This is love...มันคือความรัก

9.7

เขียนโดย Aeynroey

วันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.41 น.

21 บท

143 วิจารณ์

37.66K อ่าน

11) บัดดี้บัดเดอร์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

นานาชาติICS
"แก้วทำไมเมื่อวานกลับดึกจังแล้วนี่มาร.ร.ก็ไม่บอกฟางเลยนะ"ทั้งๆที่ฉันก็เดินอยู่ท่ามกลางคนนับร้อยแต่ทำไมในใจรู้สึก
ว่าตัวเองเดินอยู่คนเดียวกันนะตั้งแต่เมื่อวานวันที่ฉันแทบจะไม่ได้นอนมัวแต่นั่งอยู
่ในลานจอดรถของห้างจนเกือบเที่ยงคืน
แล้วก็เอาแต่ร้องไห้คิดแต่เรื่องเดิมๆซ้ำแล้วซ้ำอีกตลอดเกือบครึ่งปีที่ฉันรู้จักนาย
มามันไม่พอที่จะทำให้นายเชื่อใจฉันใช่มั้ย
หรือว่าเป็นเพราะฉันเองที่คิดอยู่ฝ่ายเดียวว่านายเคยแคร์ฉันเหมือนกัน"แก้ว!!!!!"
"ห...หาเรียกทำไมเสียงดังคนมองกันหมดแล้ว"
"ก็ฟางเรียกแก้วตั้งหลายครั้งแต่แก้วก็ไม่สนใจแถมยังนั่งเหม่ออีกตกลงเป็นอะไรเนี้ย"
"อ...เอ่อก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยนะอย่าสนใจเลย"
"เฮ้อ...แล้วเมื่อคืนทำไมกลับซะดึกเลยละแถมมาโรงเรียนก็ไม่บอกกันอีกนะ"
"อ...อ้อคือเมื่อวานแก้วหลงนะกว่าจะกลับได้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว"
"แล้วมาโรงเรียนทำไมไม่บอกกันบ้างแก้วเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ"คำว่าเมื่อวานของฟางทำให้ฉันนึกย้อนไปถึงเรื่องต่างๆ
ที่ทำให้ฉันเจ็บจนบางทีฉันก็แอบคิดไม่ได้ว่าฉันควรจะรักโทโมะรึเปล่า
"ค...คือแก้วทำของตกไว้ที่ลานจอดรถนะเลยรีบตื่นตั้งแต่เช้าไปเอา"
"วันหลังบอกฟางก็ได้นะจะได้ไปเป็นเพื่อน"
"จร้า^^"ขอโทษที่ต้องโกหกนะฟาง
"แก้วฟาง!"
"เรียกซะดังเลยมีอะไรเหรอแอพริล"
"ก็อาทิตย์หน้าจะถึงวันปีใหม่แล้วไงจะไม่เล่นบัดดี้บัดเดอร์กันหน่อยเอ๋อ"ใช่สินะอาทิตย์หน้าก็ถึงวันปีใหม่แล้วฉันควรจะลืมเรื่องเศร้าๆ
ไว้สักพักนึงก่อนไม่ใช่เหรอ มาปาร์ตี้กันดีกว่า
"จริงด้วย!เกือบลืมเลยแฮะฟางว่าเราชวนคนมาเล่นเยอะๆเหอะจะได้สนุกๆ"
"อื้ม!นั้นสิแก้วว่าชวนเควินมาเล่นด้วยดีมั้ย"
"เควิน???เควินคือใครเหรอ"จริงสิแอพริลยังไม่รู้จักเควินเลยนิแต่เดี๋ยวก็คงรู้จักเองแหละเพราะวันนี้เควิ
นจะได้มาเรียนที่นี่ห้องB
"เพื่อนของพวกเราเองแหละเดี๋ยวแอพริลก็รู้จัก"
"อ...อ้อเอางั้นก็ได้แต่3คนเนี้ยนะ"ฉันว่ามันน้อยเกินบรรยายอ่ะ
"น้อยจริงๆนั้นแหละงั้นชวนป๊อปปี้กับโทโมะมาเล่นด้วยดีกว่า!"ชื่อของผู้ชายคนนั้นทำให้ฉันที่เกือบลืมเรื่องเศร้าๆ
ได้แล้วกลับต้องมาทำหน้าเจื่อนๆจนฟางจับสังเกตุได้ให้เห็นอีก"แก้วเป็นอะไรทำไม....???"
"ไม่มีอะไรหรอกจะชวนมาก็ได้นะแต่ขอบอกว่าพันอัพฮ่าๆๆ"ฉันพยายามทำตลกกลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้ฟางกับแอพริล
จับสังเกตุได้แล้วมันก็ได้ผลฉันเบื่อตัวเองจริงๆที่ต้องเก็บความรู้สึกแบบนี้ไว้คนเดียว
"งั้นเอาตามนี้นะเดี๋ยวตอนเย็นฟางจะไปชวนดูส่วนแลกของขวัญในห้องให้แอพริลจัดการ
ละกันนะ"
"อื้ม^^ได้จร้า"ขอให้ฉันอย่าหยิบบัดดี้ได้นายเลยนะโทโมะฉันไม่อยากต้องดูแลนายให้นายผิดหวังอีก

ตอนเย็น
วันนี้ฉันขอแลกกับฟางโดยที่ฉันไปเอาห้องAAแล้วฟางก็ไปเอาห้องAแทนเพราะฉันอ้างว่าฟาง
จะได้ไปคุยเรื่องบัดดี้บัดเดอร์ด้วย
เฮ้อ...ฉันต้องพยายามหลบหน้านายไปอีกนานแค่ไหนกันนะโทโมะ
ยังเป็นดอกไม้ของเธออยู่รึเปล่าบอกกันสักหน่อยรักแล้วทำไมปล่อยเอาไว้ให้น้อยใจ~
"ฮโหล"
(แก้วโทโมะกับป๊อปปี้บอกว่าเดี๋ยววันนี้ไปดูหนังที่ห้องป๊อปแล้วก็ไปคุยเรื่องบัดดี้
บัดเดอร์เลยแล้วกันนะ)
"อ...อ้อได้สิแล้วตกลงฟางจะกลับกับป๊อปอีกป่ะ"
(แหะๆขอโทษด้วยนะแก้ว)
"แสดงว่ากลับ ไม่เป็นไรแก้วกลับคนเดียวได้กะว่าจะไปสยามอยู่พอดีงั้นเจอกันที่ห้องป๊อปนะ"
(จร้าแล้วเจอกัน)พอฉันวางสายจากฟางไม่ึง1นาทีสายตาก็ดันไปสะดุดเข้ากับชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังเดินออกไปนอกโรงเรียนพร้อมกัน
ที่แท้วันก่อนที่นายไปส่งฉันก็เพราะป๊อปปี้สั่งใช่มั้ยมันเป็นแค่เพราะหน้าที่กับแผนบ้าๆของนายใช่มั้ยโทโมะฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ร้อง...

สยามพารากอล
รถติดชะมัดแต่ก็ยังดีที่ฉันมาถึงก่อน5โมงไม่งั้นกลับไปไม่ทันดูหนังแน่ เฮ้อ...ความจริงฉันควรจะหนีด้วยซ้ำถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องที่นัดกับป๊อปไว้แล้วนะ
"ไอติมน่ากินจัง"คำว่าไอติมทำให้ฉันนึกถึงคำพูดของผู้ชายคนนึงที่เมื่อวานเค้าบอกกับฉันว่า'กินอะไรเหมือนเด็กๆ'
ฮึ่ย!คิดว่าฉันจะต้องแคร์นายรึไงฉันจะกินก็เรื่องของฉัน ชิ!"เอ่ม...เอาเป็นฟองดูที่นึงค่ะ"
ไม่นานไอศกรีมที่ฉันสั่งก็มาเสริฟ ว๊าว!ทำไมมันน่ากินอย่างงี้เนี้ยไม่รอช้าละนะ
"งึม...งึม.."อร่อยจัง เอ๊ะ!ตอนที่ฉันกำลังจะตักไอศกรัมเข้าปากสายตาก็ดันไปเห็นผู้หญิงในชุดนักเรียนICSกำลั
ง
พยายามดึงมือผู้ชายที่อยู่ในชุดเดียวกันเดินเข้ามาในร้านไอติมที่ฉันนั่งอยู่แต่ฉันจ
ะไม่สนใจเลย
ถ้าผู้ชายและผู้หญิง2คนนั้นไม่ใช่โทโมะกับเกล อย่าร้องนะแก้วเธอสัญญากับตัวเองไว้แล้วไง
"อ้าว!แก้วมากินไอติมเหลอะเนี้ย"เหอะ!ฉันไม่น่าเกิดมาเจอเธอเลยยัยเกลปากนกแก้ว
ในตอนนั้นฉันลอบมองไปทางโทโมะแวบนึงก็เห็นว่าเขามองฉันอยู่นานแล้วแต่ก็แค่เพียงใบหน
้าที่เย็นชาเท่านั้น
"อื้ม"ฉันตอบส่งๆไปเพราะไม่อยากจะเจอหน้าโทโมะเท่าไหร่
"แล้วนี่เธอมากับใครเอ๋อเห็นตอนออกจากห้องก็มากับฟางแล้วก็แอพริลนิ"
"ฟางไปกับป๊อปส่วนแอพริลกลับแล้วฉันมาคนเดียว"จะถามทำไมนักหนาฟ่ะ
"งั้นฉันกับพี่โทโมะขอนั่งด้วยนะไหนๆก็รู้จักกันแล้วทั้งนั้น"เหอะ!รู้จักแต่ไม่นับญาติย่ะยัยมารร้ายอย่างเธอไม่สมควรเกิดมาเจอกับฉัน
"ถ้าเค้าไม่อยากให้นั่งก็ไปเหอะ"หึ!นี่นายไม่อยากเจอฉันขนาดนั้นเลยรึไงห๊ะ!โทโมะ
"ไม่ได้ว่าอะไรจะนั่งก็ได้แต่หวังว่าคงจะไม่ว่าฉันว่ากินอะไรเด็กๆหรอกนะ"
"งั้นฉันนั่งละนะขอบคุณจ๊ะ"ชิ!ถ้าจะนั่งก็อย่ามาจู้จี้ให้เห็นละกันรำคาญลูกตา"ขอเป็นฟรุ๊ตเชอร์เบตกับ...พี่โทโมะจะสั่งอะไรค่ะ"
"เอ่อ...พี่ไม่กินไอติมนะ"เหอะ!กินตามใจน้องสุดที่รักนายก็ไม่มีใครว่าหรอก
"ค...ค่ะงั้นแค่นี้จ๊ะ"พอยัยเกลสั่งกับพนักงานเสร็จก็หันหน้ามาหาฉันแล้วก็ชวนพูดนู้นพูดนี้จนฉันคิดว่
าเมื่อวานระหว่างเรามันหายดีแล้วรึไง!!!
"แก้วนี่รู้จักกับพี่โทโมะได้ยังไงเหลอะพี่โทโมะไม่เห็นเล่าอะไรเลย"สงสัยเรื่องของฉันสำหรับนายคงเป็นได้แค่เรื่องไร้สาระสินะ
แต่ไม่เป็นไรเพราะฉันก็ไม่คิดจะหวังอะไรอยู่แล้ว
"ลืมแล้วนะ"ฉันตอบส่งๆไปเพราะไม่คิดว่าจะต้องอธิบายอะไรยาวเหยียดเพราะขนาดคนที่เกี่ยวข้อง
กับคำถามนี้ยังไม่ปริปากพูดอะไรเลย
"หว่างั้นถามพี่โทโมะดีกว่าตกลงรู้จักแก้วได้ไงเอ๋อ"
"เอ่อ...คือ..."ไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบจะอ้ำๆอึ้งๆทำไม
"ว่าไงค่ะ"
"คือพี่เป็นพี่รหัสแก้วนะเลยรู้จักกัน"
"อ้อก็คงจะเป็นแค่พี่รหัสกับน้องรหัสสินะฮ่าๆเธอโชคดีจังเนอะที่ได้รู้จักกับคนห
ล่ออย่างพี่โทโมะ"คำนั้นทำให้ฉันที่กินไอติมอยู่ต้องแอบเงยหน้า
ขึ้นมองโทโมะซึ่งกำลังมองมาที่ฉันก่อนหน้านี้แล้วทำไมถึงคิดว่าตัวเองโชคดี???ทั้งๆที่ความจริงแล้วฉันสับสนมาก
ต่างหากฉันไม่แน่ใจตัวเองด้วยซ้ำว่าความจริงแล้วฉันควรรู้จักเค้ารึเปล่า
"ก็ต้องโชคดีสิเนอะเค้าผ่านมาให้รักแล้วนิ"คำว่า'รัก'ฉันพูดเบามากเบาจนแทบจะไม่ได้ยินด้วยซ้ำ
"ห๊ะเมื่อกี้เธอว่าไงนะ"
"ฉันบอกว่าก็ต้องโชคดีสิเนอะหล่อขนาดนี้นิ"ฉันพูดพร้อมหันไปยิ้มให้กับโทโมะแต่ก็ได้เพียงความเฉยชากลับมาเท่านั้น
ทำไมนะกับเกลนายถึงหัวเราะได้แต่กับฉันแม้แต่ยิ้มฉันยังจำไม่ได้เลยว่าครั้งสุดท้ายน
ายยิ้มให้ฉันเมื่อไหร่
"ขอบคุณแต่คงไม่เท่านายนั้นของเธอหรอก"โทโมะพูดพร้อมชี้มือไปทางเควิน เอ๊ะ!เควินมาด้วยเหลอะเนี้ยแถมยังเห็นฉันแล้วด้วย
"แก้ว!!!"
"ว่าไงนั่งก่อนดิ"
"ทีกับหมอนี่แล้วเชิญเลยนะ"
"นายว่าไงนะ"เมื่อกี้โทโมะพูดอะไรสักอย่างซึ่งฉันก็ไม่ค่อยได้ยินเพราะมัวแต่สนใจเควิน
"เปล่า"ชิ!ก็ไม่ได้อยากรู้นักหรอกย่ะ
"หวัดดีโทโมะเออแก้ววันนี้ฟางนัดฉันไปห้องป๊อปเห็นบอกว่าจะคุยเรื่องบัดดี้บัดเด
อร์นะแก้วเล่นป่ะ"ใช่สินะเกือบลืมเควินไปแล้วยัยแก้วเอ๊ย!
"เล่นดิแต่ขออย่าให้จับได้คนแถวนี้เลยกลัวซื้อของขวัญไปให้แล้วจะผิดหวัง"คนแถวนี้ที่ฉันว่าก็คือโทโมะนั้นแหละสงสัยเจ้าตัวจะรู้แฮะ
รีบหันมาเลยฮ่าๆตลกชะมัด
"เล่นอะไรกันเหลอะทำไมไม่ชวนเกลด้วย"เสนอหน้าชะมัด
"เอ่อ...นี่ใครเหลอะ"สงสัยเควินจัยังไม่รู้จักเกลแฮะ
"ฉันชื่อเกลค่ะ"แหมกับผู้ชายแล้วพูดซะเพราะเลยนะยัยปากนกแก้วเอ๊ย
"อ...อ้อครับ^^"
"แล้วนี่เล่นอะไรกันเหลอะ??"
"เล่นบัดดี้บัดเดอร์นะ"โทโมะนั่นเองที่เป็นคนตอบคำถามของเกล
"แล้วเธอจะเล่นด้วยป่ะ"เอ้าอิตานี่ฉันอุส่าห์ตั้งใจว่าจะไม่ชวนยัยปากนกแก้วนี่แล้วนะเควิน
"เอาสิถ้าพี่โทโมะเล่นฉันเล่นด้วยว่าแต่พี่โทโมะเล้นมั้ยค่ะ"ไม่เล่นมั้งถามอะไรโง่ๆ
"เล่นครับ"แหมทีงี้ละพูดเพราะเชียวนะ
"งั้นฉันเล่นด้วย"เหอะ!ฉันไม่อยากได้บัดเดอร์เพิ่มอีกคนแล้ว
"ครับงั้นเดี๋ยวตอนทุ่มครึ่งเจอกันที่ห้องป๊อปนะ"
"อื้ม"
"เอ้อแล้วนี้แก้วมากับใครใช่กับโทโมะรึเปล่า??"
"เปล่ามาคนเดียวนะแล้วนายอ่ะ"
"อ้อฉันมาคนเดียวเหมือนกันแต่กำลังจะไปคอนโดเธองั้นไปกับฉันเลยป่ะ"
"ก็ดีเหมือนกันงั้นเกลกับ...โทโมะฉันไปก่อนนะ"ฉันพยายามจะไม่มองหน้าโทโมะเพราะกลัวเควินจะรู้ว่าฉันพยายามหลบหน้าเค้าอยู่
"อื้มแล้วเจอกัน"

บท 10

สารบัญ

บท 12