This is love...มันคือความรัก
9.7
10) ความรู้สึกของฉันไม่ได้มีไว้ให้นายล้อเล่น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความAirport1อาทิตย์ผ่านไปตอนนี้ฟางได้เป็นแฟนกับป๊อปปี้จริงๆแล้วโดยแผนของโทโมะแต่ฉันก็มารู้ทีหลังนะว่าฟางกับป๊อปนะแอบมีใจกันมาก่อนหน้านี้แล้วอะไรๆเลยง่ายขึ้น(ขอข้ามตอนขอเป็นแฟนเลยนะเพราะจิ้นทีเคจร้า)และฉันจะดีใจมากเลยถ้าเควินมาเห็นตอนฟางคบกับป๊อปปี้โดยไม่สนใจเเรื่องรักครั้งแรกระหว่างฟางกับเควินแต่นี่อะไรอีตาบ้านั่นดันมาบอกว่าจะเลื่อนไฟล์บินเป็นกลับอาทิตย์หน้าหรือก็คืออาทิตย์นี้ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าฟางที่รู้เรื่องก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังจะมารับที่สนามบินด้วย โดยมีฉันป๊อปปี้และโทโมะมาเป็นเพื่อน"เห้ย!นั้นเควินป่ะ"ยัยฟางพูดขึ้นพร้อมชี้ไปที่ผู้ชายที่กำลังเดินออกมาจากประตูผู้โดยสารขาเข้า"ไม่รู้สิถ้าใช่เดี๋ยวก็เข้ามาทักเองแหละ"ฉันยังไม่แน่ใจว่าใช่เควินรึเปล่าเพราะผู้ชายคนนั้นทั้งหล่อและขาวมากต่างจากเควินที่ฉันเคยเห็นเมื่อหลายปีก่อนเยอะ"ฟาง!!!!!"สงสัยจะใช่แฮะ"ว่าไงไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"ตั้งแต่ที่นายทิ้งฟางไปนั้นแหละ"ดีใจจังที่ฟางมารับฉันด้วย"ไม่ทันที่ฟางจะพูดอะไรอีตาเควินก็ดึงฟางเข้าไปกอดเฉยเลย เอาแล้วไงนี่นายคงยังไม่รู้สินะว่าไอ้ผู้ชายตาไม่ค่อยจะมีที่ยืนข้างฉันเนี้ยคือแฟนฟาง"อ...เอ่อ""อะแฮ่ม"สงสัยป๊อปปี้จะหึงแฮะ"อ...เอ่อโทษทีนี่ใครเหลอะ"เพิ่งเห็นรึไงย่ะ"คือนี่ป๊อปปี้แฟนฟางเองแล้วนี่ก็โทโมะเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนจ๊ะส่วนแก้วคงไม่ต้องแนะนำหรอก""เห้ย!นี่แก้วเอ๋อ0_Oทำไมสวยอย่างงี้เนี้ย"อ...เอ่อนี่นายจำฉันไม่ได้เหลอะเนี้ย"นายจำฉันไม่ได้เหลอะ""ก็เธอทั้งสวยทั้งน่ารักต่างจากเมื่อก่อนขนาดนี้ฉันจะไปจำได้มั้ยเล่าเห็นทอมๆอย่างงั้นโตมาสวยใช้ได้นะเนี้ย""-//-บ...บ้าก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก"เขินจังแถมอีตานี่ยังเอามือมายีหัวอีก"ฮ่าๆสนใจเป็นแฟนฉันมั้ย""ห...หา!!!นี่....""ฮ่าๆ!!ฉันล้อเล่นหรอก ฉันรู้น่าว่าเธอมีแฟนแล้ว"ประโยคแรกเควินพูดกับฉันแต่ไอ้ประโยคที่2หมอนี่มากระซิบ อึ๋ยขนลุกฉันเนี้ยนะมีแฟนมีแต่แอบชอบต่างหากเล่า"ฟางว่าเราไปกันเถอะเดี๋ยวจะพาเควินไปเลี้ยงต้อนรับกลับไทยด้วยนะ""งั้นรีบไปเลยฉันหิวมาก"แล้ว3คนนั้นก็เดินไปเหลือแต่ฉันกับโทโมะท่ยังไม่ไปไหน"ไปกันเถอะโทโมะ""เมื่อกี้หมอนั่นกระซิบอะไรกับเธอ"จะอยากรู้ไปทำไมฟ่ะเนี้ยคนยิ่งเขินๆอยู่"อ...เอ่อ""บอกมาเร็วๆ""ก็บอกว่านายหล่อดีแค่เนี้ย"ขอโทษที่โกหกนะโทโมะT^T"ให้มันจริงเหอะ"แล้วโทโมะก็ลากฉันไปเลยอะไรว่ะเมื่อกี้ยังดีๆอยู่ทำไมตอนนี้ต้องมาอารมณ์เสียใส่ฉันด้วยเนี้ยเซนทรัลลาดพร้าว"ไปไหนต่อดีอ่ะกินข้าวเสร็จแล้วด้วย""กินไอติมฉันอยากกินไอติม"ฉันพูดเองแหละทำไงได้ก็คนมันอยากกินนิ"กินอะไรเป็นเด็กๆไปได้"ฮึ่ย!!เออใครมันจะผู้ใหญ่เหมือนยัยเกลของนายเล่า"ไม่กินก็ได้ฉันกลับก่อนนะฟางพา4คนนีิ้ไปเที่ยวต่อละกันฉันไปละ""แล้วแก้วจะไปยังไง""ฉันไปได้ละกัน""จ๊ะกลับดีๆนะแล้วเจอกันที่คอนโด""อื้ม^^"หงุดหงิดชะมัดไม่ชอบก็ไม่ต้องมาแขวะฉันไม่ได้ดีเหมือนยัยเกลนิ ชิ!!!ปึก~"โอ๊ย!ขอโทษค่ะ""โอ๊ยเดินดีๆหน่อยได้ป่ะ...เห้ยนี่เธอ!"วันนี้มันวันซวยอะไรฟ่ะเนี้ยหนีเสื้อปะจระเข้หนีโทโมะเจอยัยเกลปากนกแก้ว"หลบไปฉันจะกลับ""นี่ขอโทษสักคำมีป่ะ"เอ๊ะ!ยัยนี่หูไม่ดีรึไงฉันขอโทษตั้งแต่ครั้งแรกแล้วย่ะ"ฉันพูดไปแล้วขอตัวนะ"ฉันยังไม่ได้เดินไปไหนยัยปากนกแก้วกับพิมพ์ก็ดึงไว้ก่อน มันน่านัก"แต่ฉันไม่ได้ยินเธอได้ยินเหลอะพิมพ์""ฉันก็ไม่ได้ยิน"หูหนวกรึไงห๊ะ!"เรื่องของพวกเธอเพราะฉันพูดไปแล้ว"แต่พอฉันกำลังจะเดินไปยัยพิมก็ดึงให้ฉันหันหน้ากลับแล้วเกลก็เอาน้ำชาเขียวที่ตัวเองถือมาตั้งแต่แรกสาดใส่หน้าฉัน "มันจะมากไแล้วนะ"เพี้ย~ เสียงฝ่ามือฉันปะทะเข้ากับหน้ายัยเกลเองแหละ หึ!คิดว่าฉันจะยอมรึไง"เกลพี่โทโมะ"เพี้ย~เห้ยเสียงที่2เป็นเสียงที่ยัยเกลตบหน้าตัวเองอย่างแรงแรงกว่าที่ฉันตบด้วยซ้ำจนตอนนี้หน้าของยัยนั่นแดงเป็นรอยฝ่ามือตัวเองเลย "คิดจะทำอะไรของเธอห๊ะ!เลิกตบหน้าตัวเองได้แล้ว!!!!""นี่ทำอะไรกันนะแก้วเกลพิม!!!!!!!"โทโมะนิแล้วมายืนตรงนี้ได้ยังไงหรือว่าที่เกลตบหน้าตัวเองก็เพราะ...."ฮึก...พี่โทโมะค่ะ...แก้วเค้าตบเกลค่ะ"เหอะ!ฉันคิดอยู่แล้วว่าเธอมันนางมารร้ายชัดๆ"ใช่ฉันตบเธอแต่เธอแกล้งฉันก่อน""ไม่ใช่นะ...ฮึก...แก้วเดินชนเกลแต่พอเกลขอให้เค้าขอโทษ...ฮึก...เค้าก็ตบเกลเลย"ยัยแสแสร้งเอ๊ย"นี่เธอเอาน้ำ....""หยุด!!!!!!!แก้วเธอตบเกลรึเปล่าบอกฉันสิว่าไม่ใช่"อ....อย่าบอกนะว่านายก็เชื่อในสิ่งที่เกลพูด"ใช่ฉันตบเกลแต่เกลเอาน้ำ....""แก้วเธอเลิกโกหกพี่โทโมะเถอะ"หึ!ยัยพิมพ์เธอนั้นแหละที่โกหกโทโมะ"ฉันผิดหวังในตัวเธอมากแก้วทำไมเธอ...""ถ้าไม่รู้อะไรก็อย่าพูดฉันไม่อยากเสียความรู้สึกเพราะนาย!"อย่ารองเด็ดขาดเลยนะแก้ว!!"เธอขอโทษเกลกับพิมพ์ซะ!""ห๊ะ!ทำไมฉันต้องขอโทษด้วยในเมื่อยัยนี่ทำตัวเองเหมือนกัน""ฮึก...ถ้าเธอไม่อยากขอโทษฉันก็ไม่...ฮึก...ว่าอะไรหรอก""ฉันจะขอโทษเธอทำไมในเมื่อเธอตบหน้าตัวเอง""แก้ว!!!!เธออย่าทำให้ฉันต้องเสียความรู้สึกไปมากกว่านี้เลย"สุดท้ายนายก็เชื่อเกลมากกว่าฉันสินะใช่สิฉันมันก็แค่น้องรหัสไม่เหมือนน้องที่นายรักแบบเกลนิ ฉันมันก็แค่คนนอก!!"หึ!ในเมื่อนายเชื่ออย่างงั้นฉันก็คงจะห้ามอะไรไม่ได้สินะ""พี่โทโมะค่ะไม่ต้องก็ได้ค่ะในเมื่อแก้วก็ไม่ได้อยากขอโทษเกล"หึ!นี่สินะคนที่นายรักแต่คนที่รักนายอย่างฉันคงเป็นได้แค่คนที่รองรับอารมณ์"แก้วฉันบอกให้เธอขอโทษเกล"แม้แต่น้ำชาเขียวที่เปียกตัวฉันอยู่ตอนนี้นายยังไม่เห็นมันเลยสินะไม่สินายไม่เคยแคร์ฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้วต่างหาก"ถ้านายต้องการฉันก็จะทำ"ฉันจะถือว่านี่เป็นการทำให้นายสบายใจละกันนะโทโมะ"เกลพิมพ์....ฉันขอโทษ""สมน้ำหน้ายัยตัวตลก"ยัยเกลพูดให้ฉันได้ยินเบาๆเพราะกลัวโทโมะจะได้ยิน ใช่สินะฉันมันก็แค่ตัวตลกไม่มีค่าอะไรเหมือนเกลหรอกความจริงฉันอาจจะผิดตั้งแต่แรกก็ได้ฉันมันผิดตั้งแต่ที่ชอบนายแล้วโทโมะ"^^"ฉันฝืนยิ้มให้เกลกับพิมพ์แล้วก็วิ่งออกมาจากลานจอดรถเลยโชคดีที่เรื่องเมื่อกี้ไม่มีคนเห็นอีกอย่างอยู่ในลานจอดรถก็ดีเหมือนกันฉันจะได้หาที่เงียบๆร้องไห้ได้"ฮึก...ฮึก..."ฉันฟุบหน้าลงกับหัวเข่าแล้วก็ปล่อยให้น้ำใสๆที่พยายามกลั้นตั้งแต่เมื่อกี้ไว้ออกมา ฉันมันเป็นได้แค่ตัวตลกของนายสินะโทโมะ!!!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ