This is love...มันคือความรัก

Kaew talkโทโมะจ..จูบฉันเพราะอยากให้ฉันรับผิดชอบเรื่องที่ละเมอไปจูบเขาหรือเขาชอบฉัน..มันคืออะไรกันแน่นะทำไมต้องทำให้หวั่นไหวแบบนี้ด้วยปึก..."โอ๊ย!ขอโทษค่ะ"ฮึ่ย...ไม่น่าใจลอยไปคิดอะไรตื้นๆแบบนั้นเลยโทโมะเนี่ยนะจะมาชอบฉัน ฝันกลางวันชัดๆ"เป็นอะไรมั้ยแก้ว ซุ่มซ่ามจริงๆเลย"เสียงแบบนี้นี่มันโทโมะชัดๆ!"เห้ย!ท...โทโมะ"พอเห็นว่าเป็นโทโมะฉันก็รีบลุกขึ้นแล้วหันหลังให้ทันทีใครจะกล้าสบตากัน เพราะยัยฟางคนเดียวเลยให้ฉันไปช่วยแอพริลที่คอฟฟี่บีนเลยต้องตื่นเช้าแบบนี้"จะหันหลังทำไมนี่!ฉันคุยกับเธออยู่นะ"ก็รู้ว่าคุยอยู่แต่ไม่กล้าสบเข้าใจมั้ย"ก็ เอ่อ....ฉันรีบ ไปก่อนนะ"ตัดบทดื้อๆอย่างงี้นี้แหละแต่พอฉันกำลังจะเดินโทโมะก็คว้าข้อมือไว้ก่อน"จะไปไหน"จะถามทำไมนักเนี้ย"ไปคอฟฟี่บีน""งั้นเดี๋ยวฉันไปส่ง"อะไรนะ!"ไม่ต้อง!"ไม่ทันแล้วโทโมะพาฉันเดินไปที่รถแล้วก็ขับออกไปเรียบร้อย ทำไมชอบทำให้ฉันอึดอัดอยู่เรื่อยเลยนะคอฟฟี่บีน"ขอบคุณนะ"ฉันรีบบอกโทโมะก่อนที่จะลงจากรถ"อื้มแล้วตอนเย็นจะให้มารับมั้ย""ไม่ต้อง!"ฉันรีบตอบออกไปทันทีถ้าต้องเจอ24ชั่วโมงแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ"แต่ฉันจะมารับ""ฉันเกรงใจ!""ไม่ต้องเกรงใจฉันเต็มใจมารับ ไปละแล้ว5โมงเจอกัน"แล้วโทโมะก็ขับรถออกไปทันที พูดอะไรเคยฟังกันบ้างมั้ยกริ๊ง กริ๊ง~"สวัสดีแก้วแล้วฟางอ่ะ""วันนี้ฟางนัดป๊อปไปกินข้าวด้วนกันนะแต่ยัยนั่นฝากมาขอโทษแล้วนะ ""จร้าไม่เป็นไร""ว่าแต่วันนี้มีไรให้ช่วยมั่ง""อ้อช่วยเสิฟลูกค้านะวันนี้พอดีคนเยอะแต่ต้องขอโทษด้วยนะที่โทรไปรบกวน""ไม่เป็นไรงั้นเริ่มงานเลยนะ""อื้ม^^"5:00ทำมาตั้งแต่10โมงเพิ่งจะได้พักตอน12แล้วก็ต้องมาทำต่อจนตอนนี้เกือบจะ5โมงแล้ว ถ้าฉันเป็นเจ้าของร้านเหมือนแอพริลนะมีหวังรวยเละ แต่ถ้าต้องทำเองแบบนี้ก็ไม่ไหวนะกริ๊ง กริ๊งอ๊ะ!นั่นไงมาเพิ่มอีกคนแล้ว ว่าแต่หน้าคุ้นๆแฮะ"แก้วรับออร์เดอลูกค้าโต๊ะ10จร้า""อ..อ้อ จร้าๆ""จะรับอะไรดีค่ะ""เธอ!ยัยตัวซวย"อ..อ้าวพี่หวายนิ ตั้งแต่วันที่พี่หวายสาดน้ำใส่หน้าฉันพอเจอกันพี่เขาก็จะเดินกระแทกไม่ก็เหลือบฉันอยู่ตลอดเวลาถ้ารู้อย่างงี้ให้คนอื่นมารับออร์เดอก็ดีแต่จะเปลี่ยนใจก็ไม่ทันแล้ว"พี่จะเอาอะไรค่ะ""มาเป็นเด็กเสิฟแล้วเหลอะ อุส่าห์มาเรียนโรงเรียนดีๆแต่ต้องลงทุนหาเลี้ยงตัวเองด้วยการเป็นเด็กเสิฟไม่ตกต่ำไปเหลอะ""พี่จะคิดยังไงก็ชั่งนะคะ แต่ตอนนี้ไม่ทราบว่าจะรับอะไร"ถึงจะเจ็บแค่ไหนแต่ถ้ามาก่อความวุ่นวายในร้านแอพริลก็ไม่ดีแน่นอกจากฉันจะสร้างความวุ่นวายแล้วร้านของแอพริลก็อาจจะเสียลูกค้าไปด้วย เพราะฉะนั้นทนไว้แก้ว ทนไว้!"ก็อย่างว่าอยากเรียนที่ดีๆแต่ดันเลือกเกิดไม่ได้ว่ามั้ยมีน""ก็ว่างั้นแหละหวายดูหน้าตาก็ดีแต่ดันมาเป็นเด็กเสิฟเสียชื่อโรงเรียนชะมัด""ถ้าพวกพี่จะมาหาเรื่องแก้วก็เชิญกลับไปเลยค่ะ"ฉันเริ่มหมดความอดทนแล้วนะ"เธอกล้าไล่ลูกค้าเหลอะยัยเด็กเสิฟลูกจ้างอย่างงี้้ใช้ได้ที่ไหน""นั่นสิหวายไหนไปเรียกเจ้านายเธอมาสิยัยลูกจ้าง"ถ้าพี่ต้อการอย่างงั้นแก้วก็จัดให้"แอพริลมีคนอยากเจอ""มีอะไรเหลอะค่ะพี่หวายพี่มีน"แล้วแอพริลก็เดินมาหาฉันกับพวกพี่หวาย สงสัยจะยังไม่รู้ว่าแอพริลนี่แหละลูกเจ้าของคอฟฟี่บีนทุกสาขา"เธอดูยัยเด็กเสิฟนี่สิกล้ามาไล่ฉันออกจากร้านทั้งๆที่ยังไม่ได้สั่งอะไรเลย ร้านออกจะหรูแต่จ้างเด็กเสิฟได้ตกต่ำสิ้นดี""พี่คงจะเข้าใจอะไรผิดนะค่ะนี่แก้วเพื่อนแอพริลเอง เขาแค่มาช่วยเพราะวันนี้เป็นวันหยุดแล้วคนเยอะนะคะ"พอแอพริลพูดจบพี่หวายกับพี่มีนก็ถึงกับหน้าถอดสีแต่ก็ยังคงระดับความหยิ่งไว้เหมือนเดิม"อ้อเหรอถ้าอย่างงั้นก็ควรจะให้ไปนั่งนิ่งๆนะเพราะขืนทำต่อมีหวังได้ไล่ลูกค้าหมดร้านแน่"ขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมรับอีกว่าพี่2คนนั้นแหละที่หาเรื่องฉันก่อน"แต่หวายว่าแก้วไม่ใช่คนอย่างงั้นค่ะ พวกพี่เข้าใจผิดอะไรรึเปล่าค่ะ"พอแอพริลพูดเหมือนจะเข้าข้างฉันพี่มีนก็ถึงกับดึงข้อมือพี่หวายให้ลุกขึ้นทันที"หวายไปกันเถอะ ร้านมีออกจะเยอะ""ไม่!ฉันไม่ไป ส่วนเธอ2คนนะวังไว้ให้ดีถ้าไม่อยากเดือดร้อนแบบนี้หละก็เลิกทำตัวน้าหมั่นไส้สักที"แล้วพี่หวายก็หยิบกาแฟที่กำลังเอาไปเสิฟมาเทราดตัวฉันกับแอพริลทันที กริ๊ง กริ๊ง~แต่ตอนที่พี่หวายกำลังเทกาแฟราดตัวฉันโทโมะก็เข้ามาเห็นพอดีและรีบเดินเข้ามากระชากมือพี่หวาย"นี่เธอทำอะไรแก้วกับแอพริลห๊ะ!""ก็ยัย2คนนี้มันหาเรื่องฉันก่อนแถมยังไล่ฉันออกจากร้านด้วย""แต่ที่นี่มีกล้องวงจรปิดพี่หวายสนใจจะไปดูกับเรามั้ยค่ะว่าใครหาเรื่องใครก่อน"ยัยแอพริลได้ทีก็สวนกลับทันทีพี่หวายถึงกับอึ้งไปเลยหละ"ฮึ่ย...ไปกันเหอะมีนอยู่ตรงนี้ก็มีแต่พวกเด็กเสิฟ"คำนั้นทำให้ฉันจี๊ดอีกแล้ว ถ้าจะดูถูกฉันคนเดียวก็ไม่ว่าหรอกแต่ที่มาว่าเพื่อนฉันที่ไม่รู้อะไรด้วยแบบนี้ฉันทนไม่ได้"เดี๋ยวค่ะพี่หวายพี่มีน ค่ากาแฟ2ถ้วยที่เทแก้วกับยัยแอพริลยังไม่ได้จ่ายเลยค่ะ"พี่หวายถึงกับหน้าเหวอไปเลยหละบอกแล้วว่าอย่าทำฉันโกรธ"เอาไป แล้วแกก็เตรียมตัวเดือดร้อนได้เลย!"แล้วพี่หวายก็วางเงินไว้ที่โต๊ะ500บาท จากนั้นก็เดินออกจากร้านไปเลย แต่ตอนนี้ฉันกับแอพริลยืนหัวเราะเหมือนคนบ้ากันอยู่2คนก็จะไม่ให้ตลกได้ยังไงในเมื่อกาแฟก็ไม่ได้กินแต่ต้องจ่ายเงิน ฮ่าๆๆ"นี่เธอ2คนนะหัวเราะอยู่ได้ไม่ร้อนรึไงโดนมอคค่าเทราดตัวขนาดนี้"แล้วโทโมะก็ลากฉันไปหลังร้าน เอ๊ะ!ทำไมทำเหมือนเป็นร้านตัวเองอย่างงี้เนี้ย"ปล่อยได้แล้ว"แต่โทโมะก็ยังไม่ปล่อยแถมยังเอาผ้ากั้นเปื้อนฉันไปล่างน้ำแล้วเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้อีก โอ๊ยฉันจะไม่ว่าอะไรเลยถ้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนที่ฉันแอบชอบ"ดูดิมอมแมมหมดแล้ว ไปล้างหน้าให้สะอาดแล้วเดี๋ยวฉันไปส่ง""ไม่ต้องก็ได้"โทโมะจะมาดูแลฉันแบบนี้ไปเพื่ออะไร"ก็บอกว่าจะไปส่งฉันเป็นคนทำให้เธอทะเลาะกับหวายเพราะฉะนั้นฉันต้องรับผิดชอบ"ที่แท้ก็เพราะพี่หวายนายถึงทำ ก็จริงเขาจะมาทำให้ฉันเพราะความรู้สึกดีๆได้ยังไงในเมื่อมันไม่มีวันนั้นอยู่แล้ว30นาทีผ่านไป"วันนี้ฉันต้องขอโทษแทนหวายด้วยนะ""อื้ม^^ไม่เป็นไรไม่ใช่ความผิดนายสักหน่อย"แล้วโทโมะก็เอามือมายีหัวฉันอีกแล้ว เขินนะ-//-"เดี๋ยวฉันไปส่งวันนี้ฉันนอนที่ห้องไอป๊อป"ทำไมมานอนห้องพี่ป๊อปบ่อยจังฟ่ะ"อื้ม^^ทำไมนายมานอนที่ห้องพี่ป๊อปอ่ะ"ก็มันอดสงสัยไม่ได้นิ"อยากเห็นหน้าเธอมั่ง"แล้วโทโมะก็ขับรถไปจอดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เขาจะรู้มั้ยว่าคำพูดเมื่อกี้มันทำให้หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ!หน้าห้องฉัน"ไปแล้วนะ""อื้ม^^"แล้วโทโมะก็เดินไปที่ห้องป๊อปแต่ก็ยังไม่เข้าห้องสักทีเหมือนอยากจะพูดอะไรกับฉัน"แก้ว""ห...หามีอะไรเหลอะ""ฝันดีนะ^^"แล้วโทโมะก็เดินเข้าห้องไปเลย ถ้าฉันตาไม่ฝาดโทโมะหน้าแดงนะแต่เขาจะหน้าแดงเพราะแค่พูดคำว่าฝันดีเนี้ยนะ คงไม่หรอกมั้งแต่ยังไงมันก็ทำให้ฉันรู้สึกดีแฮะ^^
 
 
 
 
 
 
 
ติดตามเค้าได้ที่...
twitter:ptearn_tomo
instagram:ptearn
ฟลอกันเยอะๆน้าและก็ที่สำคัญเม้นด้วยเน้อออออออ