This is love...มันคือความรัก

Airport
1อาทิตย์ผ่านไป
ตอนนี้ฟางได้เป็นแฟนกับป๊อปปี้จริงๆแล้วโดยแผนของโทโมะแต่ฉันก็มารู้ทีหลังนะว่าฟางก
ับป๊อปนะแอบมีใจกันมาก่อนหน้านี้แล้วอะไรๆเลยง่ายขึ้น(ขอข้ามตอนขอเป็นแฟนเลยนะเพราะจิ้นทีเคจร้า)และฉันจะดีใจมากเลยถ้าเควินมาเห็นตอนฟางคบกับป๊อปปี้โดยไม่สนใจเเรื่องรักครั้งแรกระหว่างฟางกับเควินแต่นี่อะไรอีตาบ้านั่นดันมาบอกว่าจะเลื่อนไฟล์บินเ
ป็นกลับอาทิตย์หน้าหรือก็คืออาทิตย์นี้ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าฟางที่รู้เรื่องก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังจะมารับที่สนามบินด้วย โดยมีฉันป๊อปปี้และโทโมะมาเป็นเพื่อน
"เห้ย!นั้นเควินป่ะ"ยัยฟางพูดขึ้นพร้อมชี้ไปที่ผู้ชายที่กำลังเดินออกมาจากประตูผู้โดยสารขาเข้า
"ไม่รู้สิถ้าใช่เดี๋ยวก็เข้ามาทักเองแหละ"ฉันยังไม่แน่ใจว่าใช่เควินรึเปล่าเพราะผู้ชายคนนั้นทั้งหล่อและขาวมากต่างจากเค
วินที่ฉันเคยเห็นเมื่อหลายปีก่อนเยอะ
"ฟาง!!!!!"สงสัยจะใช่แฮะ
"ว่าไงไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"ตั้งแต่ที่นายทิ้งฟางไปนั้นแหละ
"ดีใจจังที่ฟางมารับฉันด้วย"ไม่ทันที่ฟางจะพูดอะไรอีตาเควินก็ดึงฟางเข้าไปกอดเฉยเลย เอาแล้วไงนี่นายคงยังไม่รู้สินะว่าไอ้ผู้ชายตาไม่ค่อยจะมีที่ยืนข้างฉันเนี้ยคือแฟนฟาง
"อ...เอ่อ"
"อะแฮ่ม"สงสัยป๊อปปี้จะหึงแฮะ
"อ...เอ่อโทษทีนี่ใครเหลอะ"เพิ่งเห็นรึไงย่ะ
"คือนี่ป๊อปปี้แฟนฟางเองแล้วนี่ก็โทโมะเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนจ๊ะส่วนแก้วคงไม่ต้องแนะนำหรอก"
"เห้ย!นี่แก้วเอ๋อ0_Oทำไมสวยอย่างงี้เนี้ย"อ...เอ่อนี่นายจำฉันไม่ได้เหลอะเนี้ย
"นายจำฉันไม่ได้เหลอะ"
"ก็เธอทั้งสวยทั้งน่ารักต่างจากเมื่อก่อนขนาดนี้ฉันจะไปจำได้มั้ยเล่าเห็นทอมๆอย่างงั้นโตมาสวยใช้ได้นะเนี้ย"
"-//-บ...บ้าก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก"เขินจังแถมอีตานี่ยังเอามือมายีหัวอีก
"ฮ่าๆสนใจเป็นแฟนฉันมั้ย"
"ห...หา!!!นี่...."
"ฮ่าๆ!!ฉันล้อเล่นหรอก ฉันรู้น่าว่าเธอมีแฟนแล้ว"ประโยคแรกเควินพูดกับฉันแต่ไอ้ประโยคที่2หมอนี่มากระซิบ อึ๋ยขนลุกฉันเนี้ยนะมีแฟนมีแต่แอบชอบต่างหากเล่า
"ฟางว่าเราไปกันเถอะเดี๋ยวจะพาเควินไปเลี้ยงต้อนรับกลับไทยด้วยนะ"
"งั้นรีบไปเลยฉันหิวมาก"แล้ว3คนนั้นก็เดินไปเหลือแต่ฉันกับโทโมะท่ยังไม่ไปไหน
"ไปกันเถอะโทโมะ"
"เมื่อกี้หมอนั่นกระซิบอะไรกับเธอ"จะอยากรู้ไปทำไมฟ่ะเนี้ยคนยิ่งเขินๆอยู่
"อ...เอ่อ"
"บอกมาเร็วๆ"
"ก็บอกว่านายหล่อดีแค่เนี้ย"ขอโทษที่โกหกนะโทโมะT^T
"ให้มันจริงเหอะ"แล้วโทโมะก็ลากฉันไปเลยอะไรว่ะเมื่อกี้ยังดีๆอยู่ทำไมตอนนี้ต้องมาอารมณ์เสียใส่ฉันด้วยเนี้ย

เซนทรัลลาดพร้าว
"ไปไหนต่อดีอ่ะกินข้าวเสร็จแล้วด้วย"
"กินไอติมฉันอยากกินไอติม"ฉันพูดเองแหละทำไงได้ก็คนมันอยากกินนิ
"กินอะไรเป็นเด็กๆไปได้"ฮึ่ย!!เออใครมันจะผู้ใหญ่เหมือนยัยเกลของนายเล่า
"ไม่กินก็ได้ฉันกลับก่อนนะฟางพา4คนนีิ้ไปเที่ยวต่อละกันฉันไปละ"
"แล้วแก้วจะไปยังไง"
"ฉันไปได้ละกัน"
"จ๊ะกลับดีๆนะแล้วเจอกันที่คอนโด"
"อื้ม^^"หงุดหงิดชะมัดไม่ชอบก็ไม่ต้องมาแขวะฉันไม่ได้ดีเหมือนยัยเกลนิ ชิ!!!
ปึก~"โอ๊ย!ขอโทษค่ะ"
"โอ๊ยเดินดีๆหน่อยได้ป่ะ...เห้ยนี่เธอ!"วันนี้มันวันซวยอะไรฟ่ะเนี้ยหนีเสื้อปะจระเข้หนีโทโมะเจอยัยเกลปากนกแก้ว
"หลบไปฉันจะกลับ"
"นี่ขอโทษสักคำมีป่ะ"เอ๊ะ!ยัยนี่หูไม่ดีรึไงฉันขอโทษตั้งแต่ครั้งแรกแล้วย่ะ
"ฉันพูดไปแล้วขอตัวนะ"ฉันยังไม่ได้เดินไปไหนยัยปากนกแก้วกับพิมพ์ก็ดึงไว้ก่อน มันน่านัก
"แต่ฉันไม่ได้ยินเธอได้ยินเหลอะพิมพ์"
"ฉันก็ไม่ได้ยิน"หูหนวกรึไงห๊ะ!
"เรื่องของพวกเธอเพราะฉันพูดไปแล้ว"แต่พอฉันกำลังจะเดินไปยัยพิมก็ดึงให้ฉันหันหน้ากลับแล้วเกลก็เอาน้ำชาเขียวที่ต
ัวเองถือมาตั้งแต่แรกสาดใส่หน้าฉัน 
"มันจะมากไแล้วนะ"
เพี้ย~ เสียงฝ่ามือฉันปะทะเข้ากับหน้ายัยเกลเองแหละ หึ!คิดว่าฉันจะยอมรึไง
"เกลพี่โทโมะ"เพี้ย~เห้ยเสียงที่2เป็นเสียงที่ยัยเกลตบหน้าตัวเองอย่างแรงแรงกว่าที่ฉันตบด้ว
ยซ้ำจนตอนนี้หน้าของยัยนั่นแดงเป็นรอยฝ่ามือตัวเองเลย 
"คิดจะทำอะไรของเธอห๊ะ!เลิกตบหน้าตัวเองได้แล้ว!!!!"
"นี่ทำอะไรกันนะแก้วเกลพิม!!!!!!!"โทโมะนิแล้วมายืนตรงนี้ได้ยังไงหรือว่าที่เกลตบหน้าตัวเองก็เพราะ....
"ฮึก...พี่โทโมะค่ะ...แก้วเค้าตบเกลค่ะ"เหอะ!ฉันคิดอยู่แล้วว่าเธอมันนางมารร้ายชัดๆ
"ใช่ฉันตบเธอแต่เธอแกล้งฉันก่อน"
"ไม่ใช่นะ...ฮึก...แก้วเดินชนเกลแต่พอเกลขอให้เค้าขอโทษ...ฮึก...เค้าก็ตบเกลเลย"ยัยแสแสร้งเอ๊ย
"นี่เธอเอาน้ำ...."
"หยุด!!!!!!!แก้วเธอตบเกลรึเปล่าบอกฉันสิว่าไม่ใช่"อ....อย่าบอกนะว่านายก็เชื่อในสิ่งที่เกลพูด
"ใช่ฉันตบเกลแต่เกลเอาน้ำ...."
"แก้วเธอเลิกโกหกพี่โทโมะเถอะ"หึ!ยัยพิมพ์เธอนั้นแหละที่โกหกโทโมะ
"ฉันผิดหวังในตัวเธอมากแก้วทำไมเธอ..."
"ถ้าไม่รู้อะไรก็อย่าพูดฉันไม่อยากเสียความรู้สึกเพราะนาย!"อย่ารองเด็ดขาดเลยนะแก้ว!!
"เธอขอโทษเกลกับพิมพ์ซะ!"
"ห๊ะ!ทำไมฉันต้องขอโทษด้วยในเมื่อยัยนี่ทำตัวเองเหมือนกัน"
"ฮึก...ถ้าเธอไม่อยากขอโทษฉันก็ไม่...ฮึก...ว่าอะไรหรอก"
"ฉันจะขอโทษเธอทำไมในเมื่อเธอตบหน้าตัวเอง"
"แก้ว!!!!เธออย่าทำให้ฉันต้องเสียความรู้สึกไปมากกว่านี้เลย"สุดท้ายนายก็เชื่อเกลมากกว่าฉันสินะใช่สิฉันมันก็แค่น้องรหัสไม่เหมือนน้องที่น
ายรักแบบเกลนิ ฉันมันก็แค่คนนอก!!
"หึ!ในเมื่อนายเชื่ออย่างงั้นฉันก็คงจะห้ามอะไรไม่ได้สินะ"
"พี่โทโมะค่ะไม่ต้องก็ได้ค่ะในเมื่อแก้วก็ไม่ได้อยากขอโทษเกล"หึ!นี่สินะคนที่นายรักแต่คนที่รักนายอย่างฉันคงเป็นได้แค่คนที่รองรับอารมณ์
"แก้วฉันบอกให้เธอขอโทษเกล"แม้แต่น้ำชาเขียวที่เปียกตัวฉันอยู่ตอนนี้นายยังไม่เห็นมันเลยสินะไม่สินายไม่เ
คยแคร์ฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้วต่างหาก
"ถ้านายต้องการฉันก็จะทำ"ฉันจะถือว่านี่เป็นการทำให้นายสบายใจละกันนะโทโมะ"เกลพิมพ์....ฉันขอโทษ"
"สมน้ำหน้ายัยตัวตลก"ยัยเกลพูดให้ฉันได้ยินเบาๆเพราะกลัวโทโมะจะได้ยิน ใช่สินะฉันมันก็แค่ตัวตลกไม่มีค่าอะไรเหมือนเกลหรอกความจริงฉันอาจจะผิดตั้งแต่แรกก็
ได้ฉันมันผิดตั้งแต่ที่ชอบนายแล้วโทโมะ
"^^"ฉันฝืนยิ้มให้เกลกับพิมพ์แล้วก็วิ่งออกมาจากลานจอดรถเลยโชคดีที่เรื่องเมื่อกี้
ไม่มีคนเห็นอีกอย่างอยู่ในลานจอดรถก็ดีเหมือนกันฉันจะได้หาที่เงียบๆร้องไห้ได้
"ฮึก...ฮึก..."ฉันฟุบหน้าลงกับหัวเข่าแล้วก็ปล่อยให้น้ำใสๆที่พยายามกลั้นตั้งแต่เมื่อกี้ไว้อ
อกมา ฉันมันเป็นได้แค่ตัวตลกของนายสินะโทโมะ!!!!!