This is love...มันคือความรัก

นานาชาติICS"แก้ว!!!"หือ???อยู่ๆก็มีคนเรียกฉันเสียงดังทำให้ฉันที่กำลังจะเดินเข้าโรงเรียนกับโทโมะต้องหยุดชะงักแล้วก็หันไปตามต้นเสียงแต่มันทำให้ฉันแปลกใจมากๆเพราะคนคนนั้นคือพี่โฟร์แถมยังยื่นดอกกุหลาบที่อยู่ในมือมาให้ฉันอีก อะไรนี้ยฉันงงไปหมดแล้วนะแต่ไอ้ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างฉันเนี้ยกลับทำสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย"มีผู้ชายฝากมาให้เค้าบอกเป็นบัดเดอร์แก้ว^^""ให้แก้ว???"ฉันออกจะงงเล็กน้อยแต่ก็รับไว้"อ่อ!เค้ายังฝากบอกอีกนะว่ารักแก้วมากๆ"คำว่า'เค้ายังฝากบอกอีกนะว่ารักแก้วมากๆ'ไม่ได้ทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างฉันแสดงอาการอะไรใดๆทั้งสิ้นเลย หึงสักนิดฉันก็ไม่ว่าหรอกชิ!"ขอบคุณค่ะ"ฉันบอกพี่โฟร์เสร็จก็เดินไปที่ตึกเกรด10โดยไม่รอโทโมะเลย ฮึ่ย!ถ้ามีผู้หญิงมาบอกรักนายป่านนี้ฉันคงวีนแตกนานเล่า"นี่!แก้วเธอจะเดินเร็วไปไหนห๊ะ!""ฉันรีบ"ฉันตอบโดยโดยทำเป็นไม่สนใจโทโมะทั้งที่ในใจก็อยากให้เค้าถามว่าเป็นอะไรบ้างเหมือนกัน"เดี๋ยวฉันไปส่ง""ไม่ต้อง!กลับตึกนายไปเลยไป""เธอโกรธอะไรฉันอีกเนี้ย""ไม่ได้โกรธ!"ความจริงในใจก็อยากบอกว่าโกรธที่เค้าไม่หึงฉันแต่กลัวว่าโทโมะจะหาว่าฉันงี่เง่าเลยต้องทำเหมือนให้มันปกติที่สุด "นี่แก้วเธออย่าดื้อได้มั้ย!ถ้าไม่โกรธก็ต้องให้ฉันไปส่ง""เออ!จะไปส่งก็เชิญ"พูดจบฉันก็เดินผ่านหน้าโทโมะไปแต่ระหว่างทางก็เจอเกลกับพิมพ์ที่กำลังจะเดินเข้าตึกซะก่อน"อ้าว!พี่โทโมะมาทำไมตึกเกรด10ค่ะเนี้ย"สงสัยเห็นเกลเลยอยากจะเดินมาส่งฉันล่ะมั้ง ชิ!"พี่มาส่งแก้วนะ^^"ทีงี้ล่ะยิ้มหวานเชียวนะ"งั้นตอนเย็นไปรับเกลที่ตึกได้มั้ยค่ะเกลอยากจะไปเดินเล่นกับพี่โทโมะ"พอยัยเกลปากนกแก้วพูดจบฉันก็พยายามสะกดกลั้นอารามณ์โกรธด้วยการยืนนิ่งไม่พูดอะไรฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเค้าจะบอกเกลยังไง"อ...เอ่อก็ได้ครับ"เหอะ!ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้รู้ว่าเกลสำคัญกับนายมากแค่ไหน ตอนนี้ฉันเดินเข้าตึกมาคนเดียวเพราะไม่อยากเป็นก้างขวางคอใครแต่ก็เจอเควินซะก่อน"แก้ว!!!!""ว่าไง""วันนี้ตอนเย็นไปห้างกันป่ะ""ไม่เอาอ่ะขี้เกียจ"วันนี้สิ่งที่ฉันอยากทำมากที่สุดก็คือกลับห้องแล้วก็นอนมันมีแค่นั้นจริงๆ"ฉันเลี้ยงไอติมก็ได้"ไอติม!!!!!!!!!!!!!!ไอติมฉันอยากกินไอติมขึ้นมาทันที"ก็ได้งั้นตอนเย็นเจอกันหน้าตึกนะ""อ...เอ่อแล้วเจอกัน"
 
 
 
 
เอารูปพระเอกของเรามาคั่นกลางให้หายคิดถึงระหว่างอ่านนิยายและหายเครียดเพราะบรรทัดหลังจากรูปนี้อาจจะเศร้า
มากกกกกนะเอามาให้เป็นกำลังใจเฉยๆ ปล.มือกับโทรศัพท์เครื่องนั้นของเค้าเองเพื่อนถ่ายติดแต้งพลอยมากกกกกตอนเย็น"เควินทางนี้"พอฉันลงมาจากตึกก็เจอเควินที่ยืนคอยอยู่แล้วแต่เหมือนเขาก็กำลังหาฉันอยู่"ห้องเธอทำไมวุ่นวายอย่างงี้เนี้ย""ไม่รู้ดิฮ่าๆ"ก็มันเป็นอย่างงี้อ่ะฉันก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน"งั้นรีบไปเหอะ!"เควินดูจะไม่ชอบมากๆที่มีคนดูเค้าอย่างกับจะกินเข้าไปทั้งตัวเพราะตึกฉันกับตึกเกรด9อยู่ใกล้กันมากพอออกจากตึกทุกคนก็จะต้องเดินไปทางเดียวกันเควินเลยไม่ชอบที่มีคนมองเค้าเยอะๆ"ฮ่าๆไปๆ"แต่ในจังหวะที่ฉันจะเดินออกจากตึกสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับโทโมะซะก่อน เหอะ!คงมารับเกลสินะ แต่ฉันก็ทำเหมือนไม่เห็นแล้วก็รีบเดินให้พ้นๆจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด"เมื่อกี้....""หยุด!!!รีบไปกันเหอะ"ฉันรู้ว่าเควินจะพูดว่าอะไรเลยรีบดึงเค้าออกมาสยามพารากอล"ไปกินไอติมกันเถอะ^^"พอมาถึงสยามฉันก็ดึงเควินไปที่ซเวนเซ่นทันที ก็แหมของฟรีนี่เนอะ คิกๆ"ไม่ต้องมายิ้มเลย"แล้วเควินก็ยีหัวฉันแรงๆไปนึงที ฮึ่ย...ผมฉันยุ่งหมดแล้วเนี้ย แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวเข้าไปในร้านก็เจอผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีซะก่อน หึ!ผู้ชายคนนั้นคงเป็นโทโมะสินะพอคิดได้ดังนั้นฉันก็รีบดึงเควินอแกมาทันที"ฉันไม่อยากกินแล้วอ่าาา"ฉันแสร้งทำเสียงให้เป็นปกติที่สุดเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่างที่กำลังก่อตัวขึ้นในหัวใจ"หือ???ไมเปลี่ยนใจเร็วงี้อ่ะ""ค...คือฉันอยากกลับบ้านแล้วนึกขึ้นได้ว่าต้องรีบทำวิชชาร์ตนะ"ฉันโกหกคำโตออกไปทั้งทีทจริงแล้ววิชชาร์ตที่ฉันหมายถึงนั้นฉันทำเสร็จตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้ว"เอางั้นก็ได้แต่ฉันขอซื้อตุ๊กตาแป๊ปนึงนะ""อื้ม^^"แล้วฉันกับเควินก็เดินตรงมาที่ชั้น3เพื่อหาซื้อตุ๊กตาแต่ฉันก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพราะขี้เกียจช่วยเลือก ตุ๊กตาเป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันไม่ชอบขนมัน!แต่ในระหว่างที่ฉันกำลังจะเดินไปทางห้องน้ำก็ดันไปเจอโทโมะกับเกลซะก่อน อะไรมันจะซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนี้เนี้ย!!"แก้ว!"เหมือนยัยนั่นจะเห็นฉันแล้วดด้วย"อ...เอ่อหวัดดี"ฉันไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไงในสถานการณ์แบบนี้ แบบที่ฉันเกลียดที่สุด!!"มาคนเดียวเหลอะ??""เปล่าหรอกมากับเควินนะ"ตอนที่ฉันพูดชื่อเควินออกมาก็เหมือนจะได้ยินโทโมะพูดว่า เหอะ! แต่คงไม่ใช่หรอกมั้งหูฉันคงฝาดไปเองอย่างโทโมะไม่มีวันมาหึงเรื่องงี่เง่าแบบนี้แน่"แล้วไหนเควินล่ะ"ไปซื้อของนะแต่เดี๋ยวคงมา""อ่อจ๊ะงั้นฉันกับพี่โทโมะขอตัวก่อนนะเราจะไปดูหนังกันต่อนะ!"เหอะ!ฉันคบกับเขามาเกือบเดือนแต่ยังไม่เคยดูหนังกับเค้าเลยด้วยซ้ำ บางทีฉันอาจจะไม่ใช่คนสำคัญขนาดเกลก็ได้ คิดแล้วมันก็น่าน้อยใจ!"อ...อื้ม"ตอนนี้โทโมะกับเกลเดินผ่านหน้าฉันไปแล้วแต่ฉันก็ไม่วายหันไปมองแผ่นหลังของโทโมะทำไมผู้หญิงคนนั้นไม่เป็นฉันนะ ยิ่งภาพที่เกลกำลังจับมือกับโทโมะอยู่มันเหมือนเค้าเป็นคนรักกันและเหมาะสมกันมากกว่าฉันซะอีก