ขีดเส้นตายบอกหัวใจนายเพลย์บอย

แก้ว part
ตอนนี้ชั้นอยุ่ในครัวกับยัยเฟย์ กำลังช่วยกันทำอาหารอยู่ ไม่รู้ว่าตอนนี้ฟางจะเป็นยังไงบ้าง เพราะว่าตั้งแต่ตอนกลับ ฟางก็อยู่แต่ในห้อง ป๊อปก็อยู๋ริมทะเล ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าคนที่เคยยิ้มได้อย่างมีความสุขอย่างยัยฟาง ทำไมมาตกม้าตายเพราะว่าผู้ชายที่ไม่ยอมขอเป็นแฟน แต่จะว่าไป มันก็หน้าน้อยใจอยู่หรอกน่ะ เพื่อนเขาก็บอกกันไปหมดและเหลือแตนยป๊อปคนเดียว ถ้าเป็นชั้นๆก็คงจะน้อยใจเหมืนกันแหละ เฮ้อ
 end
เฟย์: แก้ว จะเอาไรอีกป่ะ
แก้ว: ทำอีกสัก2-3อย่างแล้วกัน
เฟย์: อืม เอางั้นก็ได้
แก้ว: เฟย์ แก้วว่าเราเปลี่ยนแผนนิดหน่อยดีไหม
เฟย์: ยังไงอ่ะแก้ว
แก้ว: ก็............. เราขึ้นไปหาฟาง อยู่จนกว่างานจะเริ่ม ประมาณ 1 ทุ่ม แล้วเราก็ขอตัวออกมาก่อน บอกให้ยัยฟางออกมารอตรงโต๊ะที่สนาม พอสองคนนั้นออกมาเสร็จ เราก้ปิดไฟแล้วก็มาแอบตามเดิม แก้วว่าอันนี้มันจะokกว่าป่ะ
เฟย์: เอางั้น อื้ม เอาก็เอางั้นเดี๋ยวเฟย์โทรไปบอกสองคนนันก่อนแล้ว
แก้ว: อืม งั้นเดี๋ยวแก้วขึ้นไปห้องฟางเลยแล้วกัน
เฟย์: อืม แล้วเฟย์จะตามขึ้นไปแล้วกัน
แก้ว: อืม อืม
~ห้องฟาง~
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 แอ๊ด
ฟาง: อ้าว แก้ว มีไร
แก้ว: ปล่าวก็ไ่ม่มีไร เห็นฟางกลับมาก่อน แก้วเลยเป็นห่วง มาหา่อ่ะ
ฟาง: เหรอ อืม...... แต่ฟางไม่เป็นไรหรอก
แก้ว: แล้วทำไมฟางกลับมาก่อนหละ
ฟาง: มะ ไม่มีไรหรอก(พูดแล้วก็หลบตา)
แก้ว: ฟาง แก้วเป็นเพื่อนฟางน่ะ แก้วรู้ว่าฟางคิดอ่ะไรอยู่ มีไรบอกแก้วได้น่ะ
ฟาง: ไม่มีอะไรจริงๆ แก้ว ฟางอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ
แก้ว: แต่...
ฟาง: งั้น พรุ่งนี้ฟางกลับเลยแล้วกัน
แก้ว: แล้วฟางจะกลับยังไง เรามาด้วยกันน่ะ
ฟาง: อืม ไม่เป็นไร ฟางไปรถทัวก็ได้
แก้ว: แต่ฟาง....
ฟาง: ถ้าแก้วยังไม่ยกกลับ ไม่ต้องกลับก็ได้นะ เที่ยวให้สนุกก่อนก็ได้
แก้ว: ไม่เป้นไร ถ้าฟางอยากกลับ ก็ได้ แกว้จะกลับ งั้นเรากลับพรุ่งนี้เลยแล้วกัน
ฟาง: อืม งั้นฟางนั่งรถแก้วได้ไหม
แก้ว: เอ่อ คือ แก้วว่าฟางนั่งรถป๊อปดีแล้วน่ะ ป๊อปจะได้มีคนชวนคุยไง จได้ไม่ง่วง
ฟาง: อืม  อืม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แอ๊ดดดด
เฟย์: พี่ฟาง
ฟาง: หึ มีอะไรเหรอเฟย์
เฟย์: ตอนนี้ 6.30น. แล้ว ๆ พวกเราจัดงานปาร์ตี้อ่ะ แบบว่าทานกันที่สนามหญ้า แล้วอีกครึงชั่วโมงเง แต่ตัวกัน
แก้ว: อืม นั้นสิ
ฟาง: ปาร์ตี้? ทำไมพีไม่รู้เรื่องอ่ะ
แก้ว: คือ พวกเรากะจะเซอร์ไพร์ซอ่ะ
ฟาง: อ่ะ อ้อ เหรอ
แก้ว: อืม งั้นแก้วว่าเราแต่งตัวกันเถอะ ให้หนุ่มๆตาค้างเลย
เฟย์ ฟาง: อืม
 เฟย์ part
ตอนนี้ ชั้นพี่แก้ว กำลังแต่ตัวให้พี่ฟางอยู่ เพราะว่าวันนี้เป้นวันพิเศษ สำหรับพี่ฟางอ่ะน่ะ  เฮ้อ มาแค่ไม่กี่วัน ชั้นกับพี่แก้วก็ได้แฟนซะแล้ว แล้วคนที่ชั้นได้มาเนี่ย อยากบอกว่าสุดยอดค่ะYoY อืม แต่จะว่าไป นายป๊อป เห็นเงียบๆแบบนั้นเนี่ย ปากนักชะมัดอ่ะ พี่สาวชั้นน้อยใจแล้วยังไม่มาง้ออีก อย่างงี้ ถ้าดีกันแล้วเนี่ย ชั้นจะเทศให้วะใจเลย
 end
 (ตอนนี้1 ทุ่ม เฟย์ แก้ว เลยขอตัวออกมาก่อ เพราะว่าจพจัดการตามแผน ส่วยหนุ่มๆก็ลงมารอเหมือนกัน เหลือแต่ให้สองคนนั้นเขาปรับควาามเข้าใจกันเอง)
  ~หลังกำแพง~
แก้ว: พวกนายคิดว่ามันจะได้ผลป่ะ
โทโมะ: ต้องได้ดิ
เขื่อน: ใช่ๆ
เฟย์: เงียบเงียบหน่อย พี่ฟางมาแล้ว
แก้ว โทโมะ เขื่อน: อืม
~ ฟาง part~
ตอนนี้ชั้นอยู่ตรงโต๊ะที่แก้วกับเฟย์บอก ทำไมไม่มีใครเลย ....... อ่ะ นั้นใครน่ะ
ฟาง: นั้นใครน่ะ
......: เธอ
ฟาง: นะ นาย
ป๊อป: มาทำไรตรงนี้
ฟาง: ก้็แก้วกับเฟย์บอกให้มารอตรงน้ ตอนนี้ชั้นยังไม่เห็นใครเลย
ป๊อป: เหรอ
 ตอนนี้มีแค่ความเงียบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ฟางคนนี้อยากตาย ทำไมต้องเหลือแค่ชั้นกับเค้าด้วยเนี่ย ตอนนี้ ป๊อป เดินอญุ่ตรงริมสนามหญ้า มองทะเล ส่วนชั้น  ก็มองท้องฟ้า แต่อยู่อีกด้านของเค้า ตอนนี้มันีหลายความรุ็สึก ทั้งรู้สึกน้อยใจ สบายใจ มันปะปนไปหมด หลังจากที่เงียบอยู่นาน ป๊อปปี้ก็เป็นคนทำลายบมันลง
ป๊อป: เธอ จะกลับวันไหน
ฟาง: เอ่อ พรุ่งนี้
ป๊อป: งั้น กลับกันวันพรุ่งนี้เลยแล้วกัน
ฟาง: อืม ....................... เรื่องหวาย
ป๊อป: ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ คนๆนึงที่จหมั่น
ฟาง:............
ป๊อป: แต่ตอนนี้กำลังพิจรณา
ฟาง: เหรอ
ป๊อป: แล้วเธอเป็นอะไรตอนกลางวัน
ฟาง: อืม เปล่า แค่ เบื่ออ่ะ เลยอยากกลับ
ป๊อป: เหรอ
ฟาง: อืม หิวแล้ว กินข้าวกัน
 พูดแล้วชั้นก็รีบตรงดิ่งมานั่งที่โต๊ะทันที แต่ยังไม่ทันที่ชั้นจะได้ไปถึงป๊อปปี้ก็เดินมาจับแขนแล้วจับให้ชั้นหันห้ามาเจอกับเค้า ตาสบตา ชั้นจะมาตาย นายนี่มีเสน่ห์จริงๆ O.O
ป๊อป: ชั้น.....มีอะไรจะบอก
ฟาง: มีอะไรเหรอ
ป๊อป: คือ......... ชั้นจะไปเรียนต่อต่างประเทศ
ฟาง: ตะ ต่างประเทศ
ป๊อป: อืม
ฟาง: แ้ล้วไปวันไหนเหรอ
ป๊อป: วันอาทิตย์นี้
ฟาง: อีกสองวันสิน่ะ
ป๊อป: อืม
ฟาง: แล้วมาบอกชั้นทำไม
ป๊อป: ก็แค่ อยากบอก เพื่อนเธอจะได้ไปส่งชั้นหน่อย
ฟาง: ส่ง?
ป๊อป: อืม
ฟาง: ชั้นก็ต้องไปอยู่แล้วสิ
ป๊อป: เหรอ
ฟาง: อื้ม งั้น ชั้นขอตัวก่อนน่ะ ง่วงอ่ะ
ป๊อป: แต่เมื่อกี้เธอบอกว่า หิว
ฟาง: เหรอ แต่ตอนนี้ความง่วงมันมาเยือนชั้นแล้ว เพราะงั้น ชั้นไปนอนก่อน่ะ
ป๊อป: อืม
ป๊อปปล่อยแขนของชั้น พอปล่อยเสร็จชั้นก้รีบวิ่งขึ้นบ้านทันที พอเข้าห้อง ไม่รู้ว่าตามันมาจากไหน ออกมาจนไม่รู้จักหมด
ฟาง: ฮึก ฮืออออออออออออออออ โชคดีน่ะ นาย ฮึก ป๊อป
 หลังจากนั้นชั้นก็เดินไปที่เตียง พอหัวถึงหมอน ก็หลับเลย ใจจริง อยากจะหลับแบบไม่ตื่นเลยด้วยซ่ำ
 end
------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮือ  แล้วงี้ฟางจะได้เจอป๊อปอีกรึปล่าวเนี่ยเพราะว่าไปแบบไม่มีกำหนด แต่ว่าเอาใจช่วยเราด้วยนร้า