฤติยาว่าก่อนจะเดินออกไป
“เฮ้ย เดี๋ยวพี่มายด์ ตึกเรียนโบว์ไปทางไหน….อ้าว ไปซะละ ไม่ห่วงน้องเลย”เมลดาที่เป็นนักศึกษาใหม่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตึกไหนเป็นตึกไหน แถมพี่สาวสุดเลิฟก็จากไปเสียนี่แล้วเธอจันหน้าไปพึ่งใครล่ะ? ในเมื่อเธอไม่รู้จักใครซักคน
“ขอโทษนะ”เสียงทุ้มหนึ่งดังขึ้นข้างหลังเมลดาทำให้เธอหันไปมอง ก็เจอกับชายหนุ่มหน้าใสมาพร้อมกับรอยยิ้มน่ารักๆที่ส่งมาให้เธอ
“เอ่อ….นายเรียกเราเหรอ?”เมลดาว่าพลางชี้มาที่ตัวเอง
“ใช่ เราเรียกเธอนั่นแหละ”หนุ่มหน้าใสเอ่ย
“นายมีอะไรรึเปล่า?”
“พอดีเราเป็นนักศึกษาใหม่น่ะ แล้วเราก็ไม่รู้ด้วยว่าตึกเรียนไปทางไหน”ชายหนุ่มเอ่ยพลางยิ้มอย่างเขินๆ
“นายก็เป็นนักศึกษาใหม่เหรอ? งั้นฉันก็มีเพื่อนแล้วสิ”เมลดาเอ่ยอย่างดีใจที่มีคนมาลงเรือลำเดียวกัน
“55 เราชื่อเควินนะ”ผดุงเดชเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร
“เราชื่อโบว์จ๊ะยินดีที่ได้รู้จักนะ”เมลดาว่าแล้วยิ้มกว้างจนคนมองชักจะหลงใหลไปกับรอยยิ้มนั้น
“งั้นเราไปหาตึกเรียนกันดีกว่านะ”
“อื้ม ^^”แล้วหนึ่งหนุ่มกับหนึ่งสาวก็เดินไปด้วยกัน โดยที่มีสายตาของใครคนหนึ่งมองอยู่ห่างๆ
 
 
คณะสถาปัตยกรรม
“สวัสดีนักศึกษาทุกคนนะครับ” อาจารย์วักลางคนผู้ดูเคร่งครึมเอ่ย “วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ผมจึงอยากให้งานแรกแก่พวกคุณไปทำ”
เห้ย มาวันแรกก็ได้งานซะและเมลดาบ่นในใจ
“และงานแรกของพวกคุณคือทำหนังสือนิยายหนึ่งเล่ม มีความยาวไม่ต่ำกว่า 250 หน้า”
“โหวววว”นักศึกษาทั้งหลายต่างอุทานออกมาเป็นเสียงเดียวกันกับงานแรกสุดหินของวันเปิดเรียน
“ทำไม? หรือว่าน้อยไป”อานารย์เอ่ยเสียงเข้มจนไม่มีใครกล้าขัด “ผมมีเกณฑ์การให้คะแนนดังนี้คือ
1.รูปเล่มมีความสวยงาม มีเอกลักษณ์และน่าสนใจ
2.เนื้อเรื่องและการใช้คำเรียบเรียงได้สละสลวย
3.ห้ามใช้ภาษาวิบัติ
4.ห้ามลอกเลียนแบบผลงานของผู้อื่นหรือให้ผู้อื่นทำให้
5.จะเขียนเรื่องอะไรก็ได้แต่ห้ามเป็นเรื่องที่ทำให้ผู้อื่นเสื่อมเสีย
และข้อสุดท้ายทุกคนต้องเขียนเองห้ามพิมพ์เด็ดขาด!”
“ห๊ะ!!!”และเป็นอีกครั้งที่นักศึกษาทุกคนอุทานออกมาพร้อมกัน
“พวกคุณนี่สงสัยจะหูตึง กำหนดส่งก่อนปิดภาคเรียนนี้ ใครไม่ส่งเกรด F!!”
โอวโน้ว ทำไมอาจารย์โหดเช่นนี้ T_T เมลดาถึงกับโอดครวญในใจ ไอ้ออกแบบหนังสือยังพอว่าแต่จะให้เธอเขียนเรื่องอะไรละเนี่ย……..